ΠOΛITIKH Hμερομηνία δημοσίευσης: 13-05-12

Τρεις λόγοι οδήγησαν σε πτώση τη Ν.Δ. Πώς αναλύεται το αποτέλεσμα στις κλειστές συσκέψεις και τι σχεδιάζεται τώρα στη ΣυγγρούTου Γιωργου Π. Τερζη Στη μέγκενη του ιστορικά χαμηλού ποσοστού που εξασφάλισε η Ν.Δ. στις εκλογές της 6ης Μαΐου, ο κ. Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί να διασφαλίσει ότι θα είναι ο ίδιος που θα επιχειρήσει την επανεκκίνηση του κόμματος και θα διαμορφώσει για λογαριασμό της Κεντροδεξιάς τους όρους του νέου δικομματισμού. Η προσπάθεια, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι καθώς τελεί υπό το βάρος όχι μόνο της γενικευμένης κριτικής προς την ηγετική ομάδα και τον ίδιο τον πρόεδρο για το 18,85% αλλά και από τις διχογνωμίες σχετικά με την εφεξής στρατηγική. Στελέχη όλων των τάσεων, ακόμη και οι πλέον «Σαμαρικοί», συμφωνούν ότι οι λόγοι που οδήγησαν στην πτώση των ποσοστών της Ν.Δ. είναι πολλοί και σχετίζονται τόσο με το ιδεολογικό στίγμα και τη στρατηγική, όσο και με τις τεράστιες οργανωτικές αδυναμίες. Η βάση της Ν.Δ., διαμορφωμένη επί 2ετία από το εκκωφαντικό «όχι» στο πρώτο Μνημόνιο, που είχε οδηγήσει στη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη και άλλων βουλευτών, ουδέποτε κατανόησε τον «απότομο ελιγμό» με τον οποίο ο κ. Σαμαράς «έστριψε το καράβι» στην κατεύθυνση της συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου και του δεύτερου Μνημονίου. Η αλλαγή ουδέποτε εξηγήθηκε επαρκώς στη βάση καθώς το κόμμα επικεντρώθηκε στη διαφύλαξη του τελευταίου όρου που είχε θέσει, της διεξαγωγής εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου. Εντέλει έγιναν στις 6 Μαΐου. Και παρόλα αυτά, η οργανωτική προετοιμασία -όπως διαβεβαιώνουν έμπειρα στελέχη- ήταν ελάχιστη και η επαφή της ηγετικής ομάδας με τις γραμματείες στοιχειώδης. Οχι μόνον σε επίπεδο πολιτικού λόγου και προγράμματος (σ.σ. το έτοιμο εδώ και μήνες πρόγραμμα του κόμματος έφθασε βιβλιοδετημένο στη Συγγρού τέσσερις ημέρες μετά τις εκλογές!) αλλά και σε επίπεδο διαχείρισης των υποψηφίων (περίπτωση Συμπιλίδη) ή συνεργασίας με τους δημοσιογράφους, τα προβλήματα ήταν πολλά. Αυτά «χρεώνονται» στο στενό επιτελείο περί τον κ. Σαμαρά. Το ίδιο, που πέραν της υποεκτίμησης του παράγοντα Καμμένου που εντέλει εξασφάλισε διψήφιο ποσοστό στις κάλπες, υποεκτίμησε και τον παράγοντα ΣΥΡΙΖΑ. Η παραδοχή του κ. Σαμαρά στη συνεδρίαση της Εκτ. Γραμματείας ότι ουδείς του είχε υποδείξει την ορμή της Κουμουνδούρου είναι αποκαλυπτική. Αντίστοιχη ήταν και η αντιμετώπιση των δημοσκοπήσεων, παρά το γεγονός ότι ήδη από την Τρίτη 1η Μαΐου, αυτές έδειχναν τη στασιμότητα των ποσοστών Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και από την Πέμπτη την... τελική κατάρρευσή τους. Είτε βλέποντας σκοπιμότητες είτε ευελπιστώντας στη συσπείρωση του παραβάν, το επιτελείο πόνταρε, μέχρι και το μεσημέρι της Κυριακής, στην πρώτη σύσκεψη υπό τον Σαμαρά εκτός Συγγρού, στο 25%. Οταν πλέον όλα είχαν κριθεί, ο κ. Σαμαράς εκλήθη να πάρει θέση για το ενδεχόμενο νέων εκλογών. Ο ίδιος εφέρετο αποφασισμένος να προκαλέσει νέες εκλογές ενώ το ίδιο μήνυμα εξέπεμπε και ο στενός του συνεργάτης κ. Χρ. Λαζαρίδης. Την ίδια στιγμή, από την πλευρά Καραμανλή εκπέμπονταν, αυστηρό μήνυμα υπέρ της σοβαρής