Η αυτόφωρη ανελευθερία του Τύπου
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αύριο οι δημοσιογράφοι απεργούν. Πάλι. Με τα συνήθη αιτήματα: «Την υπογραφή νέων Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που θα ισχύουν για όλους. Να πάρει πίσω η κυβέρνηση το νόμο για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας , να επανέλθει η υποχρεωτικότητά τους. Να σταματήσει το άθλιο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων και ο απαράδεκτος διαχωρισμός στους μισθούς των εργαζομένων με βάση την ηλικία. Να αυξηθούν τα επιδόματα ανεργίας. Να επιστραφούν τα αποθεματικά, που δημεύτηκαν μέσω PSI , στα ασφαλιστικά Ταμεία. Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα της απεργίας και τη συνδικαλιστική δράση» κ.λπ. (Ανακοίνωση Ενώσεων Τύπου 4.4.2014).
Καλά κι άγια είναι είναι όλα αυτά, αλλά υπάρχουν δύο προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι με τα ίδια αιτήματα ακριβώς ο δημοσιογραφικός κλάδος κινητοποιήθηκε (μαζί με την ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) πριν μερικούς μήνες. Επίσης με τα ίδια αιτήματα ακριβώς απεργήσαμε πριν ενάμισι χρόνο. Γενικώς με τα ίδια αιτήματα απεργήσαμε έξι ή επτά φορές τα τελευταία πέντε χρόνια και δεν έγινε τίποτε. Μήπως οι Ενώσεις Τύπου να αλλάξουν τρόπο πάλης ή αιτήματα; Διότι, όπως έλεγε κάποιος «ανοησία είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα».
Το δεύτερο πρόβλημα είναι απείρως πιο σημαντικό. Αφορά την ελευθερία του λόγου, για την καταπάτηση της οποίας οι δημοσιογραφικές ενώσεις δεν απήργησαν ποτέ. Την Κυριακή (6.4.2014) συνελήφθη στο γραφείο της η δημοσιογράφος του «Ελεύθερου Τύπου» κ. Δέσποινα Κονταράκη μετά από μήνυση της βουλευτού των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝ.ΕΛ.) κ. Ραχήλ Μακρή για συκοφαντική δυσφήμιση.
Η κ. Κονταράκη έκρινε στο κυριακάτικο της άρθρο της ότι ήταν «αχαρακτήριστη η στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η αλήστου μνήμης κραυγή της ανεκδιήγητης Ραχήλ Μακρή των ΑΝ.ΕΛ., “ότι βάζετε αθώους στη φυλακή”, είναι το λιγότερο τραγική...» Αυτά κατά την κ. Μακρή αποτελούν «συκοφαντική δυσφήμιση» και -ακόμη χειρότερα- σύμφωνα με τον εισαγγελέα ο οποίος αντί να στείλει την μήνυση στο αρχείο διέταξε την σύλληψη δημοσιογράφων με την διαδικασία του αυτοφώρου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνεται δημοσιογράφος για κάτι που έγραψε. Προ μηνών συνελήφθη ο κ. Γιώργος Παπαχρήστος της εφημερίδας «Τα Νέα» μετά από μήνυση του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ., ο κ. Κώστας Βαξεβάνης για την δημοσιοποίηση της Λίστας Λαγκάρντ ενώ έπεται και συνέχεια. Σύμφωνα με τον κ. Πάνο Καμμένο «όποιο ΜΜΕ ή δημοσιογράφος λειτουργεί ως ρουφιάνος των δυνάμεων κατοχής των δανειστών θα διώκεται...» Με άλλα λόγια ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. χρησιμοποιεί την δικαστική εξουσία εναντίον όποιου δημοσιογράφου ή ΜΜΕ θεωρεί ο ίδιος ότι « λειτουργεί ως ρουφιάνος των δυνάμεων κατοχής των δανειστών».
Το πρώτο ερώτημα είναι αν οι δικαστές συνεχίσουν να εξυπηρετούν την δικομανία του προέδρου και στελεχών των ΑΝ.ΕΛ., εφαρμόζοντας άκριτα ένα καταφανώς αντισυνταγματικό νόμο. Σε καμιά δημοκρατία τα αδικήματα Τύπου δεν χαρακτηρίζονται αυτόφωρα και φυσικά πουθενά στον δυτικό κόσμο δεν συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι, ακόμη κι αν διαπράξουν το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι αγωνιστές των συνδικάτων Τύπου θέσουν τα ζητήματα της ανελευθερίας του και παλέψουν για αλλαγή του νομικού πλαισίου που χρησιμοποιείται προς εκφοβισμό των δημοσιογράφων και αποσιώπηση απόψεων στον δημόσιο διάλογο.
