Η ΙΤΑΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1943
Πέτρος Πετράτος
Κλείνουμε σήμερα 63 ακριβώς χρόνια από την ιταλογερμανική σύγκρουση του Σεπτεμβρίου του 1943 στην Κεφαλλονιά – μια σύγκρουση όμως που δεν ήταν απλά και μόνο ιταλο-γερμανική αλλά ιταλοσλοβενοελληνο-γερμανική, όπως θα αποδείξουμε παρακάτω. Πριν από 63 ακριβώς χρόνια, το Σεπτέμβριο του 1943,και για 15 περίπου μέρες το νησί μας έγινε κέντρο εντονότατων πολιτικο-ιδεολογικών αντιπαραθέσεων μεταξύ Ιταλών, Σλοβένων, Γερμανών και Ελλήνων/Κεφαλλονιτών, μετατράπηκε σε θέατρο σφοδρότατων πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ δύο μετώπων, του ιταλοσλοβενοελληνικού και του γερμανικού, και εξελίχθηκε σε στίβο πραγμάτωσης των υπέροχων αξιών του ηρωισμού, της συναδέλφωσης και του ανθρωπισμού αλλά και των απάνθρωπων στοιχείων της βίας και της κτηνωδίας. Αλλά ας ανατρέξουμε σύντομα στα γεγονότα εκείνης της εποχής. Στις 30 Απριλίου του 1941 η φασιστική Ιταλία κατελάμβανε την Κεφαλλονιά και σύντομα τη μετέτρεπε σε ισχυρό οχυρό του Άξονα, τοποθετώντας εκεί τη μεραρχία Αcqui 11700 ανδρών με βαρύ οπλισμό (επάκτια πυροβόλα, οχυρωματικά έργα κ.λπ.) και ικανές ναυτικές δυνάμεις. Οι κατακτητές χωρίς καθυστέρηση εφάρμοσαν την ιταλοποίηση της διοίκησης και τη φασιστικοποίηση της εκπαίδευσης αλλά και γενικότερα της κοινωνικής ζωής, ενώ ταυτόχρονα στράφηκαν στην οικονομική απομύζηση του νησιού. Σκοπός τους ήταν η ενσωμάτωση της Κεφαλλονιάς και των άλλων ιόνιων νησιών στο ιταλικό κράτος. Ωστόσο, αμέσως μόλις άρχισε η ιταλική κατοχή, άρχισαν και οι ενέργειες για τη συγκρότηση αντιστασιακών οργανώσεων από την πλευρά των πατριωτικών, δημοκρατικών, σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών στοιχείων του νησιού. Μετά από σοβαρές προσπάθειες και με την καθοριστική παρέμβαση του στελέχους του ΚΚΕ δασκάλου Δημήτρη Πολλάτου (Μίκια) διαμορφώθηκε το καλοκαίρι του 1943 το Μέτωπο της Εθνικής Αντίστασης σε ενωτική βάση. Μέχρι τότε, βέβαια, οι δύο ΕΑΜικές οργανώσεις, παρά την οργανωτική τους διάσταση, συνέβαλαν ουσιαστικά στην αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων του λαού, όπως ήταν η διαφώτισή του μέσα από παράνομα έντυπα και η επιβίωσή του, καθοδηγώντας οι οργανώσεις αυτές τον αγροτικό πληθυσμό ενάντια στη συγκέντρωση και παράδοση στους κατακτητές της παραγωγής τους και στηρίζοντας τους εργατοϋπαλλήλους των πόλεων με τα συσσίτια. Παράλληλα, καταπληκτική ήταν η δράση των νέων. Ιδιαίτερα, το μαθητικό κίνημα, κυρίως με την καθοδήγηση του ΕΑΜ Νέων και στη συνέχεια της ΕΠΟΝ, συσπείρωσε την πλειοψηφία των μαθητών στα Γυμνάσια Αργοστολιού, Ληξουριού και Κεραμιών και αντιτάχθηκε σθεναρά στη φασιστικοποίηση της εκπαίδευσης μέσα από μαζικές αποχές και άλλες παράτολμες ενέργειες. Σημαντικότατο, εξάλλου, αντιστασιακό επίτευγμα των ενοποιημένων ήδη ΕΑΜικών οργανώσεων υπήρξε η αποκατάσταση μόνιμων επαφών με τον αντιφασιστικό πυρήνα της μεραρχίας Acqui. Από νωρίτερα, ένας αξιοπρόσεκτος αριθμός Ιταλών αξιωματικών, στρατιωτών και ναυτών με δημοκρατική–αντιφασιστική ιδεολογία επιζητούσε σύνδεση με τους Κεφαλλονίτες αντιφασίστες. (Αναφέρουμε ενδεικτικά τους λοχαγούς πυροβολικού Pampaloni και Αpollonio, τον υπολοχαγό Αmbrosini, τον ταγματάρχη Αltavilla, το συνταγματάρχη Romagnoli το διοικητή της Καραμπινερίας λοχαγό Gasco κ.ά.). Μαζί με αυτούς δεν πρέπει να ξεχνάμε – κάτι που γίνεται συχνά –τους Σλοβένους. Από το Μάρτιο του 1943 υπηρετούσε, ενσωματωμένος στη μεραρχία Acqui, ένας λόχος 160 Σλοβένων,προορισμένος για βοηθητικές εργασίες, οδικές κατασκευές κ.λπ., γι’ αυτό και ήταν άοπλος. Οι Σλοβένοι σχεδόν στο σύνολό τους ήταν αντιφασίστες (σημαντική μορφή ο Srecko Likar) και δεν άργησαν να έρθουν σε επαφή με τους Ιταλούς και Κεφαλλονίτες αντιφασίστες. Αυτή, λοιπόν, η επιτυχία του Κεφαλλονίτικου ΕΑΜικού αντιστασιακού κινήματος, η σύνδεσή του δηλαδή με τα δημοκρατικά, αντιφασιστικά ιταλικά και σλοβένικα στοιχεία, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην επικείμενη ιταλογερμανική σύρραξη. Η νικηφόρα απόβαση των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων στη Σικελία και Ν. Ιταλία τον Ιούλιο του 1943 οδήγησε στην κατάρρευση του καθεστώτος του Μουσολίνι. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου (στις 3 μυστικά και στις 8 επίσημα ) η νέα ιταλική κυβέρνηση του στρατάρχη Badoglio υπέγραψε συνθηκολόγηση με τους Συμμάχους, καλώντας τα ιταλικά στρατεύματα να σταματήσουν κάθε εχθρική ενέργεια εναντίον των Αγγλοαμερικανών, αλλά να αντιδράσουν σε τυχόν επιθέσεις οποιασδήποτε άλλης προέλευσης. Εννοούσε προφανώς τους μέχρι τότε συμμάχους της Ιταλίας Γερμανούς. Ο Badoglio, όμως, θα κηρύξει τον πόλεμο εναντίον του Χίτλερ τον Οκτώβριο του 1943, μετά δηλαδή από την ιταλογερμανική σύγκρουση στην Κεφαλλονιά, με αποτέλεσμα οι άνδρες της Acqui να θεωρηθούν από τους Γερμανούς στασιαστές και προδότες του Άξονα και όχι αιχμάλωτοι πολέμου. Η είδηση, πάντως, της συνθηκολόγησης προκάλεσε στην Κεφαλλονιά εκδηλώσεις ενθουσιασμού από την πλευρά κατακτητών και κατακτημένων και ξετυλίχθηκαν στους δρόμους των πόλεων και των χωριών σκηνές συναδέλφωσης Ιταλών, Σλοβένων και Κεφαλλονιτών. Και ενώ οι Γερμανοί, προβλέποντας τις εξελίξεις, δυνάμωναν τη στρατιωτική τους παρουσία στο νησί, το ΕΑΜ (εκπροσωπούμενο από τους Αγησίλαο Μηλιαρέση, Γεράσιμο Λαζαράτο και Χαράλαμπο Γεωργόπουλο) και οι Ιταλοί αντιφασίστες συμφωνούσαν σ’ ένα κοινό ελληνοϊταλικό σχέδιο δράσης ενόψει της διαφαινόμενης σύγκρουσης με τους Γερμανούς. Σε κάποια από τις συσκέψεις τους συμμετείχε και ο εκπρόσωπος του Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής Ανδρέας Γαλιατσάτος. Στο μεταξύ, κάτω από τη λαϊκή πίεση η ιταλική Διοίκηση αναγκάσθηκε να αποφυλακίσει τους Κεφαλλονίτες πολιτικούς κρατούμενους των φυλακών του Αργοστολιού. Μες στο ιταλικό στράτευμα έχουν διαμορφωθεί αυτές τις μέρες δύο απόψεις: 1) παράδοση των όπλων στους Γερμανούς με την προσδοκία της αποστολής τους στην πατρίδα τους – ήδη ο διοικητής της μεραρχίας στρατηγός Gandin,στέλεχος του ιταλικού φασιστικού κόμματος, είχε αρχίσει τις διαπραγματεύσεις και 2) μη παράδοση των όπλων, αντίσταση κατά των Γερμανών με στήριξη στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Τελικά θα επικρατήσει η δεύτερη άποψη, που θα εκφραστεί μέσα από δημοψήφισμα-σφυγμομέτρηση μεταξύ των ανδρών της ιταλικής μεραρχίας. Στις 14 Σεπτεμβρίου ο Gandin αναγκάζεται να δηλώσει στους Γερμανούς ότι αρνείται την παράδοση των όπλων και τους καλεί να εγκαταλείψουν το νησί. Η άρνηση των Γερμανών οδηγεί αναπόφευκτα στη σύγκρουση, αν και οι πρώτες μεταξύ των αντιπάλων συμπλοκές είχαν ξεκινήσει από την προηγούμενη μέρα, 13 Σεπτεμβρίου, καθώς γερμανικές φορτηγίδες, που έμπαιναν στο λιμάνι του Αργοστολιού, δέχθηκαν τους κανονιοβολισμούς από το πυροβολικό του λοχαγού Pampaloniι, ενώ η συνδυασμένη δράση ΕΠΟΝιτών, (με επικεφαλής τον Γεράσιμο Στεφανίτση), και Ιταλών πυροβολητών και ναυτών υποχρέωσε τη γερμανική διοίκηση του Αργοστολιού σε παράδοση. Οι Γερμανοί, μετά τις πρώτες και σοβαρές απώλειές τους, ενισχύονται από τα Γιάννενα με επίλεκτες δυνάμεις, ενώ στις 16 Σεπτεμβρίου στη νέα συνάντηση του εκπροσώπου του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αντισυνταγματάρχη Θεμιστοκλή Καββαδία με τον Gandin συντονίζονταν οι επόμενες κινήσεις του ελληνοϊταλικού αντιφασιστικού μετώπου, στο οποίο συμμετείχαν και οι Σλοβένοι. Η τελική φάση της σύγκρουσης διαδραματίζεται το τριήμερο 20-22 Σεπτεμβρίου. Τη γερμανική πολεμική δράση καλύπτουν ισχυρές αεροπορικές δυνάμεις με συνεχείς βομβαρδισμούς. Αντίθετα, οι ιταλικές δυνάμεις, αν και ισχυρότερες, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, καθώς δεν είχαν καθόλου αεροπορική κάλυψη ούτε από την πλευρά των Συμμάχων ούτε από την κυβέρνησή τους. Έτσι, το ηθικό τους δεν άργησε να καμφθεί. Αρχίζουν, λοιπόν, και παραδίδονται, αλλά οι Γερμανοί έχουν εντολή από τον ίδιο τον Χίτλερ να τους εκτελούν ως στασιαστές και προδότες του Άξονα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Gandin υπογράφει την παράδοση της αποδεκατισμένης μεραρχίας του, ενώ οι Γερμανοί θα συνεχίσουν και για τις επόμενες δυο μέρες τις εκτελέσεις. Μετά τη λήξη της σύγκρουσης οι Γερμανοί υποχρέωσαν τους επιζήσαντες να επιλέξουν ανάμεσα στα εξής: ή να πολεμήσουν στο πλευρό τους, ή να μεταφερθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ή να καταταγούν σε τάγματα εργασίας. Οι περισσότεροι διάλεξαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά 3000 από αυτούς μαζί με 43 Σλοβένους χάθηκαν στη θάλασσα, καθώς τα πλοία που τους μετέφεραν ανατινάχθηκαν από νάρκες. Περίπου 1000 Ιταλοί και 158 Σλοβένοι παρέμειναν στο νησί κάτω από τις διαταγές των νέων κατακτητών. Όσοι Ιταλοί διέφυγαν τη σύλληψη ή την εκτέλεση προστατεύτηκαν αποφασιστικά από τους Κεφαλλονίτες. Το ΕΑΜ, μια μέρα ήδη πριν από την παράδοση της ιταλικής μεραρχίας, καλούσε τα μέλη του αλλά και το λαό του νησιού να διασώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους Ιταλούς και να περισυλλέξουν το άφθονο σκόρπιο ιταλικό πολεμικό υλικό. Όσον αφορά στο πρώτο, οι Κεφαλλονίτες, και πέρα από την ΕΑΜική προτροπή, ανταποκρίθηκαν στο ανθρωπιστικό τους χρέος: Παρά τις αυστηρότατες γερμανικές απαγορευτικές διαταγές, διέσωσαν σε σπίτια και έκρυψαν σε ορεινά κρησφύγετα πολλούς Ιταλούς, περιέθαλψαν τραυματίες και έθαψαν αρκετούς νεκρούς. Ήταν μια συμπεριφορά, ήταν μια πράξη που τίμησε και τιμά τον Κεφαλλονίτη και εκτιμήθηκε και εκτιμάται από τους Ιταλούς. Από αυτούς που διασώθηκαν οι περισσότεροι μετακινήθηκαν προς την ηπειρωτική Ελλάδα και κατατάχθηκαν στον ΕΛΑΣ, εκτός από ελάχιστους που εντάχθηκαν στον ΕΔΕΣ. Στον ΕΛΑΣ επίσης κατέφυγαν και δύο Σλοβένοι, που διέφυγαν από την Κεφαλλονιά. Ένα μικρότερο μέρος των Ιταλών διασωθέντων παρέμεινε στο νησί μας και αγωνίστηκε δίπλα στους αντάρτες του ΕΛΑΣ κατά των Γερμανών. Αλλά και το πολεμικό υλικό που συγκεντρώθηκε ήταν πολύτιμο, γιατί με αυτό εξοπλίστηκαν οι σχηματισμοί του ΕΛΑΣ Κεφαλλονιάς-Ιθάκης, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του προωθήθηκε στον ΕΛΑΣ της δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Ο απολογισμός της ιταλογερμανικής σύγκρουσης σε ανθρώπινες ζωές ήταν,σύμφωνα με τους επικρατέστερους υπολογισμούς: - Ιταλοί: 1315 νεκροί στα πεδία των μαχών 5189 εκτελεσμένοι από τους Γερμανούς 3000 περίπου χαμένοι στη θάλασσα. - Σλοβένοι: 25 νεκροί 43 χαμένοι στη θάλασσα. - Κεφαλλονίτες: 200 περίπου νεκροί, οι 50 από το ΕΑΜ, που έπεσαν στα πεδία των μαχών και οι 150 από τον άμαχο πληθυσμό. - Γερμανοί: 700 περίπου νεκροί και πολλοί τραυματίες. Από τις 22 Σεπτεμβρίου του 1943 ξεκίνησε στο νησί μας η γερμανική κατοχή. Ο νέος κατακτητής θα είναι πιο σκληρός από τον προηγούμενο, αλλά και η δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ θα είναι πιο αποφασιστική, γι’ αυτό και πιο αιματηρή. Οι Γερμανοί θα εγκαταλείψουν την Κεφαλλονιά μετά από ένα χρόνο