|
Saturday, 30 June 2012
Οι Εταίροι, οι Δανειστές και το «Παράσιτο» καταστρέφουν την Ελλάδα με μίσος!
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Η Ελληνική ελίτ είναι έρμαιο ενός ψωραλέου ευρωμεγαλοϊδεατισμού ο οποίος -χωρίς δική της παραγωγή ή εξειδίκευση στην παγκόσμια αγορά- την έχει καταντήσει Παράσιτο της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Όμως αντί να το παραδεχτεί καταστρέφει στην χώρα για να κερδίσει απλώς χρόνο μήπως και καταφέρει να μείνει τελικά στο Ευρώ.
Κερδίζει απλώς χρόνο ρίχνοντας στην άβυσσο αθώα θύματα. Άθλια Ελληνική ελίτ διαχρονικά ανίκανη και χωρίς δικό της σχέδιο ακόμη και μετά από τρία χρόνια κρίσης. Εκ του αποτελέσματος μπορούμε να δούμε καθαρά ότι ο χρόνος που κέρδισαν δεν ήταν για να σωθεί η χώρα τελικά, αλλά για να μεθοδευθεί η έξοδος κεφαλαίων με ασφάλεια στην Ελβετία. Μόνο αυτό συνέβη μεθοδικά ενώ δεν υπήρξε καν εθνικό σχέδιο. Η χώρα άλλωστε ήταν καταδικασμένη εξ αρχής και αυτό γράφτηκε σε διεθνή ΜΜΕ.
Η Κομισιόν σε έκθεσή της κάνει ταμείο και αναφέρει ότι 7 στους 10 Έλληνες είναι φτωχοί ζώντας στην ζώνη του ευρώ! Εκτός ευρώ απλά δεν έχουν κρίση.
Το 2011 οι άστεγοι στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 25%, σε σχέση με το 2009, και ανέρχονται σε 20.000. Πάνω από το ήμισυ των αστέγων εντοπίζονται στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το πρόβλημα των αστέγων έχει κάνει την εμφάνισή του και σε πόλεις όπως τα Χανιά, το Ηράκλειο Κρήτης και τα Τρίκαλα, αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Κομισιόν στην έκθεσή της δηλώνει δηλώνει ότι το 68% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ. δηλαδή με εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) και διαθέτει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοίκιο ή την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου.
Οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν το πρώτο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2011, στη χώρα μας είναι 400.000. Ακόμη επισημαίνει ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών στις οποίες αναμένεται επιδείνωση της απασχόλησης το δεύτερο εξάμηνο του 2012 στον τομέα των υπηρεσιών και των κατασκευών.
Η φτώχεια στην Ελλάδα είναι το αποτέλεσμα από λεγόμενο “ευρωπαϊκό όραμα” του Παρασίτου. Βρισκόμαστε σε μια πορεία στην οποία στο τέλος της το 5% των Ελλήνων θα είναι πολύ πλούσιοι και το 95% θα ζει σε παραγκουπόλεις και παραπήγματα χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για να βελτιώσει την ζωή του.
Η Κομισιόν αναφέρει ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2012 αναμένεται να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες κατά 18%. Ο αποκλεισμός των Ελλήνων από βασικά αγαθά όπως στέγη, τροφή, μόρφωση, υγεία, παιδεία είναι το τίμημα που όρισαν Οι Εταίροι, οι Δανειστές και αποδέχτηκε το “Παράσιτο” να πληρώσει ο Έλληνας, για να συντηρήσουν οι ελίτ την θέση τους στην ζώνη του ευρώ. Έτσι απλά χωρίς σχέδιο.
http://papaioannou.wordpress.com/2012/06/27/
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Η Ελληνική ελίτ είναι έρμαιο ενός ψωραλέου ευρωμεγαλοϊδεατισμού ο οποίος -χωρίς δική της παραγωγή ή εξειδίκευση στην παγκόσμια αγορά- την έχει καταντήσει Παράσιτο της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Όμως αντί να το παραδεχτεί καταστρέφει στην χώρα για να κερδίσει απλώς χρόνο μήπως και καταφέρει να μείνει τελικά στο Ευρώ.