Την εποχή των παχέων αγελάδων, όταν γινόταν τα Πανελλήνια Συνέδρια Δημοσιογράφων στην Σαμοθράκη η ελευθερία του λόγου είναι χαμηλά στις προτεραιότητες του δημοσιογραφικού κλάδου. «Δεν μας νοιάζει», λέγαμε τότε. «Απλώς εκδίδουμε ανακοινώσεις για την ελευθερία του λόγου, και μάλιστα με ιδιαίτερη οξύτητα όταν οι θύτες αυτής της ελευθερίας είναι οι γνωστοί φονιάδες των λαών.
«Ο νόμος περί αγωγών είναι μέρος μόνο του πλαισίου ανελευθερίας του Τύπου που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα με την ανοχή μας. Υπάρχουν δεκάδες νόμοι που μας απαγορεύουν τα πάντα.
«Υπάρχουν διατάξεις που απαγορεύουν (ελέω προσωπικών δεδομένων) να μάθουμε ποιοι δουλεύουν στο δημόσιο. Υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την φωτογράφιση. Υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την δημοσίευση ονομάτων κατηγορούμενων. Στην Ελλάδα, απαγορεύονται τα πάντα.
«Το γεγονός ότι οι εφημερίδες δεν βγαίνουν με λευκές σελίδες οφείλεται στην παλιά ρωμέικη πρακτική της μη εφαρμογής των νόμων. Έτσι, ξεκινώντας από το Σύνταγμα και φτάνοντας μέχρι τις δικαστικές αποφάσεις, καταλήγουμε να έχουμε το πιο ασφυκτικό νομικό πλαίσιο και την πλήρη ασυδοσία. Τα πάντα απαγορεύονται και τα πάντα γίνονται. Γι' αυτό συνήθως την πληρώνουν οι μικροί και ποτέ οι ασύδοτοι» (Εισήγηση στο «15ο δημοσιογραφικό συνέδριο της Σαμοθράκης», με τίτλο «Αγωγές για την φίμωση του Τύπου». Σαμοθράκη 22.6.2007)
Μήπως τώρα, που οι συλλήψεις των δημοσιογράφων κάνουν αυτό το πλαίσιο ανελευθερίας των ΜΜΕ ασφυκτικό, αλλάξουμε αγωνιστική ατζέντα και οι Ενώσεις Δημοσιογράφων προωθήσουν λίγο έστω τα ζητήματα ελευθερίας του λόγου πριν ο κ. Καμμένος και άλλοι συν αυτώ ορίσουν πλήρως τι μπορούμε να λέμε και τι όχι; Διότι καλόν είναι να «διεκδικούμε δουλειά» (Ανακοίνωση Ενώσεων Τύπου 4.4.2014). Το θέμα είναι να μάς επιτρέπεται και να την κάνουμε...
ΥΓ.: Κάποια στιγμή οι Ενώσεις Τύπου πρέπει να συντάξουν μια μαύρη λίστα λογοκρισίας. Σ' αυτήν θα δούμε πολλά. Τον περασμένο Νοέμβριο ο δημοσιογράφος της Μυτιλήνης κ. Στατής Μπαλάσκας καταδικάστηκε σε έξη μήνες φυλάκιση για εξύβριση καθηγητή Διευθυντή Γυμνασίου τον οποίο χαρακτήρισε νεοναζί. Ο ίδιος σε κείμενα του δήλωνε υπερήφανος που είναι εθνικοσοσιαλιστής. Ο δημοσιογράφος συνελήφθη με τη διαδικασία του αυτοφώρου, του πήραν αποτυπώματα και φωτογραφίες ανφας και προφίλ και με περιπολικό οδηγήθηκε στην Εισαγγελέα η οποία του απήγγειλε κατηγορίες και τον παρέπεμψε να δικαστεί την επόμενη μέρα.
Στις 8 Απριλίου ο ίδιος δημοσιογράφος δικάζεται στο Τριμελές Εφετείο Βορείου Αιγαίου με την κατηγορία της παράβασης του νόμου περί προσωπικών δεδομένων. Πρωτόδικα δικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκισης και πρόστιμο επειδή δημοσίευσε το κατηγορητήριο σε βάρος στελεχών του Λιμενικού Σώματος για παράνομες πράξεις· ξυλοδαρμό πολιτών εξυβρίσεις κ.ά. εν τη υπηρεσία! Το κατηγορητήριο, το οποίο διαβάζεται από έδρας σε κάθε δικαστήριο, θεωρήθηκε αρχείο ...προσωπικών δεδομένων και απαγορεύτηκε η δημοσίευση του.