κατοχής, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1944. Να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι εκείνες τις μέρες της αποχώρησής τους οι Γερμανοί είχαν ετοιμάσει την ανατίναξη του λιμανιού του Αργοστολιού, κάτι όμως που αποφεύχθηκε χάρη στην έγκαιρη αποτρεπτική επέμβαση, που σχεδιάστηκε από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (με υπεύθυνο τον Βαγγέλη Στράκο) και πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα 3 Σλοβένων (Darko Rusjan, Anton Krzisnik και Jule Ogric) και 3 Ιταλών (Εzio Brandoli, Filippo Rusconi, Carlo Duse και Vittorio Di Carlo), αιχμαλώτων, τους οποίους οι Γερμανοί είχαν χρησιμοποιήσει στα έργα της ναρκοθέτησης. Η ιταλογερμανική σύγκρουση του Σεπτεμβρίου του 1943 στην Κεφαλλονιά συνιστά γεγονός μοναδικό και ανεπανάληπτο. Η πολυπλοκότητα και ιδιαιτερότητά του συναποτελούν και συναπαρτίζουν τον κύριο χαρακτήρα του. Συγκεκριμένα: - Είναι γεγονός πολιτικό, καθώς οι ενέργειες και των δύο μετώπων, που συγκρούστηκαν, είχαν πολιτικά χαρακτηριστικά. Το ιταλοσλοβενοελληνικό μέτωπο αγωνίστηκε κατά του γερμανικού ναζισμού, συμπλέοντας με το συμμαχικό αγώνα. Η αντιφασιστική ιταλική πλευρά προέβαλε ισχυρά επιχειρήματα, για να αποκρούσει την άποψη της παράδοσης των όπλων στους Γερμανούς και πρότεινε τη συνεργασία με το Κεφαλλονίτικο ΕΑΜικό κίνημα. Το τελευταίο, συνεπές στον αντιφασιστικό του αγώνα και στις συμμαχικές του υποχρεώσεις, προχώρησε ανεπιφύλακτα στη συνεργασία με τους μέχρι τη στιγμή εκείνη κατακτητές του. Άλλωστε, η αντιφασιστική θέση και πρακτική του της ιταλοελληνικής σύμπραξης είχε την έγκριση του Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής. Αντίθετα, η γερμανική πλευρά ζητούσε τη συντριβή των αντιφασιστών Ιταλών και Κεφαλλονιτών. Μερίδα της ιταλικής μεραρχίας Acqui και κυρίως η ηγεσία της, συναινώντας στην παράδοση των όπλων, αντικειμενικά υλοποιούσαν το γερμανικό στόχο, την ολοκληρωτική δηλαδή χιτλερική κυριαρχία στην Κεφαλλονιά έξω και μακριά από τους «προδότες» Ιταλούς. - Είναι γεγονός αντιστασιακό. Το ΕΑΜ της Κεφαλλονιάς, λίγο πριν αλλά κυρίως μετά την κατάρρευση του μουσολινικού καθεστώτος, βρισκόταν σε μόνιμη επαφή με τον αντιφασιστικό πυρήνα της ιταλικής μεραρχίας, ο οποίος επιθυμούσε την έξοδο της Ιταλίας από τον Άξονα και την προσχώρησή της στη συμμαχική πλευρά. Μια μερίδα, βέβαια, των Ιταλών στρατιωτικών και κυρίως η ηγεσία της Αcqui παρέμεναν πιστές στο φασισμό, γεγονός που δυσκόλευε τις κινήσεις του ιταλικού αντιφασιστικού πυρήνα. Συγκροτήθηκε, πάντως, κοινό ιταλοελληνικό αντιφασιστικό μέτωπο με τη συμμετοχή και των Σλοβένων, που επεδίωκε την αταλάντευτη αντίσταση εναντίον των νέων τώρα επίδοξων κυρίαρχων, των Γερμανών. Τούτο το μέτωπο διοργάνωσε κινητοποιήσεις του λαού της Κεφαλλονιάς, που απαιτούσαν να δοθούν όπλα στους Κεφαλλονίτες και στους Σλοβένους ενόψει της επικείμενης σύγκρουσης, να αποφυλακιστούν οι πολιτικοί κρατούμενοι, να τηρηθεί σταθερά και αποφασιστικά αρνητική στάση στις γερμανικές απαιτήσεις. - Είναι γεγονός πολεμικό. Οι στρατιωτικές αρχές και των δύο αντίπαλων πλευρών πήραν αποφάσεις, έθεσαν στόχους, κατέστρωσαν σχέδια και προχώρησαν σε πολεμικές ενέργειες και επιχειρήσεις. Έτσι λοιπόν, καταγράφηκαν λυσσαλέες μάχες με εκατοντάδες νεκρούς κυρίως από την πλευρά του ιταλοσλοβενοελληνικού μετώπου και ιδιαίτερα μεταξύ των Ιταλών, σημειώθηκαν ανελέητοι γερμανικοί βομβαρδισμοί με ανθρώπινες απώλειες και σοβαρές υλικές καταστροφές για το νησί της Κεφαλλονιάς και πραγματοποιήθηκαν από τους νικητές Γερμανούς ανεπίτρεπτες αθρόες εκτελέσεις Ιταλών αιχμαλώτων. Επιπλέον, τούτο το πολιτικο-αντιστασιακο-πολεμικό γεγονός της ιταλογερμανικής σύγκρουσης στην Κεφαλλονιά το Σεπτέμβριο του 1943 έχει να παρουσιάσει τις παρακάτω ιδιαιτερότητες: - Δημοψήφισμα. Για πρώτη και μοναδική φορά στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία ολόκληρη μεραρχία με εντολή του διοικητή της αποφασίζει για τη «μοίρα» της. Παρέχεται δηλαδή το δικαίωμα στους Ιταλούς στρατιωτικούς όλων των βαθμίδων να ψηφίσουν αν επιθυμούν πόλεμο κατά των Γερμανών, ή συμμαχία με τους Γερμανούς, ή παράδοση των όπλων. Να σημειωθεί εδώ ότι οι Ιταλοί πολίτες περισσότερο από είκοσι χρόνια τώρα είχαν να ψηφίσουν. - Μοναξιά. Σε αυτόν τον αγώνα τους υπέρ της τιμής τους και κατά των Γερμανών ναζιστών οι Ιταλοί έμειναν αβοήθητοι από τους Συμμάχους, παρά την υπόσχεση των τελευταίων για βοήθεια, αλλά και από την κυβέρνηση του Badoglio. Αν και στην άλλη άκρη του Ιονίου, στη Σικελία και Νότια Ιταλία, κοντά δηλαδή στην Κεφαλλονιά, βρίσκονταν ισχυρότατες συμμαχικές δυνάμεις, καμμιά βοήθεια δε στάλθηκε. Μπλόκαραν, μάλιστα, οι Άγγλοι δύο ιταλικά πολεμικά, που με δική τους πρωτοβουλία απέπλευσαν από το Μπρίντεζι σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βοηθήσουν τους συμπατριώτες τους στην Κεφαλλονιά. Αυτή η συμμαχική στάση δικαιολογείται από κάποιους με το επιχείρημα ότι το Ιόνιο και τα Βαλκάνια υπάγονταν επιχειρησιακά στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, το οποίο ωστόσο γνώριζε την κατάσταση. Δεν αποκλείεται να προτιμούσαν οι σύμμαχοι Αγγλοαμερικανοί την παράδοση όλων των ιταλικών δυνάμεων, που βρίσκονταν σε ελληνικό έδαφος, στους Γερμανούς, για να μην ενισχυθούν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ και άρα ο αγώνας του ελληνικού λαού για απελευθέρωση. Επομένως, το κοινό ιταλοσλοβενοελληνικό μέτωπο πολέμησε αποκλειστικά μόνο του, βασιζόμενο στις δικές του και μόνο δυνάμεις. - Σφαγή. Η νικήτρια γερμανική πλευρά έδρασε απάνθρωπα, καθώς δε σεβάστηκε τους Ιταλούς, που παραδίδονταν ή αιχμαλωτίζονταν, και τους εκτελούσε «εν ψυχρώ» ατομικά ή ομαδικά. Και υπογραμμίζεται τούτο το φρικιαστικό έγκλημα, γιατί όλες αυτές οι εκτελέσεις δεν έγιναν από τα Ες-Ες ή την Γκεστάπο – κάτι άλλωστε συχνό για τα γερμανικά δεδομένα – αλλά από τις δυνάμεις της Βέρμαχτ, μετά από τη διαταγή του Χίτλερ να μην κρατούνται Ιταλοί αιχμάλωτοι… - Αξιοθαύμαστη συμπαράσταση. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ένοπλα τμήματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ συμπολέμησαν με τις ιταλικές δυνάμεις. Το μεγαλείο, όμως, του Κεφαλλονίτικου λαού εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων αλλά και . μετά την παράδοση της ιταλικής μεραρχίας. Σύσσωμος ο λαός του νησιού μας ανταποκρίθηκε στην έκκληση του ΕΑΜ για ανεπιφύλακτη συμπαράσταση στους ηττημένους Ιταλούς, παρέχοντας με κίνδυνο της ζωής του και της περιουσίας του ασφαλές καταφύγιο στους πρώην κατακτητές του και τώρα συναγωνιστές του στον κοινό αντιφασιστικό αγώνα. - Σιωπή. Για είκοσι περίπου χρόνια μετά την ιταλογερμανική σύγκρουση αυτό το γεγονός το σκέπαζε βαριά σιωπή. Παρά τις αναμνήσεις και τις προσωπικές μαρτυρίες των επιζησάντων Ιταλών, που είδαν το φως της δημοσιότητας, η επίσημη ιταλική ιστοριογραφία έδειξε ένοχη σιωπή, καθώς καμιά έρευνα από ιστορικούς ή από επίσημα ιστορικά κέντρα δεν πραγματοποιήθηκε για τις πραγματικές συνθήκες της σύρραξης και της συνακόλουθης ανήκουστης σφαγής. Αντίθετα, 28 επιζήσαντες Ιταλοί αξιωματικοί κατηγορήθηκαν από γονείς κάποιων πεσόντων για συνωμοσία και στάση κατά του στρατηγού Gandin και ως υπεύθυνοι για την ιταλογερμανική σύρραξη, οι οποίοι όμως αθωώθηκαν μόλις το 1957. Άργησε πολύ το ιταλικό κράτος , για να καταλήξει αν τα γεγονότα στην Κεφαλλονιά το Σεπτέμβριο του 1943 συνιστούσαν άδοξη ήττα, ή ηρωική αντίσταση. Αλλά μέσα από παρόμοιες δικαστικές διαδικασίες στη Ρώμη απαλλάχθηκε το 1960 ομάδα υψηλόβαθμων Γερμανών, που κατηγορήθηκαν για δολοφονίες αιχμαλώτων της μεραρχίας Acqui. Αλληλέγγυα στην ιταλική σιωπή στάθηκε και εκείνη του Ομοσπονδιακού τότε Δυτικογερμανικού Κράτους, το οποίο προσπάθησε να σβήσει τα τεκμήρια του εγκλήματος των στρατιωτών της Βέρμαχτ στην Κεφαλλονιά το Σεπτέμβριο του 1943. Εξάλλου, τα νέα μεταπολεμικά δεδομένα απαιτούσαν καλές διακρατικές σχέσεις μεταξύ Ιταλίας και Ομοσπονδιακής Γερμανίας… Η αλήθεια θυσιαζόταν στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Τελικά, πριν από έξι χρόνια ο Γερμανός εισαγγελέας Ulrich Maass, η υπηρεσία του οποίου ασχολείται με υποθέσεις σχετικές με την καταδίωξη ναζιστών εγκληματιών, ξεκίνησε έρευνα για τη σφαγή στην Κεφαλλονιά, με την κατηγορία της «ανθρωποκτονίας εκ προμελέτης». Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, το πολυσήμαντο γεγονός της ιταλογερμανικής σύγκρουσης του 1943 στην Κεφαλλονιά – πολυσήμαντο όχι μόνο για την τοπική ή την εθνική μας ιστορία αλλά και για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια – έχει ακόμη λευκές σελίδες. Η ιστορική έρευνα πρέπει να συνεχιστεί, ώστε να φωτιστούν όλες οι παράμετροι αυτού του γεγονότος. Όλοι μας, Κεφαλλονίτες και Έλληνες γενικότερα, Ιταλοί, Σλοβένοι, Γερμανοί, όλοι οι πολίτες τούτης της γης έχουμε ανάγκη να γνωρίσουμε τι, πώς και γιατί ακριβώς έγινε ό,τι έγινε το Σεπτέμβριο του 1943 στο ιονιοπελαγίτικο νησί της Κεφαλλονιάς. Μόνο η τεκμηριωμένη ιστορική γνώση, πιστεύουμε, φρονιματίζει τον άνθρωπο. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ελευθεράτος Λευτέρης, Οδοιπορικό μνήμης στην Κεφαλλονιά της Αντίστασης, έκδοση του Κέντρου Μελέτης της Ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης, Αθήνα 1998, και κυρίως οι σσ. 203-292. Ελευθεράτος Λευτέρης, Το φάλτσο μαντολίνο του λοχαγού, μετφρ. Λουκία Καλαφάτη-Πετράτου, εκδ. Τεκμήριο, Αθήνα 2002, και κυρίως οι σσ. 101-169. Ζιάγκος Νίκος, Αγγλικός ιμπεριαλισμός και Εθνική Αντίσταση 1940-45 (Ήπειρος, Δυτική Ρούμελη, Επτάνησα), τόμ. Β΄, Αθήνα 1978, σσ. 324-370. Καράγιωργας Γιώργος, «Η Τραγωδία της Κεφαλληνίας», εφημερίδα Έθνος, 15 Δεκεμβρίου 1952 – 10 Ιανουαρίου 1953. Likar Srecko, O ανεξάρτητος αντιστασιακός λόχος των Σλοβένων «Primorje» 1943-45, (Επιτομή από τον Elio Sfiligoi), μετφρ. Μαρία-Φαλί Ζαπάντη, (Από το συλλογικό έργο Αγώνας στις πλαγιές του Ολύμπου ), έκδοση Δήμου Isola, 2002 (φωτοτυπημένη έκδοση). Λουκάτος Σπύρος, Τα χρόνια της Ιταλικής και Γερμανικής Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης στην Κεφαλλονιά και στην Ιθάκη, τόμοι 3, και κυρίως ο Β΄ τόμος: Η ιταλογερμανική σύρραξη στην Κεφαλλονιά και η συμβολή των Εθνικοαπελευθερωτικών Οργανώσεων στην εκδήλωση και διεξαγωγή της, 8-24 Σεπτέμβρη 1943, εκδ. Αλκυών, Αθήνα 1997,β΄ έκδοση. Pampaloni Amos, «Η τραγική μοίρα της ιταλικής μεραρχίας Acqui», περιοδικό Ιόνιος Ηχώ, τεύχη 179-184, Ιούνιος.-Νοέμβριος. 1961. chminck-Gustavus Christoph, Οι ηττημένοι της Κεφαλλονιάς, εκδ. Σμίλη, Αθήνα 1994. Sfiligoi Elio, Η διάσωση του λιμανιού και της πόλης του Αργοστολιού από την καταστροφή, μετφρ. Μαρία-Φαλί Ζαπάντη, 2004 (φωτοτυπημένη έκδοση). Φωκάς-Κοσμετάτος Κ[οσμάς], Η γερμανο-ιταλική σύρραξις εν Κεφαλληνία 1943 (Επιμέλεια Γεράσιμου Αποστολάτου), εκδ. Ορίζων, Αθήνα χ.χ. Επίσης οι μυθιστορηματικές αφηγήσεις:
Βεντούρι Μαρτσέλο, Λευκή σημαία στην Κεφαλλονιά, μετφρ. Νίκη Καλαμάρα-Φιλιππουπολίτη, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2000, β΄ έκδοση.