Κερδίζει απλώς χρόνο ρίχνοντας στην άβυσσο αθώα θύματα. Άθλια Ελληνική ελίτ διαχρονικά ανίκανη και χωρίς δικό της σχέδιο ακόμη και μετά από τρία χρόνια κρίσης. Εκ του αποτελέσματος μπορούμε να δούμε καθαρά ότι ο χρόνος που κέρδισαν δεν ήταν για να σωθεί η χώρα τελικά, αλλά για να μεθοδευθεί η έξοδος κεφαλαίων με ασφάλεια στην Ελβετία. Μόνο αυτό συνέβη μεθοδικά ενώ δεν υπήρξε καν εθνικό σχέδιο. Η χώρα άλλωστε ήταν καταδικασμένη εξ αρχής και αυτό γράφτηκε σε διεθνή ΜΜΕ.
Η Κομισιόν σε έκθεσή της κάνει ταμείο και αναφέρει ότι 7 στους 10 Έλληνες είναι φτωχοί ζώντας στην ζώνη του ευρώ! Εκτός ευρώ απλά δεν έχουν κρίση.
Το 2011 οι άστεγοι στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 25%, σε σχέση με το 2009, και ανέρχονται σε 20.000. Πάνω από το ήμισυ των αστέγων εντοπίζονται στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το πρόβλημα των αστέγων έχει κάνει την εμφάνισή του και σε πόλεις όπως τα Χανιά, το Ηράκλειο Κρήτης και τα Τρίκαλα, αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Κομισιόν στην έκθεσή της δηλώνει δηλώνει ότι το 68% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ. δηλαδή με εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) και διαθέτει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοίκιο ή την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου.
Οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν το πρώτο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2011, στη χώρα μας είναι 400.000. Ακόμη επισημαίνει ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών στις οποίες αναμένεται επιδείνωση της απασχόλησης το δεύτερο εξάμηνο του 2012 στον τομέα των υπηρεσιών και των κατασκευών.
Η φτώχεια στην Ελλάδα είναι το αποτέλεσμα από λεγόμενο “ευρωπαϊκό όραμα” του Παρασίτου. Βρισκόμαστε σε μια πορεία στην οποία στο τέλος της το 5% των Ελλήνων θα είναι πολύ πλούσιοι και το 95% θα ζει σε παραγκουπόλεις και παραπήγματα χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα για να βελτιώσει την ζωή του.
Η Κομισιόν αναφέρει ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2012 αναμένεται να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες κατά 18%. Ο αποκλεισμός των Ελλήνων από βασικά αγαθά όπως στέγη, τροφή, μόρφωση, υγεία, παιδεία είναι το τίμημα που όρισαν Οι Εταίροι, οι Δανειστές και αποδέχτηκε το “Παράσιτο” να πληρώσει ο Έλληνας, για να συντηρήσουν οι ελίτ την θέση τους στην ζώνη του ευρώ. Έτσι απλά χωρίς σχέδιο.
http://papaioannou.wordpress.com/2012/06/27/
ΜΕ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΤΟΝ Μ. ΜΟΝΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΜΕΣΩ… ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗΣ
Πώς λέγεται ένας πολιτικά μετριοπαθής, τεχνοκράτης πρωθυπουργός και πολύπειρος τραπεζίτης ο οποίος με την τόλμη και την αποφασιστικότητά του διασώζει την ευρωπαϊκή ιδέα και δίδει το φιλί της ζωής στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα; Η απάντηση, από τα ξημερώματα της Παρασκευής, είναι απλή και ακούει στο όνομα: Μάριο Μόντι, ή αλλιώς, ο «σούπερ Μάριο» του ευρωπαϊκού Νότου. Η Σύνοδος των Βρυξελλών, που ολοκλήρωσε τις εργασίες της, δεν αποτέλεσε, τελικώς «ένα φιάσκο», αλλά αντιθέτως, έθεσε τα θεμέλια για ένα καλύτερο αύριο, με ενισχυμένη συνοχή και συνεργασία στην Ευρωζώνη.
