INSOLVENCIES Argentina defaults but creditors want happy end After Argentina's 'selective default' experts wonder if regulators will declare it insolvent. That would be controversial since the country paid its dues and investors are confident they will receive their fair share. The Buenos Aires stock exchange The International Swaps and Derivatives Association (ISDA) announced Thursday that it had received the first request to consider whether a "failure to pay" credit event must be declared in the case of Argentina. The global banking sector regulator said in a statement online that Swiss bank UBS had asked ISDA's determinations committee to assess the Argentine case after the South American country missed a June 30 deadline to pay interest on its bonds. Any ruling that a credit event had occurred would trigger a series of insurance payments, including Argentine Credit Default Swaps (CDS), and give bondholders the right to demand their money back immediately. The request came after Buenos Aires on Wednesday failed to strike a deal with hedge fund investors who had refused to participate in a 2005 debt restructuring of nearly $100 billion (74 billion euros) in defaulted Argentine arrears. As a result, ratings agency Standard & Poor's has given Argentina a "selective default" status because the country is now legally barred from making payments to restructured bondholders. On Thursday, however, Argentine Cabinet Chief Jorge Capitanich insisted that the country was not in default as it had honored the June 30 coupon payment. Capitanich accused US District Court Judge Thomas Griesa, who blocked the payment, of "mala praxis," or malpractice, and condemned the US government for failing to intervene. US trustee bank holds on to payments Judge Griesa ruled that Argentina could not service its exchange debt unless it paid the holdout hedge funds $1.33 billion plus interest at the same time. The Bank of New York Mellon said Thursday it would continue to hold on to $539 million that Argentina had sent it in June for payment to creditors. The US-based trustee bank of the Argentine central bank said the funds would be held pending any further court order. Judge Griesa has scheduled another hearing for this Friday, although a spokeswoman for the court would not elaborate on what would be decided. Possible scenarios for Argentina’s debt Market analysts are divided as to whether or not a credit event can be declared on Argentina. While Swiss banking giant Credit Suisse said in a statement the country's credit default swaps were "likely to be triggered," Emiliano Surballe of Bank Julius Bär said that was not yet clear. "The situation that generated the default was a lawsuit, not the failure of the country to transfer the proceeds to pay existing debt," he told the Reuters news agency. Investors confident Argentina will pay up Analysts said they expected ISDA to rule on the UBS request for the declaration of a credit event by August 4. Even though such an event would allow investors to force what is called "acceleration" for early payment on their bonds, they appear to be holding back on the move. Rune Hejarskov, a portfolio manager for Danish Jyske Invest, which holds Argentine bonds, said he expected a "soft default scenario," in which prices for Argentine bonds would likely slide somewhat. "There is confidence in what the government is going to do," he told Reuters. Olivier De Timmermann from KBC Asset Management in Luxembourg told the same news agency that "acceleration" was not something bondholders would like to see. Meanwhile, the German government is also expecting Argentina to meet its obligations under the 2005 restructuring deal it struck with the Paris Club of Creditors, which includes mainly sovereign lenders. Germany is Argentina's biggest individual creditor. A spokesman for the German Economics Ministry said Thursday that an initial payment equivalent to $650 million had been transferred to creditor states on July 28, of which Germany had received 175 million euros.

INSOLVENCIES

Argentina defaults but creditors want happy end

After Argentina's 'selective default' experts wonder if regulators will declare it insolvent. That would be controversial since the country paid its dues and investors are confident they will receive their fair share.

The International Swaps and Derivatives Association (ISDA) announced Thursday that it had received the first request to consider whether a "failure to pay" credit event must be declared in the case of Argentina.

The global banking sector regulator said in a statement online that Swiss bank UBS had asked ISDA's determinations committee to assess the Argentine case after the South American country missed a June 30 deadline to pay interest on its bonds.

Any ruling that a credit event had occurred would trigger a series of insurance payments, including Argentine Credit Default Swaps (CDS), and give bondholders the right to demand their money back immediately.

The request came after Buenos Aires on Wednesday failed to strike a deal with hedge fund investorswho had refused to participate in a 2005 debt restructuring of nearly $100 billion (74 billion euros) in defaulted Argentine arrears.

As a result, ratings agency Standard & Poor's has given Argentina a "selective default" status because the country is now legally barred from making payments to restructured bondholders.

On Thursday, however, Argentine Cabinet Chief Jorge Capitanich insisted that the country was not in default as it had honored the June 30 coupon payment. Capitanich accused US District Court Judge Thomas Griesa, who blocked the payment, of "mala praxis," or malpractice, and condemned the US government for failing to intervene.

US trustee bank holds on to payments

Judge Griesa ruled that Argentina could not service its exchange debt unless it paid the holdout hedge funds $1.33 billion plus interest at the same time.

The Bank of New York Mellon said Thursday it would continue to hold on to $539 million that Argentina had sent it in June for payment to creditors. The US-based trustee bank of the Argentine central bank said the funds would be held pending any further court order.

Judge Griesa has scheduled another hearing for this Friday, although a spokeswoman for the court would not elaborate on what would be decided.

Possible scenarios for Argentina’s debt

Market analysts are divided as to whether or not a credit event can be declared on Argentina. While Swiss banking giant Credit Suisse said in a statement the country's credit default swaps were "likely to be triggered," Emiliano Surballe of Bank Julius Bär said that was not yet clear.

"The situation that generated the default was a lawsuit, not the failure of the country to transfer the proceeds to pay existing debt," he told the Reuters news agency.

Investors confident Argentina will pay up

Analysts said they expected ISDA to rule on the UBS request for the declaration of a credit event by August 4. Even though such an event would allow investors to force what is called "acceleration" for early payment on their bonds, they appear to be holding back on the move.

Rune Hejarskov, a portfolio manager for Danish Jyske Invest, which holds Argentine bonds, said he expected a "soft default scenario," in which prices for Argentine bonds would likely slide somewhat.

"There is confidence in what the government is going to do," he told Reuters.

Olivier De Timmermann from KBC Asset Management in Luxembourg told the same news agency that "acceleration" was not something bondholders would like to see.

Meanwhile, the German government is also expecting Argentina to meet its obligations under the 2005 restructuring deal it struck with the Paris Club of Creditors, which includes mainly sovereign lenders. Germany is Argentina's biggest individual creditor.

A spokesman for the German Economics Ministry said Thursday that an initial payment equivalent to $650 million had been transferred to creditor states on July 28, of which Germany had received 175 million euros.     dw de

31 July 2014 Last updated at 17:44 ET

Share this page

• Print

• Share
• Facebook
• Twitter

New Gaza humanitarian truce 'agreed by Israel and Hamas'

Israel and Hamas have agreed to an unconditional 72-hour humanitarian ceasefire in Gaza to begin on Friday morning, the US and UN say.

Since Israel began its offensive in Gaza on 8 July, 1,422 Palestinians have been killed, most of them civilians, according to Gaza's health ministry.

Fifty-six Israeli soldiers and two civilians have also died.

Israel says its operation in Gaza is designed to defend its population from attacks by Palestinian militants.

A quarter of Gaza's population has been displaced by the fighting, the UN says.

