Τέλος του Οδυσσέα?

Τέλος του Οδυσσέα;: Η αναζήτηση της Αρχαίας IthacaApr 8, '06 20:37 μ.μ.
υποβολή: Roberta για όλους

Ένας Βρετανός ερευνητής πιστεύει ότι έχει επιτέλους εντόπισε το νησί στο οποίο περιπλανώμενος Ομήρου επέστρεψε
Με Fergus Bordewich Μ.
Φωτογραφίες από τον Jeffrey Aaronson

Robert Bittlestone στέκεται πάνω από το χωριό Petrikata, αναζητούν πάνω από κόκκινα κεραμίδια στέγες κάτω από ένα στενό ισθμό που ενώνει τα δύο τμήματα του νησιού της Κεφαλονιάς, δυτικά της ακτής στην Ελλάδα. Στην κοιλάδα κατωτέρω, οι αγρότες σε φόρμα η περίοδος της συγκομιδής ελιών. Ένα ελαφρύ αεράκι μεταφέρει το άρωμα της ρίγανης και του θυμαριού. «Αυτό μοιάζει με στέρεο έδαφος που είμαστε στέκεται πάνω," λέει ο Bittlestone.«Αλλά τα πάντα υπό εμάς είναι Rockfall. Σε όλη την κοιλάδα που βρισκόταν η αρχαία Ιθάκη. "

Bittlestone, σύμβουλος διαχείρισης από το επάγγελμα, πιστεύει ότι έχει λύσει ένα μυστήριο που ταλαιπωρείται επιστήμονες για περισσότερο από 2.000 χρόνια. Σε Οδυσσέας Λυόμενος, που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Οκτώβριο από το Cambridge University Press, υποστηρίζει ότι μια χερσόνησο στο νησί της Κεφαλονιάς ήταν κάποτε ξεχωριστό νησί-Ιθάκης, το βασίλειο του Οδυσσέα του Ομήρου περίπου 3.000 χρόνια πριν. Πιστεύει ότι το κανάλι θάλασσα διαιρώντας τα δύο νησιά ήταν γεμάτη από τους διαδοχικούς σεισμούς και κατολισθήσεις, δημιουργώντας τη χερσόνησο της Παλικής, όπως είναι γνωστή σήμερα.

Όπως και Ερρίκου Σλήμαν, ο επιχειρηματίας ο οποίος ανακάλυψε την τοποθεσία της αρχαίας Τροίας το 1870, και ο Michael Ventris, ο αρχιτέκτονας που αποκρυπτογράφησε τη γραπτή γλώσσα της Μινωικής Κρήτης το 1950, το 54-year-old Bittlestone αποτελεί μέρος ενός αξιότιμου παράδοση εμπνέεται ερασιτεχνών που έχουν κάνει εξαιρετική ανακαλύψεις έξω από τα όρια των συμβατικών υποτροφία. "Διορατικότητα Bittlestone είναι λαμπρό», λέει ο Gregory Nagy, Διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών, στην Ουάσινγκτον, DC "Έχει κάνει κάτι πολύ σημαντικό. Πρόκειται για μια πραγματική σύγκλιση επανάσταση της προφορικής ποίησης και τη γεωλογία, καθώς και η πιο εύλογη εξήγηση που έχω δει για το τι Ιθάκη ήταν στη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να διαβάσει την Οδύσσεια με τον ίδιο τρόπο ξανά. "

Ακόμα πιο προκλητικά, Bittlestone, ο οποίος ήταν σε θέση να χρησιμοποιούν εξελιγμένα τεχνολογικά εργαλεία διαθέσιμα σε μελετητές πριν από αυτόν, θεωρεί ότι γεγονότα όπως αυτά που περιγράφονται στην Οδύσσεια είναι πολύ πιθανό να λάβει χώρα, και ότι η ενδεικτική λυχνία ορόσημα από περιπέτειες του ήρωα στην Ιθάκη μπορείτε να βρείτε στην Παλική χερσόνησο της Κεφαλλονιάς του. «Θεωρώ περισσότερα γεγονότα που περιγράφονται στο νησί απολύτως αξιόπιστη», λέει, προσθέτοντας ότι τα κεφάλαια που η εξιστόρηση φανταστικό περιπέτειες του Οδυσσέα, μεταξύ μαγικές στοιχεία-το θαλάσσιο τέρας Σκύλλα και ανθρωπογενών τρώει δίνη Χάρυβδη, ή η μάγισσα Κίρκη, προφανώς οφείλονται σε πολλά για την ποιητική φαντασία.

"Μέχρι στιγμής το πιο σημαντικό μέρος αυτού είναι το επιχείρημα ότι η σύγχρονη Παλική ήταν αρχαία Ιθάκη», λέει ο James Diggle, καθηγητής Ελληνικών και Λατινικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. "Από το ποσό αυτό, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Είναι ακαταμάχητη, και υποστηρίζεται από τη γεωλογία. Το άλλο μέρος είναι μάλλον θεωρητική. Αλλά μόλις πάει πάνω από το έδαφος, υπάρχει ένα εξαιρετικό αγώνα. "

Κλασικός φιλόλογος Gregory Nagy: Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να διαβάσει την Οδύσσεια με τον ίδιο τρόπο ξανά.
Από τους αρχαίους χρόνους, η τοποθεσία της Ιθάκης του Ομήρου ήταν μία από τις μεγαλύτερες γρίφους λογοτεχνία του. Το τρίτο αιώνα π.Χ. Ερατοσθένη γεωγράφος αναστέναξε, "θα βρείτε τη σκηνή του την περιπέτεια του Οδυσσέα όταν βρείτε το τσαγκάρη που έραβαν τη σακούλα των ανέμων." Κάποια απέρριψε γεωγραφία του Ομήρου ως ανίδεο εικασία ενός ποιητή. Όπως το περίφημο κλασικιστή Bernard Knox που ήταν κάποτε, "Όταν χαρακτήρες Ομήρου μετακομίζουν στην ηπειρωτική Ελλάδα και την δυτική παράκτια νησιά της, βασιλεύει η σύγχυση."

Οι σύγχρονοι μελετητές έχουν προτείνει πολλές τοποθεσίες, μερικά τόσο μακριά όσο Σκωτία ή τη Βαλτική. Η πιο προφανής υποψήφιος ήταν το σημερινό νησί της Ιθάκης, το οποίο βρίσκεται ανατολικά της Κεφαλονιάς. Αλλά δεν χωράει περιγραφή του Ομήρου:

Περίπου το ένα δαχτυλίδι των νησιών κύκλο side-by-side,
Doulichion, Ίδιος, δασώδεις Zachynthos πάρα πολύ, αλλά η δική μου
βρίσκεται χαμηλά και μακριά, όσο πιο μακριά στο πέλαγος,
εκτροφής στη δυτική σούρουπο
ενώ τα άλλα έχουν θέα στην ανατολή και το σπάσιμο ημέρας.
Μελετητές έχουν προ πολλού συμφωνήσει ότι η αρχαία και σύγχρονη Zachynthos είναι ένα και το αυτό. Ομοίως, οι αρχαίοι Ίδια ήταν σίγουρα το κύριο σώμα της σύγχρονης Κεφαλονιάς, όπου μια μεγάλη πόλη που ονομάζεται Σάμη, εξακολουθεί να υφίσταται. Αλλά σύγχρονη Ιθάκη-μερικά μίλια ανατολικά της Κεφαλονιάς-ήταν σχεδόν «η πλέον απομακρυσμένη στη θάλασσα," και ορεινό ανάγλυφο του δεν ταιριάζει Ομήρου "που βρίσκεται χαμηλά" περιγραφή. (Bittlestone πιστεύει αρχαία Doulichion έγινε σύγχρονη Ιθάκη, μετά τους πρόσφυγες εκεί ήρθε μετά από σεισμό ή άλλη καταστροφή και άλλαξε το όνομά της.) "Το παλιό εξηγήσεις ακριβώς αισθάνθηκε ικανοποιητική», λέει ο Bittlestone. «Κράτησα αναρωτιούνται, υπήρχε πιθανώς μια ριζική νέα λύση σε αυτό;" Πίσω στο σπίτι κοντά στο Λονδίνο, ο ασχολήθηκε εντατικά με χάρτες και δορυφορικές εικόνες. Εάν η Παλική ήταν κάποτε ξεχωριστό νησί, συλλογίστηκε, θα ήταν πράγματι ήταν εκείνο που «απώτατο στη θάλασσα."

