Αλαφροσημειόματα.1939 καλοκαίρι.Στον ίσκιο του λιθόστρατου τ’απογιοματάκι για περίπατο.Ηταν όντως απροσδόκητη εμπειρία .Τα μαγαζιά ολάνοιχτα και δροσερά ,χάρις στους ανεμιστήρες τους,τους εμπόρους όρθιους στις πόρτες τους να χαζεύουν αλιεύοντας τον πελάτη,άλλοι μέσα σε συναλλαγές να μετράνε δουλιές, παράδες και ευγένεια, ακόμη και χαριεντισμοί -πειράγματα πέφτανε στον αέρα προσδοκώντας κατι νέο να βγεί από την απέναντι πόρτα, σερνικό για θηλυκό δεν είχε σημασία, γιατί στην βόλτα πάνω στηριζότανε η πελατεία ο χαιρετισμός και ο καλός ο λόγος. Ειχε δεν είχε ήτανε περίπατος,συν την διασκέδαση της διαφορετικής αρμονίας, που πολλά σπίτια διέθεταν πιάνα σκορπώντας τις μελωδίες τους από τα ανοιχτά μπαλκόνια. Παρέες νέοι και νέες με το χαρτζηλίκι του πατέρα ως επί το πλείστον, ατενίζοντας κάτι νέο σε βιτρίνα, βολιδοσκοπούσαν ποιότητα και τιμή, ψώνιζαν και θα περνούσε ο πατέρας η η μάνα αργότερα να το πληρώσει. Το επί πιστώσει ήτανε συνήθειο.Η ζωή με το πέσιμο του σκότους βάδιζε για την μεγάλη πλατεία για την συνεχιση του περιπάτου.Εφερε η περίσταση να αναγράψω το παραπάνω κομματάκι ζωής του απογιόματος στο μικρό τότες ανθρώπινο Αργοστόλι από μια βίζιτα σε μια έκθεση πιάνου εδώ στο Τορόντο . Θυμήθηκα το λιθόστρατο που τώρα είναι μεταμορφωμένο από την παγκοσμιοποίηση .Μεγάλα παληού στύλ πιάνα με ουρά ,κι άλλα μέτρια ,ακόμη μικρότερα σε ποικίλους χρωμματισμούς -με τεχνολογικούς νεωτερισμούς- ,σε σημείο που την ίδια μελωδία ακούς να παίζετε νορμάλ και επί πλέον σε δυό διαφορετικά στύλ ακροάματος, που σε αφίνει σύξυλο η έκπληξη.Την επανάληψη του ακούσματος απολαμβάνεις , μη παίζοντας το όργανο κι'ετσι νοιώθεις και τον κόπο σου και τα αμαρτήματά σου. Χώρα παραγωγής η Ιαπωνία. Τιμές για καλό πιάνο με πενταετή εγγύηση 2.000 δολάρια.Τα παραπάνω δεν είναι διαφήμηση ,είναι ομορφη διαπίστωση.λορνιόν
POSTED BY LORNION AT 4:57 PM

Lornion http://lornion.blogspot.com