Από το Α έως το Ω: Γιώργος Γραμματικάκης ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΛΑΤΣΟΥ Φωτό: Μαρία Μαράκη2 Φωτό: Μαρία Μαράκη ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΑΠΟ ΤΟ Α ΣΤΟ Ω Ένας φωτισμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος, ο ακαδημαϊκός, συγγραφέας και ερευνητής Γιώργος Γραμματικάκης, αποφάσισε να ασχοληθεί με το πολιτικό σύμπαν, θέτοντας υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής με το πολιτικό κίνημα «Το Ποτάμι». Σήμερα, αυτοσυστήνεται μέσα από ένα παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών. Αριστερά: «Το “Ποτάμι” επιδιώκει να δώσει έναν νέο ορισμό της αριστεράς. Χωρίς δογματισμούς, με τόλμη και ανοικτούς ορίζοντες. Θα πετύχει, όμως, εκεί, που τόσοι άλλοι απέτυχαν; Ίσως. Τουλάχιστον, εξ ορισμού, ένα ποτάμι δεν είναι ποτέ στάσιμο». Βαρβαρότητα: «Στην σημερινή Ελλάδα, πολλά είναι τα σημάδια της βαρβαρότητας. Από το αιφνίδιο μαύρο στις τηλεοπτικές οθόνες της ΕΡΤ -δηλαδή στη μνήμη και στην κουλτούρα μας– μέχρι την παρουσία, την επίμονη, της Χρυσής Αυγής. Και από τη συμπεριφορά νεοελλήνων, που δεν σέβονται τον νόμο ή τον διπλανό τους, μέχρι την πολεοδομική ασχήμια, που έχει καλύψει νησιά και πόλεις». Γεννήθηκα: «Κάπου στην Κρήτη. Επειδή, όμως, πιστεύω στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής, τελευταία λέω ότι γεννήθηκα απλώς στον πλανήτη Γη. Με αυτόν τον τρόπο, θέλω να θυμίσω ότι το “σπίτι” μας βρίσκεται σε κίνδυνο και χρειάζεται τη φροντίδα μας». Δαίμων: «Παλαιότερα, με ταλαιπωρούσε ο δαίμων του τυπογραφείου. Σήμερα, ο δαίμων των υπολογιστών. Οι άλλοι δαίμονες, που με ταλαιπωρούν, δε έχουν όνομα». Ελλάδα: «Αγαπώ με πάθος την Ελλάδα, αλλά δεν παύω συχνά και να την αρνιέμαι. Ωστόσο, “έτσι σοφός που έγινα, με τόση πείρα”, κατάλαβα ότι αυτός ο τρόπος, ο αντιθετικός, είναι ο μόνος τρόπος να αγαπά κανείς. Την Ελλάδα, ωστόσο, που μας απωθεί με την ευτέλεια, την υποκρισία ή τις πολιτικές της εκφράσεις, τη ζούμε καθημερινά. Ευτυχώς, υπάρχει πάντα και η άλλη Ελλάδα, που συνήθισα να αποκαλώ παράλληλη. Ακόμα και στις σημερινές επώδυνες συνθήκες, εξακολουθεί, εδώ ή στην Ευρώπη, να δίδει σπουδαία δείγματα στην Τέχνη, την Επιστήμη, την κοινωνική αλληλεγγύη. Την ευγνωμονώ» Ζάρια: «Για να εκφράσει την αντίθεση του στην Κβαντική Μηχανική, ο Αϊνστάιν συνήθιζε να λέει ότι ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο. Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε, ο Θεός παίζει πράγματι ζάρια. Ειδικά, μάλιστα, στην Ελλάδα, τον τελευταίο καιρό, δεν βγάζει ποτέ εξάρες, αλλά μόνον “ασόδυο”». Ήρωες: «Οι λογοτεχνικοί ήρωες με συναρπάζουν. Τους πραγματικούς, όμως, ήρωες της ζωής, που αποκτούν μεγαλύτερη αξία όταν παραμένουν ανώνυμοι, τους ζηλεύω. Δεν αισθάνομαι ότι έχω τη δύναμη να τους μιμηθώ». Θεός: «Δεν ξέρω γιατί κρύβεται. Ίσως, επειδή είναι πολύ άδικος». Θάνατος: «Δεν θέλω καν να ακούω τη λέξη. Είναι μια επονείδιστη αλλά και αναπότρεπτη προσβολή στον πλούτο της ανθρώπινης υπάρξεως». Ιμερος: «Η λέξη, η οποία, αν θυμάμαι καλά, σημαίνει ανεκπλήρωτος, μου ταιριάζει. Αισθάνομαι μονίμως ανεκπλήρωτος. Μου χρειάζονται δέκα ζωές ακόμα και κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να μου τις δώσει». Καθρέφτης: «Για λόγους, ίσως, αυτονόητους, οι πραγματικοί καθρέφτες συνήθως μας απωθούν -κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση. Με γοητεύουν, ωστόσο, αφάνταστα οι καθρέπτες στο έργο του Λιούις Κάρολ, που οδηγούν την Αλίκη σε συναρπαστικές περιπέτειες και σε μια αντεστραμμένη –και πολύ διδακτική!