Ασκήσεις αυτοπεποίθησης και στο βάθος 12 δισ. ευρώ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος που δικαιολογεί την αυτοπεποίθηση του πρωθυπουργού. Νιώθει ότι, αυτή τη φορά, βγαίνει κερδισμένος από τις συζητήσεις και τις κόντρες με τους Ευρωπαίους. Δεν έχει άδικο. Στο κάτω κάτω, το να κερδίζει η σοβαρότητα έναντι της χαβαλεδιάρικης ανοησίας, που επικράτησε επί επτάμηνο, είναι προς όφελος όλων.
Ακόμη και της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Δεν φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν ο Αντώνης Σαμαράς λάθεψε στην εκτίμηση της «αριστερής παρένθεσης» και προτίμησε να μείνει στην κεφαλή της Νέας Δημοκρατίας αντί να φροντίσει το συντομότερο για την εκλογή νέου αρχηγού.
Ακούω από τις πιο διαφορετικές κατευθύνσεις διάφορες εκ του προχείρου και πάντως άκρως κομματικές τοποθετήσεις για όσα προσπαθεί να επιτύχει ο κ. Τσίπρας.
Να συμφωνήσουμε πως από τις πράξεις της κυβέρνησης ξεχωρίζουν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η διάθεση συμβιβασμού της παράδοξης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με την πραγματικότητα της Ευρωζώνης, η οποία κυριαρχείται από το Λαϊκό Κόμμα, φίλιον προς τη Νέα Δημοκρατία, και τη σοσιαλδημοκρατία, που επιδιώκει ανανέωση της εκπροσώπησής της στη χώρα μας.
Το δεύτερο διακριτικό των πολιτικών που καταστρώνει η κυβέρνηση είναι οι βαρύτατοι φόροι στην πλάτη όσων με την εργασία τους, την επιχειρηματικότητά τους ή την περιουσία τους κατορθώνουν, μέσα από βαθύτατες ανατροπές και άδικη λιτότητα, να ανήκουν σε αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκή μεσαία τάξη.
Δεν αντιλαμβάνομαι όμως γιατί τα δύο αυτά χαρακτηριστικά θα μας κάνουν να καταδικάζουμε άκριτα όσα κάνει ο κ. Τσίπρας, ακόμη κι όταν αυτός είναι που έρχεται στα λόγια μας, υιοθετεί τις δικές μας αρχές χρηστής διαχείρισης των κοινών πραγμάτων και επιδιώκει έναν τίμιο συμβιβασμό με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Σε τελευταία ανάλυση, προτιμώ να κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας στις 24 Μαΐου παρά να μας παρασύρει μαζί του στο έρεβος του Grexit, του τυχοδιωκτισμού της δραχμής, της εθνικής απομόνωσης που θα έφερνε η άρνηση του χρέους ή της όξυνσης των ταξικών συγκρούσεων, επιδιώξεις πολλών αντιπολιτευομένων, εντός και εκτός επικράτειας. Κάθε πράγμα στην ώρα του. Η παρούσα στιγμή είναι ένας ουσιαστικός «θρίαμβος» για τον πρωθυπουργό και δεν υπάρχει ουδείς λόγος να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα για να δικαιολογήσουμε την οιανδήποτε κομματική προτίμηση του καθενός.
Ο «θρίαμβος» θα φανεί καλύτερα όταν θα έχει οριστικά κατοχυρωθεί ότι η κυβέρνηση θα πάρει πολλά, πάρα πολλά, λεφτά: κάτι λιγότερο από 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για ολόκληρη τη δόση δανείων, που θα της επιτρέπει να αποπληρώνει όλα τα λήγοντα ομόλογα· εξέλιξη που απομακρύνει οριστικά τον κίνδυνο εξόδου, βελτιώνει τις τιμές των κινητών αξιών και σταθεροποιεί τις προοπτικές αγοράς επενδυτικών κεφαλαίων.
Ακόμη και της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Δεν φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν ο Αντώνης Σαμαράς λάθεψε στην εκτίμηση της «αριστερής παρένθεσης» και προτίμησε να μείνει στην κεφαλή της Νέας Δημοκρατίας αντί να φροντίσει το συντομότερο για την εκλογή νέου αρχηγού.
Ακούω από τις πιο διαφορετικές κατευθύνσεις διάφορες εκ του προχείρου και πάντως άκρως κομματικές τοποθετήσεις για όσα προσπαθεί να επιτύχει ο κ. Τσίπρας.
Να συμφωνήσουμε πως από τις πράξεις της κυβέρνησης ξεχωρίζουν δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η διάθεση συμβιβασμού της παράδοξης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με την πραγματικότητα της Ευρωζώνης, η οποία κυριαρχείται από το Λαϊκό Κόμμα, φίλιον προς τη Νέα Δημοκρατία, και τη σοσιαλδημοκρατία, που επιδιώκει ανανέωση της εκπροσώπησής της στη χώρα μας.
Το δεύτερο διακριτικό των πολιτικών που καταστρώνει η κυβέρνηση είναι οι βαρύτατοι φόροι στην πλάτη όσων με την εργασία τους, την επιχειρηματικότητά τους ή την περιουσία τους κατορθώνουν, μέσα από βαθύτατες ανατροπές και άδικη λιτότητα, να ανήκουν σε αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκή μεσαία τάξη.
Δεν αντιλαμβάνομαι όμως γιατί τα δύο αυτά χαρακτηριστικά θα μας κάνουν να καταδικάζουμε άκριτα όσα κάνει ο κ. Τσίπρας, ακόμη κι όταν αυτός είναι που έρχεται στα λόγια μας, υιοθετεί τις δικές μας αρχές χρηστής διαχείρισης των κοινών πραγμάτων και επιδιώκει έναν τίμιο συμβιβασμό με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Σε τελευταία ανάλυση, προτιμώ να κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας στις 24 Μαΐου παρά να μας παρασύρει μαζί του στο έρεβος του Grexit, του τυχοδιωκτισμού της δραχμής, της εθνικής απομόνωσης που θα έφερνε η άρνηση του χρέους ή της όξυνσης των ταξικών συγκρούσεων, επιδιώξεις πολλών αντιπολιτευομένων, εντός και εκτός επικράτειας. Κάθε πράγμα στην ώρα του. Η παρούσα στιγμή είναι ένας ουσιαστικός «θρίαμβος» για τον πρωθυπουργό και δεν υπάρχει ουδείς λόγος να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα για να δικαιολογήσουμε την οιανδήποτε κομματική προτίμηση του καθενός.
Ο «θρίαμβος» θα φανεί καλύτερα όταν θα έχει οριστικά κατοχυρωθεί ότι η κυβέρνηση θα πάρει πολλά, πάρα πολλά, λεφτά: κάτι λιγότερο από 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για ολόκληρη τη δόση δανείων, που θα της επιτρέπει να αποπληρώνει όλα τα λήγοντα ομόλογα· εξέλιξη που απομακρύνει οριστικά τον κίνδυνο εξόδου, βελτιώνει τις τιμές των κινητών αξιών και σταθεροποιεί τις προοπτικές αγοράς επενδυτικών κεφαλαίων.
No comments:
Post a Comment