Γαλάτης Δημήτρης, Σφαγή, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 2005.
Γεράκη Μοιράννα, Είμαστε αδέρφια (Siamo Fratelli), Αθήνα 1998.
Ντε Μπερνιέρ Λουί, Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι, μετφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 1995.
Σακκάτος Βαγγέλης, Μεραρχία «Άκουι», Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα 1993.
Τραυλού-Μεσσάρη Ανδρεάς, Της τυφλής ανεμοθύελλας, Αθήνα 1992.
Monday, 23 November 2009
Sunday, 22 November 2009
apo serres blogs
H MΟΥΣΑ ΕΝΟΣ ΕΠΟΥΣ : ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ
Posted: October 28, 2009, 12:16am EDT
Σοφία Βέμπο: Η τραγουδίστρια της Νίκης By www.N-A.gr
του Ιγνάτιου
Αιολική Γη
«ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ»
Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης το 1910. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Τσαριτσάνη, όπου ο πατέρας της δούλευε ως καπνεργάτης, και κατόπιν στο Βόλο.
Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία σε ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’30. Το χειμώνα του 1933 προσελήφθη από το θεατρικό επιχειρηματία Φώτη Σαμαρτζή στο θέατρο “Κεντρικόν” προκειμένου να συμμετάσχει στην επιθεώρηση “Παπαγάλος 1933″. Άρχισε να ηχογραφεί στη δισκογραφική εταιρεία “Κολούμπια” ερωτικά τραγούδια της εποχής και γρήγορα καταξιώθηκε λόγω της ιδιαίτερης μπάσας φωνής της. Συμμετέχει επίσης σε ελληνικές ταινίες όπως η “Προσφυγοπούλα” το 1938.
Η έκρηξη στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940. Με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, όλα τα μουσικά θέατρα της Αθήνας και αργότερα πολλά απ’ τα θέατρα και της πρόζας ανεβάζουν πολεμικές επιθεωρήσεις. Το ελληνικό θέατρο επιστρατεύτηκε στην υπηρεσία της μαχόμενης πατρίδας. Οι πρώτες παρωδίες ξεκινάνε από τις σκηνές των θεάτρων, τραγουδημένες από τα πρώτα ονόματα καλλιτεχνών εκείνης της εποχής. Στον αγώνα μπαίνουν και θίασοι πρόζας, όπως της μεγάλης Μαρίκας Κοτοπούλη και του Κώστα Μουσούρη, ανεβάζοντας πολεμικές σάτιρες. Τότε όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο.
Στο θέατρο «Μοντιάλ», που παίζει την «Πολεμική Επιθεώρηση», η Σοφία Βέμπο τραγουδά τις πολεμικές παρωδίες «Στον πόλεμο βγαίν’ ο Ιταλός» και «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Η φωνή της γεμάτη παλμό και ειρωνεία συγκλονίζει το πανελλήνιο και ξευτελίζει τον «φοβερό» Μουσολίνι. Ο τρανός Douche της φασιστικής Ιταλίας, με τα οκτώ εκατομμύρια λόγχες, γίνεται με το τραγούδι της Βέμπο ένα γελοίο ανδρείκελο στα μάτια των Ελλήνων. Κι εδώ έγκειται η προσφορά της στον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Η σάτυρα λοιπόν στάθηκε το πρώτο μεγάλο όπλο του Έλληνα κατά της φασιστικής Ιταλίας. Τα τραγούδια γραμμοφωνούνται αμέσως και φτάνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στέλνονται σ’ όλες τις στρατιωτικές μονάδες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τα μεταδίδουν συνεχώς. Οι Έλληνες φαντάροι μάχονται τραγουδώντας. Την ίδια εποχή σε μία συμβολική πράξη προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2000 χρυσές λίρες.
Αργότερα, η γερμανική κατοχή απαγορεύει στη Βέμπο, εξ’ αιτίας της καλλιτεχνικής πατριωτικής της δραστηριότητας, να τραγουδάει. Κι έτσι καταφεύγει στη Μέση Ανατολή, για να συνεχίσει εκεί την καριέρα και τη δράση της. Με το τέλος του πολέμου, η Βέμπο, ξαναγυρίζει στην Αθήνα και τραγουδώντας ασταμάτητα χαρίζει αξέχαστες στιγμές στο ελληνικό τραγούδι.
Ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε “Τραγουδίστρια της Νίκης” εξ αιτίας των εθνικών τραγουδιών που ερμήνευσε κατά τη διάρκεια του Ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940.
Να σημειωθεί πως, εκτός από τα τραγούδια για τον Πόλεμο της Αλβανίας, οι δημιουργοί του ελαφρού τραγουδιού έγραψαν και μερικά που αναφέρονται σε συγκεκριμένα γεγονότα, μετακατοχικά, όπως για παράδειγμα, η κατοχή από τους «προστάτες» μας Εγγλέζους και το «ρίξιμο» της Ελλάδας από τους συμμάχους στη μοιρασιά, η Κατοχή, οι μαυραγορίτες, η κατοχική πείνα, ο Εμφύλιος, το Παιδομάζωμα, κλπ.
Αναμφισβήτητα, το ελαφρό τραγούδι -όπως εξ’ άλλου και το λαϊκό- καθώς επίσης και το μουσικό θέατρο, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο, την δύσκολη για την Πατρίδα μας εκείνη περίοδο.
Το 1949 απόκτησε δική της θεατρική στέγη στο Μεταξουργείο ,το “Θέατρον Βέμπο“. Μετά από μακροχρόνιο δεσμό με το Μίμη Τραϊφόρο παντρεύτηκαν τελικά το 1957, ένας δεσμός πολυκύμαντος που διήρκεσε μέχρι το θάνατό της και υπήρξε καταλυτικός για την μεγάλη ερμηνεύτρια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 αραιώνει τις θεατρικές εμφανίσεις της, τις οποίες σταματά οριστικά στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Τη βραδιά του “Πολυτεχνείου” η Βέμπο ανοίγει το σπίτι της και κρύβει φοιτητές τους οποίους αρνείται να παραδώσει όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της. Τελικά πεθαίνει στις 11 Μαρτίου του 1978 και η κηδεία της μετατρέπεται σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο. Η “Τραγουδίστρια της Νίκης” αποθεώνεται εκείνη τη μέρα από τον ελληνικό λαό που τη θεωρούσε ηρωίδα του. Από την πατρίδα τιμήθηκε με πλήθος παράσημα και διακρίσεις για την συμβολή της.
ΤΙ ΕΙΠΕ
«Τα πολεμικά μου τραγούδια δεν είναι κοινά, καθημερινά τραγούδια. Είναι κραυγές λευτεριάς, σπίθες υπερηφάνειας. Δεν τραγουδάω εγώ σ’ αυτά, τραγουδάει η ψυχή της Πατρίδας, η ψυχή της ράτσας, η ψυχή του αδούλωτου λαού μας. Είναι τραγούδια που η δόξα τούς έχει βάλει μουσική σε στίχους, που τους έχει γράψει η λεβεντιά η Ελληνική. Με τα τραγούδια μου αυτά, θαρρώ πως αφήνω στις καινούργιες γενιές μια κληρονομιά Ελληνικού θάρρους, Ελληνικής λεβεντιάς και Ελληνικής …αποκοτιάς» -1974
«Μα σ’ εκείνο τον πόλεμο όλοι έδωσαν τη ζωή τους. Τα πόδια τους, τα μάτια τους, τα χέρια τους, την υγειά τους. Εγώ τι έδωσα; Τη φωνή μου, που καλή ή κακή, την έχω ακόμα ακέραιη και ζωντανή. Δεν μου χρωστάει λοιπόν τίποτα ούτε το ελαφρό τραγούδι, ούτε η Ελλάδα. Εγώ τους χρωστάω τα πάντα, γιατί αυτά με κάνανε Βέμπο».
-
00:49
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 με αριθμούς
» Ιωάννης Μεταξάς: Ο Εθνικός Κυβερνήτης -
H MΟΥΣΑ ΕΝΟΣ ΕΠΟΥΣ : ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ
» Ιωάννης Μεταξάς: Ο Εθνικός Κυβερνήτης -
TA « ΟΧΙ « ΘΕΛΟΥΝ «ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ»
» Ιωάννης Μεταξάς: Ο Εθνικός Κυβερνήτης -
ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ - Ετσι ειπώθηκε το ιστορικόν ΟΧΙ
» Ιωάννης Μεταξάς: Ο Εθνικός Κυβερνήτης -
H ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ
» Ιωάννης Μεταξάς: Ο Εθνικός Κυβερνήτης28η Οκτωβρίου 1940: Ποιός είπε το ΟΧΙ; Οκτωβρίου 28, 2009 at 2:18 πμ | In 28η Οκτωβρίου 1940, ΕΛΛΑΣ, ΕΠΕΤΕΙΟΙ, ΙΣΤΟΡΙΑ | Leave a Comment
Tags: 21 μόνιμα οχυρά, Alors c’ est la guerre, στρατηγός, στρατηγική, το ημερολόγιο του Ιωάννου Μεταξά, τορπιλλισμός της Έλλης, υπουργικό Συμβούλιο, Αγγλία, Βαλκανικά κράτη, Γενικό Στρατηγείο, Ε.Ο.Ν, Επομένως έχουμε πόλεμο, Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, Θάρρος, Ιταλός πρέσβης, Ιταλική απειλή, Ιωάννα Φωκά, Ιωάννης Μεταξάς, Μπέλες, Μουσολίνι, Πάλαιρετ, Ποιός είπε το ΟΧΙ, Πολεμικόν Συμβούλιον, Τουρκία, Χίτλερ, αιφνιδιασμός, αντιστασιακή δράση, βρετανική κυβέρνηση, γραμμή Μεταξά, δυνάμεις του Άξονα, επιστράτευση, εγγονή του Ιωάννη Μεταξά, ελληνισμός, κατοχή, ο ηρωισμός των Ελλήνων
Από τον Μάρτιο του 1939 είχε αποφασίσει να πει το «OXI».
Της Ιωάννας Φωκά
«Ποιός είπε το "ΟΧΙ" ;»Μα φυσικά ο ελληνικός λαός πολεμώντας με ηρωισμό και αυτοθυσία. Είπε το δικό του «όχι» ο κάθε Ελληνας και Ελληνίδα. Το «όχι» όμως προς τον Γκράτσι το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς όταν ο Ιταλός πρέσβης τον επισκέφθηκε στην οικία του στις τρεις παρά δέκα τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου. Το είπε με την ηρωική φράση:
«Alors c’ est la guerre» – «Επομένως έχουμε πόλεμο» – που ήταν το αποτέλεσμα και το αποκορύφωμα τεσσάρων ετών σοφής προετοιμασίας, του στρατού και των οπλισμών, του λαού και της ηθικής προπαρασκευής του, των διπλωματικών ενεργειών και συμφώνων, που ο Ιωάννης Μεταξάς είχε χειρισθεί μόνος του ως υπουργός των Εξωτερικών καθ’ όλη την τετραετία. Υπέγραψε σύμφωνα με τα βαλκανικά κράτη και την Τουρκία. Και με την Αγγλία, ήταν μεν σύμμαχος αλλά υπό τους όρους που ο ίδιος ο Μεταξάς της έθετε, για την καλύτερη ασφάλεια της Ελλάδος.
Στο ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς περιγράφει και όλες τις άλλες διπλωματικές ενέργειες και συνομιλίες του με τον Ιταλό πρέσβη (παράλληλα και στο βιβλίο του Γκράτσι) που μεσολάβησαν μέχρι την πρωινή επίσκεψη της 28ης, προκειμένου να διατηρήσει ένα ήπιο κλίμα με τους Ιταλούς και να μην τους προκαλέσει, ακόμα και να τους παραπλανήσει, ενώ συγχρόνως πυρετωδώς προετοίμαζε το έθνος.