- πραγματικότητα». Λάθη: «Μεγάλο δίδαγμα: Στη δημόσια ή προσωπική ζωή μου, με επέκριναν πάντα για λάθη που δεν έκανα ή για προθέσεις που δεν είχα. Τα πραγματικά μου λάθη στοίχειωναν τις νύκτες και τις τύψεις μου». Μοίρα: «Δεν βρίσκεται, όπως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, στα άστρα. Βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους, στις αντοχές αλλά και τις εμπνεύσεις μας, και ακόμα στην ερωτική μας σχέση με τον κόσμο». Νισάφι…: «…πια: Ο παλιός πολιτικός κόσμος, το αλαζονικό του ύφος, τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” -επιτέλους, κι ένα προεκλογικό μήνυμα!». Ξένος: «Ο πιο δύσκολος “ξένος” είναι, συχνά, ο εαυτός μας. Οι άλλοι ξένοι περιγράφονται, τουλάχιστον, εύκολα». Ομπάμα – Ολάντ: «Ο πρώτος είναι ένας αυθεντικός ηγέτης, ο δεύτερος αποδείχθηκε ένα κακέκτυπο. Η αιώνια αντίφαση της ιστορίας». Πολιτική: «Η πολιτική είναι, σύμφωνα και με τους αρχαίους Ελληνες, ένα ανώτερο στάδιο της ανθρώπινης διαδρομής. Απαιτεί τη σύνθεση πολλών παραγόντων, γνώσεις και αποφασιστικότητα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι τώρα, που ζω την πολιτική από κοντά, έχω συχνά δεύτερες σκέψεις». Ρίζες: «Οι ρίζες με τον τόπο μας, τη λογοτεχνία ή τον πραγματικό πολιτισμό μας βοηθούν να αντέχομε τις ασχήμιες της ζωής». Σύμπαν: «Αυτό το αδιανόητο “Όλον” κρύβει ακόμα πολλά και συναρπαστικά μυστήρια. Υπάρχει, όμως, και ένα μικρό, αξιοθαύμαστο Σύμπαν, που έχει το ίδιο ενδιαφέρον: ο εαυτός μας». Τραύμα: «Τα τελευταία χρόνια, είναι πολλά και επώδυνα τα τραύματα που επεφύλαξαν στην Ελλάδα μια ανίκανη ηγεσία και ο κακός μας εαυτός. Τώρα, προέχει η επούλωσή τους». Υπερίωνας: «Δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, που πήρε το όνομά του από έναν Τιτάνα της Ελληνικής Μυθολογίας. Χάρη στη λειψή παιδεία μας, λίγο φαίνεται να συνειδητοποιούμε ότι στον έναστρο ουρανό απεικονίζονται πολλοί από τους συναρπαστικούς αρχαίους μύθους, που έχουν έναν αιώνιο συμβολισμό. Οι σύγχρονοι μύθοι, οι οποίοι, συνήθως, πηγάζουν από τον πολιτικό μας κόσμο ή την τηλεόραση, μήτε φαντασία έχουν, μήτε τη δυνατότητα να επιβιώσουν». Φως: «Η μεγάλη μου αγάπη. Επιστημονικά όσο και συμβολικά». Χρόνος: «Ενα μεγάλο μυστήριο για την επιστήμη. Ένας εφιάλτης για τη δική μου τη ζωή». Ψιμύθιο: «Δύσκολη λέξη, με αρχαίες, όμως, καταβολές, που χαρακτηρίζει τα κάθε λογής φτιασίδια του προσώπου. Το επικίνδυνο σήμερα είναι η ευρεία χρήση τους: Τυχοδιώκτες παριστάνουν τους πολιτικούς, δημαγωγοί τους καλλιτέχνες, φασίστες τους πατριώτες. Ακόμα και η φωτισμένη έννοια της Ευρώπης έχει “ψιμυθιωθεί” με την άψυχη πούδρα της δημοσιονομικής “πειθαρχίας”. Κανείς δεν φαίνεται, ωστόσο, να υποψιάζεται ότι τα ψιμύθια έχουν, σήμερα, με τη βοήθεια της επιστήμης, αποδειχθεί τοξικά και επιβλαβή». Ωρα να…: «...δούμε μια εκπληκτική φωτογραφία της Λίλας Σωτηρίου που, όπως λέγεται συχνά, αξίζει χίλιες λέξεις. Μπροστά, λοιπόν, πάντα μπροστά!». Ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το πολιτικό κίνημα «Το Ποτάμι». Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας πέντε αγαπημένα τραγούδια του Γιώργου Γραμματικάκη, που ο ίδιος επέλεξε και έχουν σχέση με την Ελλάδα: - «Σαν τον Καραγκιόζη», Διονύσης Σαββόπουλος - «Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι», Δ. Λάγιος, Σωτηρία Μπέλλου - « Ο ακροβάτης», Χαΐνηδες - «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», Μάνος Χατζιδάκις, Μαρία Φαραντούρη - «Αχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ», Μανώλης Ρασούλης