Τότε χτύπησε Bittlestone χρυσό. Perusing το τμήμα για την Κεφαλονιά στον αρχαίο συγγραφέα Στράβωνα Γεωγραφία, η σημαντικότερη πηγή αυτού του είδους για την αρχαία γεωγραφικές γνώσεις, Bittlestone συνάντησα τυχαία το ακόλουθο χωρίο: "Όταν το νησί είναι στενότερο αποτελεί ένα χαμηλό ισθμό, έτσι ώστε να είναι συχνά βυθισμένος από θάλασσα σε θάλασσα. "Κατά την BC δεύτερου αιώνα του Στράβωνα πηγές, Κεφαλλονιά είχε, κατά καιρούς, τα δύο νησιά. περιγραφή του Στράβωνα πρότεινε ότι το κανάλι που χώριζε την Κεφαλονιά από τη σημερινή χερσόνησο της, είχε καταστεί σταδιακά συμπληρώνονται έστω Πολλά πρέπει να αποδειχθεί, φυσικά. "Bittlestone διεκδικεί πάρα πολλά σχετικά με την γεωλογική πλευρά, νομίζω», λέει ο Γιώργος Λ. Huxley, ομότιμος καθηγητής της Ελληνικής στο Πανεπιστήμιο της Βασίλισσας, στο Μπέλφαστ. "Αν το« κανάλι », ήταν πραγματικά μία σχισμή, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί με τον τρόπο που προτείνει."

Bittlestone, όμως, έχει πειστεί από την αρχή ότι ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Το 2003, ταξίδεψε στην Κεφαλονιά, νοίκιασε ένα τζιπ και άρχισαν να διασταυρώνονται στον ισθμό, ένα στενό, στιβαρό λαιμό της γης που συνδέει το μεγαλύτερο ξηράς στη χερσόνησο της Παλικής. Έψαχνε, λέει, «για τα ίχνη του πρώην καναλιού" όταν σημείωσε ζιγκ-ζάγκ χαράδρες τρέχει το μήκος των πέντε μιλίων βίου ισθμό. Η χάσματα, μέχρι 300 μέτρα βάθος σε μερικά μέρη, προτείνεται η πιθανή διαδρομή ενός αρχαίου ποταμού.

Bittlestone είχε ήδη μάθει ότι Κεφαλονιάς θέσει σε μια από τις πιο ασταθείς γεωλογικά ρήγματα στον κόσμο. Για αιώνες, της Αφρικής και της Ευρασίας τεκτονικές πλάκες έχουν συγκρουστεί λίγα μίλια ανοικτά των ακτών της Παλικής, δημιουργώντας μια σταθερή upthrust που περιοδικά εκρήγνυται σε ισχυρούς σεισμούς. Η χειρότερη στη σύγχρονη εποχή, το 1953, σταθεροποιήθηκε σχεδόν κάθε κτίριο στο νησί, προκαλώντας το 90 τοις εκατό των κατοίκων του να διαφύγει. Ίσως, Bittlestone εικασίες, ένας γίγαντας του σεισμού είχε ώση "κανάλι του Στράβωνα" (όπως ο ίδιος ήρθε να την αποκαλούμε) μέχρι πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αφήνοντας κυριολεκτικά υψηλά επίπεδα και ξηρό.

Το 2003, Bittlestone επικοινώνησε John Underhill, καθηγητής στρωματογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Underhill, ο οποίος έχει μελετήσει τη γεωλογία της Κεφαλλονιάς για περισσότερα από 20 χρόνια, του είπε ότι γεωλογικών ανάταση σε τόσο μεγάλη κλίμακα ήταν αδύνατη. Αλλά ήταν αρκετά intrigued να ανταποκριθεί Bittlestone για την Κεφαλονιά για μια από πρώτο χέρι ματιά.

Underhill αμέσως σημειωθεί ότι το μισό μίλι επίπεδο ισθμό ήταν ένα γεωλογικό «χάος» των πετρωμάτων διαφόρων ηλικιών-απόδειξη χιονοστιβάδες από τις απόκρημνα βουνά και στις δύο πλευρές. Όπως κατολίσθηση ακολούθησε κατολίσθηση στο πέρασμα των αιώνων, η συντρίμμια θα μπορούσαν να επεκταθούν μακρύτερα από τον Ισθμό, στρώμα πάνω από τη φάση, να δημιουργηθούν οι απόκρημνες λόφους. "Νόμιζα ότι θα ήταν εύκολο να αναιρεί διατριβή Bittlestone του," λέει, "αλλά δεν ήταν. Ξαφνικά σκέφτηκα, crikey, ίσως να υπάρξει πραγματικά ένα κανάλι εκεί κάτω. "

Στην Ιθάκη, Όμηρος περιγράφει μια πραγματική θέση. Νομίζω ότι μίλησε για τους ανθρώπους locales γνώριζαν και να αναγνωριστούν.
Αναμονή των τελικών δοκιμών, Underhill κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε πράγματι γεωλογικές αποδείξεις για ένα κανάλι σε όλη την ισθμό. «Η μόνη αξιόπιστη εξήγηση γι 'αυτό το γεωλογικό σχηματισμό είναι ότι ορισμένες εξ αυτών θα ολισθαίνει κάτω από το βουνό πάνω."

Bittlestone δεν έχει καμία αμφιβολία. "Μια κατολίσθηση με τεράστια κινητική ενέργεια πλημμυρίζει τα πάντα», λέει. «Τεράστια κομμάτια του βουνού έσπασε χαλαρά και βρόντησε κάτω. Η κλίμακα του, είναι το μυαλό-blowing ».

Υπάρχει μια βαθιά γοητεία με τη δεύτερη, ακόμη δοκιμαστεί, μέρος της θεωρίας του Bittlestone, ότι το τοπίο της Οδύσσειας μπορεί ακόμα να βρεθούν στην Κεφαλονιά, σαν παλίμψηστο κάτω από ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο. Αλλά προσπαθεί να εντοπίσει πραγματικές θέσεις που ταιριάζουν σε μια σχεδόν 3.000 ετών αφήγηση έχει παρουσιάσει προβλήματα. Για ένα, αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τα άτομα στο ποίημα-Οδυσσέας? Σύζυγό του, την Πηνελόπη? Γιο, τον Τηλέμαχο? Οι μνηστήρες-ακόμα και υπήρχαν. Gregory Nagy είναι προσεκτική. "Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η Παλική ήταν Ιθάκη στη δεύτερη χιλιετία π.Χ.», λέει. «Αλλά το ποίημα δεν είναι ρεπορτάζ. Δεν πρέπει να την αναγκάσει να είναι ένας οδικός χάρτης για μια σειρά πραγματικών γεγονότων. "

Bittlestone έχει μια απάντηση για αυτό. "Επειδή το τοπίο είναι πραγματικό, αυτό σημαίνει ότι ο Οδυσσέας ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο; Οχι απαραίτητα. Αλλά είναι πιθανό ότι υπήρχε μια εποχή του Χαλκού οπλαρχηγού γύρω από τους οποίους αυτές τις ιστορίες μεγάλωσε. Επίσης, δεν νομίζω ότι ο Όμηρος εφηύρε ένα φανταστικό τοπίο. Υπήρξε μια πραγματική Τροία, μια πραγματική Μυκήνες, μια πραγματική Σπάρτη, τα οποία έχουν ανακάλυψαν εκ νέου από τους αρχαιολόγους. "

Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι η Οδύσσεια ήταν για πρώτη φορά σε γραπτά του 8ου ή 7ου αιώνα π.Χ. Όμως ορισμένοι πιστεύουν, και Bittlestone συμφωνεί, ότι η αφήγηση της πυρήνα χρονολογείται ήδη από τον 12ο αιώνα π.Χ., λίγο μετά τον Τρωικό Πόλεμο. "Είμαι πεπεισμένος", Bittlestone λέει, «ότι στην Ιθάκη, Όμηρος περιγράφει μια πραγματική θέση, και νομίζω ότι μίλησε για locales ότι οι άνθρωποι γνώριζαν και μπορούσαν να αναγνωρίσουν.ακροατήριό του θα μπορούσε να πει, «Ω, ναι, ξέρω ότι η σπηλιά, το βουνό, το κόλπο."

James Πανεπιστήμιο του Cambridge της Diggle είναι προσεκτικά υποστηρικτική. "Δεν μπορούμε να απορρίψει το ενδεχόμενο της προσέγγισης του Bittlestone έγκυρο", λέει. "Κάθε τόπος ότι τοποθετεί στο βιβλίο μπορεί εύκολα να βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Παλικής, που όλες οι εργασίες. Αν δεχθούμε ότι το κανάλι υπάρχει, και ότι η Ιθάκη είναι η Παλική, η εξωτερική γεωγραφία, ας το πούμε έτσι-τότε δεν αποκλείεται και η πιθανότητα ότι τα άλλα χωρία μπορεί να αντανακλούν την εσωτερική γεωγραφία της Ιθάκης. "

Σε μια τραγανή ημέρα του Οκτωβρίου, Bittlestone με οδηγεί κατά μήκος της διαδρομής που σκέφτεται ο Οδυσσέας μπορεί να έχει ακολουθήσει κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη.Αρχίζουμε με Αθέρας Bay, ένα μισοφέγγαρο της παραλίας enfolded από ενωμένος φυτείες από ελαιόδεντρα. Bittlestone πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να έχει την έμπνευση για την περιγραφή του Φόρκυς Bay, όπου ο Οδυσσέας-ή του πρωτοτύπου, είχε την αποβίβαση από το φιλικό Φαιάκων ναυτικούς. Υπενθυμίζοντας τις εκβολές του λιμανιού, Bittlestone λέει ότι ταιριάζει περιγραφή του Ομήρου τέλεια, "με δύο jutting ακρωτήρια, ψαλιδισμένα στα ανοικτά κατά τη θάλασσα."

