Wednesday 31 August 2016

τα Greek statistics kai οι ευθύνες του Κώστα Καραμανλή

Επισκόπηση τύπου

Τα Greek Statistics και οι ευθύνες του Κώστα Καραμανλή

Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα αλλά και τα πιθανά οφέλη για τον Κώστα Καραμανλή: η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt για την υπόθεση Γεωργίου και τα Greek Statistics.
«Ο αποδιοπομπαίος τράγος της Ελλάδας», είναι ο τίτλος εκτενούς άρθρου της Handelsblatt που αναφέρεται στην υπόθεση Γεωργίου και τις πιθανές της συνέπειες για πολιτικά πρόσωπα αλλά και την ίδια τη χώρα: «Έλληνες πολιτικοί αναζητούν έναν υπεύθυνο για τη μιζέρια του χρέους στη χώρα: ο πρώην επικεφαλής της κρατικής στατιστικής αρχής θα πρέπει να πάει φυλακή. Για τον πρωθυπουργό Τσίπρα η εκστρατεία αυτή μπορεί να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα».
Ενώ αποκατέστησε «διεθνώς την κλονισμένη αξιοπιστία της Στατιστικής Αρχής, έκανε παράλληλα πολλούς εχθρούς στην ελληνική πολιτική»
Ενώ αποκατέστησε «διεθνώς την κλονισμένη αξιοπιστία της Στατιστικής Αρχής, έκανε παράλληλα πολλούς εχθρούς στην ελληνική πολιτική»
Η εφημερίδα αναφέρεται διεξοδικά στο χρονικό της υπόθεσης και στο γεγονός ότι ενώ ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ αποκατέστησε «διεθνώς την κλονισμένη αξιοπιστία της στατιστικής αρχής, έκανε παράλληλα πολλούς εχθρούς στην ελληνική πολιτική. (…) Επί χρόνια γίνονταν προσπάθειες να διωχθεί (…). Αρκετοί ανακριτές όμως απέρριπταν την άσκηση ποινικής δίωξης. Κινητικότητα στο ζήτημα υπήρξε μόνον όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας διόρισε την Ξένη Δημητρίου νέα εισαγγελέα (σσ. του Αρείου Πάγου). Στις αρχές Αυγούστου το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι ο Γεωργίου πρέπει να κατηγορηθεί για παραποίηση στατιστικών στοιχείων και υπονόμευση του εθνικού συμφέροντος. Για τον Τσίπρα ο πρώην επικεφαλής της στατιστικής αρχής που στο μεταξύ έχει επιστρέψει στις ΗΠΑ, είναι ένας ευπρόσδεκτος αποδιοπομπαίος τράγος. Ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να τηρήσει την προεκλογική του υπόσχεση περί μονομερούς διαγραφής του ελληνικού χρέους. Ούτε η προσδοκώμενη ανάπτυξη φαίνεται να έρχεται. Αντιθέτως ο πρωθυπουργός απαιτεί από τους πολίτες και άλλους φόρους και μειώσεις συντάξεων. Σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι ο πρώην υπάλληλος του ΔΝΤ Γεωργίου διόγκωσε υπερβολικά το έλλειμμα του 2009, ο Τσίπρας θα μπορούσε να παρουσιάσει τον ίδιο ως αποδιοπομπαίο τράγο και το πρόγραμμα περικοπών ως συνομωσία κατά της χώρας του».
Οι ευθύνες του Κώστα Καραμανλή
«(…) Ο Τσίπρας δεν είναι ο μόνος που θέλει να εκμεταλλευτεί τον Γεωργίου για να αντλήσει πολιτικά οφέλη. Και ο Κώστας Καραμανλής, έλληνας πρωθυπουργός μεταξύ 2004 και 2009, ελπίζει να απαλλαγεί (από τις κατηγορίες). Με μια πολιτική ανεξέλεγκτων δαπανών, ο μάλλον ανίδεος σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα νομικός επισφράγισε στα έξι χρόνια της πρωθυπουργίας του την πορεία της χώρας του στην καταστροφή του χρέους. Μεταξύ 2005 και 2009 αύξησε τις κρατικές δαπάνες από το 44,6% στο 53,9% επί του ΑΕΠ. Τα έσοδα αντίθετα μειώθηκαν το ίδιο διάστημα από το 39% στο 38%. Κατά τη διάρκεια της θητείας του Καραμανλή, το βουνό του χρέους αυξήθηκε από τα 184 στα 300 δις ευρώ. Η ΕΕ παραπλανήθηκε συστηματικά με λάθος δημοσιονομικά στοιχεία: το Σεπτέμβριο του 2009 η κυβέρνηση Καραμανλή διατείνετο ότι το έλλειμμα ήταν 3,7%, την ώρα που τα στοιχεία της ελληνικής κεντρικής τράπεζας μιλούσαν ήδη για ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 10%.
«Με μια πολιτική ανεξέλεγκτων δαπανών, ο μάλλον ανίδεος σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα νομικός επισφράγισε στα έξι χρόνια της πρωθυπουργίας του το να οδηγηθεί η χώρα στην καταστροφή του χρέους»
«Με μια πολιτική ανεξέλεγκτων δαπανών, ο μάλλον ανίδεος σε οικονομικά και δημοσιονομικά ζητήματα νομικός επισφράγισε στα έξι χρόνια της πρωθυπουργίας του την πορεία της χώρας στην καταστροφή του χρέους»
Ενδεχόμενη καταδίκη του Γεωργίου θα ήτο η ‘αποκατάσταση' του Καραμανλή που θα μπορούσε να διευκολύνει το δρόμο της επιστροφής του στην πολιτική σκηνή, ενδεχομένως ακόμη και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εντούτοις, η θεωρία ότι ο πρώην επικεφαλής της στατιστικής αρχής ευθύνεται για τα μέτρα περικοπών στερείται ουσιαστικής βάσης. Όταν ο Γεωργίου ήρθε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2010, είχε δρομολογηθεί ήδη το πρώτο πακέτο διάσωσης. Και ο ισχυρισμός ότι ο Γεωργίου διόγκωσε ασύστολα το έλλειμμα, είναι ανοησία. Μετά τον νέο υπολογισμό το φθινόπωρο του 2010, το ποσοστό του ελλείμματος αυξήθηκε μόλις κατά 1,8 μονάδες, από το 13,6% στο 15,4%».
Όπως καταλήγει η εφημερίδα: «(…) Για τον πρωθυπουργό Τσίπρα η εκστρατεία αυτή ενδέχεται να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα». Σε επιστολή της η επίτροπος Μαριάνε Τίσεν κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να διαλύσει τις λανθασμένες εντυπώσεις ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ παραποιήθηκαν επί Γεωργίου. Η κυβέρνηση θα πρέπει να προστατεύσει την υπηρεσία και τους υπαλλήλους της από τέτοιους αβάσιμους ισχυρισμούς. Στις Βρυξέλλες ακούγεται ψιθυριστά ότι το σκάνδαλο θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την εκταμίευση νέων δόσεων».
Κώστας Συμεωνίδης