«Πού πας»; Ρώτησε με ύφος που πρόδιδε ισχυρή αυτοπεποίθηση τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μόντι, ενώ ο πρώτος επιχειρούσε να βγει από την αίθουσα της διαπραγμάτευσης, περί τις 11:00 τη νύχτα, με προορισμό το αναλόγιο της αίθουσας του Τύπου, για να ανακοινώσει τα αποτελέσματα της Συνόδου.
Ο τόνος του Μάριο Μόντι έκανε τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να κοντοσταθεί, έχοντας καταλάβει ότι η βραδιά δεν επρόκειτο να τελειώσει όπως όλες οι προηγούμενες. «Αυτό σημαίνει ότι σε αυτή την αίθουσα είμαστε όμηροι»; Αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα η ευειδής Δανέζα πρωθυπουργός, Χέλε Τόρνινγκ Σμιτ, παίζοντας τον ρόλο που γνωρίζει καλύτερα - αυτόν του υποτακτικού με τους ισχυρούς και του αλαζόνος με τους ανίσχυρους (…).
Τελικώς, οι «27», οι οποίοι είχαν συμφωνήσει απλώς στην αποδέσμευση του πακέτου των 120 δισ. ευρώ για την ανάπτυξη και στην υιοθέτηση «ομολόγων έργου», βγήκαν από την αίθουσα της συνεδρίασης, αφήνοντας πίσω τους «17» του Ευρώ, αφού εκείνους αφορούσε η δεύτερη - και πιο κρίσιμη – φάση της διαπραγμάτευσης, η οποία κράτησε για ακόμη 3 (!) ώρες, έως τα ξημερώματα της Παρασκευής – οπότε και ανακοινώθηκαν τα τελικά συμπεράσματα.
Το «βέτο» της Ιταλίας και της Ισπανίας – ο Μόντι είχε εγκαίρως φροντίσει να «δέσει» στο άρμα του τονΜαριάνο Ραχόι, που και αυτός στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων – πέτυχε διάνα, με τον Ιταλό πρωθυπουργό να καθιστά σαφές ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνουν ανακοινώσεις, χωρίς την τελική συμφωνία για θωράκιση των δύο χωρών, μέσω της αγοράς των ομολόγων τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την απευθείας ενίσχυσης των τραπεζών από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης,EFSF και ESM – σημείο όπου ιδιαίτερα θετικό ρόλο διαδραμάτισε ο συνονόματός του διοικητής της ΕΚΤ,Ντράγκι.
Ποιο, όμως, ήταν το πρόσωπο το οποίο καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, με αποκορύφωμα την προτροπή προς τον Ρομπάι να καθίσει και πάλι στη θέση του, «λέγοντας όλη την αλήθεια», στάθηκε με μια ηρεμία που απέπνεε αυτοπεποίθηση κοντά στον Μόντι; Μα, ασφαλώς, ο άνθρωπος που η παρουσία του απετέλεσε την καθοριστική ένεση ζωής στο μπλοκ της υπεράσπισης των πιο ευάλωτων στην κρίση χωρών: ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ – εκείνος ακριβώς που ορισμένοι... «ελληνάρες» σπεύσανε να τον αποκαλέσουν, με απαξία, «Ολαντρεού».
Όσο για τη στάση της Άνγκελα Μέρκελ; άπαντες, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, σε Γερμανία, Ευρώπη και Αμερική χαρακτήρισαν την Σύνοδο των Βρυξελλών ως «μια καταφανή ήττα της Γερμανίδας Καγκελαρίου», η οποία – παρότι στις δηλώσεις της επεχείρησε εμφανώς να διασκεδάσει τις εντυπώσεις – αναγκάσθηκε σε γενναία υποχώρηση από τις εκπεφρασμένες θέσεις της, εισακούοντας τελικώς τη φωνή της λογικής και του «στενού» αλλά μεθοδικού μαρκαρίσματος των ηγετών του Νότου.