Η «γραμμή Μεταξά», που αναφέρεται σε όλα τα στρατιωτικά συγγράμματα του κόσμου με τα 21 μόνιμα οχυρά της σε μήκος 200 χιλιομέτρων συνόρων από το Μπέλες μέχρι τον Νέστο και τα εκατοντάδες ημιμόνιμα, δεν κατασκευάστηκε σε μία νύχτα. Καιρός να πούμε την αλήθεια στον δοξασμένο ελληνικό λαό και να μην τον υποτιμάμε με ψέματα για έργα που εκείνος κατασκεύασε.
Οσο για την απόφαση του Ιωάννη Μεταξά, για την στάση της Ελλάδος κατά των δύο δυνάμεων του Αξονα, ούτε αυτή του την υπαγόρευσε ο ελληνικός λαός, όπως μερικοί ισχυρίζονται. Την απόφαση αυτή, που ήταν καθαρά προσωπική του και με ευθύνη απέναντι στην ιστορία της Ελλάδος, στις παραδόσεις της και στον όρκο του του αξιωματικού, την πήρε μόνος του 18 μήνες προ του τορπιλλισμού της «Ελλης».
Στο ημερολόγιό του ο Ιωάννης Μεταξάς γράφει: «12 – 19 Μαρτίου 1939… Τι εβδομάδα! – Τώρα όμως θα κινηθή ο Μουσολίνι; Μπορεί να μην κινηθή; Και τι έχουμε να υποστούμε εμείς; Ανησυχίες μου φοβερές απόψε. 18 Μαρτίου. Φοβερά απόφασίς μου εν περιπτώσει Ιταλικής απειλής. 20 Μαρτίου. Ησυχωτέρα κατάστασις. – Αλλά υπερήφανος δι’ απόφασίν μου».
Από εκείνη την στιγμή και έπειτα περιμένει εναγωνίως την στάση της Ιταλίας με τη βεβαιότητα ότι έρχεται και η σειρά της Ελλάδος να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Αξονα.Στο κείμενό του της 30ής Οκτωβρίου 1940, στις ανακοινώσεις του προς τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του αθηναϊκού Τύπου στο Γενικό Στρατηγείο, συνοψίζει όλη την αλήθεια για την φοβερή του απόφαση. Η «Καθημερινή» είχε δημοσιεύσει παλαιότερα αυτό το κείμενο που θα έπρεπε να υπάρχει αυτούσιο στα σχολικά αναγνώσματα ιστορίας. Οσο για το ερώτημα γιατί ο Μεταξάς καθυστέρησε την επιστράτευση, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι ήταν στρατηγός και ότι οι αποφάσεις του είχαν άμεση σχέση με την τέχνη του. Ο αιφνιδιασμός ήταν ένα βασικό όπλο των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών, που τελικά πέτυχε. Η καθυστέρηση κάθε ημέρας στην επιστράτευση είχε ως αποτέλεσμα την οικονομία των στρατιωτικών δυνάμεων και δαπανών, απαραίτητο στοιχείο στρατηγικής για να αντέξουν στην μακρόχρονη σύρραξη. Αυτοί ήσαν οι λόγοι και ήταν και πάλι δικές του οι αποφάσεις.
Οι νίκες απέδειξαν την σωστή στρατηγική και τη σταθερή απόφασή του να πολεμήσει με κάθε τρόπο τον Αξονα. Στις 4 Ιανουαρίου 1941, σημειώνει και πάλι στο ημερολόγιό του: «Πολεμικόν Συμβούλιον… να υποταχθώμεν εις Χίτλερ; – Καλλίτερα να πεθάνωμεν… Συνεννόησις δις με Πάλαιρετ. 2α … Αμφιβάλλει διά στάση Σέρβων… Στου Θεού το χέρι! Ολα γυρίζουν στο κεφάλι μου αλλά ατάραχος! Από Αγγλους εγκατάλειψις, από Γερμανούς επίθεσις. Ο χειμώνας απειλητικός. Θάρρος, θάρρος ας πέσωμεν σαν άνδρες». 25 μέρες αργότερα πεθαίνει.
Αυτό το θάρρος δεν υπαγορεύεται από τον λαό στον αρχηγό, μάλλον ο αρχηγός οδηγεί και εμπνέει τον λαό.Ηταν το ίδιο θάρρος και ελληνική αξιοπρέπεια που είχε δείξει σε όλη του τη ζωή, στις οικογενειακές συμφορές, στα πεδία των μαχών, στην πολιτική του σταδιοδρομία, ακολουθώντας τον δρόμο της ειλικρίνειας και της τιμιότητος απέναντι σε όλους, είτε την δέχονταν και αντιλαμβάνονταν την σπουδαιότητά της, είτε την απέρριπταν. Με το ίδιο μετά γνώσεως θάρρος αντιμετώπισε στις 14 και 15, και 17 Ιανουαρίου την αγγλική επιμονή μεταφοράς ελαχίστων στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη. Στις 18 Ιανουαρίου συντάσσει σχετικό κείμενο προς την βρετανική κυβέρνηση. Είναι το τελευταίο. Η έντονή του αντιπαράθεση με τους Αγγλους και η γερμανική προπαγάνδα είναι οι αιτίες των φημών περί δολοφονίας και όχι η από φυσικού θανάτου αποδημία του. Το ιατρικό ανακοινωθέν υπογράφεται από 12 Ελληνες ιατρούς την 29η Ιανουαρίου 1941.
Για τον ηρωισμό των Ελλήνων μίλησε και ο ίδιος ο Μεταξάς απευθυνόμενος στο υπουργικό Συμβούλιο στις 7 Ιανουαρίου του 41: «Εμείς δεν δημιουργήσαμε τας ηθικάς δυνάμεις τας οποίας αναπτύσσει σήμερον ο Ελληνισμός. Αύται ήσαν μέσα του αλλά ήταν εν μέρει εις λήθαργον. Εμείς τας αφυπνίσαμε, τας συντονίσαμε και τας ωθήσαμε προς τα εμπρός. Το θαύμα που επιτελείται είναι έργο του ελληνικού λαού».
Στο θαύμα πρέπει να συμπεριληφθεί άλλη μία παρεξηγημένη ιστορία, που είναι το έργο που επιτελέστηκε από την Ε.Ο.Ν, την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, προ, κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά και στην κατοχή με αντιστασιακή δράση.
Η μέχρι σήμερα ιστοριογραφία για τον Ιωάννη Μεταξά είναι σπασμωδική, ελάχιστη, φτωχή σχετικά με το έργο του, κακόβουλη και υστερόβουλη. Πολιτικά πάθη την οδηγούν και όχι ιστορική επιστήμη βασισμένη σε ντοκουμέντα. Ακόμα και τα ντοκουμέντα τακτικά κρίνονται κατά την ανάγκη του συγγραφέα. Η συνέχεια είναι έργο και ευθύνη των νέων ιστορικών. Εγώ τρέφω απέραντο σεβασμό και θαυμασμό στον άνθρωπο και στο έργο του, όπως άλλωστε όλοι όσοι διάβασαν το ημερολόγιό του ή έζησαν κοντά του.
Η κ. Ιωάννα Φωκά είναι εγγονή του Ιωάννη Μεταξά.
Πηγή: Παλαιό δημοσίευμα της Καθημερινής
Friday, 13 November 2009
Πολιτισμός | 13.11.2009
Χριστιανικές βαναυσότητες σε άγαλμα του κύκλωπα Πολύφημου
Η μεγάλη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung στις 9 του μηνός, ανήμερα της πτώσης του Τείχους, τι δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα του πολιτιστικού της ένθετου μεταξύ άλλων; Κάτι άσχετο με την πτώση του Τείχους. Ένα ποίημα του ταλαντούχου και βραβευμένου και σχετικά νέου ποιητή Durs Grünbein με τίτλο:
«Ο κορμός του Πολυφήμου» 
Durs Grünbein
Αυτή η τούφα τρίχες στο στήθος ήταν για τους σκαπανείς η απόδειξη.
Το μαρμάρινο αγκωνάρι που βγήκε στο φως της μέρας, έτσι τεράστιο,
με κάτι το θηριώδες και θλιμμένο, σαν άγαρμπος παλικαράς,
μπορούσε να είναι μόνον ένας: το αγριόμουτρο των αρχαίων μύθων,
εκείνη η πεσκαντρίτσα που δεν την προστάτεψε και πολύ ο Ποσειδώνας.
Κολοβωμένος σαν κούτσουρο έφθασε στο μουσείο,
σαν παραμορφωμένος από το πελέκι.
Μα τι του είχανε κάνει αυτού του τέρατος
που στη συνέχεια βαλσαμωμένο σαν βρέφος πραγματικό
έγινε έκθεμα σε συλλογές με σπανιότητες;
Του είχανε συντρίψει το μέτωπο, εκεί που φύτρωνε το μεγάλο μάτι;
Είχαν εκτονωθεί για δεύτερη φορά πάνω σ’ αυτό το είδωλο το ελληνικό,
όπως πιο πριν το ασκέρι του Οδυσσέα; - Όποιος κομμάτιαζε τα έργα
του διαβόλου χρεωνόταν μια καλή χριστιανική πράξη. Και το μόνο
που απέμεινε από τον κύκλωπα είναι ένα μπούστο, έτσι από το φόβο μήπως
τους ματιάσει.
Κώστας Γαβράς Τι δηλοί ο μύθος;
Τι θέλει να μας πει αυτό το ποίημα; Κάτι μας λέει για τη φθορά και για την κακοποίηση του πρωτόγονου και για το μοιραία τυχαίο στην ιστορία. Είναι μάλιστα αφιερωμένο στον Αυστριακό κλασσικό αρχαιολόγο Bernard Andreae. Κάπου στο εργαστήριό του θα είδε ο ποιητής το τεμαχισμένο άγαλμα του κύκλωπα Πολυφήμου που κατά τον μύθο ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του τον μέθυσαν και τον τύφλωσαν με έναν πυρωμένο πάσσαλο για να ξεφύγουν. Και μετά το αρχαίο άγαλμα το κομμάτιασαν με μανία και το πέταξαν κάποιοι αγράμματοι, βάρβαροι Χριστιανοί, πεπεισμένοι αναμφίβολα ότι κάνουν έργο θεάρεστο. Και οι Γερμανοί είναι πολιτισμένο και χριστιανικό έθνος, αλλά μη φαντασθείτε ότι θα τολμούσε κανείς να ζητήσει τη διαγραφή του ασεβούς στίχου για τις χριστιανικές βαναυσότητες. Η ιστορική αλήθεια είναι σεβαστή ακόμα και όταν είναι δυσάρεστη. Γίνεται ακόμα και στίχος. Μόνο στην Αθήνα συγχύστηκαν τόσο με το φιλμάκι του Κώστα Γαβρά που υπενθυμίζει τις καταστροφές που είχαν επιφέρει οι Χριστιανοί στον Παρθενώνα.
Σπύρος Μοσκόβου
Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου
antigrafikon from DW.
Saturday, 3 October 2009
politics from ANEXARTHTOS-KEFALONIAS
| ΠΟΛΙΤΙΚΗ | 3/10/2009 |
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΑΡΙΣΗΣ ΧΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ
ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗ
ΜΕ ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ “ΣΤΑΘΜΟ” ΕΘΕΣΕ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΙΣΗΣ Ή ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕ 35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ
ΜΠΗΚΑ ΕΥΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΒΓΩ, ΘΑ ΒΓΩ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΣ, ΦΩΝΑΞΕ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ
ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ
Γράφει ο Μπ. Παπαδόπουλος
Αυτή δεν ήταν συγκέντρωση την Πέμπτη το βράδυ στο Αργοστόλι.
Ήταν ένας σταθμός στην πολιτική πορεία του Αλ. Παρίση, ο οποίος με μια ομιλία ανθρώπινη και πολλές φορές συγκινητική, κατάφερε να αφυπνίσει το εκλογικό σώμα του νησιού βάζοντας διλήμματα που αφορούν την επόμενη μέρα για τα νησιά μας.
Ο Αλ. Παρίσης σήκωσε δυνατά τη φωνή του όταν είπε:
“Οι αντίπαλοί μας είναι τρόφιμοι της πολιτικής, ζουν από αυτήν, εγώ δεν μπήκα στην πολιτική για να ζήσω απ’ αυτήν, δεν είμαι ανεπάγγελτος, δεν παίρνω ούτε προμήθειες ούτε μίζες, όσες εξυπηρετήσεις μπόρεσα να κάνω τις έκανα γιατί έτσι αισθανόμουν και τέλος έχω αποφασίσει όταν βγω από την πολιτική να είμαι φτωχότερος από όταν μπήκα σε αυτήν”.
Στο τέλος της ομιλίας του ο Αλ. Παρίσης κάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους σε ένα βέβαιο πάρτι επανεκλογής του στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου την Κυριακή το βράδυ εκφράζοντας έτσι τη βεβαιότητά του για τη νίκη του.
Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του Αλ. Παρίση στην πλατεία Αργοστολίου είναι τα εξής:
Ευρηματικός, Στοχευμένος, Αληθινός, Δυναμικός, Γνήσιος, είναι μερικά μόνο από τα επίθετα με τα οποία χαρακτήριζαν τον Αλέξανδρο Παρίση, την Πέμπτη το βράδυ οι Κεφαλλονίτες και οι Κεφαλλονίτισσες που συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία του Αργοστολίου για την προεκλογική του ομιλία.
Ο κ. Παρίσης ξεκίνησε το λόγο του με δύο σημαντικές διευκρινίσεις προς το πλήθος των συγκεντρωμένων υποστηρικτών του: Παρουσιάστηκε με τον «τίτλο τιμής» που του έχουν αποδώσει οι πολιτικοί του αντίπαλοι χαρακτηρίζοντάς τον «θεληματάρη» και συνάμα προϊδέασε τον κόσμο ότι στην ομιλία του δεν θα άκουγε καθόλου τα γνωστά «ΘΑ» και τα ξύλινα πολιτικά λόγια που χρησιμοποιούν οι πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ.
Επέλεξε να απευθυνθεί στους συμπατριώτες του με την προσφώνηση «Αγαπημένα μου Αδέλφια». Ξεκίνησε λοιπόν με ένα σχηματικό, σχεδόν παραβολικό, λόγο αναφέροντας χαρακτηριστικά:
«Την ίδια ώρα, στο ίδιο μέρος, θα παιχτεί λαϊκή παράσταση με πρωταγωνιστές το Φόρτε, το Μοσχόπουλο και τη γνωστή παρέα, που ανεβάζει την μεγάλη επιτυχία με τίτλο «Οι πολιτευτές του ΘΑ» η οποία παίζεται από το 1980.