Tuesday 30 August 2016

πολιτικο big Brother


Πολιτικό Big Brother

3
εκτύπωση  

Αυτά τα κρεβατάκια εκστρατείας είναι που τραβούν την προσοχή μου. Αυτά που θα στείλει ο στρατός για να κοιμούνται όσοι κουράζονται στη διάρκεια της δημοπράτησης των τεσσάρων αδειών για τηλεοπτικά κανάλια. Φαντάζομαι τη σκηνή όπου ο κατάκοπος Βαρδινογιάννης ξαπλώνει στο ράντζο. Παραδίπλα κάποιος σκουντά τον Αλαφούζο για να μη ροχαλίσει. Ο Ιβάν Σαββίδης ξεκινά με τους συνεργάτες του μια συζήτηση, ανδρική, λένε φανταρίστικα και μετά σχολιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα.

Είναι προφανές ότι στο στρατιωτικό πτυσσόμενο κρεβατάκι θα δυσκολευτεί περισσότερο ο Μαρινάκης. Να πω, όμως, κάτι; Καλά να πάθουν όλοι τους, κοτζάμ επιχειρηματίες. Ας μη δέχονταν να παίξουν στο πολιτικό Big Brother της κυβέρνησης. Σύρθηκαν σε μια διαδικασία που νομιμοποίησε την παραφροσύνη. Να δούμε τις λεπτομέρειες. Στις 30 Αυγούστου περί τα 100 άτομα θα κλειστούν στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Θα είναι οι σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι των υποψηφίων για τις τηλεοπτικές άδειες, μαζί με τους καναλάρχες αυτοπροσώπως.