Ποιες είναι όμως οι κεντρικές αποφάσεις-κλειδιά για το μέλλον της Ευρωζώνης, που καλωσορίσθηκαν από όλους, περιλαμβανομένων των ανθρώπων της αγοράς, ως απολύτως θετικές:
1) Συμφωνία για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τους υπάρχοντες μηχανισμούς στήριξης EFSF και ESM, με αιχμή τον δεύτερο. Αυτή η απόφαση είναι καθοριστικής σημασίας, ιδίως για χώρες όπως η Ελλάδα, αφού τα κεφάλαια προς τις τράπεζες δεν θα καταβάλλονται από το κράτος και δεν θα το επιβαρύνουν, αποδεσμεύοντας έτσι σημαντικά κεφάλαια.
2) Συμφωνία για την αγορά ομολόγων χωρών που πιέζονται από τις αγορές από τους μηχανισμούς στήριξης, με στόχο τον έλεγχο και την άμεση αποσυμπίεση των spread για τις χώρες που σήμερα αναγκάζονται να δανείζονται με μη βιώσιμα επιτόκια.
3) Συμφωνία για αποδέσμευση Ευρωπαϊκών κεφαλαίων ύψους 120 δισ. ευρώ για την τόνωση της ανάπτυξης.
4) Συμφωνία για δημιουργία και υιοθέτηση ειδικών «ομολόγων έργου», τα οποία επίσης θα χρηματοδοτούν αναπτυξιακά έργα.
5) Επιπλέον, στο εξής οι χώρες που θα ζητούν χρηματική ενίσχυση δεν θα είναι υποχρεωμένες να μπουν σε «Μνημόνιο» ούτε να λογοδοτούν με επόπτη το ΔΝΤ, αλλά αντ’ αυτού θα υποχρεώνονται σε ένα «Μνημόνιο συναντίληψης», με τον κύριο εποπτικό ρόλο να επέχει η ΕΚΤ (στο σημείο αυτό επέμεινε η ‘Ανγκελα Μέρκελ, ως ύστατη «γραμμή άμυνας» στον συμβιβασμό στον οποίο τελικώς συμφώνησε).
Παράλληλα, οι Γερμανοί τονίζουν ότι «η άμεση βοήθεια του ESM στις τράπεζες θα επιτραπεί μόνον αφότου δημιουργηθεί ένας Μηχανισμός Εποπτείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», κάτι που το Spiegelχαρακτήρισε ως «μια μικρή παρηγοριά» για την Μέρκελ.
Ασφαλώς, πρέπει να τονισθεί ότι το σύνολο των μέτρων, μολονότι αποτελούν το επίσημο κείμενο συμφωνίας της Συνόδου – η οποία χαρακτηρίσθηκε «ιστορικής σημασίας» από τους αναλυτές – στην ουσία θα χρειασθείκάποιος χρόνος ώστε να εφαρμοσθούν πλήρως, ενώ η διαπραγμάτευση όσον αφορά στα ειδικά εργαλεία και την εποπτεία τους αναμένεται να συνεχισθεί με ένταση και να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του έτους.
Ωστόσο, ως ιδιαίτερα θετικό αξιολογείται το γεγονός ότι στη Σύνοδο αποφασίστηκε – και σε αυτό εν πολλοίς οφείλεται και η επιτυχία της - να γίνει χρήση οργάνων και θεσμών που ήδη υπάρχουν ( EFSF – ESM- Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) και όχι να αναλωθεί κρίσιμος χρόνος στην πρόταση και επεξεργασία νέων και πιθανότατα πιο σύνθετων και χρονοβόρων «χρηματοπιστωτικών θεσμών». Αυτή άλλωστε ήταν η «γραμμή» που διέρρεε από το περιβάλλον του Φρανσουά Ολάντ τις τελευταίες ώρες πριν από την έναρξη της Συνόδου.