Καλά κι άγια είναι είναι όλα αυτά, αλλά υπάρχουν δύο προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι με τα ίδια αιτήματα ακριβώς ο δημοσιογραφικός κλάδος κινητοποιήθηκε (μαζί με την ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) πριν μερικούς μήνες. Επίσης με τα ίδια αιτήματα ακριβώς απεργήσαμε πριν ενάμισι χρόνο. Γενικώς με τα ίδια αιτήματα απεργήσαμε έξι ή επτά φορές τα τελευταία πέντε χρόνια και δεν έγινε τίποτε. Μήπως οι Ενώσεις Τύπου να αλλάξουν τρόπο πάλης ή αιτήματα; Διότι, όπως έλεγε κάποιος «ανοησία είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα».
Το δεύτερο πρόβλημα είναι απείρως πιο σημαντικό. Αφορά την ελευθερία του λόγου, για την καταπάτηση της οποίας οι δημοσιογραφικές ενώσεις δεν απήργησαν ποτέ. Την Κυριακή (6.4.2014) συνελήφθη στο γραφείο της η δημοσιογράφος του «Ελεύθερου Τύπου» κ. Δέσποινα Κονταράκη μετά από μήνυση της βουλευτού των Ανεξάρτητων Ελλήνων (ΑΝ.ΕΛ.) κ. Ραχήλ Μακρή για συκοφαντική δυσφήμιση.
Η κ. Κονταράκη έκρινε στο κυριακάτικο της άρθρο της ότι ήταν «αχαρακτήριστη η στάση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η αλήστου μνήμης κραυγή της ανεκδιήγητης Ραχήλ Μακρή των ΑΝ.ΕΛ., “ότι βάζετε αθώους στη φυλακή”, είναι το λιγότερο τραγική...» Αυτά κατά την κ. Μακρή αποτελούν «συκοφαντική δυσφήμιση» και -ακόμη χειρότερα- σύμφωνα με τον εισαγγελέα ο οποίος αντί να στείλει την μήνυση στο αρχείο διέταξε την σύλληψη δημοσιογράφων με την διαδικασία του αυτοφώρου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνεται δημοσιογράφος για κάτι που έγραψε. Προ μηνών συνελήφθη ο κ. Γιώργος Παπαχρήστος της εφημερίδας «Τα Νέα» μετά από μήνυση του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ., ο κ. Κώστας Βαξεβάνης για την δημοσιοποίηση της Λίστας Λαγκάρντ ενώ έπεται και συνέχεια. Σύμφωνα με τον κ. Πάνο Καμμένο «όποιο ΜΜΕ ή δημοσιογράφος λειτουργεί ως ρουφιάνος των δυνάμεων κατοχής των δανειστών θα διώκεται...» Με άλλα λόγια ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. χρησιμοποιεί την δικαστική εξουσία εναντίον όποιου δημοσιογράφου ή ΜΜΕ θεωρεί ο ίδιος ότι « λειτουργεί ως ρουφιάνος των δυνάμεων κατοχής των δανειστών».
Το πρώτο ερώτημα είναι αν οι δικαστές συνεχίσουν να εξυπηρετούν την δικομανία του προέδρου και στελεχών των ΑΝ.ΕΛ., εφαρμόζοντας άκριτα ένα καταφανώς αντισυνταγματικό νόμο. Σε καμιά δημοκρατία τα αδικήματα Τύπου δεν χαρακτηρίζονται αυτόφωρα και φυσικά πουθενά στον δυτικό κόσμο δεν συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι, ακόμη κι αν διαπράξουν το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης.
Το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι αγωνιστές των συνδικάτων Τύπου θέσουν τα ζητήματα της ανελευθερίας του και παλέψουν για αλλαγή του νομικού πλαισίου που χρησιμοποιείται προς εκφοβισμό των δημοσιογράφων και αποσιώπηση απόψεων στον δημόσιο διάλογο.
Την εποχή των παχέων αγελάδων, όταν γινόταν τα Πανελλήνια Συνέδρια Δημοσιογράφων στην Σαμοθράκη η ελευθερία του λόγου είναι χαμηλά στις προτεραιότητες του δημοσιογραφικού κλάδου. «Δεν μας νοιάζει», λέγαμε τότε. «Απλώς εκδίδουμε ανακοινώσεις για την ελευθερία του λόγου, και μάλιστα με ιδιαίτερη οξύτητα όταν οι θύτες αυτής της ελευθερίας είναι οι γνωστοί φονιάδες των λαών.