Ήταν εδώ ότι Athene εμφανίστηκε στον Οδυσσέα υπό το πρόσχημα του ένας όμορφος νεαρός βοσκός και διέταξε να βρει την καλύβα του Εύμαιου πιστός χοιροβοσκός:

Θα βρείτε τον απέσπασε δίπλα χοίρων του, εκρίζωση γύρος
από Raven Rock και της άνοιξης που ονομάζεται Αρέθουσα,
ριζοβολία για τη διατροφή των χοίρων που κάνει λείο και λίπους,
τα παξιμάδια που αγαπούν, η σκοτεινή πισίνες που πίνουν.
"Λοιπόν," λέει ο Bittlestone για μένα τώρα », ας πάμε δείτε το χοιροστάσιο." Μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη μας στο κόλπο και, αναπηδώντας σε ένα τζιπ, ακολουθήστε "ένα τραχύ δρόμο που οδηγεί μέσα από το δάσος και μέχρι τα βουνά», όπως Όμηρος το θέτει. Ένα κοπάδι από κατσίκες κοιτάζει μας με κίτρινο, όχι εκφραστικός μάτια, στη συνέχεια, εκρήγνυται σε πανικό, bounding μακριά κάτω από τη βουνοπλαγιά. Σύντομα περνάμε από το χωριό του Αθέρα, σπίτια γυψομαρμαροκονίαμα του βαμμένο άσπρο και κίτρινο, του κήπους καταπράσινους με μπουκαμβίλιες, δόξες πρωί και λεμονιές. Η ομοιότητα μεταξύ της αρχαίας τοπωνύμιο Αρέθουσα και το σύγχρονο Αθέρας λέει Bittlestone αυτός είναι στον σωστό δρόμο."Αν Αρέθουσα άνοιξη ήταν στην περιοχή του χωριού Αθέρας», λέει, "τότε χοιροστάσιο Εύμαιου και Rock Raven δεν θα πρέπει να είναι πολύ μακριά."

Σύμφωνα με τον Όμηρο, καλύβα ο χοιροβοσκός ήταν επί του εδάφους "που εκτίθενται για να δείτε όλες τις εποχές», με χώρο για περίπου 600 χοιρομητέρες και 360 κάπροι πίσω από τοίχους κατασκευασμένους από «λαξευτή πέτρα" και συμπληρώνεται με tangles της άγριας αχλάδι, μια τεχνική που κάποια ελληνική κτηνοτρόφων εξακολουθεί χρησιμοποιούμε σήμερα.Στο έπος, ο Οδυσσέας-μεταμφιεσμένος σε "άθλιες κουρέλια, άρπαξαν και βρώμικος"-δαπανά μια ημέρα ή δύο στο χοιροτροφείο, λέει στη συνέχεια ότι Εύμαιος του που πηγαίνει προς το παλάτι να επαιτούν για τα τρόφιμα. Δεδομένου ότι ο Οδυσσέας ζήτησε τότε Εύμαιος να τον καθοδηγήσει εκεί, το παλάτι δεν πρέπει να έχουν στη θέα των χοίρων της εκμετάλλευσης και αν έπρεπε να γίνει αρκετά κοντά Εύμαιου ότι θα μπορούσε να πάει εκεί και πίσω δύο φορές μέσα σε μια μέρα.

Δεν γνωρίζουμε τι βρίσκεται κάτω από αυτές τις υποχώρησε πέτρες, αλλά ήταν σίγουρα κάτι συμβαίνει εδώ.
Στρίβουμε σε μια πέτρινη κομμάτι και να σταματήσει σε ένα παλιό πηγάδι σε μια μικρή, κυκλική βεράντα. "Παντού μαζί εδώ, μπορείτε να βρείτε πηγές και πηγάδια", λέει ο Bittlestone. "Το αν αυτό δεν είναι το πραγματικό άνοιξη Εποχή του Χαλκού του Arethusa είναι λιγότερο σημαντικό από το γεγονός ότι το νερό που φέρει ρήγμα τρέχει ακριβώς κάτω από την επιφάνεια ακριβώς το σωστό μέρος για μια πηγή με« σκοτεινά νερά του Ομήρου », για να εμφανιστούν εδώ. "

Επόμενο ακολουθούμε ένα παλιό μονοπάτι μέσα βυθισμένη μια μυστηριώδης δάσος της υπανάπτυκτα αγριοβελανιδιές, σε αναδυόμενες φως της ημέρας για την εξεύρεση καταλυμάτων των ζώων περιφραγμένες με σωρούς-up πέτρες. "Είναι σαφές ότι αυτό τον τομέα έχει χρησιμοποιηθεί για τη φύλαξη των ζώων για μια πολύ, πολύ καιρό," Bittlestone μου λέει. "Εάν έχετε τις εκατοντάδες των χοίρων, όπως έκανε Εύμαιος, χρειάζεται πολύ νερό, και αυτό είναι όπου μπορείτε να το βρείτε." Απλά το παρελθόν το χοιροστάσιο, ο γκρεμός που Bittlestone ορίζει ως Rock Raven είναι αργαλειούς πάνω από το μονοπάτι. Πιάνουμε τα μάτια, πολύ χαμηλότερα από εμάς, από το βαθύ κόλπο του Αργοστολίου, και ο νυν silted-up λιμάνι από το οποίο ο Οδυσσέας και 12 πολεμικά πλοία του θα μπορούσε να αναχωρήσει για τον Τρωικό Πόλεμο. Από εδώ, επίσης, μπορούμε να δούμε εάν το παλάτι του θα μπορούσε να έχει στάθηκε, στις πλαγιές του λόφου του κωνικού Καστέλι, στον προορισμό μας.

Μισή ώρα μετά την έξοδο από την χοιροτροφική μονάδα, εμείς πάρκο σε έναν ελαιώνα και να αρχίσει η αναρρίχηση απότομες 830-πόδι-υψηλό Καστέλι πλαγιές του, μέσα από ένα πυκνό χαλί με φραγκοσυκιές χαμόκλαδα. Οι καμπάνες του αόρατου αιγών δακτυλίου στα αυτιά μας.Εμείς σκαρφάλωμα πάνω από λειχήνες-crusted βεράντες που θα μπορούσε κάποτε να έχει υποστηριχθεί σπίτια, και, στη συνέχεια, κοντά στο Hillcrest, σκαρφαλώνουν πάνω από τα ίχνη μιας αμυντικό τείχος και σωρούς από πέτρες ακανόνιστη.

Κάπου κάτω από τα πόδια μας, ίσως, βρίσκονται τα ερείπια της «υψηλής walled αυλή", όπου οι μνηστήρες που συγκεντρώνονται και τη μεγάλη αίθουσα με πυλώνες του κυπαρισσιού, καναπέδες, καρέκλες και βραχνή δεξιώσεις. Κάπου εδώ, ίσως, ο απελπισμένος Πηνελόπη εργάστηκαν της αργαλειός, γυρίζοντας κηδεία πανί για Λαέρτης, ηλικίας του πατέρα του Οδυσσέα. (Στη συνέχεια πρωταγωνίστησαν μυστικά του υφάσματος κάθε βράδυ, έχοντας υποσχεθεί οι μνηστήρες ότι θα παντρευτεί ένα από αυτά, μόλις το πανί ολοκληρώθηκε.) Εδώ, ίσως, με την "ασπίδα του τετραπλό κρύβουν" και plumed κράνος για "ηρωική του κεφάλι, "Οδυσσέας οριστεί σε αιματηρό έργο του. Όπως ο Όμηρος το βάζει, "Φρικαλέος ουρλιάζει εξεγέρθηκε ως κεφάλια των ανδρών κατέρρευσαν μέσα, καθώς και όλο το πάτωμα έτρεξε με το αίμα." Στο τέλος, τα πτώματα να συσσωρεύονται στο χώμα ", όπως ψάρια οι αλιείς έχουν έσυραν έξω από το γκρίζο σερφάρετε στο ματιών του διχτυού τους σε ένα καμπύλο παραλία, να βρίσκεται σε μάζες για την λαχτάρα άμμο για το νερό αλάτι μέχρι το λαμπερό ήλιο τελειώνει τη ζωή τους. "

Bittlestone prowls το ανεμοδαρμένο συνόδου κορυφής, τονίζοντας θραύσματα της αρχαίας κεραμικής-θραύσματα από αγγεία, κανάτες κρασί και λάδι βάζα, συμπιεσμένη ανάμεσα σε γενεές των περιττωμάτων κατσίκα και η σκόνη, τα τελευταία ίχνη της αρχαίας πόλης και ίσως ένα παλάτι.

Φυσικά, οι πιθανότητες να βρουν αντικείμενα που διακηρύσσουν «Οδυσσέας ήταν εδώ» είναι ελάχιστες. Αλλά γεωλογικές δοκιμές μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξη και την ηλικία του ενός καναλιού κάτω από τον ισθμό. Core δείγματα μπορεί να αποκαλύψει το γεωλογικό υπόστρωμα, κάτω από το Rockfall. Ραδιενεργού άνθρακα ανάλυση μπορεί να μετρήσει την ηλικία της οργανικής ύλης που μπορεί να βυθίζεται κάτω από το χώρο υγειονομικής ταφής, καθώς και γεωλόγοι μπορούν να επιχειρήσει να αναλύσει τα συντρίμμια από διάφορες κατολισθήσεις. Λέει ο John Underhill, «Εμείς πάμε για να ρίξει τόσο πολύ την επιστήμη τους σε αυτό που μπορούμε."