Όσο για την υποδοχή των συμπερασμάτων της Συνόδου των Βρυξελλών από τον ευρωπαϊκό Τύπο, η εστίαση έγινε στην σαφή επικράτηση του Νότου, υπό τον Μάριο Μόντι, έναντι του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Δανία, Φινλανδία), και στην «καταφανή διπλωματική ήττα της καγκελαρίου Μέρκελ», η οποία παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, εξαναγκάσθηκε σε μία σαφή υποχώρηση από τις θέσεις της περί συνέχισης της σκληρής λιτότητας.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα και η ουσία είναι πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες – περιλαμβανομένης, για να είμαστε δίκαιοι, της Άνγκελα Μέρκελ - στάθηκαν αντάξιοι των μεγάλων προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί, δίνοντας με τον επελθόντα συμβιβασμό το «φιλί της ζωής» τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην Ευρωπαϊκή ιδέα, η οποία από τα ξημερώματα της Παρασκευής είναι ζωντανή, με πνεύμα περισσότερης συνεργασίας και αλληλεγγύης από ό,τι πριν από την Σύνοδο Κορυφής.
Τέλος, ως προς την Ελλάδα, με μεγάλη ικανοποίηση από την Αθήνα έγινε δεκτή η πρώτη αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις αποφάσεις της Συνόδου, από όπου τονιζόταν η θέση πως «το ελληνικό Μνημόνιο χρειάζεται αλλαγές στους όρους του».
Ίσως να ξημερώνει από την Δευτέρα μια καλύτερη ημέρα για την Ελλάδα, μετά από τόσες εντάσεις, τόσες αγωνίες, τόσες θυσίες και τόση απελπισία που απειλεί καθημερινά, πλέον, την κοινωνική συνοχή και ειρήνη στη χώρα που γέννησε την Δημοκρατία…
Ο "τραπεζίτης που βγήκε από τον Παράδεισο", Μάριο Μόντι,
πρωθυπουργός της Ιταλίας...
πρωθυπουργός της Ιταλίας...
«Πού πας»; Ρώτησε με ύφος που πρόδιδε ισχυρή αυτοπεποίθηση τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μόντι, ενώ ο πρώτος επιχειρούσε να βγει από την αίθουσα της διαπραγμάτευσης, περί τις 11:00 τη νύχτα, με προορισμό το αναλόγιο της αίθουσας του Τύπου, για να ανακοινώσει τα αποτελέσματα της Συνόδου.
Ο τόνος του Μάριο Μόντι έκανε τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να κοντοσταθεί, έχοντας καταλάβει ότι η βραδιά δεν επρόκειτο να τελειώσει όπως όλες οι προηγούμενες. «Αυτό σημαίνει ότι σε αυτή την αίθουσα είμαστε όμηροι»; Αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα η ευειδής Δανέζα πρωθυπουργός, Χέλε Τόρνινγκ Σμιτ, παίζοντας τον ρόλο που γνωρίζει καλύτερα - αυτόν του υποτακτικού με τους ισχυρούς και του αλαζόνος με τους ανίσχυρους (…).
Τελικώς, οι «27», οι οποίοι είχαν συμφωνήσει απλώς στην αποδέσμευση του πακέτου των 120 δισ. ευρώ για την ανάπτυξη και στην υιοθέτηση «ομολόγων έργου», βγήκαν από την αίθουσα της συνεδρίασης, αφήνοντας πίσω τους «17» του Ευρώ, αφού εκείνους αφορούσε η δεύτερη - και πιο κρίσιμη – φάση της διαπραγμάτευσης, η οποία κράτησε για ακόμη 3 (!) ώρες, έως τα ξημερώματα της Παρασκευής – οπότε και ανακοινώθηκαν τα τελικά συμπεράσματα.
Το «βέτο» της Ιταλίας και της Ισπανίας – ο Μόντι είχε εγκαίρως φροντίσει να «δέσει» στο άρμα του τονΜαριάνο Ραχόι, που και αυτός στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων – πέτυχε διάνα, με τον Ιταλό πρωθυπουργό να καθιστά σαφές ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνουν ανακοινώσεις, χωρίς την τελική συμφωνία για θωράκιση των δύο χωρών, μέσω της αγοράς των ομολόγων τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την απευθείας ενίσχυσης των τραπεζών από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης,EFSF και ESM – σημείο όπου ιδιαίτερα θετικό ρόλο διαδραμάτισε ο συνονόματός του διοικητής της ΕΚΤ,Ντράγκι.