More videos from the BBC

Jews and Arabs refuse to be enemies

 

Gaza incursion 'no favours to Israel'

 

Arson killer yawns during interview

VAT cut 'could help tourism targets'

 

Queen opens revamped station

 

Bill and Hillary Clinton's 52-year deal

Recommended by Outbrain

Οταν και τα γραπτά πετούν... ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:23

 ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Οταν και τα γραπτά πετούν...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:23

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:AΠOΓPAΦEΣ

Κ​​ουίζ: Ποιος πολιτικός έχει γράψει τα παρακάτω; «Στο πολιτικό πεδίο, το μέλλον της χώρας θα κριθεί αν αναδειχθούν ηγεσίες με κύρος και βούληση να συγκρουστούν ευθέως με τις κακοδαιμονίες μας... Χωρίς τη συντριβή των δυνάμεων της καθήλωσης και της οπισθοδρόμησης, η χώρα δύσκολα θα απεγκλωβιστεί. Είναι αλήθεια ότι η τριετία 2009-2012 έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθούν νέοι πολιτικοί με δυνατότητες διαχείρισης μειζόνων κρίσεων. Κι αυτό θα έπρεπε να οδηγήσει εκ των πραγμάτων στην περιθωριοποίηση του πολιτικού, που μόνα του εφόδια ήταν η δημαγωγία και η δεξιότητα στη διανομή των κρατικών λάφυρων μετά τις εκλογικές νίκες. Ομως αυτοί οι πολιτικοί (με δυνατότητες διαχείρισης μειζόνων κρίσεων) είναι λίγοι σε κάθε κυβέρνηση. Οι περισσότεροι προσπαθούν απλώς να κερδίσουν χρόνο».

Ο πολιτικός που θέλει τη «συντριβή των δυνάμεων της καθήλωσης και της οπισθοδρόμησης» είναι ο υπουργός που αύξησε τις αργίες στα σχολεία, εκείνες που περιέκοψε ο προκάτοχός του. Οχι μόνο πήγε μια βδομάδα πίσω το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβριο, αλλά επανέφερε τον εκκλησιασμό άνευ μαθήματος στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Ο συγγραφέας που ήλπιζε «στην περιθωριοποίηση του πολιτικού, που μόνα του εφόδια ήταν η δημαγωγία» είναι ο υπουργός που επανέφερε τον θεσμό των μετεγγραφών στα ΑΕΙ παρά τον κώδωνα κινδύνου που κρούουν οι ηγεσίες των πανεπιστημίων και ΤΕΙ Αθήνας, Θεσσαλονίκης. Ο θεωρητικός που λυπόταν ότι «οι πολιτικοί (με δυνατότητες διαχείρισης μειζόνων κρίσεων) είναι λίγοι σε κάθε κυβέρνηση. Οι περισσότεροι προσπαθούν απλώς να κερδίσουν χρόνο» είναι ο υπουργός που ζήτησε χρόνο -πολύ χρόνο, μέχρι τον Σεπτέμβριο, τουλάχιστον- για να μελετήσει καλύτερα το θέμα της διαθεσιμότητας στα ΑΕΙ.

Το αστείο είναι ότι ο ίδιος συγγραφέας επισημαίνει ότι «τη βασική ευθύνη για την αποτυχία του κράτους να αντεπεξέλθει στο έργο του φέρει ιστορικά η πολιτική τάξη... Με σημαντικές βεβαίως εξαιρέσεις, οι Ελληνες πολιτικοί στερήθηκαν την πολιτική τους αυτονομία, την επιμονή, την αποτελεσματικότητα, τον πολιτικό ορθολογισμό και, κυρίως, τη διάθεση να εξασφαλίσουν την πολιτική και διοικητική συνέχεια του κράτους, όπως έκαναν συνάδελφοί τους σε άλλα κράτη. Εγκλωβίστηκαν στον παραδοσιακό ρόλο του συνηγόρου στενά πελατειακών συμφερόντων», λέει ο υπουργός που εξήγγειλε την «αυτόματη διαδικασία μετεγγραφής, χωρίς την υποβολή σχετικής αίτησης για υποψήφιους φοιτητές, που είναι παιδιά πολύτεκνων και τρίτεκνων οικογενειών».

«Ο αγώνας μας, λοιπόν», συνεχίζει ο συγγραφέας, «πρέπει να είναι καθαρός στους στόχους και αταλάντευτος. Τα λόγια μας πρέπει να είναι καθαρά, οι συμβολισμοί μας κρυστάλλινοι και οι πολιτικές μας γρήγορες κι αποτελεσματικές. Μόνο μια τέτοια πολιτική στάση συγκεντρώνει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της ρήξης με το παρελθόν και ενσωματώνει τις ελπίδες για την έξοδο της Ελλάδας και των πολιτών της από τη δίνη της κρίσης και της αναξιοπιστίας. Αν δεν κάνουμε τη ρήξη κι αν δεν πετύχουμε στον αγώνα μας, η μόνη προοπτική για την Ελλάδα θα είναι η καθολική φτώχεια, η γενίκευση της εγκληματικότητας και η εξαθλίωση».

Ολα τα παραπάνω αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του κ. Ανδρέα Λοβέρδου, «Θέσεις για μια ελληνική ανόρθωση», εκδ. Ινδικτος. Του 2012...

Έντυπη

Snowden's future between asylum and amnesty

What will happen to Edward Snowden after a year of asylum in Russia? He is apparently negotiating his return. But the Ukraine crisis is decreasing Obama's room for maneuver and the US media interest is diminishing.

In light of the very tense relationship between Russia and the US, the Snowden case is certainly not on top of US President Barack Obama's to-do list. Snowden's extradition seems to be as unrealistic as his voluntary return, which has been discussed in Washington's political circles again and again.

Germany's justice minister, Heiko Maas, has also recently suggested that the former NSA employee should negotiate with the US government over terms for his possible return to America. After all, he does not want to move from one asylum to the next for the rest of his live, Maas said. Even some US media outlets like ABC have quoted the justice minister, who is hardly known here. But a deal seems unrealistic at the moment.

"I never say never. But I do think it's extremely unlikely that Snowden will return to the United States, at least under anything like the terms that he has proposed," Ken Gude, an intelligence expert at the Center for American Progress, told DW. "He has requested amnesty from prosecution for any of his actions and that just seems extremely unlikely."

Republican Congressman Charlie Dent also does not expect that Snowden will return voluntarily to the US, expressing "doubt that the US government would entertain a serious negotiation with him."

Negotiations with White House

But Gude believes that there were serious talks between the Obama administration and representatives of Snowden at the beginning of the year.

"This issue of whether or not we should give Snowden the amnesty he demands has been openly discussed in the US," said Gude. "Even the NSA has floated that they would be interested in at least talking with his representatives."

"The first motivation is that even now, well more than year after the documents were first released, the NSA still does not have a full account of what he took," Gude continued.

This contradicts the latest US media reports that the NSA has no interest in a "deal" with Snowden, because his information has lost its value over the time. Although Snowden has given away most of the documents to journalists, it would be interesting for the NSA to know what he took, says Gude.

"This information could be valuable for him in the negotiations with the US," the intelligence expert said. "But generally, he is not in a strong negotiating position, and it is totally impossible that he will receive a general amnesty."

At the moment, Snowden is waiting to hear from the Kremlin. A few weeks ago, he applied for anextension of his asylum. His current permit to stay in Russia runs out on July 13, 2014, but hardly anyone doubts that the reply to his application will be positive. Even Obama, who has unsuccessfully demanded Snowden's extradition, doesn't doubt it.

Republicans pressure Obama

In an interview with DW, Congressman Charlie Dent called on Obama to put more pressure on Russia, saying that the seriousness of the former NSA analyst's offense justifies another try.