Είναι σαφές ότι, με βάση μια πρώτη αρχαιολογική εξετάσεων, τόσο ο επιζών τείχη και ορισμένα από τα αγγεία χρονολογείται από την εποχή του Χαλκού (περ. 2000-1100 π.Χ.). Bittlestone ατενίζει σε όλη την κακοτράχαλη τοπίο της Κεφαλονιάς, μπλε μάτια αστραφτερά με ενθουσιασμό. «Δεν ξέρουμε τι βρίσκεται κάτω από αυτές τις υποχώρησε πέτρες», λέει, τόσο για τον εαυτό του ως προς εμένα ", αλλά ήταν σίγουρα κάτι συμβαίνει εδώ."

Αναρτήθηκε από LORNION AT 15:07

Odyssey's End?: The Search for Ancient Ithaca

Apr 8, '06 8:37 PM by Roberta for everyone

A British researcher believes he has at last pinpointed the island to which Homer's wanderer returned

By Fergus M. Bordewich
Photographs by Jeffrey Aaronson

Robert Bittlestone is standing above the village of Petrikata, looking over red-tile roofs down upon a narrow isthmus that connects the two parts of the island of Cephalonia, off Greece’s western coast. In the valley below, farmers in overalls are harvesting olives. A light breeze carries the scent of oregano and thyme. “This looks like solid ground that we’re standing on,” Bittlestone says. “But everything under us is rockfall. Across that valley was the ancient island of Ithaca.”

Bittlestone, a management consultant by profession, believes he has solved a mystery that has bedeviled scholars for more than 2,000 years. In Odysseus Unbound, published this past October by Cambridge University Press, he argues that a peninsula on the island of Cephalonia was once a separate island—Ithaca, the kingdom of Homer’s Odysseus some 3,000 years ago. He believes that the sea channel dividing the two islands was filled in by successive earthquakes and landslides, creating the peninsula of Paliki, as it is known today.

Like Heinrich Schliemann, the businessman who discovered the site of ancient Troy in the 1870s, and Michael Ventris, the architect who deciphered the written language of Minoan Crete in the 1950s, the 54-year-old Bittlestone is part of an honorable tradition of inspired amateurs who have made extraordinary discoveries outside the confines of conventional scholarship. “Bittlestone’s insight is brilliant,” says Gregory Nagy, director of the Center for Hellenic Studies, in Washington, D.C. “He has done something very important. This is a real breakthrough convergence of oral poetry and geology, and the most plausible explanation I’ve seen of what Ithaca was in the second millennium B.C. We’ll never read the Odyssey in the same way again.”

Even more provocatively, Bittlestone, who was able to draw upon sophisticated technological tools unavailable to scholars before him, believes that events like those described in the Odyssey may well have taken place, and that telltale landmarks from the hero’s adventures on Ithaca can be found on Cephalonia’s Paliki peninsula. “I find most events that are described on the island perfectly credible,” he says, adding that the chapters recounting Odysseus’ fantastical adventures among magical figures—the sea monster Scylla and man-eating whirlpool Charybdis, or the enchantress Circe—obviously owe a great deal to the poetic imagination.

“By far the most important part of this is the argument that modern Paliki was ancient Ithaca,” says James Diggle, a professor of Greek and Latin at Cambridge University. “Of this, I haven’t the slightest doubt. It’s irresistible, and supported by geology. The other part is more speculative. But once you go over the terrain, there is an extraordinary match.”

Classics scholar Gregory Nagy: We'll never read the Odyssey in the same way again.

Since ancient times, the location of Homer’s Ithaca has been one of literature’s great conundrums. The third-century B.C. geographer Eratosthenes sighed, “You will find the scene of the wanderings of Odysseus when you find the cobbler who sewed up the bag of the winds.” Some dismissed Homer’s geography as a poet’s clueless guesswork. As the renowned classicist Bernard Knox once put it, “When Homer’s characters move to mainland Greece and its western offshore islands, confusion reigns.”

Modern scholars have proposed numerous locations, some as far afield as Scotland or the Baltic. The most obvious candidate was the present-day island of Ithaca, which lies east of Cephalonia. But it doesn’t fit Homer’s description:

Around her a ring of islands circle side-by-side,

Doulichion, Same, wooded Zachynthos too, but mine

lies low and away, the farthest out to sea,

rearing into the western dusk

while the others face the east and breaking day.

Scholars have long agreed that ancient and modern Zachynthos are one and the same. Similarly, ancient Same was certainly the main body of modern Cephalonia, where a large town named Sami still exists. But modern Ithaca—a few miles east of Cephalonia—was hardly “the farthest out to sea,” and its mountainous topography doesn’t fit Homer’s “lying low” description. (Bittlestone believes ancient Doulichion became modern Ithaca after refugees came there following an earthquake or other disaster and changed its name.) “The old explanations just felt unsatisfactory,” says Bittlestone. “I kept wondering, was there possibly a radical new solution to this?” Back home near London, he pored over maps and satellite images. If Paliki had once been a separate island, he mused, it would indeed have been the one “farthest out to sea.”

Then Bittlestone struck gold. Perusing the section on Cephalonia in the ancient author Strabo’s Geography, the most important source of its kind for ancient geographical knowledge, Bittlestone came across the following passage: “Where the island is narrowest it forms a low isthmus, so that it is often submerged from sea to sea.” According to Strabo’s second-century B.C. sources, Cephalonia had been, at times, two islands. Strabo’s description suggested that the channel that separated Cephalonia from its present-day peninsula had gradually become filled in. Much remains to be proved, of course. “Bittlestone is claiming too much on the geological side, I think,” says George L. Huxley, professor emeritus of Greek at Queen’s University, in Belfast. “If the ‘channel’ really was a fissure, I don’t believe that it could have been created in the way he suggests.”

Bittlestone, however, has been convinced from the start that he was on the right track. In 2003, he traveled to Cephalonia, rented a jeep and began crisscrossing the isthmus, a narrow, rugged neck of land connecting the larger landmass to the Paliki peninsula. He was looking, he says, “for traces of a former channel” when he noted zigzagging ravines running the length of the five-mile-long isthmus. The chasms, up to 300 feet deep in some places, suggested the possible route of an ancient watercourse.

Bittlestone had already learned that Cephalonia lay on one of the most unstable geologic fault lines in the world. For eons, the African and Eurasian tectonic plates have been colliding a few miles off the coast of Paliki, creating a steady upthrust that periodically explodes in violent earthquakes. The worst in modern times, in 1953, leveled almost every building on the island, causing 90 percent of its residents to flee. Perhaps, Bittlestone speculated, a giant earthquake had thrust “Strabo’s channel” (as he came to call it) up above sea level, leaving it literally high and dry.

In 2003, Bittlestone contacted John Underhill, a professor of stratigraphy at the University of Edinburgh. Underhill, who has studied the geology of Cephalonia for more than 20 years, told him that geological uplift on such a large scale was impossible. But he was sufficiently intrigued to meet Bittlestone on Cephalonia for a firsthand look.

Underhill immediately noted that the half-mile-wide isthmus was a geologic “mess” of rocks of different ages—evidence of avalanches from the steep mountains on either side. As landslide followed landslide over the centuries, the debris could have extended farther across the isthmus, layer upon layer, to create the rugged hills. “I thought it would be easy to disprove Bittlestone’s thesis,” he says, “but it wasn’t. Suddenly I thought, crikey, there might really be a channel down there.”

In Ithaca, Homer describes a real place. I think he talked about locales people knew and recognized.

Pending final tests, Underhill concluded that there was indeed geological evidence for a channel across the isthmus. “The only credible explanation for this geological formation is that some of it slid down from the mountain above.”

Bittlestone has no doubts. “A landslip with massive kinetic energy inundated everything,” he says. “Huge chunks of mountain broke loose and thundered down. The scale of it is mind-blowing.”

There is a deep seductiveness to the second, yet untested, part of Bittlestone’s theory, that the Odyssey’s landscape can still be found on Cephalonia, like a palimpsest beneath a medieval manuscript. But attempting to identify actual places that fit a nearly 3,000-year-old narrative does present problems. For one, it is by no means certain that individuals in the poem—Odysseus; his wife, Penelope; son, Telemachus; the suitors—even existed. Gregory Nagy is cautious. “I’m completely convinced that Paliki was Ithaca in the second millennium B.C.,” he says. “But the poem is not reportage. We should not force it to be a road map for a set of real events.”

Bittlestone has an answer for that. “Because the landscape is real, does it mean that Odysseus was a real person? Not necessarily. But it is plausible that there was a Bronze Age chieftain around whom these stories grew. I also don’t think Homer invented an imaginary landscape. There was a real Troy, a real Mycenae, a real Sparta, all of which have been rediscovered by archaeologists.”