διαχείρισης της κατάστασης και της αναζήτησης λύσης προκειμένου να μην καταρρεύσει η χώρα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν οι Στ. Δήμας και Δημ. Αβραμόπουλος, Ευ. Μεϊμαράκης, που τον συνάντησαν στη Συγγρού. Μία ημέρα αργότερα, υπό το βάρος του αποτελέσματος, ο κ. Αντ. Σαμαράς και η στενή του ομάδα συγκεντρώθηκαν στη Μουρούζη, αυτή τη φορά όχι με αντικείμενο «τι έφταιξε» αλλά «τι κάνουμε». Ο κ. Σαμαράς αποφάσισε να επιχειρήσει την επανάκτηση του... μεσαίου χώρου, όχι χωρίς αντιδράσεις από τους υποστηρικτές της... πατριωτικής Δεξιάς. Οι αποφάσεις του κ. Σαμαρά έχουν στόχο την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση του κόμματος έναντι μιας πιθανής νέας εκλογικής αναμέτρησης και την αποτροπή κύματος αμφισβήτησης. Η προσπάθεια επανεκκίνησης θα στηριχθεί στο άνοιγμα του κόμματος, χωρίς αποκλεισμούς, τόσο σε επίπεδο καθημερινής λειτουργίας (πρώτο δείγμα η ανασύνθεση του «πρωινού καφέ» όπου κυριαρχούσαν τα στελέχη του ηγετικού πυρήνα, ενώ επίκειται ενίσχυση τμημάτων που υπέφεραν) όσο και σε επίπεδο πολιτικής διαχείρισης και ζύμωσης (δημιουργία συμβουλευτικού οργάνου με τη συμμετοχή των εκπροσώπων των παραγωγικών φορέων). Κυρίως, όμως, θα αποτυπωθεί με έμπρακτη αξιοποίηση του συνόλου των στελεχών... Κινητικότητα γύρω από τον κ. Καραμανλή «Μήπως ήρθε (ξανά) η ώρα του Καραμανλή;» Τις τελευταίες ώρες αυξάνονται οι φωνές εκείνων που αναφέρονται σε αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, από το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού η απάντηση που δίνεται σε αυτή την προοπτική είναι σταθερά αρνητική. Ο κ. Κ. Καραμανλής, άλλωστε, και πριν από τις εκλογές είχε καταστήσει σαφές ότι θα απέκρουε κάθε σχετική συζήτηση. Στον απόηχο του αποτελέσματος της Κυριακής, ο πρώην πρωθυπουργός καθιστά σαφές προς κομματικά στελέχη, βουλευτές, αλλά και τρίτους που τον προσεγγίζουν προς την κατεύθυνση της ενεργοποίησής του στις διεργασίες της Kεντροδεξιάς, ότι ουδεμία τέτοια πρόθεση έχει. Την ίδια στιγμή, όμως, οι σχετικές συζητήσεις εντείνονται, καθώς για αρκετούς ο πρώην πρωθυπουργός αποτελεί το πρόσωπο γύρω από το οποίο θα μπορούσε να επιχειρηθεί η ανασύνθεση – αναζωογόνηση της παράταξης. Μήνυμα αναμονής και διατήρησης με κάθε τρόπο της εσωκομματικής ηρεμίας αποστέλλουν και οι νέστορες του καραμανλισμού, οι οποίοι ανέκαθεν διατηρούν σημαντική παρεμβατική δύναμη στο κόμμα. Συνεργάτες του κ. Καραμανλή, πάντως, έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη της αποτροπής οποιασδήποτε κίνησης -σε συνεννόηση με τη Συγγρού- που θα μπορούσε να εντείνει την εσωστρέφεια στη Νέα Δημοκρατία. Eτσι, «πνίγηκαν» εν τη γενέσει τους διάφορες πρωτοβουλίες που επιχειρήθηκε να αναληφθούν, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής. Για παράδειγμα, μία πρωτοβουλία στελεχών (του κόμματος αλλά και της ΟΝΝΕΔ), που αναπτύχθηκε μέσω SMS το βράδυ της περασμένης Κυριακής, άνοιξε τη συζήτηση για το αν θα έπρεπε να πάει... αυτοκινητοπομπή στη Ραφήνα, για να μεταφέρει στην Αθήνα τον πρώην πρωθυπουργό. Εννοείται πως όλα αυτά τα ενδεχόμενα δεν πέρασαν ποτέ σε φάση υλοποίησης, για ευνόητους λόγους. Αποτυπώνουν, όμως, ένα κλίμα που αναπτύσσεται στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας.