το γελοίο και το γέλιο στην ζωή μας.

O καιρός σήμερα καλός εδώ στο Τορόντο. Ο Αύγουστος στην τελευταία του βδομάδα περνά με την χαρά, που σκόρπιζε η εγγονή Ιοκάστη σ’όλους εμάς τους συγγενείς. Παιδί δυνατό και ξύπνιο ,αίλουρος στο κορμί και στις κινήσεις ,με έμφυτη την κοκεταρία του θηλυκού, πρόσφερε ζωντανό-παιδικό θέαμα που σ’έκανε να ξεχνάς προβλήματα κι’ασχολίες . Τα πρώτα της αγγλικά ,λίγο αστεία , συνήθως ακαταλαβίστικα είχανε χάρη στο άκουσμά τους.Ευγενική και πεισματική στα μέτρα μιας υποτιθέμενης παιδικής λογικής , υποχωρητική σαν ένοιωθε πως δεν περνούσε το δικό της .Το να ξεγελάς το παιδί είναι εύκολο, άμα τραβήξεις την προσοχή του με κάποιο τέχνασμα , σε κάποια αλλη φωτογραφία..Το παιχνίδι με τον πατέρα της ήτανε κάτι αλλοιώτικο, αφού μέσα σε δαύτο ενυπήρχαν αμοιβαία δυνατά αισθήματα. Πέρα από τους γονείς της, οι κοντινοί άνθρωποι διασκέδαζαν με ο,τι η μικρή σκορπούσε.Ειναι καλή τύχη νάχεις παρουσία και λαλιά μιας νέας υπαρξης ,που με τα σκέρτσα της φρεσκάρει του σπιτιού την μούχλα και αναθυμίζει αρκετά από τα παιδικά χρόνια. Ας είναι. Τούτο το πρωινό , η Ιοκάστη ζητούσε το έξω, το ύπαιθρο.Μασκαρεύτηκε φάτσες ,μεταχειρίστηκε φωνητικά παρακάλια για να το πετύχει.Ηταν και η πρώτη φορά που ο παππούς Περίανδρος έπαιρνε τέτοιο ρίσκο, μη περιμένοντας αντιδράσεις και επακόλουθες χαζοτραγελαφικές καταστάσεις.Πήρανε τον δρόμο ανατολικά ,λουσμένοι στον ήλιο , ρουφώντας την φρεσκάδα πούστελνε ο μαϊστρος ,εκείνη τρέχοντας μπροστά του με μικρά πάσα, γελώντας και ξεφωνίζοντας ,στο κάθε τι που αντικρυζε.Έπαιζαν τα ματάκια της παντού, ξεχωρίζοντας τα λουλουδάκια στούς κήπους με τα έντομα που πετούσαν γύρω τους . Σταματήματα ,επιφωνήματα και το παίξιμο μιάς μπερδεμένης γλώσσας εδειχναν απορία και έκπληξη που χαιρότανε. Αντίκρυζες ένα άλλο παιδί που ζούσε τον δικό του κόσμο.Σαν και φτάσανε στον κήπο ενός σπιτιού πάνω στον Αμστερνταμ δρόμο,σταματήσανε αποθαυμάζοντας την ποικιλία των λουλουδιών ,την διακόσμηση του όλου χώρου με τα ζωάκια ,τα γλυπτά , τα νερά που ήσυχα κυλούσανε ολούθε , και που το όλο σκηνικό κοσμούσε η παρουσία σ’ένα παρεθύρι μιας συμπαθούς ηλικιωμένης κυρίας . Εκείνη ανοίγοντας το, χαιρέτησε και τους προσκάλεσε να κάτσουνε για κουβεντούλα. Υστερα από τα τυπικά και τις ευχαριστίες για τον λίγο χρόνο που τις εδωκαν ,πήρανε την κατηφοριά που έφερνε σε μια εκκλησίτσα .Σε κάποιο σημείο του δρόμου σταμάτησαν για λίγη ξεκούραση δική της και δική του . Σκεφτόταν τρόπους να ησυχάσει την μικρή που γκρίνιαζε, και συνέχεια κλαψούριζε , ήθελε ν’ανεβεί στην αγκαλιά του είχε κουραστεί ,από την απόσταση των 400 μέτρων πούχε διανύσει. Αποφάσισε την καταφυγή στην εκκλησιά, ελπίζοντας να βρει λίγη βοήθεια ,για τα υπόλοιπα εκατό μέτρα του ανηφορικού δρόμου που απόμενε. Εκεί μια κυρία που προστάτευε κάποιο παιδάκι ,οδήγησε παππού και εγγονή στο εσωτερικό του κτιρίου, πρόσφερε λίγο ξανάσασμα στον κουρασμένο γέροντα, παίρνοντας το κοριτσάκι πάνω της.Μα τούτο συνέχιζε το κλάμμα..Εξήγησε τι ζητούσε αλλά η κυρία εκωλύετο ,δεν μπορούσε την εγκατάλειψη του μικρού που επιτηρούσε..Σε τηλεφώνημα της στο σπίτι του δεν πήρε απάντηση, γιατί η γυναίκα του παππού βρισκόταν στην μπροστινή αυλή ατενίζουσα το δρόμο. Αφησε όνομα τηλέφωνο και διεύθυνσή του εκεί ,προς αποφυγήν οιασδήποτε παρεξηγήσεως. Αλλη κυρία της γειτονιάς από απέναντι μεριά του δρόμου, στην επίκληση του για λίγη βοήθεια πήρε για απάντηση την σιωπή της. Ειναι τόσο αδιάφορη και μονήρης η κοινωνία εδώ, που αμφιβάλεις για τα πάντα. Ετσι κατακουρασμένος και λυπημένος από το συνεχές κλάμα της μικρής, με βήματα αργά ,με δυνάμεις λιγοστές πήρε την ανηφόρα.Οπου, σε κάποια στιγμή νοιώθει την Ιοκάστη να πιάνετε από την μέση του με δύναμη, θέλοντας να την σηκώσει πάνω του. Το κοριτσάκι δεν άντεχε άλλο.Στην προσπάθειά της αυτή απέσπασε το αριστερό μέρος του πανταλονιού του μέχρι το γόνυ. Εδώ πρέπει να ειπωθεί πως η εγγονή είχε δύναμη πιότερη από την ιδική του. Επαθε σόκ ο άνθρωπος ,μα προσπάθησε την τακτοποίησή της κατάντιας του . Δυσκολία τούφερε το ανέβασμα της μικρής,μα κρατώντας την από τόνα χέρι και τόνα πόδι, ισορροπώντας την στην ράχη του έφτασε στα δέκα μέτρα από το σπίτι .Εκεί ατενίζοντας την γυναίκα του πουρχόταν κατα πάνω του, παρέδωκε την ταλαιπωρημένη εγγονή στην ανοιχτή αγκαλιά της γιαγιάς της. Στο τσάκα το άτιμο αποκοιμήθηκε.. Το γελοίο είναι ,που παρεξηγήθηκε από κυρίες που είδαν το ιντερμέντζο με άλλο μάτι, το βρώμικο , το της απόκτησης οφέλους ,και τούτο φάνηκε από την κατασκευή μιας ανάποδης ιστορίας, υστερα από δυό μήνες ,με στόχο την επιτήρηση της μικρής από το της περιοχής νηπιαγωγείο.Αυτήν την άποψη εχει ο Περίανδρος. Οσο για το γέλιο τόχει κάθε μέρα τσάμπα, προσφορά της μικρής του Ιοκάστης. Λορνιόν.- ΥΓ.η Ιστοριούλα είναι αληθινή και τα ονόματα φανταστικά.