Από το Α έως το Ω: Γιώργος Γραμματικάκης

ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΛΑΤΣΟΥ

• 2

Φωτό: Μαρία Μαράκη

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΑΠΟ ΤΟ Α ΣΤΟ Ω

Ένας φωτισμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος, ο ακαδημαϊκός, συγγραφέας και ερευνητής Γιώργος Γραμματικάκης, αποφάσισε να ασχοληθεί με το πολιτικό σύμπαν, θέτοντας υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής με το πολιτικό κίνημα «Το Ποτάμι». Σήμερα, αυτοσυστήνεται μέσα από ένα παιχνίδι αυθόρμητων συνειρμών.

Αριστερά: «Το “Ποτάμι” επιδιώκει να δώσει έναν νέο ορισμό της αριστεράς. Χωρίς δογματισμούς, με τόλμη και ανοικτούς ορίζοντες. Θα πετύχει, όμως, εκεί, που τόσοι άλλοι απέτυχαν; Ίσως. Τουλάχιστον, εξ ορισμού, ένα ποτάμι δεν είναι ποτέ στάσιμο».

Βαρβαρότητα: «Στην σημερινή Ελλάδα, πολλά είναι τα σημάδια της βαρβαρότητας. Από το αιφνίδιο μαύρο στις τηλεοπτικές οθόνες της ΕΡΤ -δηλαδή στη μνήμη και στην κουλτούρα μας– μέχρι την παρουσία, την επίμονη, της Χρυσής Αυγής. Και από τη συμπεριφορά νεοελλήνων, που δεν σέβονται τον νόμο ή τον διπλανό τους, μέχρι την πολεοδομική ασχήμια, που έχει καλύψει νησιά και πόλεις».

Γεννήθηκα: «Κάπου στην Κρήτη. Επειδή, όμως, πιστεύω στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής, τελευταία λέω ότι γεννήθηκα απλώς στον πλανήτη Γη. Με αυτόν τον τρόπο, θέλω να θυμίσω ότι το “σπίτι” μας βρίσκεται σε κίνδυνο και χρειάζεται τη φροντίδα μας».