Ο Παρίσης, παρότι έχει χρηματίσει θεατρικός επιχειρηματίας, δεν είναι παραγωγός στη δική τους παράσταση. Ο Παρίσης σήμερα ανεβάζει την παράσταση με τίτλο: «Αλήθειες και Ψέματα». Μια παράσταση με σενάριο που στηρίζεται σε αληθινή ιστορία.»
Αν και οι Αλήθειες που θα μπορούσε να αναπτύξει είναι δεκάδες, περιορίστηκε στις εξής δέκα (10):
Αλήθεια 1η
«Είμαι Βουλευτής μόνο 24 μήνες, και καθόλη τη διάρκεια της θητείας μου, τις μισές ημέρες της εβδομάδας, ήμουν δίπλα σας.»
Αλήθεια 2η
«Είχα ανοιχτά τα γραφεία μου για όλους. Το τηλέφωνό μου το έχουν 35.000 Κεφαλλονίτες και Θιακοί, για κάθε χρήση, κάθε ώρα όλο το εικοσιτετράωρο.»
Αλήθεια 3η
«Ποτέ δεν κοίταξα κανέναν αδελφό μου Κεφαλλονίτη, σκεπτόμενος τί ψηφίζει και τί πιστεύει.»
Αλήθεια 4η
«Ό,τι μου ζητήθηκε και ήταν νόμιμο και μπορούσα με τις δυνάμεις μου να το κάνω, το έκανα για τον οποιοδήποτε.»
Αλήθεια 5η
«Είτε μείνω βουλευτής, είτε δεν είμαι βουλευτής τη Δευτέρα, θα παραμείνω πάντα ο ίδιος. Αθεράπευτα ερωτευμένος με τούτα τα χώματα της Κεφαλονιάς. Αθεράπευτα θεληματάρης για τον κάθε αδελφό μου Κεφαλλονίτη.»
Αλήθεια 6η
«Μπήκα στην πολιτική δημιουργημένος και οικονομικά ανεξάρτητος και όταν θα φύγω, θα φύγω φτωχότερος. Όλοι ξέρετε ότι ο Παρίσης, ούτε προμήθειες παίρνει, ούτε μίζες ζητάει, αλλά και τα λεφτά που χαλάει για να πολιτεύεται τα βάζει από την τσέπη του.»
Αλήθεια 7η
«Υπάρχουν πολλοί βουλευτές, που φορούν το κολάρο τους και το παίζουν «δήθεν».
Ο Παρίσης παρέμεινε ένας απλός, προσιτός, άνθρωπος, διαθέσιμος σε όλους. Παρέμεινε δηλαδή ένας από εσάς. Δεν υπήρχε, 2 χρόνια τώρα, κανένας «Κύριος Παρίσης». «Γεια σου Αλέκο», μου φωνάζατε. «Γεια σας αδέλφια», σας απαντούσα. Και έτσι θα μιλάμε πάντα.»
Αλήθεια 8η
«Δεν είπα ποτέ ψέματα σε κανέναν. Και δε θα πω ποτέ, ακόμη και αν αυτό μου κοστίσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Γι’αυτό με φωνάζετε Γνήσιο.»
Αλήθεια 9η
«Στη διάρκεια της θητείας μου, ήμουν σε όλα τα υπουργεία το «Μαύρο Πρόβατο».
Όταν έμπαινα μέσα από το θυρωρό μέχρι τον Υπουργό αναθεμάτιζαν την ώρα και τη στιγμή. Ήξεραν ότι δεν πρόκειται να φύγω από τα γραφεία τους, αν δεν έπαιρνα αυτό που ήθελα για τον τόπο μου. Η ένατη λοιπόν αλήθεια είναι, ότι η Κεφαλονιά και το Θιάκι δεν είχαν Βουλευτή επαίτη, αλλά ισχυρή φωνή σε όλα τα κέντρα εξουσίας.»
Αλήθεια 10η
«Παρότι έχω δεκάδες αλήθειες να σας εξιστορήσω, θα περιοριστώ στις 10. Αλλά θα μου επιτρέψετε αδέλφια σε αυτήν, να σταθώ λίγο. Γιατί θέλω να αναφερθώ σε έναν τομέα που, ακόμη και αύριο να φύγω από την πολιτική, θα αισθάνομαι υπερήφανος για αυτόν. Θέλω να σας πω σε αυτήν την 10η αλήθεια δυο λόγια για το μικρό έργο που προσέφερα με κόπο, κατά τη διάρκεια της θητείας μου.
Χωρίς να προβλέπεται από κανένα κοινοτικό πρόγραμμα, χωρίς να προβλέπεται από κανέναν κεντρικό σχεδιασμό, ήλθαν στον νομό μας με τη σφραγίδα Παρίση, σχεδόν 33.000.000 ευρώ.
Αυτήν την ώρα που μιλάμε, έχουν εγκριθεί, φτιάχνονται ή έχουν ολοκληρωθεί 9 νέα σχολεία στη διάρκεια της θητείας μου. Στο Αργοστόλι, στο Πόρο, στη Σάμη, στη Λειβαθώ. Εκτός από αυτά που επισκευάστηκαν.
Εγκρίθηκαν στους 24 μήνες δύο νέοι βιολογικοί καθαρισμοί σε Λειβαθώ και Ιθάκη, με προϋπολογισμό πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ ο καθένας.
Έργα που είχαν ξεκινήσει, είχαν βαλτώσει, και ολοκληρώθηκαν με την ..τρέλα μου.
Ολοκληρώθηκε το Μπαστούνι, που ο εργολάβος τα είχε μαζέψει να φύγει, και τον γύρισα πίσω. Ολοκληρώθηκε ο δρόμος της Κρανιάς, το Λιμάνι του Κατελειού, το Λιμάνι του Πόρου, η Ανάπλαση του Λουρδά.
Καταφέραμε το Όνειρο.
Εντάξαμε το δρόμο Σάμη – Αργοστόλι στην Ιόνια Οδό, ένα τεράστιο έργο για τη χώρα. Ο δρόμος θα φτιαχτεί με τα ίδια κονδύλια της Ιονίας και από τον ίδιο κατασκευαστή.
Οι αντίπαλοί μας λένε ότι διαφωνούν με αυτό το έργο και ότι εάν εκλεγούν θα το ακυρώσουν.
Εμείς τους λέμε: ΔΕΝ θα το πετύχετε γιατί στις 5 του μήνα, ο Παρίσης θα είναι και πάλι στον προθάλαμο του Υπουργείου Χωροταξίας, με το όποιο Υπουργό και θα του λέει «προχώρα» αλλιώς δεν ξεμπερδεύεις.
Σε 24 μήνες χρηματοδοτήθηκαν Δήμοι, Σωματεία, εκκλησίες, σύλλογοι και πολίτες, αφού καταφέραμε με μάχη να χαρακτηρίσουμε πυρόπληκτη σχεδόν τη μισή Κεφαλονιά.
Καταφέραμε μετά από 30 χρόνια να λύσουμε το πρόβλημα της Λάσσης και τώρα αντί να μας πουν, με περίσσευμα ψυχής, ένα Μπράβο, μας λένε ότι δεν λύθηκε ακόμη, γιατί έχει μια προθεσμία 15 ημερών προκειμένου να εγκριθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Με λίγα λόγια, μας λένε ότι «Ξύνονται». Αλλά ούτε και αυτό μπορούν να το κάνουν καλά προκειμένου να ακυρώσουν την επιτυχία μας.
Προχθές, σχεδόν απήγαγα τον Αντώνη Σαμαρά από την προεκλογική του εκστρατεία, τον ανέβασα στο Υπουργείο και του λέω: «Αντώνη, δώσε τώρα εντολή να υπογράψουν τα 3.000.000 ευρώ που σου έχω ζητήσει για τη γέφυρα.
Τα υπέγραψε, τα πήραμε, είναι δικά μας. Η αποκατάσταση της γέφυρας ξεκινάει, είναι αλήθεια. Έδωσα στη δημοσιότητα μέχρι και τα κρατικά έγγραφα για τα 3 εκατομμύρια για να μην πει κανένας ότι είναι προεκλογικό τρικ.
Ξέρετε λοιπόν τι λένε τώρα οι αντίπαλοί μας;
Ότι τα 3 εκατομμύρια φθάνουν για επισκευή και ανάπλαση και όχι υποστύλωση, ώστε να δέχεται αυτοκίνητα επάνω. Άρα, Παρίση έκανες μια τρύπα στο νερό. Τους απαντάω από εδώ αδέλφια.
Ο Παρίσης σε 24 μήνες έβαλε πάνω στη γέφυρα 3 εκατομμύρια. Εσείς πόσα βάλατε πάνω στο μνημείο 30 χρόνια που κυβερνάτε τον τόπο;
Εσείς μέχρι και τις πέτρες αφήσατε να λεηλατήσουν και είναι διακοσμητικά στοιχεία σε μάντρες σε ολόκληρη την Κεφαλονιά.
Σιωπήστε λοιπόν και μη μιλάτε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμέ-νου. Πριν μπω αδέλφια στο Μέρος δεύτερο, που αφορά τα ψέματα θα σας πω τούτο.
Με πληγωμένα τα ταμεία του κράτους, με μια εθνική οικονομία σε κρίση, όπως όλες οι οικονομίες του κόσμου, με σκληρό ανταγω-νισμό από Βουλευτές 52 νομών της χώρας, αυτά τα έργα και αυτά τα λεφτά που ήρθαν σε 24 μήνες εδώ, είναι ένας πραγματικός άθλος. Και είμαι υπερήφανος για αυτό.
Θέλω όλοι σας να είστε υπερήφανοι. Θέλω να πιστεύετε ότι τίμησα την εντολή σας.
Θέλω να είστε σίγουροι ότι με την ίδια δύναμη, με το ίδιο πάθος, με την ίδια αγάπη για τον τόπο μου, θα συνεχίσω να μάχομαι και την επόμενη τετραετία, όταν θα μου ανανεώσετε την εντολή.»
Με το δυναμικό της παλμό, η νεολαία, έδωσε έντονο χρώμα νίκης στη συγκέντρωση, φωνάζοντας συνθήματα διαρκώς και δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα αγωνιστική και νικηφόρα. Όλος ο κόσμος έγινε ακόμη πιο εκδηλωτικός, όταν ο Βουλευτής ξεκίνησε να καταγράφει τα μεγάλα ψέματα των υποψηφίων της αντιπολίτευσης. Μικροί – μεγάλοι κουνούσαν συγκαταβατικά το κεφάλι, ακούγοντας τον κ. Παρίση να τους «απογυμνώνει» για να φανεί το πραγματικό τους πρόσωπο πίσω από τις προεκλογικές τους μάσκες.
Ψέμα 1o
«Λένε οι αντίπαλοί μας ότι αν εκλεγούν αρχίζει μια νέα εποχή. Ποια νέα εποχή αδέλφια; Νέα εποχή με το Σπύρο ή το Μάκη; Νέα εποχή; Που αν αθροίσω τα χρόνια που οι δυο τους, μαζί με τον πολιτικό τους πατέρα τον Αλέξανδρο Καλαφάτη, διαφεντεύουν τα νησιά μας, είναι πάνω από 35; Νέα εποχή είναι, όταν έχουν χρηματίσει Νομάρχες, Βουλευτές, υφυπουργοί, Δήμαρχοι, Αντινομάρχες, Γραμματείς της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ, Δημοτικοί και Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, και ευθύνονται απεριόριστα για το κατάντημα του Νομού;»
Ψέμα 2o
«Μας λένε ότι θα εκλεγούν και θα φτιάξουν το οδικό δίκτυο, θα δουλέψουν για το περιβάλλον (λες και τα νταμάρια είναι δικά μου). Θα φτιάξουν τα σχολεία, Θα...Θα... Θα... Και γεννάται το ερώτημα. Γιατί φίλε Σπύρο; Γιατί φίλε Μάκη; Δεν τα κάνατε αυτά μισό αιώνα που μας κυβερνάτε;»
Ψέμα 3ο
«Λένε: Η Κεφαλονιά πρέπει να εκλέξει εμάς, διότι αν βγει το ΠΑΣΟΚ πρέπει ο βουλευτής να είναι κυβερνητικός.
Εγώ τους απαντάω.
Όποια κυβέρνηση και αν είναι τη Δευτέρα, ο Παρίσης θα είναι ισχυρός. Όποια κυβέρνηση και αν είναι, ο Παρίσης θα είναι πολύ πιο ισχυρός από εσάς, στα Κέντρα εξουσίας. Το ξέρουν όλοι. Το ξέρουν καλά και οι ίδιοι αυτό.»
Ψέμα 4ο
«Το σύνθημά τους είναι «Κοντά στον πολίτη». Μια κακή αντιγραφή του δικού μας. Καλά αδέλφια, σε εσάς το λένε; Δεν ξέρετε εσείς ότι και οι δυο είναι παιδιά τού κομματικού σωλήνα; Δεν ξέρετε ότι και οι δυο, εκπροσωπούν τον πιο σκληρό κομματικό μηχανισμό με πανελλαδική φήμη; Δεν θυμάστε όλοι, ότι όποιος ήθελε πρόσβαση στο κράτος, χρόνια τώρα, έπρεπε να προσκυνήσει πρώτα στο Ρεγγίνα και μετά να δει στον ήλιο μοίρα; Δεν θυμάστε ότι όταν και όποτε απευθυνθήκατε σε αυτούς, για κάποιο μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, πήρατε την απάντηση «εμείς δεν κάνουμε τέτοια». Ενώ την ίδια ώρα, από την πίσω πόρτα τακτοποιούσαν την παρέα τους;
Θέλετε απόδειξη; Πηγαίνετε μια βόλτα στο Δημαρχείο Αργοστολίου. Δέστε ότι από τους 300 υπαλλήλους, οι 250 ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ. Λέτε το 90% να έγιναν ξαφνικά σοσιαλιστές; Μήπως κάνουν όργια αυτοί και κατηγορούν εμάς; Μήπως φοράνε τη μάσκα της δήθεν αξιοκρατίας και της δήθεν νέας εποχής?»
Κλείνοντας της κεντρική του ομιλία καταχειροκροτούμενος, ο Αλέξανδρος Παρίσης τόνισε:
«Αδέλφια Κεφαλλονίτες
Μαζί χτίσαμε ένα νέο μοντέλο στην σχέση του Βουλευτή με τους πολίτες.