With relations tense between the US and Russia, it's unlikely that Snowden will return home

"Edward Snowden should be extradited to the United States," Dent said. "The United States has been very much embarrassed and humiliated by these disclosures, particularly in Germany."

"But just as important: Edward Snowden has divulged many of the American military capabilities and has really placed a lot of our service personnel in jeopardy around the world," the congressman continued.

Should Obama pardon Snowden?

Snowden has set the bar high, always saying that his return should be linked to amnesty. But Obama lacks the political will to give Snowden such a generous deal. Even if the president was interested in granting Snowden amnesty, he wouldn't be able to implement it due to his political weakness at home and abroad.

"The discretion as to whether to prosecute him rests with the executive branch in the United States, the attorney general and of course ultimately a decision of this magnitude would require the president to weigh in," Gude said.

Even if the Obama administration decided not to prosecute Snowden, this decision wouldn't be legally binding on future presidents. In other words, a future administration could still prosecute the former NSA analyst.

"The only way that can be avoided is if the president issued a pardon for his activities, then he would never face the prospect of prosecution for the actions he was specifically pardoned for," Gude said."But I think in the realm of reality, a presidential pardon is not really on the table."

Media interest limited

In contrast to Germany, the NSA scandal is no longer a top story in the US media. Congressman Dent - who maintains close relations to Germany and its political class - believes that Americans are interested in the NSA story, but that it has simply been overshadowed by other events recently.

"Iraq is being overrun, in Syria people are killing each other, we have tens of thousands of unaccompanied children pouring into our country," Dent said.

"It's not that the Americans are not interested, but they are overwhelmed with so much news," the congressman said."[Like] the Malaysian airline that was just shot down over Ukraine, which is really appalling to everyone and so distracting."

But Snowden knows how to remain in the discussion. The latest revelations, which have been published in timely intervals by the Washington Post, the British Guardian or the newsmagazine "Der Spiegel," still attract some interest in the US media.

"Just a couple of weeks ago, there was a revelation about spying on the heads of Muslim American organizations in the United States, that garnered a significant amount of media attention," Gude said. "Of course Congress is still working through changes to the surveillance laws, [changes] prompted almost exclusively by Mr. Snowden's revelations."dw de

Oz: 'Lose-lose situation for Israel'

Israel's ground offensive against Gaza is excessive, Israeli writer Amos Oz tells DW. But he also criticizes Hamas' strategy, in which both Israeli and Palestinian victims boost the organization's standing in Gaza.

Amoz Oz: I would like to begin the interview in a very unusal way: by presenting one or two questions to your readers and listeners. May I do that?

Deutsche Welle: Go ahead!

Question 1: What would you do if your neighbor across the street sits down on the balcony, puts his little boy on his lap and starts shooting machine gun fire into your nursery?

Question 2: What would you do if your neighbor across the street digs a tunnel from his nursery to your nursery in order to blow up your home or in order to kidnap your family?

With these two questions I pass the interview to you.

Of course now we are already in the middle in the interview. I take it that - just like in the case of the second Lebanon war in 2006 and the Gaza offensive in 2009 - you support the present Israeli offensive in the Gaza Strip?

No, I only support limited military response and not unlimited military response, as I did in 2006 and as I did later on in the previous fighting in Gaza.

Where do you draw the line?

Destroy the tunnels wherever they come from, and try to hit strictly Hamas targets and no other targets.

There seems to be a problem here. The tunnels are an elaborate system and difficult to find. The entries are hidden in public and private buildings, so you would have to do house-to-house searches - which implies a civilian toll. The same applies to destroying rocket launchers in civilian areas…

Well, I am afraid that there can be no way in the world to avoid civilian casualties among the Palestinians as long as the neighbor puts his child on the lap while shooting into your nursery.

One aim of the Israeli offensive is to destroy the tunnels that allow weapons to get into and fighters to get out of Gaza

Is the analogy of the child on the lap really appropriate? Gaza is densely populated and Hamas positions are inevitably in civilian areas…

Yes - and this is Hamas' strategy. This is why for Israel it is a lose-lose-situation. The more Israeli casualties, the better it is for Hamas. The more Palestinian civilian casualties, the better it is for Hamas.

Would you consider the present ground offensive to be limited or unlimited?

I think in some points it is excessive. I don't have detailed information on what is actually happening on the ground, but to judge from some of the hits that the Israeli army caused in Gaza, I think at least in some points the military action is excessive - justified, but excessive.

So what is your suggestion?

My suggestion is to approach Abu Mazen [Palestinian President Mahmoud Abbas - the ed.] and to accept the terms - which the whole world knows - for a two-state-solution and coexistence between Israel and the West Bank: Two capitals in Jerusalem, a mutually agreed territorial modification, removal of most of the Jewish settlements from the West Bank.

When Ramallah and Nablus on the West Bank live on in prosperity and freedom, I believe that the people in Gaza will sooner or later do to Hamas what the people of Romania did to Ceausescu. I do not know how long it will take, but it is destined to happen - simply because the people in Gaza will be very jealous of the freedom and prosperity enjoyed by their brothers and sisters on the West Bank in the state of Palestine. This in my view is the solution, although this solution cannot be implemented in 24 hours or 48 hours.

Can you imagine a Palestinian state that is not hostile toward Israel?

Absolutely. I believe the majority of the Palestinians are not in love with Israel, but they do accept with clenched teeth that the Israeli Jews are not going anywhere, just like the majority of Israeli Jews - unhappily and with clenched teeth - accept that the Palestinians are here to stay. This is a basis not for a honeymoon, but perhaps for a fair divorce just like the case of the Czech Republic and Slovakia.

But that conjures up the image of a Palestinian state with an economy in turmoil, a weak government that cannot rein in radical groups, and one that may use hostility toward Israel to stay in power.

This depends on how much support and material aid the new Palestinian state gets from Israel, from the wealthy Arab countries and from the rest of the world.

Many people argue that the two-state-solution is dead, given how far the building of settlements and roads in the West Bank has proceeded.

Well, I have seen some years ago Prime Minister Ariel Sharon remove all the Jewish settlements and the Jewish military from Gaza in about 36 hours and without bloodshed. I'm not suggesting that that will repeat itself in the West Bank so easily, but I believe that nothing in world is irrevocable except from death.

However, Israel's right-wing government has a strong support base among the settlers.

It is a right-wing government leaning on a centrist and dovish Party called Yesh Atid. And it is in the hands of this centrist and relatively dovish party to decide the future of this right-wing government.

You have been talking about a long-term solution. But what could a short-term agreement look like?

The present hostilities will only stop, unfortunately, when one of the parties or both of them are exhausted. This morning I read very carefully the charter of Hamas. It says that the Prophet commands every Muslim to kill every Jew everywhere in the world. It quotes the Protocols of the Elders of Zion [anti-Semitic diatribe - the ed.] and says that the Jews controlled the world through the League of Nations and through the United Nations, that the Jews caused the two world wars and that the entire world is controlled by Jewish money. So I hardly see a prospect for a compromise between Israel and Hamas. I have been a man of compromise all my life. But even a man of compromise cannot approach Hamas and say: 'Maybe we meet halfway and Israel only exists on Mondays, Wednesdays and Fridays.'

Hamas is presently demanding that the blockade of the Gaza Strip be lifted…

I am absolutely for it. I think that the blockade should be removed. I think plenty of international, Arab and Israeli resources should be pumped into the Gaza strip in return for effective demilitarization. This is a proposal that Israel ought to make immediately.