«Ο νόμος περί αγωγών είναι μέρος μόνο του πλαισίου ανελευθερίας του Τύπου που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα με την ανοχή μας. Υπάρχουν δεκάδες νόμοι που μας απαγορεύουν τα πάντα.
«Υπάρχουν διατάξεις που απαγορεύουν (ελέω προσωπικών δεδομένων) να μάθουμε ποιοι δουλεύουν στο δημόσιο. Υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την φωτογράφιση. Υπάρχουν νόμοι που απαγορεύουν την δημοσίευση ονομάτων κατηγορούμενων. Στην Ελλάδα, απαγορεύονται τα πάντα.
«Το γεγονός ότι οι εφημερίδες δεν βγαίνουν με λευκές σελίδες οφείλεται στην παλιά ρωμέικη πρακτική της μη εφαρμογής των νόμων. Έτσι, ξεκινώντας από το Σύνταγμα και φτάνοντας μέχρι τις δικαστικές αποφάσεις, καταλήγουμε να έχουμε το πιο ασφυκτικό νομικό πλαίσιο και την πλήρη ασυδοσία. Τα πάντα απαγορεύονται και τα πάντα γίνονται. Γι' αυτό συνήθως την πληρώνουν οι μικροί και ποτέ οι ασύδοτοι» (Εισήγηση στο «15ο δημοσιογραφικό συνέδριο της Σαμοθράκης», με τίτλο «Αγωγές για την φίμωση του Τύπου». Σαμοθράκη 22.6.2007)
Μήπως τώρα, που οι συλλήψεις των δημοσιογράφων κάνουν αυτό το πλαίσιο ανελευθερίας των ΜΜΕ ασφυκτικό, αλλάξουμε αγωνιστική ατζέντα και οι Ενώσεις Δημοσιογράφων προωθήσουν λίγο έστω τα ζητήματα ελευθερίας του λόγου πριν ο κ. Καμμένος και άλλοι συν αυτώ ορίσουν πλήρως τι μπορούμε να λέμε και τι όχι; Διότι καλόν είναι να «διεκδικούμε δουλειά» (Ανακοίνωση Ενώσεων Τύπου 4.4.2014). Το θέμα είναι να μάς επιτρέπεται και να την κάνουμε...
ΥΓ.: Κάποια στιγμή οι Ενώσεις Τύπου πρέπει να συντάξουν μια μαύρη λίστα λογοκρισίας. Σ' αυτήν θα δούμε πολλά. Τον περασμένο Νοέμβριο ο δημοσιογράφος της Μυτιλήνης κ. Στατής Μπαλάσκας καταδικάστηκε σε έξη μήνες φυλάκιση για εξύβριση καθηγητή Διευθυντή Γυμνασίου τον οποίο χαρακτήρισε νεοναζί. Ο ίδιος σε κείμενα του δήλωνε υπερήφανος που είναι εθνικοσοσιαλιστής. Ο δημοσιογράφος συνελήφθη με τη διαδικασία του αυτοφώρου, του πήραν αποτυπώματα και φωτογραφίες ανφας και προφίλ και με περιπολικό οδηγήθηκε στην Εισαγγελέα η οποία του απήγγειλε κατηγορίες και τον παρέπεμψε να δικαστεί την επόμενη μέρα.
Στις 8 Απριλίου ο ίδιος δημοσιογράφος δικάζεται στο Τριμελές Εφετείο Βορείου Αιγαίου με την κατηγορία της παράβασης του νόμου περί προσωπικών δεδομένων. Πρωτόδικα δικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκισης και πρόστιμο επειδή δημοσίευσε το κατηγορητήριο σε βάρος στελεχών του Λιμενικού Σώματος για παράνομες πράξεις· ξυλοδαρμό πολιτών εξυβρίσεις κ.ά. εν τη υπηρεσία! Το κατηγορητήριο, το οποίο διαβάζεται από έδρας σε κάθε δικαστήριο, θεωρήθηκε αρχείο ...προσωπικών δεδομένων και απαγορεύτηκε η δημοσίευση του.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια κρούσματα λογοκρισίας και γι' αυτό όλος ο δημοκρατικός κόσμος (με πρώτους του δημοσιογράφους) πρέπει να κινητοποιηθεί...kathimerini
No comments:
Post a Comment