Most scholars agree that the Odyssey was first put into writing in the 8th or 7th century B.C. But some believe, and Bittlestone concurs, that its core narrative dates as far back as the 12th century B.C., just after the Trojan War. “I am convinced,” Bittlestone says, “that in Ithaca, Homer describes a real place, and I think that he talked about locales that people knew and could recognize. His audience could say, ‘Oh, yeah, I know that cave, that mountain, that bay.’”

Cambridge University’s James Diggle is cautiously supportive. “We cannot dismiss the possibility of Bittlestone’s approach being valid,” he says. “Every place that he locates in the book can easily be located in northern Paliki—they all work. If you accept that the channel exists, and that Ithaca is Paliki—the external geography, so to speak—then you cannot dismiss the possibility that the other passages may reflect the internal geography of Ithaca.”

On a crisp day in october, Bittlestone leads me along the route that he thinks Odysseus may have followed upon his return to Ithaca. We begin at Atheras Bay, a crescent of beach enfolded by terraced groves of olive trees. Bittlestone believes this could have inspired the description of Phorcys Bay, where Odysseus—or his prototype—was put ashore by friendly Phaeacian mariners. Pointing to the mouth of the harbor, Bittlestone says it fits Homer’s description perfectly, “with two jutting headlands, sheared off at the seaward side.”

It was here that Athene appeared to Odysseus in the guise of a handsome young shepherd and commanded him to find the hut of the loyal swineherd Eumaeus:

You’ll find him posted beside his swine, grubbing round

by Raven’s Rock and the spring called Arethusa,

rooting for feed that makes pigs sleek and fat,

the nuts they love, the dark pools they drink.

“So,” says Bittlestone to me now, “let’s go see the pig farm.” We turn our backs on the bay and, bouncing in a jeep, follow “a rough track leading through the woods and up to the hills,” as Homer puts it. A herd of goats stares at us with yellow, inexpressive eyes, then explodes in panic, bounding away down the hillside. Soon we pass through the village of Atheras, its stucco houses painted white and yellow, its gardens lush with bougainvillea, morning glories and lemon trees. The similarity between the ancient place name Arethusa and the modern Atheras tells Bittlestone he’s on the right track. “If Arethusa spring was in the vicinity of the village of Atheras,” he says, “then Eumaeus’ pig farm and Raven’s Rock should not be far away.”

According to Homer, the swineherd’s hut was on ground “exposed to view all round,” with room for some 600 sows and 360 boars behind walls made of “quarried stones” and topped with tangles of wild pear, a technique that some Greek herdsmen still use today. In the epic, Odysseus—disguised in “squalid rags, ripped and filthy”—spends a day or two at the pig farm, then tells Eumaeus that he’s going to the palace to beg for food. Since Odysseus then asked Eumaeus to guide him there, the palace must not have been in sight of the pig farm—though it had to be near enough that Eumaeus could go there and back twice in a single day.

We don't know what lies under these tumbled stones, but something was surely going on here.

We turn onto a stony track and stop at an old well on a small, circular terrace. “Everywhere along here, you find springs and wells,” says Bittlestone. “Whether or not this one is the actual Bronze Age spring of Arethusa is less important than the fact that a water-bearing fault line runs just below the surface in exactly the right place for a spring with Homer’s ‘dark water’ to emerge here.”

Next we follow an old sunken path through an eerie forest of stunted wild oak trees, emerging into daylight to find an animal enclosure fenced with piled-up stones. “Clearly this area has been used for keeping animals for a long, long time,” Bittlestone tells me. “If you have hundreds of pigs, as Eumaeus did, you need a lot of water, and this is where you would find it.” Just past the pig farm, a crag that Bittlestone designates as Raven’s Rock looms over the trail. We catch sight, far below us, of the deep Gulf of Argostoli, and the now silted-up harbor from which Odysseus and his 12 warships could have departed for the Trojan War. From here, too, we can see where his palace might have stood, on the slopes of the conical hill of Kastelli, our destination.

Half an hour after leaving the pig farm, we park in an olive grove and begin climbing Kastelli’s steep 830-foot-high slopes, through a dense carpet of prickly underbrush. The bells of unseen goats ring in our ears. We scramble over lichen-crusted terraces that might once have supported houses, and then, near the hillcrest, clamber over traces of a defensive wall and heaps of jagged stones.

Somewhere beneath our feet, perhaps, lie ruins of the “high-walled courtyard” where the suitors gathered and the great hall with its pillars of cypress, couches, chairs and raucous banquets. Somewhere here, perhaps, the despairing Penelope worked at her loom, spinning funeral cloth for Laertes, Odysseus’ aged father. (She then secretly unraveled the cloth every night, having promised the suitors that she would wed one of them as soon as the cloth was completed.) Here, perhaps, with “a shield of fourfold hide” and a plumed helmet on his “heroic head,” Odysseus set to his bloody work. As Homer puts it, “Ghastly screams rose up as men’s heads were smashed in, and the whole floor ran with blood.” In the end, corpses lay heaped in the dust “like fishes the fishermen have dragged out of the grey surf in the meshes of their net onto a curving beach, to lie in masses on the sand longing for the salt water till the bright sun ends their lives.”

Bittlestone prowls the windswept summit, pointing out shards of ancient pottery—fragments of pots, wine jugs and oil jars, compacted amid generations of goat droppings and dust, the last traces of an ancient town and perhaps a palace.

Of course, the odds of finding artifacts that proclaim “Odysseus was here” are slim. But geological tests can confirm the existence and age of a channel beneath the isthmus. Core samples can reveal the geological substructure beneath the rockfall. Radiocarbon analysis can measure the age of organic matter that may be submerged beneath the landfill, and geologists may attempt to analyze the debris from different landslides. Says John Underhill, “We’re going to throw as much science at this as we possibly can.”

Clearly, based on preliminary archaeological examinations, both the surviving walls and some of the pottery dates back to the Bronze Age (c. 2000-1100 B.C.). Bittlestone gazes across the craggy landscape of Cephalonia, his blue eyes gleaming with excitement. “We don’t know what lies under these tumbled stones,” he says, as much to himself as to me, “but something was surely going on here.”

FRIDAY, FEBRUARY 20, 2009

αλαφροσημειώματα
02/05/08 05:47 AM
Αλαφροσημειώματα. 5-2-2008 Επεσε τόσο χιόνι φέτος που τα τελευταία 25 χρόνια δεν ξανάδα,θυμούμαι μόνο στα 50 με 60 του περασμένου αιώνα τις παραπλήσιες χιονοθύελες του Μοντρεάλ.Τότες σ¨αυτή την πόλη υπήρχε ενδιαφέρον και μέσα για την άρση του χιονιού και ομολογώ πως τα αποτελέματα ηταν καταπληκτικά..Η συγκοινωνία τότες κόλαγε σαν η χιονοθύελα ήταν μεγίστη.Σε μια τέτοια μάλιστα χώθηκε η κυρία μου μέχρι τον λαιμό και τυχερή ήτανε που βρέθηκαν κοντά δυο Γάλλοι που την έβγαλαν από την δύσκολη θέση.Αλλά εδώ φαίνεται να ειναι άλλος Θεός , τα χιόνια βλέπω να μένουν στους δρόμους ,σπρωγμένα στοιχειωδώς στις άκρες περιμένοντας την βροχή η τον ήλιο για να λυώσουν..Ενα ακόμη περίεργο που συμβαίνει σε γειτονιές είναι να ατενίζεις τον μισό δρόμο μισοκάθαρο ,φαίνεται κόποιο εκχιονιστικό πέρασε και τον άλλο μισό αιχμάλωτο του χιονιού. Σκέφτηκα πως κάποιος επίσημος θάμενε στο καθαρισμένο κομμάτι η κάνω λάθος? Ειλικρινά προσεύχομαι νάχουν για φέτος τελειώσει οι χιονιές γιατί η ζωή μας γίνεται μίζερη. Κατεβαίνοντας πριν λίγες μέρες για θεραπεία στο χέρι μου, εζησα τούτο το πρωτόγνωρο.Λίγο πιο πέρα από την είσοδο της κλινικής ενας μαντράχαλος του δρόμου άρπαξε αγκαλιάζοντας τον γυιό μου σαν νάταν γνωστοί. Αυτή την εντύπωση συνέλαβα.Ζητούσε ,όπως αργότερα έμαθα, επιμόνως 2 δολλάρια τα οποία ογυιός μου του έδωκε ,αφου δεν μπορούσε να λυθεί από το σφιχταγγάλιασμα του.Δεν γνώριζα τι συμβαίνει ,έβλεπα και περίμενα ,αλλά και ετοιμαζόμουν παρά την ηλικία μου να του φέρω το μπαστούνι στο κεφάλι.Κι¨έλεγα στον φτωχό τον εαυτό μου .Μωρέ άνθρωπε σε τι κοινωνία ζεις?Δεν υπάρχει καλίτερος τρόπος να ζητήσεις κάτι από τον συνάνθρωπο με λίγη ευγένεια αν η ανάγκη το καλεί? Στοχάζομαι ακόμη το ερώτημα. Λορνιόν.-