Would that not send the signal that rocket attacks are a feasible means of exerting pressure?

Israel bombed the only power plant in Gaza

If the return is an effective demilitarization of the Gaza strip, I am sure at least 80 percent of the Israeli Jews will endorse such a deal - even in the present militant mood.

Are you among the 85 percent of Israelis who want the offensive to continue until the strategic goals of destroying the tunnels and rockets are reached?

The only alternative to continuing the Israeli military operation is simply to follow Jesus Christ and turn the other cheek. I never agreed with Jesus Christ about the need to turn the other cheek to an enemy. Unlike European pacifists I never believed the ultimate evil in the world is war. In my view the ultimate evil in the world is aggression, and the only way to repel aggression is unfortunately by force. That is where the difference lies between a European pacifist and an Israeli peacenik like myself. And if I may add a little anecdote: A relative of mine who survived the Nazi Holocaust in Theresienstadt always reminded her children and her grandchildren that her life was saved in 1945 not by peace demonstrators with placards and flowers but by American soldiers and submachine guns.

What effect do the constant hostilities have on people?

A very bad effect. It increases the hatred, the bitterness, the suspicion, the mistrust. But this is the case with every war. It is a common sentimentalist assumption to hope that somehow the enemies will start understanding each other and liking each other and eventually they will reconcile and make peace. Throughout history things always work the other way round. Enemies with their hearts full of bitterness and hatred sign a peace contract with clenched teeth and revengeful feelings. Then, in the course of time, eventually there may come a gradual emotional de-escalation.

You wrote 50 years ago that "even an unavoidable occupation is a corrupting occupation."

I do not always agree with myself, but here I still agree with myself. Occupation is corrupting, even if it is unavoidable. Brutality, chauvinism, narrow-mindedness, xenophobia are the usual syndromes of conflict and occupation. But the Israeli occupation of the West Bank is no longer unavoidable.

Had it not been you who started the interview I would have asked: How are you?

Well, personally I am not very well. I am just back from hospital after three surgeries and I am slowly recovering at home between one air raid siren and the next. During the air raid sirens we go to the shelter and wait there for a few moments and then try to continue our lives until the next alarm.

You were unable to take shelter in hospital...that seems terrifying.

No, it is not. I have lived a long life and I have been myself on the battlefield two times. So it is only terrifying when I think of my grandchildren.

How secure can Israelis feel?

How secure can Jewish people feel on this planet? I think not about the last 20 or 50 years but about the last 2,000 years. But I will tell you what my hope and prayer for the future of Israel is. I would like to see Israel removed once and for all from the front pages of all the newspapers in the world and instead conquer, occupy and build settlements in the literary, arts, music and architecture supplements. This is my dream for the future.

Amos Oz, born as Amos Klausner, is a renowned Israeli novelist, journalist and professor of literature. His works have been translated into 42 languages, including Arabic. Oz, who was born in Jerusalem, is an advocate of the two-state solution for the Israeli-Palestinian conflict.                     dw de

Όταν χτύπησε το οργικό την Κεφαλλονιά

28/07/2014

Όταν χτύπησε το οργικό την Κεφαλλονιά

Γράφτηκε από τον kefalonitis

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

(0 ψήφοι)

(Επειδή επιμόνως ζητήθηκε, ξαναδημοσιεύεται.
Μέρος του κειμένου δημοσιεύτηκε στην Αθηναϊκής Εφημερίδα
«Το Βήμα» Κυριακή 1.6.2014, και στην ιστοσελίδα odusseia.gr «Η εφημερίς των Κεφαλλήνων»)