Μαζί θα συνεχίσουμε και για τα επόμενα χρόνια.
Είναι δέσμευσή μου να παραμείνω ένας από εσάς.
Είναι φιλοδοξία μου να συνεχίσω να είμαι η φωνή σας.
Είναι όραμά μου να πάω τα νησιά μας, ακόμη πιο ψηλά.
Πάμε λοιπόν, να δώσουμε την μάχη, για να μην πάει καμιά ψήφος χαμένη.
Ξέρετε όλοι ότι ο Παρίσης γεννήθηκε μαχητής.
Ξέρω να δίνω μάχες και ξέρω να τις κερδίζω.
Πλάι στον μεγάλο ηγέτη αυτής της χώρας, πλάι στον Πρωθυπουργό μας, Κώστα Καραμανλή. Αυτός και αν είναι μαχητής. Αυτός και αν χτυπιέται, κάτω από τη ζώνη.
Τον βλέπετε όμως πώς μάχεται. Τον βλέπετε πώς κρατάει. Τον βλέπετε πώς ανατρέπει όλα τα προγνωστικά.»
«Η νίκη μας δεν θα είναι μόνο μεγάλη, θα είναι ιστορική», υπογράμμισε ο κ. Παρίσης και προσκάλεσε τα αδέλφια του, θα βρεθούν όλοι μαζί το βράδυ της Κυριακής στον ίδιο χώρο, όχι για προεκλογική συγκέντρωση, αλλά για να γιορτάσουν τη νίκη.
Πολύ συγκινητικές ήταν οι αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης των Κεφαλλονιτών, όλων των ηλικιών, που μετά το πέρας των ομιλιών, έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν να του ευχηθούν και να δηλώσουν για άλλη μία φορά την πίστη τους στο πρόσωπό του και στις δυνατότητές του.
Thursday, 1 October 2009
MAKEDONIA FROM kypriana2
evidence
searching for historic truth
Letter to President Barack Obama
ancient-scholars@macedonia-evidence.org
May 18, 2009
The Honorable Barack Obama
President, United States of America
White House
1600 Pennsylvania Avenue, NW
Washington, DC 20500
Dear President Obama,
We, the undersigned scholars of Graeco-Roman antiquity, respectfully request that you intervene to clean up some of the historical debris left in southeast Europe by the previous U.S. administration.
On November 4, 2004, two days after the re-election of President George W. Bush, his administration unilaterally recognized the “Republic of Macedonia.” This action not only abrogated geographic and historic fact, but it also has unleashed a dangerous epidemic of historical revisionism, of which the most obvious symptom is the misappropriation by the government in Skopje of the most famous of Macedonians, Alexander the Great.
We believe that this silliness has gone too far, and that the U.S.A. has no business in supporting the subversion of history. Let us review facts. (The documentation for these facts [here in boldface] can be found attached and at: http://macedonia-evidence.org/documentation.html)
The land in question, with its modern capital at Skopje, was called Paionia in antiquity. Mts. Barnous and Orbelos (which form today the northern limits of Greece) provide a natural barrier that separated, and separates, Macedonia from its northern neighbor. The only real connection is along the Axios/Vardar River and even this valley “does not form a line of communication because it is divided by gorges.”
While it is true that the Paionians were subdued by Philip II, father of Alexander, in 358 B.C. they were not Macedonians and did not live in Macedonia. Likewise, for example, the Egyptians, who were subdued by Alexander, may have been ruled by Macedonians, including the famous Cleopatra, but they were never Macedonians themselves, and Egypt was never called Macedonia.
Rather, Macedonia and Macedonian Greeks have been located for at least 2,500 years just where the modern Greek province of Macedonia is. Exactly this same relationship is true for Attica and Athenian Greeks, Argos and Argive Greeks, Corinth and Corinthian Greeks, etc.
We do not understand how the modern inhabitants of ancient Paionia, who speak Slavic – a language introduced into the Balkans about a millennium after the death of Alexander – can claim him as their national hero. Alexander the Great was thoroughly and indisputably Greek. His great-great-great grandfather, Alexander I, competed in the Olympic Games where participation was limited to Greeks.
Even before Alexander I, the Macedonians traced their ancestry to Argos, and many of their kings used the head of Herakles - the quintessential Greek hero - on their coins.
Euripides – who died and was buried in Macedonia– wrote his play Archelaos in honor of the great-uncle of Alexander, and in Greek. While in Macedonia, Euripides also wrote the Bacchai, again in Greek. Presumably the Macedonian audience could understand what he wrote and what they heard.
Alexander’s father, Philip, won several equestrian victories at Olympia and Delphi, the two most Hellenic of all the sanctuaries in ancient Greece where non-Greeks were not allowed to compete. Even more significantly, Philip was appointed to conduct the Pythian Games at Delphi in 346 B.C. In other words, Alexander the Great’s father and his ancestors were thoroughly Greek. Greek was the language used by Demosthenes and his delegation from Athens when they paid visits to Philip, also in 346 B.C.
Another northern Greek, Aristotle, went off to study for nearly 20 years in the Academy of Plato. Aristotle subsequently returned to Macedonia and became the tutor of Alexander III. They used Greek in their classroom which can still be seen near Naoussa in Macedonia.
Alexander carried with him throughout his conquests Aristotle’s edition of Homer’s Iliad. Alexander also spread Greek language and culture throughout his empire, founding cities and establishing centers of learning. Hence inscriptions concerning such typical Greek institutions as the gymnasium are found as far away as Afghanistan. They are all written in Greek.
The questions follow: Why was Greek the lingua franca all over Alexander’s empire if he was a “Macedonian”? Why was the New Testament, for example, written in Greek?
The answers are clear: Alexander the Great was Greek, not Slavic, and Slavs and their language were nowhere near Alexander or his homeland until 1000 years later. This brings us back to the geographic area known in antiquity as Paionia. Why would the people who live there now call themselves Macedonians and their land Macedonia? Why would they abduct a completely Greek figure and make him their national hero?
The ancient Paionians may or may not have been Greek, but they certainly became Greekish, and they were never Slavs. They were also not Macedonians. Ancient Paionia was a part of the Macedonian Empire. So were Ionia and Syria and Palestine and Egypt and Mesopotamia and Babylonia and Bactria and many more. They may thus have become “Macedonian” temporarily, but none was ever “Macedonia”. The theft of Philip and Alexander by a land that was never Macedonia cannot be justified.
The traditions of ancient Paionia could be adopted by the current residents of that geographical area with considerable justification. But the extension of the geographic term “Macedonia” to cover southern Yugoslavia cannot. Even in the late 19th century, this misuse implied unhealthy territorial aspirations.
The same motivation is to be seen in school maps that show the pseudo-greater Macedonia, stretching from Skopje to Mt. Olympus and labeled in Slavic. The same map and its claims are in calendars, bumper stickers, bank notes, etc., that have been circulating in the new state ever since it declared its independence from Yugoslavia in 1991. Why would a poor land-locked new state attempt such historical nonsense? Why would it brazenly mock and provoke its neighbor?
However one might like to characterize such behavior, it is clearly not a force for historical accuracy, nor for stability in the Balkans. It is sad that the United States of America has abetted and encouraged such behavior.
We call upon you, Mr. President, to help - in whatever ways you deem appropriate - the government in Skopje to understand that it cannot build a national identity at the expense of historic truth. Our common international society cannot survive when history is ignored, much less when history is fabricated.
Sincerely,
| NAME | TITLE | INSTITUTION |
Anagnostis P. Agelarakis, Professor of Anthropology, Adelphi University (USA)
Ioannis M. Akamatis, Professor of Classical Archaeology, University of Thessaloniki (Greece)
June W. Allison, Professor Emerita, Department of Greek and Latin, The Ohio State University (USA)
Georgios Anagnostopoulos, Professor of Philosophy, University of California-San Diego (USA)
Mariana Anagnostopoulos, Assistant Professor of Philosophy, California State University, Fresno (USA)
Ronnie Ancona, Professor of Classics, Hunter College and The Graduate Center, CUNY (USA)
John P. Anton, Distinguished Professor of Greek Philosophy and Culture University of South Florida (USA)
Dr. Norman George Ashton, Senior Honorary Research Fellow, The University of Western Australia (Australia)
Lucia Athanassaki, Associate Professor of Classical Philology, University of Crete (Greece)
Effie F. Athanassopoulos, Associate Professor Anthropology and Classics, University of Nebraska-Lincoln (USA)
Harry C. Avery, Professor of Classics, University of Pittsburgh (USA)
Dr. Dirk Backendorf. Akademie der Wissenschaften und der Literatur Mainz (Germany)
Elizabeth C. Banks, Associate Professor of Classics (ret.), University of Kansas (USA)
Leonidas Bargeliotes, Emeritus Professor of Philosophy, University of Athens, President of the Olympic Center for Philosophy and Culture (Greece)
Alice Bencivenni, Ricercatore di Storia Greca, Universita di Bologna (Italy)
David L. Berkey, Assistant Professor of History, California State University, Fresno (USA)
Luigi Beschi, professore emerito di Archeologia Classica, Universita di Firenze (Italy)
Josine H. Blok, professor of Ancient History and Classical Civilization, Utrecht University (The Netherlands)
Alan Boegehold, Emeritus Professor of Classics, Brown University (USA)
Efrosyni Boutsikas, Lecturer of Classical Archaeology, University of Kent (UK)
Ewen Bowie, Emeritus Fellow, Corpus Christi College, Oxford (UK)
Keith Bradley, Eli J. and Helen Shaheen Professor of Classics, Concurrent Professor of History, University of Notre Dame (USA)
Kostas Buraselis, Professor of Ancient History, University of Athens (Greece)
Stanley M. Burstein, Professor Emeritus, California State University, Los Angeles (USA)
Francis Cairns, Professor of Classical Languages, The Florida State University (USA)
John McK. Camp II, Agora Excavations and Professor of Archaeology, ASCSA, Athens (Greece)
David A. Campbell, Emeritus Professor of Classics. University of Victoria, B.C. (Canada)
Paul Cartledge, A.G. Leventis Professor of Greek Culture, University of Cambridge (UK)
Paavo Castren, Professor of Classical Philology Emeritus, University of Helsinki (Finland)
William Cavanagh, Professor of Aegean Prehistory, University of Nottingham (UK)
Angelos Chaniotis, Professor, Senior Research Fellow, All Souls College, Oxford (UK)
Paul Christesen, Professor of Ancient Greek History, Dartmouth College (USA)
James J. Clauss, Professor of Classics, University of Washington (USA)
Ada Cohen, Associate Professor of Art History, Dartmouth College (USA)
Randall M. Colaizzi, Lecturer in Classical Studies, University of Massachusetts-Boston (USA)
Kathleen M. Coleman, Professor of Latin, Harvard University (USA)
Rev. Dr. Demetrios J Constantelos, Charles Cooper Townsend Professor of Ancient and Byzantine history, Emeritus; Distinguished Research Scholar in Residence at the Richard Stockton College of New Jersey (USA)
Michael B. Cosmopoulos, Ph.D., Professor and Endowed Chair in Greek Archaeology, University of Missouri-St. Louis (USA)
Carole L. Crumley, PhD., Professor of European Archaeology, University of North Carolina, Chapel Hill (USA)
Kevin F. Daly, Assistant Professor of Classics, Bucknell University (USA)
Joseph W. Day, Professor of Classics, Wabash College (USA)
Francois de Callatay, Professor of Monetary and Financial history of the Greek world, Ecole Pratique des Hautes Etudes (Paris/Sorbonne) and Professor of Financial history of the Greco-Roman world, Universite libre de Bruxelles (France and Brussels)
Wolfgang Decker, Professor emeritus of sport history, Deutsche Sporthochschule, Koln (Germany)
Luc Deitz, Ausserplanmassiger Professor of Mediaeval and Renaissance Latin, University of Trier (Germany), and Curator of manuscripts and rare books, National Library of Luxembourg (Luxembourg)
Charalambos Dendrinos, Lecturer in Byzantine Literature and Greek Palaeography, Acting Director, The Hellenic Institute, Royal Holloway, University of London (UK)
Michael Dewar, Professor of Classics, University of Toronto (Canada)
John D. Dillery, Associate Professor of Classics, University of Virginia (USA
John Dillon, Emeritus Professor of Greek, Trinity College Dublin (Ireland)
Sheila Dillon, Associate Professor, Depts. of Art, Art History & Visual Studies and Classical Studies, Duke University (USA)
Michael D. Dixon, Associate Professor of History, University of Southern Indiana (USA)
Douglas Domingo-Foraste, Professor of Classics, California State University, Long Beach (USA)
Myrto Dragona-Monachou, Professor emerita of Philosophy, University of Athens (Greece)
Stella Drougou, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
Pierre Ducrey, professeur honoraire, Universite de Lausanne (Switzerland)
John Duffy, Professor, Department of the Classics, Harvard University (USA)
Roger Dunkle, Professor of Classics Emeritus, Brooklyn College, City University of New York (USA)
Michael M. Eisman, Associate Professor Ancient History and Classical Archaeology, Department of History, Temple University (USA)
Mostafa El-Abbadi, Professor Emeritus, University of Alexandria (Egypt)
R. Malcolm Errington, Professor fur Alte Geschichte (Emeritus) Philipps- Universitat, Marburg (Germany)
Christos C. Evangeliou, Professor of Ancient Hellenic Philosophy, Towson University, Maryland, Honorary President of International Association for Greek Philosophy (USA)
Panagiotis Faklaris, Assistant Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
Denis Feeney, Giger Professor of Latin, Princeton University (USA)
Michael Ferejohn, Associate Professor of Ancient Philosophy, Duke University (USA)
Kleopatra Ferla, Ph.D. in Ancient History, Head of Research and Management of Cultural Information, Foundation of the Hellenic World, Athens (Greece)
Elizabeth A. Fisher, Professor of Classics and Art History, Randolph-Macon College (USA)
Nick Fisher, Professor of Ancient History, Cardiff University (UK)
