Ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. θα κριθεί στις προσαρμογές
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Είναι ανησυχητικό ότι τόσοι πολλοί πολιτικοί στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι συνάδελφοί τους στα έδρανα της πλειοψηφίας συμφωνούν τώρα με όσα κατήγγειλαν μόλις πριν από λίγους μήνες. Πίστευα ότι οι ίδιοι αυτοί, πολιτικοί της δεξιάς παράταξης, αποδέχονταν την αρχή σύμφωνα με την οποία είναι σωστό, στην πολιτική, να ανασυντάσσεις τις θέσεις σου όταν είτε οι περιστάσεις το απαιτήσουν, είτε επειδή νεότερα στοιχεία και μια αρτιότερη γνώση του αντικειμένου, οδηγούν αντικειμενικά σε αλλαγή άποψης και, επομένως, στάσης.
Θα ήταν, για να συμφωνήσουμε σε κάτι, χρησιμότερο για τον τόπο αν οι βουλευτές του κ. Τσίπρα είχαν καταλάβει νωρίτερα την καταστροφή που προκαλούσαν με τον δογματισμό και την προπαγάνδα υποσχέσεων για δήθεν διαγραφή δανείων και γενικότερα με τη δικαιολόγηση του «Δεν Πληρώνω» που επιχειρούσαν συμπολίτες μας, με τις πλάτες βουλευτών και πολιτικών της τότε αντιπολίτευσης.
Θέλω με την ευκαιρία να θυμήσω κάτι χρήσιμο στις κυρίες και τους κυρίους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πολλοί (προφανώς όχι όλοι...) έχετε αντιληφθεί πόσο κόστισε στη δεξιά, η εγκατάλειψη της σοφής στάσης του ηττημένου Κώστα Καραμανλή, όταν τον Οκτώβριο 2009 απαντά στις προγραμματικές δηλώσεις του κομματικώς τυφλωμένου Γιώργου Παπανδρέου. Ζήτησε τότε από τον νέο πρωθυπουργό να πάρει γρήγορα τις κατάλληλες όσο και δύσκολες αποφάσεις για την έγκαιρη αντιμετώπιση της δημοσιονομικής αποσταθεροποίησης.
Αν η Ν.Δ. είχε επιμείνει στον «καραμανλικό δρόμο» της εθνικώς ορθής πολιτικής αντιπαράθεσης, ακόμη κι όταν ο Παπανδρέου, επειδή ακριβώς δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του πρώην πρωθυπουργού, κατάφερε να ρίξει τη χώρα στο πρώτο μνημόνιο, όλα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, δηλαδή πολύ καλύτερα.
Τότε η νέα ηγεσία της δεξιάς παράταξης επέλεξε να χτίσει το δικό της προφίλ επί των ερειπίων που θα δημιουργούσε η πολιτική λιτότητας στην οποία κανένα (πλην δύο-τριών) από τα επιτελικά στελέχη του Παπανδρέου δεν πίστευε. Εκείνη η επιλογή έγινε βάρος στα πόδια της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και ήταν αυτή που βαραίνει μέχρι σήμερα στην κρίση των ψηφοφόρων.
Πολλοί στη Νέα Δημοκρατία επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος, αν και αυτή τη φορά το κόμμα της Ν.Δ. πλέει ακυβέρνητο, αποδεικνύοντας ότι ο λαϊκισμός λειτουργεί το ίδιο «καλά», είτε όταν τα κόμματα της δήθεν εξουσίας διαθέτουν «τιμονιέρη», είτε όταν παραδέρνουν στα κύματα της τρικυμίας που ξεσήκωσαν οι απανωτές νίκες του Αλέξη Τσίπρα.
Τα παραπάνω εφαρμόζονται πλήρως στη συζήτηση για τα «κόκκινα» δάνεια και σε κυμαινόμενο βαθμό σε άλλες διαρθρωτικές προσαρμογές. Σε αυτό το θέμα θα κριθεί ο νέος αρχηγός της Ν.Δ., προτού ακόμη καταμετρηθούν οι ψήφοι όσων -με το ζόρι και αφόρητο άλγος- φθάσουν μέχρι τις κάλπες που θα στηθούν την προσεχή Κυριακή.
Θα ήταν, για να συμφωνήσουμε σε κάτι, χρησιμότερο για τον τόπο αν οι βουλευτές του κ. Τσίπρα είχαν καταλάβει νωρίτερα την καταστροφή που προκαλούσαν με τον δογματισμό και την προπαγάνδα υποσχέσεων για δήθεν διαγραφή δανείων και γενικότερα με τη δικαιολόγηση του «Δεν Πληρώνω» που επιχειρούσαν συμπολίτες μας, με τις πλάτες βουλευτών και πολιτικών της τότε αντιπολίτευσης.
Θέλω με την ευκαιρία να θυμήσω κάτι χρήσιμο στις κυρίες και τους κυρίους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πολλοί (προφανώς όχι όλοι...) έχετε αντιληφθεί πόσο κόστισε στη δεξιά, η εγκατάλειψη της σοφής στάσης του ηττημένου Κώστα Καραμανλή, όταν τον Οκτώβριο 2009 απαντά στις προγραμματικές δηλώσεις του κομματικώς τυφλωμένου Γιώργου Παπανδρέου. Ζήτησε τότε από τον νέο πρωθυπουργό να πάρει γρήγορα τις κατάλληλες όσο και δύσκολες αποφάσεις για την έγκαιρη αντιμετώπιση της δημοσιονομικής αποσταθεροποίησης.
Αν η Ν.Δ. είχε επιμείνει στον «καραμανλικό δρόμο» της εθνικώς ορθής πολιτικής αντιπαράθεσης, ακόμη κι όταν ο Παπανδρέου, επειδή ακριβώς δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του πρώην πρωθυπουργού, κατάφερε να ρίξει τη χώρα στο πρώτο μνημόνιο, όλα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, δηλαδή πολύ καλύτερα.
Τότε η νέα ηγεσία της δεξιάς παράταξης επέλεξε να χτίσει το δικό της προφίλ επί των ερειπίων που θα δημιουργούσε η πολιτική λιτότητας στην οποία κανένα (πλην δύο-τριών) από τα επιτελικά στελέχη του Παπανδρέου δεν πίστευε. Εκείνη η επιλογή έγινε βάρος στα πόδια της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και ήταν αυτή που βαραίνει μέχρι σήμερα στην κρίση των ψηφοφόρων.
Πολλοί στη Νέα Δημοκρατία επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος, αν και αυτή τη φορά το κόμμα της Ν.Δ. πλέει ακυβέρνητο, αποδεικνύοντας ότι ο λαϊκισμός λειτουργεί το ίδιο «καλά», είτε όταν τα κόμματα της δήθεν εξουσίας διαθέτουν «τιμονιέρη», είτε όταν παραδέρνουν στα κύματα της τρικυμίας που ξεσήκωσαν οι απανωτές νίκες του Αλέξη Τσίπρα.
Τα παραπάνω εφαρμόζονται πλήρως στη συζήτηση για τα «κόκκινα» δάνεια και σε κυμαινόμενο βαθμό σε άλλες διαρθρωτικές προσαρμογές. Σε αυτό το θέμα θα κριθεί ο νέος αρχηγός της Ν.Δ., προτού ακόμη καταμετρηθούν οι ψήφοι όσων -με το ζόρι και αφόρητο άλγος- φθάσουν μέχρι τις κάλπες που θα στηθούν την προσεχή Κυριακή.
No comments:
Post a Comment