1ο μέρος –Ληξούρι 28 Μαΐου 2014

Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού
Ήταν Κυριακή του φετινού χρόνου, 26 Ιανουαρίου, που χτύπησε το οργικό του  πρώτου σεισμού την Κεφαλλονιά μας. Μα δεν άργησε να έλθει έπειτα από μια βδομάδα και το δεύτερο κακό. Σεισμοί «βαλέντι», δηλαδή καλοί, όπως τους είπανε και οι σεισμολόγοι. Μα τούτα τα οργικά πηγάζουν από τα στριμώγματα του εδάφους στα έγκατα του νησιού, και έπειτα, ωσάν σεληνιασμένα ταρακουνήματα ορμούν στην επιφάνεια για να ελευθερώσουν την ενέργειά τους, με αποτέλεσμα να τρέχει ο κόσμος να σωθεί και να φοβάται για το βιος του.
Μα τούτα το γιομίσματα της ενέργειας του εδάφους δεν στέκονται σε μια μεριά, αλλά από τα αρχαία χρόνια, τριγυρίζουν στα βάθη του νησιού, φωλιασμένα στα θεμέλια του. Ευτυχώς, η συνήθεια έγινε συμφιλίωση και οι Κεφαλλονίτες με αυτούς τους «διαόλους» όπως τους αποκαλούν τους έκαναν γνώριμους φίλους και βιωτές τους.
Τούτη τη φορά  ξέσπασαν τα σεισμικά κύματα που ήταν τρυπωμένα  στον κόλπο του Λιβαδίου και απότομα πετάχτηκαν πάνω στην επιφάνεια και σάρωσαν ότι μπορούσαν. Η βοή, το μούγκρισμα και το σάλεμα της γης έπληξε περισσότερο την Επαρχίας Πάλλης, του Ληξουρίου, που ομοιάζει σαν φύλλο με λεπτό μίσχο κρεμασμένο από τον όγκο του υπόλοιπου νησιού. Ήθελε ο σεισμός να αποκόψει την Παλική από την Κεφαλλονιά, για να ικανοποιήσει την ιστορία, για να κάνει την Παλική αυτόνομη, ξεχωριστή. Να την κάνει το όγδοο  Επτάνησο, το ποιο ονομαστό, μια και αυτή η χερσόνησος καμαρώνει πως είναι η Ομηρική Ιθάκη!
Ήταν η ίδια εποχή και μήνας, στα 1867, 23 Ιανουαρίου που το φαινόμενο είχε ξαναχτυπήσει. Ρήμαξε τότε εκκλησιές και σπίτια, μνημεία, μα πιο πολύ πήρε ψυχές ανθρώπινες, πάνω από 400,  που δεν πρόλαβαν να είναι έτοιμες για το πώς υπολόγιζαν στο είναι τους. Το ψωμί, το νερό που θόλωσε, το στάρι που έλλειψε, μαύρισε στα μάτια των ανθρώπων τότε. Ήταν Γενάρης του 1867 και η μολυβόπενα κάποιων ιερέων από τα σεισμόπληκτα χωριά της Παλικής χάραξε στα μεσόφυλλα εκκλησιαστικών βιβλίων: «έκανε ένα σεισμό κατά χριστιανόνε...», «έκανε ένα σεισμό ωσάν εκείνονε τον καιρό της Σταυρώσεως του Ιησού Χριστού...». Τα ίδια τότε, τα ίδια και με τούτους τους σεισμούς.  Νεκρική καμπάνα τότε, νεκρική και τώρα, μα παρήγορη, λόγω που τώρα ανθρώπινες ψυχές δεν χάθηκαν.
Αφού οι σεισμοί πήραν την κατεβασιά από τη Θηνιά και στάθηκαν στο  βιότοπο του Λιβαδίου, γκρέμισαν τις παλιές ξερολιθιές, γκρέμισαν τα εγκαταλελειμμένα υπολείμματα και τειχίσματα των  Αγροτικών Φυλακών του Λιβαδίου. Έστεκαν από τις αρχές του 1900, καμαρωτά.  Τα σώριασαν οι σεισμοί χωρίς ταυτότητα, έτσι απλά  να φαίνονται ατάκτως ειρημένα!  Μήπως έπρεπε να γίνει αυτό, αφού για μας περιττά ήταν! Πού ήταν η Πολιτεία; Πού οι κληρονόμοι;  Πού ήταν όσοι είχαν κηρύξει τις Φυλακές διατηρητέες, για να τις υποστυλώσουν, να τις αξιοποιήσουν, να γίνει ένα αγροτικό μουσείο της περιοχής ή ένα ενεργό πολυκέντρο; Τώρα αναπαύτηκε η σκέψη μας και η Πολιτεία ησύχασε. Οι σεισμοί έδωσαν το τράτο τους, αλλά αφού είδαν και περίμεναν, είπαν να κλείσουν το κύκλο, και ένας άλλος κύκλος ιστορίας να αρχίσει.
Ο βιότοπος του Λιβαδίου χάθηκε από σεισμούς και από ανθρώπους, τα λατομεία έδιωξαν τα πουλιά, τα φουρνέλα  δούλευαν για να πάρουμε το υλικό,  τα σμπάρα άνοιξαν ρήγματα και έφυγε το νερό, ο δρόμος βουίζει από τα τροχοφόρα ολημερίς και τελικά έναν βιότοπος πέθανε. Επιπλέον, ο σεισμός ανύψωσε το έδαφος και εκτόπισε τη θάλασσα προς τα ανατολικά με αποτέλεσμα να χαθεί το αβαθές του Λιβαδίου, που ήταν για τις χελώνες τόπος ζευγαρώματος. Κι όμως αν κάτι χαθεί, άλλο αμέσως γεννιέται. Στο τράβηγμα προς τα μέσα της θάλασσας, έγινε πλάτωμα ξέρας που  προσφέρεται για τη μάζωξη οστράκων και σωλήνων- οστράκων. Βγήκαν οι σουληνολόγοι, με τα μακριά σκληρά σύρματα, και μάζευαν τις σωλήνες- όστρακα με μαλάκιο: για δόλωμα, για μεζέδες, για νοστιμιές με μακαρόνια. Άλλοι  με τσαπιά και φτιάρια, ακόμη και σήμερα, ψάχνουν στην νέα αμμουδιά να βρουν, καποσάντες και γυαλιστερές, όστρακα για ούζο και τσίπουρο. Εικόνες νεότερες, λαογραφικές και όμορφες, που αντικατέστησαν τις παλιές. Η πιο ονομαστή, που χάθηκε ολότελα,  ήταν να βλέπεις την πληθώρα από τρατολόους στο Λιβάδι, που με τα δίχτυα τους έκαναν «πελαωτό». Σούρωναν  χιλιάδες κυβικά  θαλασσινού νερού, πελαωμένοι τραβώντας τα δίχτυα  για την αθερίνα και το γόνο.
Τώρα οι σεισμοί συμπλήρωσαν τη λήθη του χρόνου, και χάθηκε αυτή η εικόνα.  Μα καθώς το μάτι φεύγει να σκαρφαλώσει σε μέρη που άλλαξαν με τους  φετινούς σεισμούς, σφραγίζω την περίπτωση του Λιβαδίου μια και ο σεισμός από αυτό το μέρος όρμησε και απλώθηκε. Το χωριό Λιβάδι και ο βιότοπός του ήταν τόπος δουλειάς, αντιφρονούντων, τιμωρών, αδικιών και σκληρής εργατιάς. Οι σεισμοί κατά καιρούς  τα άλλαξαν.
Καθώς το κύμα του σεισμού διάβηκε και από το ομώνυμο χωριό του Λιβαδίου, σημάδεψε οικίες ανεπανόρθωτα και την εκκλησιά του Αγίου Διονυσίου, την περιχαράκωσε με ρηγματώσεις. Αν και μετασεισμικό κτίσμα, δεν άντεξε στο χτύπημα, κάποιοι από το χωριό που βρίσκονται στην Αμερική πήραν να φροντίσουν το ναό. Ευλογημένη να είναι η πράξη τους, τους κτήτορες πάντα να μνημονεύουμε ζητά ο Θεός και οι σεισμοί, που δίνουν την ευκαιρία για προσφορά.
Μετά το χωριό Λιβάδι, σε άκρια εκβολής χειμάρρου έστεκε πλάι στη θάλασσα πυργόσπιτο, παλιό, ως έπαυλη του 17ου αιώνα. Το Σαμόλι, έτσι λέγεται η περιοχή και η παλιά έπαυλη- μουσείο, είχε το όνομα του  παλιού αφεντικού της, του Μαράκη Φορέστη και της σιόρας- Κάτε. Αρχοντιά, που πλάι της έβρισκαν εργασία και στήριγμα απλοί του λαού άνθρωποι. Τούτη η δίπατη οικία με τα παλαιά έπιπλα, τους καθρέπτες και τα μεγάλα κάδρα ελαιογραφίες, τις πολεμίστρες και τη φανερή και διάχυτη nobilita, ωσάν να την φύσηξε ο  άνεμος, την έγειρε στο πάνω πάτωμα από βόρεια προς νότια. Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του δεύτερου  σεισμού, έτρεξε και πήρε και σημάδευσε από βορειοδυτικέ προς νοτιανατολικά . Η έπαυλη έπεσε, σμπαραλιάστηκε, σκόρπισε, μάς πόνεσε σε όσους την είδαμε. Θυμάμαι, πως δεν με πόνεσε το γκρέμισμα των όμορφων πετροκτισμάτων του δρόμου, που οδηγεί σε αυτήν από το δημόσιο δρόμο, αλλά την ώρα που αντίκρισα το γέρμα του κτηρίου, φώναξα, κάκιωσα, γιατί είχα μνήμες και ο σεισμός μού τις στέρησε από την ορθότητά τους, από την τάξη τους. Ο νεότερος ο κληρονόμος του μνημείου ενήργησε σωστά μέσα στον πόνο. Έσωσε τα κειμήλια και ζήτησε άμεση βοήθεια για να κοντράρει τον σεισμό και να κρατήσει τη θύμηση. Ελπίζουμε πως το αναγνωρισμένο από το Υπουργείο μνημείο θα βρει την  όμορφη εικόνα του, όπως παλιά.