--------------------
Lornion
http://lornion.blogspot.com

αλαφροσημειώματα
12/04/07 09:52 AM
Αλαφροσημειώματα του Λορνιόν

Ανησυχούν για την τύχη του τουρισμού του τόπου μας τώρα που θα σταματήσει να πετά η Ολυμπιακή.Δεν είναι δα αδικαιολόγητοι οι φόβοι,μα σκοντάβω στη σκέψη πως δεν θα πετά ενα και δύο και τρία αεροπλάνα την κάθε μέρα στης Κεφαλλονιάς την νήσο φορτωμένα του τουρισμού τους ταξειδιώτες. Ετσι είναι απ¨΄οπου φύγει το δημόσιο τα πάντα αναπληρούνται από τους ιδιώτες........................Διάβαζα για την βιασύνη των θειακών , που θέλουν το νησί τους να ανακηρυχτεί κάτι ,σαν παγκόσμιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Στοιχειώδης λογική επιβάλει τώρα, που όλα είναι στην αμφισβήτηση ,να περιμένουν της επιστήμης τα πορίσματα για την Ομηρική Ιθάκη....................Διαφαίνεται πως του βουλευτή μας το ταξείδι σε τούτο το ημισφαίριο θα δημιουργήσει στερεές βάσεις επικοινωνίας ,τουλάχιστον στη Νέα Υόρκη, με την ομογένεια. Καλά ακούγεται γιατί στο τέλος της γραφής φρεσκάρονται οι ιδέες εκατέρωθεν...... Κριτικάρισμα των εκλογών στην Ρωσσία και που ξανακούστηκε? Κάτι οσφραίνομαι ,μα μπορεί να περάσει στα αζήτητα η κριτική. ................Ειδες που ο Τσάβες την πάτησε?Ισως να προκάλεσε τα αντανακλαστικά του λαού του. λορνιόν

--------------------
Lornion
http://lornion.blogspot.com

MONDAY, FEBRUARY 16, 2009

αλαφροσημειώματα
06/23/08 08:23 AM[Photo] Edit [Photo] Reply [Photo] Quote [Photo] Quick Reply
αλαφροσημειώματα
Σεισμοί στο Πασοκ,αναμονές στη ΝΔ,αναταράξεις στον Συριζα ,αναζητά την πυξίδα πλεύσης , ερμητικά στενό το ΚΚΕ -προτιμά το πεζοδρόμιο ,ΓΕΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ σε συλλαλητήρια χωρίς οπαδούς, απεργίες η μια μετά την άλλη ,οικονομία συνθλιβόμενη από τις υπέρογκες αυξήσεις του πετρελαίου ,ακρίβεια στα τρόφιμα ,Ευρώπη διαφωνιών ,καταστρεπτικές πλημύρες στην Αμερική λυώσιμο των πάγων στον Αρκτικό ιδού το σκηνικό μας. Υπεξαιρέσεις χρημμάτων ,αρπαχτή όπου να πάς,κλοπές και ληστείες ,πτωχεύσεις οικονομικών κολοσσών , χρηματιστήρια ζημιογόνα ,έγκλημα παντού , πόλεμοι ανά τον πλανήτη χωρίς σταματημό , να η ζωή που ζούμε .Απο΄την άλλη δεν παραβλέπεις το περιβάλλον σου που καταστρέφεται , που βρωμεί από τους σκουπιδότοπους ,που σου κλείνει τα περιθώρια ανάπτυξης, γιατί τίποτα δεν είναι χωρίς φραγμούς και ντιρεκτίβες και γιατί όλα αλλάζουν καθημερινά ,έτσι ώστε η αυθαιρεσία να καταντά πληγή σε βάρος του κοσμάκη. Δεν πιστεύω η παγκοσμιοποίηση νάφερε ευτυχία στον κόσμο. Το μοναδικό φωτεινό σημάδι δείχνει νάναι η τεχνολογία, που νομίζω να συγκεντρώνει τις σταθερές που χρειάζεται ο άνθρωπος ,και που σαν τεθούν από φωτισμένα μυαλά στην υπηρεσία του ,δυνατον να ξεφύγουμε την κρίση ,ανοίγοντας νέους ορίζοντες για την επιβίωση. λορνιόν23.6.2008
Posted by lornion at 5:30 AM 0 comments

Thursday, May 1, 2008 Αλαφροσημειώματα του Λορνιόν Πρωτομαγιά του 2008. Ο καιρός δεν εχει στρώσει ,τα βράδια κρύος και την μέρα δεν φτάνει τους 10, ο ήλιος θαμπίζει διατρυπώντας τις νεφέλες- και μόνο περιοδικά σκορπά ζεατασιά και άπλετο φώς .Δέντρα και φύση αλλάζουν φορεσιά ,το χόρτο ξαναπρασίνισε, δείχνουν όλα καλίτερα ,σαν να ξέφυγε μακρυά η παγωμένη ασπρίλα του χειμώνα. Οι ανθρωποι εδώ πάνω χαμογελούν ,βλέπω να χαίρονται το έξω ,αναπνένε τον αγέρα που μας περιβάλει μα βλαστημάνε κιόλας το γκάζι που μυρίζει..Χαλάσαμε το φυσικό ευώδιασμα για να ζούμε την ψευδαίσθηση του πολιτισμού του κάρου και του καπνού που άλλοι φαντάστηκαν για μας. Πρωτομαγιά γεννήθηκε στης Παλικής τη γη ,της σάτυρας το βρέφος , που πνευματική του συντροφιά θε νάτανε ο Θεός οι στοχασμοί κί η Γυναίκα του - Σήμερα που αιώνας διάβηκε πηγαίνοντας κατά κείθε ,αντικρύζεις στα απροσποδού της Χάλκινης κορμοστασιάς του ,-της ζωής του το νόημα στην μορφή της συντρόφου του -,να προστατεύεται όσο μπορεί από του ήλιου το κάψιμο. Κι αναρωτιέσε ξένε- γιατί κάπου κεί δεν φύτεψαν καλοστεκούμενο δεντράκι ισκιώδες και δροσιστικό στο μέγα τούτο τέκνο? Δεν έφτανε που μίζερη τούκαναν την ζωή όταν στο δρόμο εβγαινε , τώρα που δόξα τον εχουνε και χρήμματος φέρτης είναι ,σαν να μην είναι νοητή η στάση τους ετούτη? Διαβάζω σήμερα στον τύπο πως ο κόσμος μας πεινάει ΠΑΝΤΟΥ ΤΗΣ ΥΦΗΛΊΟΥ , πως πόλεμοι ανάβουνε στο αψε-σβήσε , χάρη γούστου ,πως την νύχτα ρουκέτες - βίζιτες σκοτώνουν στο κρεββάτι ΑΑΑΑΑ τι ωραία που περνάμε ,τώρα που τα ρύζια ακριβύναν στο διπλό- και τα λάδια σ¨αφαιρούνε της βδομάδας τον μισθό. ΛΟΡΝΙΟΝ Posted by lornion at 7:24 AM 0 comments

--------------------

αλαφροσημειώματα 04/14/08 03:24 PM

Edit Reply Quote Quick Reply

Αλαφροσημειώματα του λορνιόν.

Δεν είναι αστείο ,σοβαρό και μάλιστα , το κατ'εμέ πολύ σοβαρό ,όταν χτές ατενίζοντας την κίνηση στους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους , καταλάβαινα πως είναι καταφανώς μειωμένη.Τα αίτια σίγουρα πρέπει να αναζητηθούν στο ύψος των καυσίμων.- Χτές στην γροσαρία διαπίστωσα αύξηση των τιμών σε όλα τα είδη διατροφής.Επειδή θέλεις οι καιρικές συνθήκες πλήτουν τις σοδιές, θέλεις η ανάπτυξη Ινδιών και Κίνας που απορροφούν μεγάλο μέρος καταναλωτικών αγαθών , βλέπεις ξέφυγαν λίγο από ρύζι , υιοθετούντες ευρωπαική κουζίνα, θέλεις επειδή εργασίες υπάρχουν πάντα λιγότερες από ό,τι πρέπει ,η το κεφάλαιο κάνει υπερκέρδη-, η επειδή οι μισθοί είναι χαμηλοί, η ανθρωπότητα υποφέρει και σε περιοχές της γης πλανιέται απειλητικό το φάσμα της πείνας , ηδη υπάρχει πείνα , ακόμη επειδή τα καύσιμα φτάσαν ύψη απίστευτα και φυσικά οι μεταφορές προσθέτουν βάρος στις τιμές των προιόντων,ακόμη και οι ειδικοί δεν ξέρουνε την λύση του αλλαλούμ που εχει δημιουργηθεί , ηλθε καιρός να αναρωτηθώ που πάμε χωρίς πυξίδα? και να αφίσω τους μεγάλους στις συσκέψεις τους να συσκέπτονται . Σκέφτομαι ντομάτες και λαχανικά να καλλιεργήσω στο μικρό κήπο μου , πέντε τετραγωνικά είναι όλος κι' όλος, μπας και ελαφρυνθώ τουλάχιστον το πενηντάρι την βδομάδα. Ειμαι γέρος στα 83 και δεν μπορώ πολλά , μα θα το επιχειρήσω.Από την άλλη διαβάζω τις δραστηριότητες του κ.Τσίπρα τις σχετικές με το κόμμα τις ιδέες κτλ και αναρωτιέμαι γιατί δεν ατενίζουν την πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποικαι, γιατί εξακολουθούν να παραμυθιάζουν τον κόσμο ,οταν όλα πάνε αντίστροφα από τις επιδιώξεις τους.?Τόσο τα μυαλά είναι πίσω και τα βλέμματα κοντά /για να ξαναθέλουν αριστερή εξουσία?Ας είναι με λόγια και πολιτικές κάνουν καλά λεφτά οι ίδιοι.
Posted by lornion at 4:23 AM 0 comments

--------------------
Lornion

THURSDAY, JUNE 10, 2010

στο ίδιο έργο θεατές- 13.4.2007
Στο ίδιο έργο θεατές.
Φταίει η νοοτροπία μας σαν λαού ,οι ταγοί από τον υπάλληλο μεχρι την κορυφή της εξουσίας ,τα συνδικάτα που νομίζουν πως εχουν κάθε κυβέρνηση στα χέρια τους ,η πάστα του κόσμου ,που πήρε εθισμούς για να τους κανονικοποιήσει,ολάκερη η μεσαία τάξη που εκμεταλεύτηκε τον φτωχό μέσα από τις τρύπες των νόμων, και που τώρα περιοριζομένου του εισοδήματος της , αποτελεί η ίδια συνιστώσα παρανομίας,φταίει κυρία Κ .το μυαλό μας και το κακό το ριζικό μας ,οπως λένε οι ποιητές.Σήμερα κάποιο ξένο εντυπο έγραφε, πως το αύριο είναι απρόβλεπτο γιατί το χρήμα μαζεύτηκε σε πάμπολα χέρια αετονύχηδων της ζωής, συντελούνται ανατροπές καθημερινά με συνέπεια η μεσαία τάξη να τα φέρνει δύσκολα και καταλαβαίνετε τι φοβούνται πως μπορεί να συμβεί.Οι περισσότεροι είναι μέσα στον κυκλώνα.πάντως κατανοώ τις ανησυχίες σας. λορνιον.lornion.blogspot.com.

Lornion http://lornion.blogspot.com

Τα Δειλινά.

.Του περασμένου αιώνα ιστορίες που σκοπεύουν την αναθύμιση στην δημιουργία του κεφαλονίτικου πνεύματος του προερχόμενου από την ξένη.Καπου κει κοντά στο παληό σινεμά της πόλης τ’Αργοστολιού και μέσα στο στενό, μια νέα κατασκευή διόροφη διαλέχτηκε για να στηθούν τα δειλινά.Τότες η πολιτεία δεν διέθετε ρεστωράν της προκοπής κατάλληλα για τον τουρίστα, εποχή του 72, δεν είχε μήτε τουρίστες .Καρά-γιαπί το μέρος, μάστοροι το τέλειωσαν εναντι χρόνου παραμονής της επιχείρησης, και χωρίς διαφήμηση άρχισε την λειτουργία του. Πρόθεση του Νικ.ηταν να διαφημίσει το στέκι και το καλό κρασί. Δεν είναι αστείο τούτο, πως πρόσφερε την μπριζόλα σε οβάλ ξύλινο πιάτο, από το οποίο ο πελάτης είχε την ευχέρεια της απόλαυσης λογω πρωτοτυπίας και σταθερότητος.Ο πολύ καλός φίλος και προμηθευτής του καταστήματος Γεράσιμος παραξενεύτηκε από το σέρβις, που λόγο το λόγο τόκανε καμπάνια λέγοντας “στα Δειλινά σερβίρουν στο ξύλο την μπριζόλα”.Kαλίτερη διαφήμηση δεν γινότανε εκείνη την εποχή. Δεν ήτανε παράξενο που θίασοι από Αθηνα κατέκλυζαν το μέρος με πρωτοπόρο τον

Φ. Αλέπορο και όλο το συγκρότημα του. Τότες μετά το φαγοπότι και το καλό μαύρο κρασί αρχιζε η μελωδία με την αθηναική καντάδα πρώτη,τα κεφαλονίτικα ,τις ληξουριότικες αρριέτες να σκορπιέται οξου από τις τρεις πόρτες του καταστήματος, με τον κόσμο να πλημμυρίζει το στενό στο άκουσμα για απόλαυση και ευχαρίστηση εκείνες τις εποχές . Ητανε μοναδικό. Μιμήθηκαν συμπατριώτες την επιχείρηση,κ έτσι υστερα από διετία οι εργασίες μειώθηκαν και κρατήθηκαν απο τον Νικ. άλλα δυό χρόνια .Ειναι φανερό πως στο νησί οι δουλιές είναι βραχυχρόνιες , αλλά μέσα στον κεφαλλονίτη είναι γεννημένο το δαιμόνιο του επιχειρείν.Οχι λίγες φορές βρέθηκα κατά κει τα βράδυα, ειδικά οταν αθηναικά συγκροτήματα ηταν στο μαγαζί με σκοπό να περάσω το βραδυνό. Δεν είχε φανεί στον ορίζοντα ηΕνωμένη Ευρώπη μήτε η κατά πόδας ακολουθούσα παγκοσμιοποίηση, είμασταν εμείς κι εμείς, ολίγον ανελεύθεροι αλλά οχι και χρεώστες.λορνιόν.

Lornion http://lornion.blogspot.com

Αλαφροσημειόματα.1939 καλοκαίρι.Στον ίσκιο του λιθόστρατου τ’απογιοματάκι για περίπατο.Ηταν όντως απροσδόκητη εμπειρία .Τα μαγαζιά ολάνοιχτα και δροσερά ,χάρις στους ανεμιστήρες τους,τους εμπόρους όρθιους στις πόρτες τους να χαζεύουν αλιεύοντας τον πελάτη,άλλοι μέσα σε συναλλαγές να μετράνε δουλιές, παράδες και ευγένεια, ακόμη και χαριεντισμοί -πειράγματα πέφτανε στον αέρα προσδοκώντας κατι νέο να βγεί από την απέναντι πόρτα, σερνικό για θηλυκό δεν είχε σημασία, γιατί στην βόλτα πάνω στηριζότανε η πελατεία ο χαιρετισμός και ο καλός ο λόγος. Ειχε δεν είχε ήτανε περίπατος,συν την διασκέδαση της διαφορετικής αρμονίας, που πολλά σπίτια διέθεταν πιάνα σκορπώντας τις μελωδίες τους από τα ανοιχτά μπαλκόνια. Παρέες νέοι και νέες με το χαρτζηλίκι του πατέρα ως επί το πλείστον, ατενίζοντας κάτι νέο σε βιτρίνα, βολιδοσκοπούσαν ποιότητα και τιμή, ψώνιζαν και θα περνούσε ο πατέρας η η μάνα αργότερα να το πληρώσει. Το επί πιστώσει ήτανε συνήθειο.Η ζωή με το πέσιμο του σκότους βάδιζε για την μεγάλη πλατεία για την συνεχιση του περιπάτου.Εφερε η περίσταση να αναγράψω το παραπάνω κομματάκι ζωής του απογιόματος στο μικρό τότες ανθρώπινο Αργοστόλι από μια βίζιτα σε μια έκθεση πιάνου εδώ στο Τορόντο . Θυμήθηκα το λιθόστρατο που τώρα είναι μεταμορφωμένο από την παγκοσμιοποίηση .Μεγάλα παληού στύλ πιάνα με ουρά ,κι άλλα μέτρια ,ακόμη μικρότερα σε ποικίλους χρωμματισμούς -με τεχνολογικούς νεωτερισμούς- ,σε σημείο που την ίδια μελωδία ακούς να παίζετε νορμάλ και επί πλέον σε δυό διαφορετικά στύλ ακροάματος, που σε αφίνει σύξυλο η έκπληξη.Την επανάληψη του ακούσματος απολαμβάνεις , μη παίζοντας το όργανο κι'ετσι νοιώθεις και τον κόπο σου και τα αμαρτήματά σου. Χώρα παραγωγής η Ιαπωνία. Τιμές για καλό πιάνο με πενταετή εγγύηση 2.000 δολάρια.Τα παραπάνω δεν είναι διαφήμηση ,είναι ομορφη διαπίστωση.λορνιόν
POSTED BY LORNION AT 4:57 PM

Lornion http://lornion.blogspot.com

αλαφροσημειώματα

WEDNESDAY, FEBRUARY 24, 2010

Aλαφροσημειώματα . Αντίκρυσα στου Αργοστολιού τον κόλπο ένα κρουαζιερόπλοιο μέσα στον χειμώνα φωτογραφικά ,αλλά επείστηκα πως ήτανε αλήθεια .— Ζημιώθηκε η χώρα απο τρις μεριές ΕΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ , πρώτα απο την κυβέρνηση πούχασε χρόνο 4 μήνες για να καταλάβει που οικονομικά στέκει, δεύτερον από την φημολογία των ειδημόνων των αγορών, επωνύμων τε και ανωνύμων χάριν κέρδους, και τρίτον απο την ΕΕ που κόντεψε να πνιγεί από την πολυαρχία, τις δηλώσεις τις αρνήσεις και τα μισόλογα . Ο δια του τύπου των ευτελισμός του λαού μας ηγκικεν την γελοιότητα, για να μας πουν σήμερα πως δεν θα μας αφίσουν μόνους στις δυσκολίες μας . Μωρέ αμα και δουλεύει ετσι ετούτος ο οργανισμός φαντάσου την αντίδρασή του σε σοβαρές καταστάσεις. Ας είναι μην πω κι¨αλλα.και με πάνε μέσα πάνω στα 85 τα χρονάκια μου.Κάτι άλλο που με ενοχλεί είναι οι απεργίες.Κατοχύρωση λένε των κεκτημένων,αυτών που συσσώρευσαν από το σύστημα προβάλλοντες σαν όπλο μια νέα απεργία. Εζησαν καλά σε βάρος της ολότητας .Τώρα που απεργούν τι προσδοκούν να πάρουν παρά του μη έχοντος.? Εχει κάτι φάτσες το πανελλήνιον , υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού μας- που δεν θα ξεχαστούν απο την Ιστορία.-lornion.

Lornion http://lornion.blogspot.com

THURSDAY, JULY 15, 2010

αλαφροσημειώματα.περιπέτεια ενός ποντικιού.
Η περιπέτεια . Πέρασαν 40 μέρες που ενα ποντικάκι βρήκε την ευκαιρία να μπεί στο σπίτι. Φαίνεται πως ήθελε συγκατοίκηση σε επικίνδυνους για την ζωή του χώρους. Ο Σπύρος δεν το άντεχε γιατί καίτοι μικρό, παρουσιάζετο μόνο η σκιά του. Αναγκαστήκαμε να ψωνίσουκε τσάκες που μας κόστισαν κάπου το κατοστάρικο. Τσάκες απλές ,τσάκες έξυπνες και λίγο τσιμπημένες στην τιμή με χωρίς αποτέλεσμα .Νομίζω να φοβότανε την είσοδό του σε ανώμαλα πεδία.Φέραμε ειδικό από Εταιρεία που κόστισε ο κύριος μόνον για τις συμβουλές του 190 δολλάρια. Αποτέλεσμα το τίποτα. Το ποντίκι πιο ξύπνιο από την αντίστοιχη επιστήμη τις νύχτες εκοβε τους περιπάτους του.Κάποια μέρα ο Σπύρος απογοητευμένος αναγκάστηκε να κατασκευάσει με δική του επινόηση τσάκα που να μη τον φοβίζει. Λιγα χόρτα με κλωστές μπλεγμένα ,μια σύνδεση με καπάκι και επιδόρπια από καρύδα με τυράκια αιχμαλώτισαν την όσφρηση του παράξενου επισκέπτη που σαν κύριος αποφάσισε να τραπεζωθεί .Ητανε περίπου 10 βράδυ που ακούστηκε το καπάκι να αιχμαλωτίζει το ποντίκι. Ητανε όμορφο μικρό μα καλοθρεμένο ,σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στον Δήμο μπας και υπάρχει σύνδεσμος προστασίας τους ,μα είπα δεν αξίζει τον κόπο ,αρκετά ξοδευτήκαμε, αστο να πάει στα σκουπίδια ζωντανό ,εκεί σίγουρα θάβρισκε τρόπο να επιζήσει. Ετσι τέλειωσε μια εσωτερική ιστορία που συνετάραξε την ησυχία μας.

POSTED BY LORNION AT 8:40 AM

αλαφροσημειόματα

WEDNESDAY, FEBRUARY 24, 2010

Aλαφροσημειώματα . Αντίκρυσα στου Αργοστολιού τον κόλπο ένα κρουαζιερόπλοιο μέσα στον χειμώνα φωτογραφικά ,αλλά επείστηκα πως ήτανε αλήθεια .— Ζημιώθηκε η χώρα απο τρις μεριές ΕΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ , πρώτα απο την κυβέρνηση πούχασε χρόνο 4 μήνες για να καταλάβει που οικονομικά στέκει, δεύτερον από την φημολογία των ειδημόνων των αγορών, επωνύμων τε και ανωνύμων χάριν κέρδους, και τρίτον απο την ΕΕ που κόντεψε να πνιγεί από την πολυαρχία, τις δηλώσεις τις αρνήσεις και τα μισόλογα . Ο δια του τύπου των ευτελισμός του λαού μας ηγκικεν την γελοιότητα, για να μας πουν σήμερα πως δεν θα μας αφίσουν μόνους στις δυσκολίες μας . Μωρέ αμα και δουλεύει ετσι ετούτος ο οργανισμός φαντάσου την αντίδρασή του σε σοβαρές καταστάσεις. Ας είναι μην πω κι¨αλλα.και με πάνε μέσα πάνω στα 85 τα χρονάκια μου.Κάτι άλλο που με ενοχλεί είναι οι απεργίες.Κατοχύρωση λένε των κεκτημένων,αυτών που συσσώρευσαν από το σύστημα προβάλλοντες σαν όπλο μια νέα απεργία. Εζησαν καλά σε βάρος της ολότητας .Τώρα που απεργούν τι προσδοκούν να πάρουν παρά του μη έχοντος.? Εχει κάτι φάτσες το πανελλήνιον , υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού μας- που δεν θα ξεχαστούν απο την Ιστορία.-lornion.

Lornion http://lornion.blogspot.com

ποιούμαι εκκληση

Νομίζω να χρειάζεται διεθνής σταυροφορία τώρα που υπάρχει στην Μ.Βρεττανία υπεύθυνη και λογικά σκεπτόμενη κυβέρνηση, για την επιστροφή των μαρμάρων του παρθενώνα. Δεν θέλω να μπώ στην φιλοσοφία των δυό βουλευτών πού έφεραν το θέμα στην δημοσιότητα, αλλά η Βρεττανία πρέπει να αναλογιστεί τι μας συνδέει ιστορικά, για να εξαλείψει το κάρφος της νοοτροπίας του Ελγιν πού δεν συνάδει την πορεία και την ψυχολογία των λαών μας .Συνδέσατε το μνημείο στην ολότητά του παρακαλώ, ποιούμαι Εκκληση .-

Lornion http://lornion.blogspot.com

τα χρέη μας.αλαφροσημειόματα

Αλαφροσημειώματα. Σήμερα 22 Ιουλίου βρέχει ποτιστικά.εδώ στο Τορόντο.Παρακολουθούσα το AURORA να δένει στ’Αργοστόλι .Σκορπούσε χαρά η παρουσία του γιατί αδειάζοντας ταξειδευτές γιόμισε η πόλη κόσμο και δουλιές. Πιστεύω τούτα τα παπόρα να ισοφαρήσουν κάπως τις απώλειες του τουρισμού λόγω της χρηματιστηριακής κρίσης, που άνδρες με γαλανά τα μάτια δημιούργησαν για τα περσότερα. Ετσι δα περίπου έλεγε ο βραζιλιάνος πρόεδρος στον Βρεττανό Μπράουν.Οι μεσαίοι και οι φτωχοί πληρώνουν την ακρίβεια..Ευτυχώς που με τις κινέζικες αγορές λέμε πως την βγάζουμε φτηνά ,κινεζοζούμε μ’αλλα λόγια............................................................................................................................- Δείχνει ακατανόητος ο τρόπος ζωής των συμπατριωτών μας. Σώνει και καλά επειδή οι τράπεζες χορηγούσαν αφειδώς δάνεια, που τάλεγαν εορτοδάνεια,δάνεια διακοπών, και οι κάρτες το ίδιο κλπ οι άνθρωποι επωφελούντο της ευκαιρίας για ν’απολαύσουν ο,τι τους πρόσφερε το σύστημα ,μη σκεπτόμενοι την υποχρέωση της αποπληρωμής. Ετσι ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΈΝΟΙ βρεθήκανε στην δύσκολη θέση να χάνουν σπίτια και περιουσίες. Από την άλλη εχεις κάποια επίσημη κυρία, που σαν απο μηχανής Θεός, τώρα που πλησιάζουν εκλογές, πετάει την παρόλα να πληρωθεί μόνον το 10% των δανείων για να αναπνεύσει η αγορά και για τάλλα εχει ο Θεός. Μα μια τέτοια πρόταση δεν ακούγεται σαν μαγνήτης ψηφοθηρικός; Δεν πρέπει ούτε σαν ψίθυρος να κυκλοφορεί .Αλλοτριώνει το ψυχικό υπόβαθρο του ατόμου.Δηλαδή τα λεφτά του καταθέτη πάνε σε άλλες τσέπες ,η τράπεζα μένει ακάλυπτη και καλείται το κράτος –ο πολίτης σε τελευταία ανάλυση να καλύψει την ζημιά.Eτσι κερδίζονται η χάνονται εκλογές. Κόλπα που δεν τιμούν Αυτά δεν είναι σωστά .Υστερα λέμε μεμψιμοιρούντες πως για όλα φταίει η ΕΕ. Λορνιον.kefalonia-kai-kosmos.com

Lornion http://lornion.blogspot.com