Δαίμων: «Παλαιότερα, με ταλαιπωρούσε ο δαίμων του τυπογραφείου. Σήμερα, ο δαίμων των υπολογιστών. Οι άλλοι δαίμονες, που με ταλαιπωρούν, δε έχουν όνομα».

Ελλάδα: «Αγαπώ με πάθος την Ελλάδα, αλλά δεν παύω συχνά και να την αρνιέμαι. Ωστόσο, “έτσι σοφός που έγινα, με τόση πείρα”, κατάλαβα ότι  αυτός ο τρόπος, ο αντιθετικός, είναι ο μόνος τρόπος να αγαπά κανείς. Την Ελλάδα, ωστόσο, που μας απωθεί με την ευτέλεια, την υποκρισία ή τις πολιτικές της εκφράσεις, τη ζούμε καθημερινά. Ευτυχώς, υπάρχει πάντα και η άλλη Ελλάδα, που συνήθισα να αποκαλώ  παράλληλη.  Ακόμα και στις σημερινές επώδυνες συνθήκες, εξακολουθεί, εδώ ή στην Ευρώπη, να δίδει σπουδαία δείγματα στην Τέχνη, την Επιστήμη, την κοινωνική αλληλεγγύη. Την ευγνωμονώ»

Ζάρια: «Για να εκφράσει την αντίθεση του στην Κβαντική Μηχανική, ο Αϊνστάιν συνήθιζε να λέει ότι ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο. Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε, ο Θεός παίζει πράγματι ζάρια. Ειδικά, μάλιστα, στην Ελλάδα, τον τελευταίο καιρό, δεν βγάζει ποτέ εξάρες, αλλά μόνον “ασόδυο”».

Ήρωες: «Οι λογοτεχνικοί ήρωες με συναρπάζουν. Τους πραγματικούς, όμως, ήρωες της ζωής, που αποκτούν μεγαλύτερη αξία όταν παραμένουν ανώνυμοι, τους ζηλεύω. Δεν αισθάνομαι ότι έχω τη δύναμη να τους μιμηθώ».

Θεός: «Δεν ξέρω γιατί κρύβεται. Ίσως, επειδή είναι πολύ άδικος».

Θάνατος: «Δεν θέλω καν να ακούω τη λέξη. Είναι μια επονείδιστη αλλά και αναπότρεπτη προσβολή στον πλούτο της ανθρώπινης υπάρξεως».

Ιμερος: «Η λέξη, η οποία, αν θυμάμαι καλά, σημαίνει ανεκπλήρωτος, μου ταιριάζει. Αισθάνομαι μονίμως ανεκπλήρωτος. Μου χρειάζονται δέκα ζωές ακόμα και κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να μου τις δώσει».

Καθρέφτης: «Για λόγους, ίσως, αυτονόητους, οι πραγματικοί καθρέφτες  συνήθως μας απωθούν -κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση. Με γοητεύουν,  ωστόσο, αφάνταστα οι καθρέπτες στο έργο του Λιούις Κάρολ, που οδηγούν την Αλίκη σε συναρπαστικές περιπέτειες και σε μια αντεστραμμένη –και πολύ διδακτική!- πραγματικότητα».

Λάθη: «Μεγάλο δίδαγμα: Στη δημόσια ή προσωπική ζωή μου, με επέκριναν πάντα για λάθη που δεν έκανα ή για προθέσεις που δεν είχα. Τα πραγματικά μου λάθη στοίχειωναν τις νύκτες και τις τύψεις μου».

Μοίρα: «Δεν βρίσκεται, όπως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, στα άστρα. Βρίσκεται μέσα σε μας τους ίδιους, στις αντοχές αλλά και τις εμπνεύσεις μας, και ακόμα στην ερωτική μας σχέση με τον κόσμο».

Νισάφι…: «…πια: Ο παλιός  πολιτικός κόσμος, το αλαζονικό του ύφος, τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” -επιτέλους, κι ένα προεκλογικό μήνυμα!».

Ξένος: «Ο πιο δύσκολος “ξένος” είναι, συχνά, ο εαυτός μας. Οι άλλοι ξένοι περιγράφονται, τουλάχιστον, εύκολα».