Η δημοπρασία θα κρατήσει κάνα διήμερο. Κανένας από τους συμμετέχοντες δεν θα έχει δικαίωμα να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο. Θα αφήσουν όλοι τα κινητά τους και τα τάμπλετ στην είσοδο και θα κατευθυνθούν σε δέκα ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια. Παρά την απομόνωση των υποψηφίων, οι διοργανωτές θα παρακολουθούν τους υποψήφιους σε όλη τη διάρκεια του ριάλιτι. Αν κάποιος ξύσει τη μύτη του, η εικόνα θα καταγραφεί από κάμερα. Οι συμμετέχοντες θα φάνε, θα πιούνε και στο ράντζο το στρατιωτικό θα κοιμηθούνε.

Βλέπετε να υπάρχει πρόβλημα στην παραπάνω διαδικασία; Ας μην πιάσουμε τη συζήτηση για τις μελιτζάνες γιαχνί και το κινέζικο που θα φάνε οι υποψήφιοι με τις κομπανίες τους κατά το διήμερο. Ας μείνουμε στην ουσία, και η ουσία αφορά τον έλεγχο στον αριθμό των καναλιών. Η γελοία διαδικασία της ηλεκτρονικής δημοπρασίας είναι το περιτύλιγμα της πολιτικής απόφασης που θυμίζει τις εκκαθαρίσεις του Ερντογάν. Το κράτος ελέγχει τον αριθμό των καναλιών, ελέγχει τον αριθμό των εργαζομένων σε αυτά, ελέγχει πτυχές που δεν αφορούν τον δημόσιο τομέα.
Για να αντιληφθούμε την παραβίαση της ελεύθερης έκφρασης που επιχειρεί η κυβέρνηση, θα πρέπει να κάνουμε μια αναγωγή στον δυνητικό περιορισμό του αριθμού των εφημερίδων που κυκλοφορούν. Ο καθορισμός των τεσσάρων καναλιών θα μπορούσε να είναι καθορισμός πέντε εφημερίδων στα περίπτερα. Δηλαδή αυτή η επιθυμία για τακτοποίηση του χάρτη της ενημέρωσης είναι ένας ξεκάθαρος περιορισμός της ελεύθερης έκφρασης που λειτουργεί ως δείγμα μιας νοοτροπίας. Μιας νοοτροπίας που δεν έχει και μεγάλη σχέση με τη Δημοκρατία.

Ολη αυτή η διαδικασία η υπερβολική και τα κρεβατάκια εκστρατείας θα πρέπει να αναλυθούν σε σχέση με την άλλη ιδέα της κυβέρνησης, να βάλει πορτιέρη στις ενημερωτικές ιστοσελίδες. Το μητρώο έχει σκοπό να καταγράψει ποιοι εισπράττουν δημόσιο χρήμα και να καταγράψει ειδικές σχέσεις μεταξύ κρατικών φορέων και προσώπων που ασκούν κριτική, αρθρογραφούν και επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Εν τούτοις, μπορεί να λειτουργήσει σε βάρος της ελεύθερης έκφρασης.

Μία ακόμη παράμετρος. Το κυβερνητικό κόμμα διαθέτει όργανο ενημέρωσης. Η Αριστερά έχει την κουλτούρα της προπαγάνδας, αποδέχεται τον ρόλο του δημοσιογράφου που βρίσκεται σε ειδική αποστολή, για τη διάδοση ιδεών και τη στήριξη προσώπων. Η «Αυγή» δεν τηρεί τις αποστάσεις, τουναντίον δημοσιεύει κείμενα γεμάτα πάθος και κομματική προσήλωση. Κάποτε υπήρχε και δηλωτικό κάτω από τον τίτλο της εφημερίδας, ότι εξέφραζε τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Εντάξει, πιο ειλικρινές από τις κομματικές εφημερίδες που παριστάνουν τις ελεύθερες, όμως, δεν παύει να υπάρχει ένα προβληματάκι. Ολα μαζί καθιστούν το τοπίο της ενημέρωσης εξαιρετικά ευάλωτο.
Ποια είναι η χρήσιμη στάση απέναντι σε όλα αυτά; Σίγουρα όχι ένας υπνάκος σε κρεβάτι εκστρατείας.