Προχωρώντας από το  χωριό Λιβάδι στο Ληξούρι βλέπεις τα σημάδια που αποτύπωσε ο σεισμός  στο πέρασμά του. Τειχίσματα δρόμου μισογκρεμισμένα  και ξερολιθιές πεσμένες, υποχωρήσεις μεγάλων τμημάτων του δρόμου, καθίσματα της ασφάλτου, για όλα αυτά ειπώθηκα πολλά. Ο καθένας είπε: τα κατά πως τα έκρινε και τον συνέφερε, κατά πως τα υπολόγισε με το μάτι του και το μυαλό του. Ένα είναι σίγουρο, πως οι σεισμοί φανέρωσαν σε δρόμους, σε δημόσια κτήρια, σε οικίες, σε  κατασκευές πρόχειρες, την κακοτεχνία μας, το κλέψιμο, την κακολογιά μας, τη μιζέρια μας για το φθηνό και το πρόχειρο, πάνω από όλα την απληστία μας που όλο και μεγαλώνει πιστεύοντας πως έτσι θα νικήσουμε τον θάνατο. Ξέχασαν οι παλιοί, μα και οι νέοι ακόμη και  όσοι κάτι ήξεραν από τα παλιά των σεισμών, πως ο σεισμός δεν κρύβεται, έρχεται όταν θέλει να γιομίσει το κενό του, όταν θέλει να σπρώξει για να πάρει το χώρο του, και, όταν ξεσπάσει, τότε οι άνθρωποι αναλογιζόμαστε για τα όσα κάναμε.
Τα Κουβαλάτα έπαθαν ζημιές, ο Άγιος Δημήτριος, χωριό πάνω στο πέρασμα του δρόμου, πληγώθηκε άσχημα. Σπίτια έγειραν, κολώνες λύγισαν και είδαμε τα της κατασκευής λάθη, αλλά και του σεισμού την ένταση, εφόσον ήταν δίπλα το λίκνο του και ταρακούνησε την περιοχή πιο πολύ. Ανάμεικτα όλα τα δίκια και τα άδικα σε τούτη την κρίση.
Πονάει πολύ το χτύπημα στον Κεχριώνα. Το ονομαστό πανηγύρι της Παναγίας της Κεχριωνιώτισας, στο ομώνυμο μοναστήρι, που ύψωνε χαρμόσυνα και εορταστικά πανηγύρι στο Αντιμήρι της Θεοτόκου, μοναδικό στην περιοχή της Παλικής και που γινόταν μεγαλόπρεπα σ’ αυτόν το ναό. Άνοιξε στο ατσούπι ο σεισμός μια μεγάλη τρύπα, τσάκισε την Αγία Τράπεζα και σαν τρελός για να φύγει και να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο,  κοντραστάρισε  στους τοίχους του ναού και τους ράγισε πολύ, βρίσκοντας διέξοδο από το δυτικό ατσούπι.
Και τ’ άλλα  χωριά της Παλικής πειράχτηκαν από τη μανία του Εγκέλαδου. Έπεσαν μάντρες, οικίες έπαθαν ζημιές,  στάνες και ξερολιθιές, ράγισαν τοίχοι, αλλά πιο πολύ οι εκκλησιές μας, λες και ο σεισμός ήθελε να τις εξαφανίσει.  Οι ναοί έπαθαν μεγάλες ρηγματώσεις, ανοίγματα στα ατσούπια τους, γκρεμίσματα σε πολλά σημεία εσωτερικά και εξωτερικά των τοίχων τους.
Πήρα να μετρήσω το κακό που έγινε σε αυτές, μα σταμάτησα το μέτρημα, λόγω που όλες σχεδόν έχουν πάθει τη ζημιά τους. Και γι’ αυτούς τους σεισμούς  οι ναοί αποτελούν σημεία μελέτης, για το πώς κινήθηκε το κύμα του, για το πώς χτύπησε τα μνημεία. Οι περισσότεροι ναοί ήταν παλιοί, άντεξαν σε σεισμούς από  των :1867,  του 1953, του 1972, του 1983 και άλλους. Φορτωμένοι με αθροιστικά προβλήματα χρόνων  οι ναοί προσπάθησαν να κρατήσουν τα υπέροχα «ρεστάμπολα», δηλαδή, τις μεγάλες σε μουσαμά εκκλησιαστικές αγιογραφικές παραστάσεις,  τα ξυλόγλυπτα τέμπλα τους, τις πληθωρικά διακοσμημένες ουρανίες από ντόπιους αγιογράφους. Χάσκουν τα εκκλησιαστικά μνημεία της Παλικής, και οι αρμόδιοι φορείς κολλάνε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Αγωνίζονται τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, αλλά άκρη δεν βγάζουν, εισπράττουν μόνο την απάντηση, «πως οι εκκλησιές έχουν άλλο νομικό πλαίσιο και θα δούμε τι θα κάνουμε». Μα ο καιρός δεν αργεί να έλθει με τα νερά και την υγρασία και τα μνημεία θα μπομπάρουν και τι θα αφήσουμε για ταυτότητα στους νεότερους! Πού είναι η Πολιτεία; Απουσιάζει! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Οι ναοί της Αγία Θέκλης, των Αποστόλων στα Χαυδάτα, του Αγίου Ιωάννη και της Παναγίας στην Κοντογεννάδα, ο Άγιος Ιωάννης στα Φαβατάτα, η Αργιλιώτισσα στα Χαυριάτα, ο Άγιος Διονύσιος στο Λιβάδι, η Παναγία στο Βουνό στα Δαμουλιανάτα, ο Άγιος Δημήτριος στα Καλάτα, η Παναγία στα Κομινάτα, η Παναγία των Κουβαλάτων και ο Άγιος Δημήτριος  στα Βλιχάτα, ο Άγιος Παντελεήμονας στα Λουκεράτα και τόσες άλλες στην Παλική και στα χωριά της Θηνιάς, εκκλησίες ιστορικές με θησαυρούς, έχουν μείνει στο έλεος της προσπάθειας εκείνων που πονάνε για την πολιτιστική κληρονομιά. Επίσης, στα μοναστήρια ο σεισμός  χάλασε την ομορφιά τους, το Κορωνάτο και τα Κηπούρια. Ελπίζουμε πως σύντομα θα αποκατασταθούν οι παλιές όμορφες εικόνες τους.
Και στο Ληξούρι μας, την πρώτη ιστορική πόλη του νησιού μας, η επίσκεψη των σεισμών ήταν απότομη και οργισμένη. Οι εκκλησίες, της Παναγίας της Περλιγκού, του προστάτη της πόλης μας του Αγίου Χαραλάμπους, της Αγίας Τριάδας, τις ταρακούνησαν και άφησαν σημάδια πολύ δυνατά οι σεισμοί και μέχρι να επισκευαστούν θα μείνουν αλειτούργητες.  Και τώρα, η μόνη ελπίδα είναι οι πρόχειρες μικρές εκκλησίες που στήνονται στους αύλειους χώρους των ναών, για να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους.
Από παλιά η μνήμη του σεισμού έχει αποτυπωθεί στο Ληξούρι και στην ευρύτερη περιοχή. Μια  μαρμάρινη μικρή πλάκα, εντοιχισμένη στην οικία Καλογηροπούλου, στην πλατεία Μηνιατών, μαρτυρεί ακόμη στους διαβάτες, για το πόσο τούτη η πόλη κουράστηκε από των σεισμών τις νευρικές συσπάσεις.
«Ενθυμού Ω διαβάτα
τρομεράν σεισμού  φοβέρα
πρόσεχε μην λησμονήσεις
την φρικώδη εκείνη μέρα
Ιανουαρίου στα είκοσι τρεις
όπου κατεστράφη η ατυχίς Πατρίς 1867.»
Γ. Μήλας
Και μέσα στη δίνη της καταστροφής αλλά και του άλλου σωσμού που φέρνει ο σεισμός, δηλαδή το ξύπνημα μας για σύνεση και ταπείνωση, πρόβαλλε η εικόνα των κοιμητηρίων. Τόσο στα χωριά όσο και στο Ληξούρι, έγινε μια Δευτέρα Παρουσία πριν της ώρας της. Ήθελε ο σεισμός να μας δείξει, πώς, δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά χρήσιμα και αναγκαία για μας, αυτά μπορούν να χαθούν, αλλά, και είναι εκείνα που κάτω από τα ασάλευτα κυπαρίσσια κοιμίζουν αιώνια ψυχές. Το Κοιμητήριο του Ληξουρίου δεν άντεξε! Έγινε το καλύτερο δείγμα μελέτης για το πώς κινήθηκε ο σεισμός, για το πώς δούλεψε η ενέργειά του, η οποία τσάκισε τα μνημεία, τα νεκρικάτα. Είθε να είναι ένα νέο εφαλτήριο η δράση του σεισμού για την Πολιτεία, ώστε να προσέξει το χώρο των Κοιμητηρίων.
Και καθώς η σκέψη απολογιστικά στέκεται σε μνημεία και κληροδοτήματα, ας σταθώ στο  προσεισμικό κτήριο του Νοσοκομείου Ληξουρίου, που άντεξε παρά την κακότητα ορισμένων για να το κλείσουν, εξυπηρετώντας παράξενα πολιτικά συμφέροντα.  Κατηγόρησαν την αντοχή του άδικα, μα αυτό δικαιώθηκε! Το επίσης  προσεισμικό κτήριο του Γηροκομείου δεν άντεξε, πληγώθηκαν τα εσωτερικά μοροφίντα του, άνοιξαν οι τοίχοι του, αλλά υπάρχει ελπίδα να τακτοποιηθεί στις επισκευές του, μια και βρέθηκε ο ευεργέτης..