Ομπάμα – Ολάντ: «Ο πρώτος είναι ένας αυθεντικός ηγέτης, ο δεύτερος αποδείχθηκε ένα κακέκτυπο. Η αιώνια αντίφαση της ιστορίας».

Πολιτική: «Η πολιτική είναι, σύμφωνα και με τους αρχαίους Ελληνες, ένα ανώτερο στάδιο της ανθρώπινης διαδρομής. Απαιτεί τη σύνθεση πολλών παραγόντων, γνώσεις και αποφασιστικότητα. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι τώρα, που ζω την πολιτική από κοντά, έχω συχνά δεύτερες σκέψεις».

Ρίζες: «Οι ρίζες με τον τόπο μας, τη λογοτεχνία ή τον πραγματικό πολιτισμό μας βοηθούν να αντέχομε τις ασχήμιες της ζωής».

Σύμπαν: «Αυτό το αδιανόητο “Όλον” κρύβει ακόμα πολλά και συναρπαστικά μυστήρια. Υπάρχει, όμως, και ένα μικρό, αξιοθαύμαστο Σύμπαν, που έχει το ίδιο ενδιαφέρον: ο εαυτός μας».

Τραύμα: «Τα τελευταία χρόνια, είναι πολλά και επώδυνα τα τραύματα που επεφύλαξαν στην Ελλάδα μια ανίκανη ηγεσία και ο κακός μας εαυτός. Τώρα, προέχει η επούλωσή τους».

Υπερίωνας: «Δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου, που πήρε το όνομά του από έναν Τιτάνα της Ελληνικής Μυθολογίας. Χάρη στη λειψή παιδεία μας, λίγο φαίνεται να συνειδητοποιούμε ότι στον έναστρο ουρανό απεικονίζονται πολλοί από τους συναρπαστικούς αρχαίους μύθους, που έχουν έναν αιώνιο συμβολισμό. Οι σύγχρονοι μύθοι, οι οποίοι, συνήθως, πηγάζουν από τον πολιτικό μας κόσμο ή την τηλεόραση, μήτε φαντασία έχουν, μήτε τη δυνατότητα να επιβιώσουν».

Φως: «Η μεγάλη μου αγάπη. Επιστημονικά όσο και συμβολικά».

Χρόνος: «Ενα μεγάλο μυστήριο για την επιστήμη. Ένας εφιάλτης για τη δική μου τη ζωή».

Ψιμύθιο: «Δύσκολη λέξη, με αρχαίες, όμως, καταβολές, που χαρακτηρίζει τα κάθε λογής φτιασίδια του προσώπου. Το επικίνδυνο σήμερα είναι η ευρεία χρήση τους: Τυχοδιώκτες παριστάνουν τους πολιτικούς, δημαγωγοί τους καλλιτέχνες, φασίστες τους πατριώτες. Ακόμα και η φωτισμένη  έννοια της Ευρώπης έχει “ψιμυθιωθεί” με την άψυχη πούδρα της δημοσιονομικής “πειθαρχίας”. Κανείς δεν φαίνεται, ωστόσο, να υποψιάζεται ότι τα ψιμύθια έχουν, σήμερα, με τη βοήθεια της επιστήμης, αποδειχθεί τοξικά και επιβλαβή».

Ωρα να…: «...δούμε μια εκπληκτική φωτογραφία της Λίλας Σωτηρίου που, όπως λέγεται συχνά, αξίζει χίλιες λέξεις. Μπροστά, λοιπόν, πάντα μπροστά!».

Ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το πολιτικό κίνημα «Το Ποτάμι».

Διαβάστε τη συνέντευξη, ακούγοντας πέντε αγαπημένα τραγούδια του Γιώργου Γραμματικάκη, που ο ίδιος επέλεξε και έχουν σχέση με την Ελλάδα:

- «Σαν τον Καραγκιόζη», Διονύσης Σαββόπουλος

- «Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι», Δ. Λάγιος, Σωτηρία Μπέλλου

- « Ο ακροβάτης», Χαΐνηδες

- «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», Μάνος Χατζιδάκις, Μαρία Φαραντούρη

- «Αχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ», Μανώλης Ρασούλης