R. Leon Fitts, Asbury J Clarke Professor of Classical Studies, Emeritus, FSA, Scot., Dickinson Colllege (USA)
John M. Fossey FRSC, FSA, Emeritus Professor of Art History (and Archaeology), McGill Univertsity, Montreal, and Curator of Archaeology, Montreal Museum of Fine Arts (Canada)
Dr. Athanasios Fotiou, Adjunct Professor, College of the Humanities, Greek and Roman Studies, Carleton University, Ottawa (Canada)
Robin Lane Fox, University Reader in Ancient History, New College, Oxford (UK)
Dr. Lee Fratantuono, William Francis Whitlock Professor of Latin, Ohio Wesleyan University (USA)
Stavros Frangoulidis, Associate Professor of Latin. Aristotelian University of Thessaloniki (Greece)
William K. Freiert, Professor of Classics and Hanson-Peterson Chair of Liberal Studies, Gustavus Adolphus College (USA)
Rainer Friedrich, Professor of Classics Emeritus, Dalhousie University, Halifax, N.S. (Canada)
Heide Froning, Professor of Classical Archaeology, University of Marburg (Germany)
Peter Funke, Professor of Ancient History, University of Muenster (Germany)
Traianos Gagos, Professor of Greek and Papyrology, University of Michigan (USA)
Karl Galinsky, Cailloux Centennial Professor of Classics, University of Texas, Austin (USA)
Robert Garland, Roy D. and Margaret B. Wooster Professor of the Classics, Colgate University, Hamilton NY (USA)
Hans-Joachim Gehrke, Prof. Dr., President of the German Archaeological Institute Berlin (Germany)
Dr. Ioannis Georganas, Researcher, Department of History and Archaeology, Foundation of the Hellenic World (Greece)
Douglas E. Gerber, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Western Ontario (Canada)
Dr. Andre Gerolymatos, Chair and Professor of Hellenic Studies, Simon Fraser University (Canada)
Stephen L. Glass, John A. McCarthy Professor of Classics & Classical Archaeology, Pitzer College: The Claremont Colleges (USA)
Hans R. Goette, Professor of Classical Archaeology, University of Giessen (Germany); German Archaeological Institute, Berlin (Germany)
Sander M. Goldberg, Professor of Classics, UCLA (USA)
Mark Golden, Professor, Department of Classics, University of Winnipeg (Canada)
Ellen Greene, Joseph Paxton Presidential Professor of Classics, University of Oklahoma (USA)
Robert Gregg, Teresa Moore Professor of Religious Studies, Emeritus, Director, The Abbasi Program in Islamic Studies, Stanford University (USA)
Frederick T. Griffiths, Professor of Classics, Amherst College (USA)
Dr. Peter Grossmann, Member emeritus, German Archaeological Institute, Cairo (Egypt)
Erich S. Gruen, Gladys Rehard Wood Professor of History and Classics, Emeritus, University of California, Berkeley (USA)
Martha Habash, Associate Professor of Classics, Creighton University (USA)
Christian Habicht, Professor of Ancient History, Emeritus, Institute for Advanced Study, Princeton (USA)
Donald C. Haggis, Nicholas A. Cassas Term Professor of Greek Studies, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)
Judith P. Hallett, Professor of Classics, University of Maryland, College Park, MD (USA)
Kim Hartswick, Academic Director, CUNY Baccalaureate for Unique and Interdisciplinary Studies, New York City (USA)
Prof. Paul B. Harvey, Jr. Head, Department of Classics and Ancient Mediterranean Studies, The Pennsylvania State University (USA)
Eleni Hasaki, Associate Professor of Classical Archaeology, University of Arizona (USA)
Rosalia Hatzilambrou, Ph.D., Researcher, Academy of Athens (Greece)
Miltiades B. Hatzopoulos, Director, Research Centre for Greek and Roman Antiquity, National Research Foundation, Athens (Greece)
Stephan Heilen, Associate Professor of Classics, University of Illinois at Urbana- Champaign (USA)
Wolf-Dieter Heilmeyer, Prof. Dr., Freie Universitat Berlin und Antikensammlung der Staatlichen Museen zu Berlin (Germany)
Pontus Hellstrom, Professor of Classical archaeology and ancient history, Uppsala University (Sweden)
Steven W. Hirsch, Associate Professor of Classics and History, Tufts University (USA)
Karl-J. Holkeskamp, Professor of Ancient History, University of Cologne (Germany)
Frank L. Holt, Professor of Ancient History, University of Houston (USA)
Dan Hooley, Professor of Classics, University of Missouri (USA)
Meredith C. Hoppin, Gagliardi Professor of Classical Languages, Williams College, Williamstown, MA (USA)
Caroline M. Houser, Professor of Art History Emerita, Smith College (USA) and Affiliated Professor, University of Washington (USA)
Professor Carl Huffman, Department of Classics, DePauw University (USA)
John Humphrey, Professor of Greek and Roman Studies, University of Calgary (Canada)
Frosen Jaakko, Professor of Greek philology, University of Helsinki (Finland)
Dr Thomas Johansen, Reader in Ancient Philosophy, University of Oxford (UK)
Vincent Jolivet, Archaeologist CNRS, Paris [French School Rome] (Italy)
Georgia Kafka, Visiting Professor of Modern Greek Language, Literature and History, University of New Brunswick (Canada)
Mika Kajava, Professor of Greek Language and Literature; Head of the Department of Classical Studies, University of Helsinki (Finland)
Anthony Kaldellis, Professor of Greek and Latin, The Ohio State University (USA)
Eleni Kalokairinou, Assistant Professor of Philosophy, Secretary of the Olympic Center of Philosophy and Culture (Cyprus)
Lilian Karali, Professor of Prehistoric and Environmental Archaeology, University of Athens (Greece)
Andromache Karanika, Assistant Professor of Classics, University of California, Irvine (USA)
Robert A. Kaster, Professor of Classics and Kennedy Foundation Professor of Latin, Princeton University (USA)
Dr. Athena Kavoulaki, Lecturer, Department of Philology, University of Crete, Rethymnon (Greece)
Vassiliki Kekela, Adjunct Professor of Greek Studies, Classics Department, Hunter College, City University of New York (USA)
John F. Kenfield, Associate Professor, Department of Art History, Rutgers University (USA)
Dietmar Kienast, Professor Emeritus of Ancient History, University of Duesseldorf (Germany)
Karl Kilinski II, University Distinguished Teaching Professor, Southern Methodist University (USA)
Dr. Florian Knauss, associate director, Staatliche Antikensammlungen und Glyptothek Muenchen (Germany)
Denis Knoepfler, Professor of Greek Epigraphy and History, College de France (Paris)
Ortwin Knorr, Associate Professor of Classics, Willamette University (USA)
Robert B. Koehl, Professor of Archaeology, Department of Classical and Oriental Studies Hunter College, City University of New York (USA)
Thomas Koentges, Visiting lecturer, Ancient History, University of Leipzig (Germany)
Georgia Kokkorou-Alevras, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)
Ann Olga Koloski-Ostrow, Associate Professor and Chair, Department of Classical Studies, Brandeis University (USA)
Eric J. Kondratieff, Assistant Professor of Classics and Ancient History, Department of Greek & Roman Classics, Temple University (USA)
Dr Eleni Kornarou, Visiting Lecturer of Ancient Greek Literature, Dept. of Classic and Philosophy, University of Cyprus (Cyprus)
Haritini Kotsidu, Apl. Prof. Dr. fur Klassische Archaologie, Goethe-Universitat, Frankfurt/M. (Germany)
Lambrini Koutoussaki, Dr., Lecturer of Classical Archaeology, University of Zurich (Switzerland)
David Kovacs, Hugh H. Obear Professor of Classics, University of Virginia (USA)
Prof. Dr. Ulla Kreilinger, Institut fur Klassische Archaologie, Universtitat Erlangen (Germany)
Dr. Christos Kremmydas, Lecturer in Ancient Greek History, Royal Holloway, University of London (UK)
Peter Krentz, W. R. Grey Professor of Classics and History, Davidson College (USA)
Friedrich Krinzinger, Professor of Classical Archaeology Emeritus, University of Vienna (Austria)
Michael Kumpf, Professor of Classics, Valparaiso University (USA)
Donald G. Kyle, Professor of History, University of Texas at Arlington (USA)
Prof. Dr. Dr. h.c. Helmut Kyrieleis, former president of the German Archaeological Institute, Berlin (Germany)
Margaret L. Laird, Assistant Professor, Roman art and archaeology, University of Washington (USA)
Gerald V. Lalonde, Benedict Professor of Classics, Grinnell College (USA)
Steven Lattimore, Professor Emeritus of Classics, University of California, Los Angeles (USA)
Francis M. Lazarus, President, University of Dallas (USA)
Mary R. Lefkowitz, Andrew W. Mellon Professor in the Humanities, Emerita Wellesley College (USA)
Irene S. Lemos FSA, Professor in Classical Archaeology,, S.Ioannou Centre for Classical and Byzantine Studies, Oxford University (UK)
Ioannes G. Leontiades, Assistant Professor of Byzantine History, Aristotle University of Thessalonike (Greece)
Iphigeneia Leventi, Assistant Professor of Classical Archaeology, University of Thessaly (Greece)
Daniel B. Levine, Professor of Classical Studies, University of Arkansas (USA)
Christina Leypold, Dr. phil., Archaeological Institute, University of Zurich (Switzerland)
Vayos Liapis, Associate Professor of Greek, Centre d’Etudes Classiques & Departement de Philosophie, Universite de Montreal (Canada)
Hugh Lloyd-Jones, Professor of Greek Emeritus, University of Oxford (UK)
Yannis Lolos, Assistant Professor, History, Archaeology, and Anthropology, University of Thessaly (Greece)
Stanley Lombardo, Professor of Classics, University of Kansas (USA)
Anthony Long, Professor of Classics and Irving G. Stone Professor of Literature, University of California, Berkeley (USA)
Julia Lougovaya, Assistant Professor, Department of Classics, Columbia University (USA)
Dr. John Ma, Lecturer in Ancient History, Oxford University and Tutorial Fellow in Ancient History, Corpus Christi College, Oxford (UK)
A.D. Macro, Hobart Professor of Classical Languages emeritus, Trinity College (USA)
John Magee, Professor, Department of Classics, Director, Centre for Medieval Studies, University of Toronto (Canada)
Dr. Christofilis Maggidis, Associate Professor of Archaeology, Dickinson College (USA)
Chryssa Maltezou, Professor emeritus, University of Athens, Director of the Hellenic Institute of Byzantine and Postbyzantine Studies in Venice (Italy)
Jeannette Marchand, Assistant Professor of Classics, Wright State University, Dayton, Ohio (USA)
Evangeline Markou, Adjunct Lecturer in Greek History, Open University of Cyprus (Cyprus)
Anna Marmodoro, Faculty of Philosophy, University of Oxford (UK)
Richard P. Martin, Antony and Isabelle Raubitschek Professor in Classics, Stanford University (USA)
Maria Mavroudi, Professor of Byzantine History, University of California, Berkeley (USA)
Jody Maxmin, Associate Professor, Dept. of Art & Art History, Stanford University (USA)
Alexander Mazarakis-Ainian, Professor of Classical Archaeology, University of Thessaly (Greece)
James R. McCredie, Sherman Fairchild Professor emeritus; Director, Excavations in Samothrace Institute of Fine Arts, New York University (USA)
Brian McGing M.A., Ph.D., F.T.C.D., M.R.I.A., Regius Professor of Greek, Trinity College Dublin (Ireland)
James C. McKeown, Professor of Classics, University of Wisconsin-Madison (USA)
Richard McKirahan, Edwin Clarence Norton of Classics and Professor of Philosophy, Pitzer College: The Claremont Colleges (USA)
Robert A. Mechikoff, Professor and Life Member of the International Society of Olympic Historians, San Diego State University (USA)
Andreas Mehl, Professor of Ancient History, Universitaet Halle-Wittenberg (Germany)
John Richard Melville-Jones, Winthrop Professor, Classics and Ancient History, University of Western Australia (Australia)
Marion Meyer, Professor of Classical Archaeology, University of Vienna (Austria)
Dr. Aristotle Michopoulos, Professor & Chair, Greek Studies Dept., Hellenic College (Brookline, MA, USA)
Harald Mielsch, Professor of Classical Archeology, University of Bonn (Germany)
Stephen G. Miller, Professor of Classical Archaeology Emeritus, University of California, Berkeley (USA)
Lynette G. Mitchell, Senior Lecturer in Classics & Ancient History, Exeter University (UK)
Phillip Mitsis, A.S. Onassis Professor of Classics and Philosophy, New York University (USA)
Peter Franz Mittag, Professor fur Alte Geschichte, Universitat zu Koln (Germany)
David Gordon Mitten, James Loeb Professor of Classical Art and Archaeology, Harvard University (USA)
Mette Moltesen, MA, Curator of Ancient Art, Ny Carlsberg Glyptotek, Copenhagen (Denmark)
Margaret S. Mook, Associate Professor of Classical Studies, Iowa State University (USA)
Anatole Mori, Associate Professor of Classical Studies, University of Missouri- Columbia (USA)
William S. Morison, Associate Professor of Ancient History, Grand Valley State University (USA)
Jennifer Sheridan Moss, Associate Professor, Wayne State University (USA)
Aliki Moustaka, Professor of Classical Archaeology, Aristotelian University of Thessaloniki (Greece)
Mark Munn, Professor of Ancient Greek History and Greek Archaeology, the Pennsylvania State University (USA)
Ioannis Mylonopoulos, Assistant Professor of Greek Art History and Archaeology, Columbia University, New York (USA)
Alexander Nehamas, Edmund N. Carpenter II Class of 1943 Professor in the Humanities, Professor of Philosophy and Comparative Literature, Princeton University (USA)
Richard Neudecker, PD of Classical Archaeology, Deutsches Archaologisches Institut Rom (Italy)
James M.L. Newhard, Associate Professor of Classics, College of Charleston (USA)
Carole E. Newlands, Professor of Classics, University of Wisconsin, Madison (USA)
Andrew G. Nichols, Visiting Lecturer of Classics, University of Florida (USA)
Jessica L. Nitschke, Assistant Professor of Classics, Georgetown University (USA)
John Maxwell O'Brien, Professor of History, Queens College, City University of New York (USA)
James J. O'Hara, Paddison Professor of Latin, The University of North Carolina, Chapel Hill (USA)
Martin Ostwald, Professor of Classics (ret.), Swarthmore College and Professor of Classical Studies (ret.), University of Pennsylvania (USA)
Olga Palagia, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)
Beata M. Kitsikis Panagopoulos, Professor of Art History, Retired, San Jose State University, Caifornia (USA)
Christos Panayides, Associate Professor of Philosophy, University of Nicosia, (Cyprus)
Vassiliki Panoussi, Associate Professor of Classical Studies, The College of William and Mary (USA)