Εκείνο που μας πονά πολύ, είναι η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη. Κόσμημα αρχιτεκτονικής, κτήριο του 1866, με ζωγραφιστά φατνώματα, με αρχεία και σπάνια βιβλία, σμπαράλιασε και μάτωσε άσχημα. Μερίμνησαν πολλοί στα λόγια,  πως θα βοηθήσουν, το κράτος είπε δεν έχουμε λεπτά! Ευτυχώς ασφαλίστηκαν τα αρχεία και τα κειμήλια, μα η βιβλιοθήκη, υπέροχο δείγμα επτανησιακής αρχιτεκτονικής περιμένει τη θετική όπως φαίνεται απόφαση του Υπουργείου που ανήκει, για να σωθεί.
Κεφάλαιο πόνου μέσα σε όλα ήταν και τα μνημεία, αγάλματα και προτομές, που σωριάστηκαν περιστροφικά στο έδαφος. Κάτι έγινε για την αποκατάστασή τους, λόγω που ερχόταν η ανάλογη στο χρόνο επέτειος και έπρεπε να τους αποδοθούν οι τιμές. Αλλιώς, ακόμη κάτω θα βρίσκονταν, δακρυσμένα και πληγωμένα, πρωτίστως για την αμέλειά μας.
Στην περιδιάβαση για όσα συνέβησαν στη σεισμική περίοδο, στεκόμαστε  πρώτα και κύρια πως ανθρώπινο θύμα δεν υπήρξε. Αυτό ήταν τυχερό από τους νόμους της φύσης και  δεύτερο από τα έργα των ανθρώπων. Τα σπίτια μας άντεξαν στην φοβερή επιτάχυνση του προς τα επάνου και από βορρά προς νότο. Δοκιμάστηκαν σε αυτήν την κρίση οι οικίες μας, ενώ  για τα δημόσια κτήρια, αντιστράφηκε η παροιμία μια και ήταν στο ζύγι λειψά « Χέρι που δεν πάει, τόπος δεν αδειάζει». Θα  την αναπροσάρμοζα για την περίσταση, «Την κλεψιά βλέπει  πρώτα ο σεισμός!» .
Εκείνο που το δίκιο του έχει, μια και στη θάλασσα τοιχίζεται, όπως κάθε λιμάνι, είναι το λιμάνι του Ληξουρίου. Γραμμές σεισμού ξέπλεκες και μπερδεμένες, ωσάν μαλλιά ανακατεμένα φάνταζαν όλες οι ανοίξεις που οι σεισμοί προκάλεσαν σε αυτόν το χώρο. Η προβλήτα  άνοιξε και  έγειρε  και τα καΐκια και τα άλλα πλεούμενα που σε γραμμή στοίχισης ήταν, μπατάρισαν και χτύπησαν στα σκαριά τους. Μέσα σε όλα τα φανερώματα και τα καμώματα των σεισμών, στάθηκαν και τα «προνοητικά» έργα των ανθρώπων και αυτά είναι : Το ψηλότατο καμπαναριό του Αγίου Γερασίμου Ληξουρίου και το παλιό κτήριο του Α΄  Δημοτικού, έργο του Κεφαλλονίτη αρχιτέκτονα Θουκυδίδη Βαλεντή. Το τελευταίο έργο ήταν πάντα ένα «φόβητρο» για τους Παληκησιάνους, πώς το κτήριο θα πέσει και θα σκοτώσει κόσμο. Αλλά το αντίθετο αποδείχτηκε έπειτα και από αυτούς τους σεισμούς. Μακάρι να παραμεριστούν οι κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες και το σχολείο να αποκατασταθεί σύμφωνα με τις τρέχουσες μελέτες.
Και ύστερα, μέσα στην αναμπουμπούλα του σεισμού και τα βουητά των ανθρώπων σειρά είχε η διαχείριση της κρίσης. Είναι αλήθεια, πως σε στιγμές ανάλογες, όπως πανικού, κρίσης,  μεγάλων προβλημάτων, φυσικών καταστροφών φαίνεται η αξία του νοήμονα και λογικού στο κατά πόσο άξια μπορεί να διαχειριστεί προς όφελος του κοινού τις στιγμές. Τούτο το αξίωμα φανέρωσαν ως αναγκαίο οι σεισμοί. Η Πολιτεία ενήργησε δυναμικά στην αρχή και πρόσφερε βοήθεια, έδωσε τα αναγκαία για να εξυπηρετηθούν οι πληγέντες. Ακολούθησε το δελτίο τροφών, το δόσιμο των ρούχων και των άλλων αγαθών.
             Ο σεισμός ένωσε τους ανθρώπους, κινητοποίησε Συλλόγους και Σωματεία για βοήθεια, έδωσε το μήνυμά για προσφορά στους Κεφαλλονίτες όπου γης αλλά και σε άλλους  πατριώτες για να στείλουν βοήθεια, το περίσσευμα της ψυχής τους.
Και έπειτα ήλθαν τα λόγια και οι ψίθυροι του καθενός. Άπληστο το μάτι, αχόρταγος ο άνθρωπος. Γιατί εκεί και όχι εδώ; Αυτό ερχόταν στα χείλη κάποιων. Από όλο το νησί ήρθαν στην Παλική για να συμμετέχουν στο γλέντι της προσφοράς. Ίσως η κρίση  που γεννά τον θάνατο, να ξυπνά και το άλογο στο μυαλό μας, να ξυπνά τα  ενστικτώδη τα πάθη μας για να νικήσουμε το φόβο.
Τελικά επικράτησε η ηρεμία, η τάξη. Αξιολογήθηκε σωστά η κατάσταση και μπόρεσαν να εξυπηρετηθούν αυτοί που είχαν πράγματι ανάγκη.
Παράξενοι στη λογική μας που είμαστε οι άνθρωποι! Και όταν πάρουμε εξουσία, ορμούμε επιβλητικά για να σκοτώσουμε με πολλούς τρόπους.
Παράλληλα με τα καλά και τα κακά τεκταινόμενα πορεύονταν και οι της δημοσιογραφικής πένας  και εικόνας εκπρόσωποι, που έπρεπε να σταθμίσουν την κατάσταση με αυτό που πουλάει. Εμπόριο του πόνου κατάντησε η σεισμική και μετασεισμική ακολουθία των  διαθέσεων του χαραχτήρα μας.
Πέρασαν όλα αυτά και κόπασαν οι σεισμοί και τα πάθη μας, κόπασαν και οι γραφίδες των δημοσιογράφων, μα το αποτέλεσμα βοά, ότι δεν προχώρησε σωστά η διαδικασία, αλλά φρεναρίστηκε σε γρανάζια, κινήθηκε υποκειμενικά. Τι κι αν  ο ποιητής Σολωμός είπε «Το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός , ευθύς εγιόμισε άνθη».
Σήμερα υπάρχουν αιτήσεις και απαιτήσεις από τους σεισμοπληγέντες, αλλά όλα κινούνται και όσα κινούνται, κατά συμφέρον και αυτά αργά.
Εν κατακλείδι στην κρίση που οι σεισμοί του 2014 έφεραν,  ένωσαν οι άνθρωποι τις δυνάμεις τους για να διώξουν τη θλίψη και να απαλύνουν το κακό. Όταν αυτό φάνηκε να υποχωρεί και να χαμογελά η ζωή μέσα στο ξεθάρρεμά της, άρχισαν οι γκρίνιες και τα παρατράγουδα. Κυρίως γιατί είναι απούσα η «δυναμική» Πολιτεία.
Δεν έφταναν και αυτά παρά στα όποια προβλήματα προστέθηκαν και η μικροεξυπηρετήσεις  των πολιτικών για άγρα ψήφων, με αποτέλεσμα να έρχεται το επιμέρους της πολιτικής που τροφοδοτείται από τον άκρα ατομισμό.
Μην ξεχνάμε, πως, σε κρίση και σε πόλεμο, καλούνται δυο: Οι γεωργοί και οι ποιητές, για  να στηρίξουν το λαό και την πατρίδα. Οι γεωργοί καλλιεργούν τη γη, «που είναι  τροφός και  άλλων τεχνών μητέρα..», όπως λέει ο Ξενοφώντας, ενώ οι ποιητές καλλιεργούν τον ουρανό για να εμψυχώσουν και να οδηγήσουν…    με αυτήν τη  σκέψη δανείζομαι το ποίημα- σονέττο του  Ληξουριώτη στοχαστή –ποιητή, Ανδρέα Λασκαράτου για το σεισμό του 1886, που έπληξε πάλι το Ληξούρι άσχημα.
«Σείρ’ τε στίχοι μου, δεν είν’ καταισχύνη,
Διακονέψ’τε και σεις καμμιά δεκάρα
Από τη σπλαγχνική νοημοσύνη,
Που βέβαια θαν’ αισθάνεται τρομάρα.
Στο ξαφνικό, και στη μεγάλη οδύνη
Του φρικώδη σεισμού, και στη λαχτάρα.
Δύστυχοι! Τι νυχτιά για σας εκείνη!
Τι φρίκη, τι απορπιά, τι αραχνιασμάρα!
Και ποια βοήθεια ήθελε μπορέσει
Ν ‘ ανακουφίση τα υποφέρματά σας;
Στες αγκάλες σας ποιος να ξαναθέση
Τα πλακωμένα δύστυχα παιδιά σας;
Μα, με το λίγο που κ’ εμείς μπορούμε
Σας λέμε πως , στον πόνο σας, πονούμε». 

Διαβάστηκε 203 φορές

αναδημοσίευση από τον kefalonitis com

Κατηγορία ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « O Nemo πέθανε στο μπλέντερ.Η καμπάνια της Greenpeace δεν έχει παραμυθένιο τέλος To Ληξούρι εκπέμπει sos »

Η Μόσχα δηλώνει προετοιμασμένη για τις κυρώσεις

Σχετικά με τις οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της, η Ρωσία απαντά ότι είναι «έτοιμη». Ο χρηματοπιστωτικός τομέας λειτουργεί κανονικά, ενώ από την 1η Αυγούστου σταματούν οι εισαγωγές ευρωπαϊκών αγροτικών προϊόντων.

Η Μόσχα έδειξε προετοιμασμένη έναντι της νέας φάσης κυρώσεων. Σήμερα το χρηματιστήριο και η αντιστοιχία του ρουβλιού με το ευρώ και το δολάριο δεν είχαν μεγάλες διακυμάνσεις, ούτε ιδιαίτερα πτωτικές τάσεις.

«Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εργάζονται σε κανονικές συνθήκες και αν χρειαστεί θα ληφθούν μέτρα στήριξης προς το συμφέρον των πελατών, των καταθετών και των πιστωτών», αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση της Τράπεζας Ρωσίας.

«Οι νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας αποτελούν ένα καθαρά πολιτικό μέτρο, είναι άδικες και έκνομες, θα επιφέρουν ζημιά και στις δύο πλευρές», τονίζεται επίσης σε ανακοίνωση της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας, της VTB. Αναφέρεται, επίσης, ότι η τράπεζα έχει πολύ καλό όνομα στους επενδυτικούς κύκλους ανά τον κόσμο και δεν έχει αμφιβολία ότι μπορεί να προσελκύσει κεφάλαια, και αν χρειαστεί όχι απαραίτητα από δυτικές τράπεζες.

Ελεύθερες συναλλαγές για κατόχους τραπεζικών καρτών

Το λογότυτο της ρωσικής τράπεζας VTB

Είναι χαρακτηριστικό ότι όχι τόσο οι Ρώσοι, όσο οι εκπρόσωποι δυτικών ιδρυμάτων έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι οι κυρώσεις δεν θα επηρεάσουν τη δουλειά τους στη Ρωσία. Αυτό έκαναν άμεσα οι εκπρόσωποι της VISA και MASTERCARD, τονίζοντας ότι οι κάτοχοι καρτών της VTB και άλλων τραπεζών που υπόκεινται σε κυρώσεις, μπορούν ελεύθερα να κάνουν συναλλαγές.

Το ίδιο βιάστηκε να ανακοινώσει και ο εκπρόσωπος των κρατικών ναυπηγείων της Γαλλίας Εμμανουέλ Γκοτέ λέγοντας ότι οι κυρώσεις των ΗΠΑ δεν μπορούν να εμποδίσουν την εκπλήρωση της παράδοσης των δύο ελικοπτεροφόρων τύπου «Μιστράλ» και ύψους 3,2 δις ευρώ στη Ρωσία.

Το πιο σημαντικό πάντως για την ΕΕ είναι ότι από 1ης Αυγούστου η Μόσχα αναμένεται να διακόψει τις εισαγωγές φρούτων και λαχανικών από την Πολωνία, ενώ ως το τέλος της εβδομάδας το ίδιο προτίθεται να κάνει και με για το σύνολο των υπόλοιπων των κρα χωρών της Ε.Ε. Το μέτρο πρόκειται να επεκταθεί στα γαλακτοκομικά και το κρέας, ενώ επίκειται απαγόρευση στις εισαγωγές παραγώγων από τη Γερμανία και τη Γαλλία για τα δεκάδες εστιατόρια της McDonald's.

Τέλος ανάμεσα στις εισαγωγές φρούτες που θα απαγορευτούν περιλαμβάνονται και τα ροδάκινα, βασικό αγροτικό προϊόν που εξάγει η Ελλάδα στη Ρωσία αυτό το διάστημα.

Δημήτρης Λιάτσος, Μόσχα       DW DE