Maria C. Pantelia, Professor of Classics, University of California, Irvine (USA)
Pantos A.Pantos, Adjunct Faculty, Department of History, Archaeology and Social Anthropology, University of Thessaly (Greece)
Eleni Papaefthymiou, Curator of the Numismatic Collection of the Foundation of the Hellenic World (Greece)
Maria Papaioannou, Assistant Professor in Classical Archaeology, University of New Brunswick (Canada)
Anthony J. Papalas, Professor of Ancient History, East Carolina University (USA)
Nassos Papalexandrou, Associate Professor, The University of Texas at Austin (USA)
Polyvia Parara, Visiting Assistant Professor of Greek Language and Civilization, Department of Classics, Georgetown University (USA)
Richard W. Parker, Associate Professor of Classics, Brock University (Canada)
Robert Parker, Wykeham Professor of Ancient History, New College, Oxford (UK)
Robert J. Penella, Professor and Chairman, Classics, Fordham University (USA)
Anastasia-Erasmia Peponi, Associate Professor of Classics, Stanford University (USA)
Jacques Perreault, Professor of Greek archaeology, Universite de Montreal, Quebec (Canada)
Patrick Pfeil, magister artium Universitat Leipzig, Alte Geschichte (Germany)
Edward A. Phillips, Professor of Classics at Grinnell College (USA)
Yanis Pikoulas, Associate Professor of Ancient Greek History, University of Thessaly (Greece)
Lefteris Platon, Assistant Professor of Archaeology, University of Athens (Greece)
John Pollini, Professor of Classical Art & Archaeology, University of Southern California (USA)
David Potter, Arthur F. Thurnau Professor of Greek and Latin. The University of Michigan (USA)
Daniel Potts, Edwin Cuthbert Hall Professor of Middle Eastern Archaeology, University of Sydney (Australia)
Robert L. Pounder, Professor Emeritus of Classics, Vassar College (USA)
Nikolaos Poulopoulos, Assistant Professor in History and Chair in Modern Greek Studies, McGill University (Canada)
Selene Psoma, Senior Lecturer of Ancient History, University of Athens (Greece)
William H. Race, George L. Paddison Professor of Classics, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)
John T. Ramsey, Professor of Classics, University of Illinois at Chicago (USA)
Christian R. Raschle, Assistant Professor of Roman History, Centre d’Etudes Classiques & Departement d'Histoire, Universite de Montreal (Canada)
Karl Reber, Professor of Classical Archaeology, University of Lausanne (Switzerland)
Gary Reger, Professor of History Trinity College, Connecticut (USA)
Rush Rehm, Professor of Classics and Drama, Stanford University (USA)
Heather L. Reid, Professor of Philosophy, Morningside College (USA)
Prof. Dr. Christoph Reusser, Professor of Classical Archaeology, University of Zurich (Switzerland)
Werner Riess, Associate Professor of Classics, The University of North Carolina at Chapel Hill (USA)
Dr Tracey E Rihll, Senior lecturer, Department of Classics, Ancient History and Egyptology, Swansea University ( Wales, UK)
Robert H. Rivkin, Ancient Studies Department, University of Maryland Baltimore County (USA)
Walter M. Roberts III, Assistant Professor of Classics, University of Vermont (USA)
Barbara Saylor Rodgers, Professor of Classics, The University of Vermont (USA)
Robert H. Rodgers. Lyman-Roberts Professor of Classical Languages and Literature, University of Vermont (USA)
Guy MacLean Rogers, Kemper Professor of Classics and History, Wellesley College (USA)
Roberto Romano, professore di ruolo (II level) di Civilta bizantina e Storia bizantina, Universita "Federico II" di Napoli (Italy)
Nathan Rosenstein, Professor of Ancient History, The Ohio State University (USA)
John C. Rouman, Professor Emeritus of Classics, University of New Hampshire, (USA)
Dr. James Roy, Reader in Greek History (retired), University of Nottingham (UK)
Steven H. Rutledge, Associate Professor of Classics, Department of Classics, University of Maryland, College Park (USA)
Daniel J. Sahas, Professor Emeritus, University of Waterloo (Canada)
Christina A. Salowey, Associate Professor of Classics, Hollins University (USA)
Pierre Sanchez, Professor of Ancient History, University of Geneva (Switzerland)
Theodore Scaltsas, Professor of Ancient Greek Philosophy, University of Edinburgh (UK)
Thomas F. Scanlon, Professor of Classics, University of California, Riverside (USA)
Prof. Dr. Thomas Schafer, Institut fur Klassische Archaologie, Universitat Tubingen (Germany)
Bernhard Schmaltz, Prof. Dr. Archaologisches Institut der CAU, Kiel (Germany)
Prof. Dr. Andras Schmidt-Colinet, Professor of Classical Archaeology, University of Vienna (Austria)
Robert C. Schmiel, Prof. Emeritus of Greek & Roman Studies, University of Calgary (Canada)
Rolf M. Schneider, Professor of Classical Archaeology, Ludwig-Maximilians- Universitat Munchen (Germany)
Joseph B. Scholten, PhD, Associate Director, Office of International Programs/Affiliate Assoc. Prof. of Classics, University of Maryland, College Park (USA)
Peter Scholz, Professor of Ancient History and Culture, University of Stuttgart (Germany)
Christof Schuler, director, Commission for Ancient History and Epigraphy of the German Archaeological Institute, Munich (Germany)
Paul D. Scotton, Assoociate Professor Classical Archaeology and Classics, California State University Long Beach (USA)
Danuta Shanzer, Professor of Classics and Medieval Studies, The University of Illinois at Urbana-Champaign and Fellow of the Medieval Academy of America (USA)
James P. Sickinger, Associate Professor of Classics, Florida State University (USA)
Athanasios Sideris, Ph.D., Head of the History and Archaeology Department, Foundation of the Hellenic World, Athens (Greece)
G. M. Sifakis, Professor Emeritus of Classics, Aristotle University of Thessaloniki & New York University (Greece & USA)
Christos Simelidis, British Academy Postdoctoral Fellow, Lincoln College, University of Oxford (UK)
Henk W. Singor, Associate Professor of Ancient History Leiden University (Netherlands)
Prof. Dr. Ulrich Sinn, Professor of Classical Archaeology, University of Wurzburg (Germany)
Marilyn B. Skinner Professor of Classics, University of Arizona (USA)
Niall W. Slater, Samuel Candler Dobbs Professor of Latin and Greek, Emory University (USA)
Peter M. Smith, Associate Professor of Classics, University of North Carolina at Chapel Hill (USA)
Dr. Philip J. Smith, Research Associate in Classical Studies, McGill University (Canada)
Susan Kirkpatrick Smith Assistant Professor of Anthropology Kennesaw State University (USA)
Antony Snodgrass, Professor Emeritus of Classical Archaeology, University of Cambridge (UK)
Gina M. Soter, Lecturer IV, Classical Studies, The University of Michigan (USA)
Slawomir Sprawski, Assistant Professor of Ancient History, Jagiellonian University, Krakow (Poland)
Stylianos V. Spyridakis, Professor of Ancient History. University of California, Davis (USA)
Theodosia Stefanidou-Tiveriou, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
Rachel Sternberg, Associate Professor of Classics, Case Western Reserve University (USA)
Dr. Tom Stevenson, Lecturer in Classics and Ancient History, University of Queensland (Australia)
Andrew Stewart, Nicholas C. Petris Professor of Greek Studies, University of California, Berkeley (USA)
Oliver Stoll, Univ.-Prof. Dr., Alte Geschichte/ Ancient History,Universitat Passau (Germany)
Richard Stoneman, Honorary Fellow, University of Exeter (UK)
Ronald Stroud, Klio Distinguished Professor of Classical Languages and Literature Emeritus, University of California, Berkeley (USA)
Sarah Culpepper Stroup, Associate Professor of Classics, University of Washington (USA)
Dr Panico J. Stylianou, Lecturer in Ancient History, Lady Margaret Hall, University of Oxford (UK)
Thomas A. Suits, Emeritus Professor of Classical Languages, University of Connecticut (USA)
Nancy Sultan, Professor and Director, Greek & Roman Studies, Illinois Wesleyan University (USA)
Peter Michael Swan, Professor of History Emeritus, University of Saskatchewan (Canada)
David W. Tandy, Professor of Classics, University of Tennessee (USA)
James Tatum, Aaron Lawrence Professor of Classics, Dartmouth College (USA)
Martha C. Taylor, Associate Professor of Classics, Loyola College in Maryland (USA)
Petros Themelis, Professor Emeritus of Classical Archaeology, Athens (Greece)
Eberhard Thomas, Priv.-Doz. Dr.,Archaologisches Institut der Universitat zu Koln (Germany)
Michalis Tiverios, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
Michael K. Toumazou, Professor of Classics, Davidson College (USA)
Stephen V. Tracy, Professor of Greek and Latin Emeritus, Ohio State University (USA)
Prof. Dr. Erich Trapp, Austrian Academy of Sciences/Vienna resp. University of Bonn (Germany)
Christopher Trinacty, Keiter Fellow in Classics, Amherst College (USA)
Stephen M. Trzaskoma, Associate Professor of Classics, University of New Hampshire (USA)
Vasiliki Tsamakda, Professor of Christian Archaeology and Byzantine History of Art, University of Mainz (Germany)
Christopher Tuplin, Professor of Ancient History, University of Liverpool (UK)
Yannis Tzifopoulos, Associate Professor of Ancient Greek and Epigraphy, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
Gretchen Umholtz, Lecturer, Classics and Art History, University of Massachusetts, Boston (USA)
Panos Valavanis, Professor of Classical Archaeology, University of Athens (Greece)
Eric R. Varner, Associate Professor, Departments of Classics and Art History, Emory University, Atlanta (USA)
Athanassios Vergados, Visiting Assistant Professor of Classics, Franklin & Marshall College (USA)
Frederik J. Vervaet, PhD, Lecturer in Ancient History. School of Historical Studies The University of Melbourne (Australia)
Christina Vester, Assistant Professor of Classics, University of Waterloo (Canada)
Dr. Zsolt Visy, Leiter Universität Pécs Lehrstuhl für Alte Geschichte und Archäologie, Archäologisches Seminar (Hungary)
Emmanuel Voutiras, Professor of Classical Archaeology, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
Speros Vryonis, Jr., Alexander S. Onassis Professor (Emeritus) of Hellenic Civilization and Culture, New York University (USA)
Michael B. Walbank, Professor Emeritus of Greek, Latin & Ancient History, The University of Calgary (Canada)
Dr. Irma Wehgartner, Curator of the Martin von Wagner Museum der Universitat Wurzburg (Germany)
Bonna D. Wescoat, Associate Professor, Art History and Ancient Mediterranean Studies, Emory University (USA)
E. Hector Williams, Professor of Classical Archaeology, University of British Columbia (Canada)
Peter James Wilson FAHA, William Ritchie Professor of Classics, The University of Sydney (Australia)
Roger J. A. Wilson, Professor of the Archaeology of the Roman Empire, and Director, Centre for the Study of Ancient Sicily, University of British Columbia, Vancouver (Canada)
Engelbert Winter, Professor for Ancient History, University of Munster (Germany)
Timothy F. Winters, Ph.D. Alumni Assn. Distinguished Professor of Classics Austin Peay State University (USA)
Ioannis Xydopoulos, Assistant Professor in Ancient History, Aristotle University of Thessaloniki (Greece)
David C. Young, Professor of Classics Emeritus, University of Florida (USA)
Maria Ypsilanti, Assistant Professor of Ancient Greek Literature, University of Cyprus (Cyprus)
Katerina Zacharia, Associate Professor and Chair, Department of Classics & Archaeology, Loyola Marymount University (USA)
Michael Zahrnt, Professor fur Alte Geschichte, Universitat zu Koln (Germany)
Paul Zanker, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Munich (Germany)
Froma I. Zeitlin, Ewing Professor of Greek Language & Literature, Professor of Comparative Literature, Princeton University (USA)
332 signatures as of June 22nd, 2009, that were sent with the update.
The original letter sent on May 18th, 2009, had 200 signatures.
For the growing list of scholars, please go to the Addenda.
cc: J. Biden, Vice President, USA
H. Clinton, Secretary of State USA
P. Gordon, Asst. Secretary-designate, European and Eurasian Affairs
H.L Berman, Chair, House Committee on Foreign Affairs
I. Ros-Lehtinen, Ranking Member, House Committee on Foreign Affairs
J. Kerry, Chair, Senate Committee on Foreign Relations
R.G. Lugar, Ranking Member, Senate Committee on Foreign Relations
R. Menendez, United States Senator from New Jersey.
Addenda
3 Scholars added on June 25th 2009:
Jerker Blomqvist, Professor emeritus of Greek Language and literature, Lund University (Sweden)
Christos Karakolis, Assistant Professor of New Testament, University of Athens (Greece)
Chrys C. Caragounis, Professor emeritus of New Testament Exegesis and the development of the Greek language since ancient times, Lund University (Sweden)
5 Scholars added on June 29th 2009:
Harold D. Evjen, Professor Emeritus of Classical Studies, University of Colorado at Boulder (USA)
Hara Tzavella-Evjen, Professor Emerita of Classical Archaeology, University of Colorado at Boulder (USA)
Michael Paschalis, Professor of Classics, Department of Philology, University of Crete, Rethymnon (Greece)
Vrasidas Karalis, Professor, New Testament Studies, The University of Sydney (Australia)
Emilio Crespo, Professor of Greek Philology, Universidad Autónoma de Madrid (Spain)
2 Scholars added on July 8th 2009:
Dr. Zoi Kotitsa, Archaeologist, Scientific research fellow, University of Marburg (Germany)
Dr. Ekaterini Tsalampouni, Assistant Lecturer in New Testament, Graeco-Roman antiquity and Koine Greek, Ludwig-Maximillian University of Munich (Germany)
2 Scholars added on July 18th 2009:
Karol Myśliwiec, Professor Dr., Director of the Research Centre for Mediterranean Archaeology, Polish Academy of Sciences, Warsaw (Poland)
Stephen Neale, Distinguished Professor of Philosophy and Linguistics, John H. Kornblith Family Chair in the Philosophy of Science and Values, City University of New York (USA)
1 Scholar added on July 20th 2009:
Marsh McCall, Professor Emeritus, Department of Classics, Stanford University (USA)
1 Scholar added on August 10th 2009:
Georgia Tsouvala, Assistant Professor of History, Illinois State University (USA)
1 Scholar added on September 3rd 2009:
Mika Rissanen, PhL, Ancient History, University of Jyvaskyla (Finland)
Subscribe to:
Posts (Atom)