Ποιο, όμως, ήταν το πρόσωπο το οποίο καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς, με αποκορύφωμα την προτροπή προς τον Ρομπάι να καθίσει και πάλι στη θέση του, «λέγοντας όλη την αλήθεια», στάθηκε με μια ηρεμία που απέπνεε αυτοπεποίθηση κοντά στον Μόντι; Μα, ασφαλώς, ο άνθρωπος που η παρουσία του απετέλεσε την καθοριστική ένεση ζωής στο μπλοκ της υπεράσπισης των πιο ευάλωτων στην κρίση χωρών: ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ – εκείνος ακριβώς που ορισμένοι... «ελληνάρες» σπεύσανε να τον αποκαλέσουν, με απαξία, «Ολαντρεού».
Όσο για τη στάση της Άνγκελα Μέρκελ; άπαντες, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, σε Γερμανία, Ευρώπη και Αμερική χαρακτήρισαν την Σύνοδο των Βρυξελλών ως «μια καταφανή ήττα της Γερμανίδας Καγκελαρίου», η οποία – παρότι στις δηλώσεις της επεχείρησε εμφανώς να διασκεδάσει τις εντυπώσεις – αναγκάσθηκε σε γενναία υποχώρηση από τις εκπεφρασμένες θέσεις της, εισακούοντας τελικώς τη φωνή της λογικής και του «στενού» αλλά μεθοδικού μαρκαρίσματος των ηγετών του Νότου.
Ποιες είναι όμως οι κεντρικές αποφάσεις-κλειδιά για το μέλλον της Ευρωζώνης, που καλωσορίσθηκαν από όλους, περιλαμβανομένων των ανθρώπων της αγοράς, ως απολύτως θετικές:
1) Συμφωνία για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τους υπάρχοντες μηχανισμούς στήριξης EFSF και ESM, με αιχμή τον δεύτερο. Αυτή η απόφαση είναι καθοριστικής σημασίας, ιδίως για χώρες όπως η Ελλάδα, αφού τα κεφάλαια προς τις τράπεζες δεν θα καταβάλλονται από το κράτος και δεν θα το επιβαρύνουν, αποδεσμεύοντας έτσι σημαντικά κεφάλαια.
2) Συμφωνία για την αγορά ομολόγων χωρών που πιέζονται από τις αγορές από τους μηχανισμούς στήριξης, με στόχο τον έλεγχο και την άμεση αποσυμπίεση των spread για τις χώρες που σήμερα αναγκάζονται να δανείζονται με μη βιώσιμα επιτόκια.
3) Συμφωνία για αποδέσμευση Ευρωπαϊκών κεφαλαίων ύψους 120 δισ. ευρώ για την τόνωση της ανάπτυξης.
4) Συμφωνία για δημιουργία και υιοθέτηση ειδικών «ομολόγων έργου», τα οποία επίσης θα χρηματοδοτούν αναπτυξιακά έργα.
5) Επιπλέον, στο εξής οι χώρες που θα ζητούν χρηματική ενίσχυση δεν θα είναι υποχρεωμένες να μπουν σε «Μνημόνιο» ούτε να λογοδοτούν με επόπτη το ΔΝΤ, αλλά αντ’ αυτού θα υποχρεώνονται σε ένα «Μνημόνιο συναντίληψης», με τον κύριο εποπτικό ρόλο να επέχει η ΕΚΤ (στο σημείο αυτό επέμεινε η ‘Ανγκελα Μέρκελ, ως ύστατη «γραμμή άμυνας» στον συμβιβασμό στον οποίο τελικώς συμφώνησε).
Παράλληλα, οι Γερμανοί τονίζουν ότι «η άμεση βοήθεια του ESM στις τράπεζες θα επιτραπεί μόνον αφότου δημιουργηθεί ένας Μηχανισμός Εποπτείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», κάτι που το Spiegelχαρακτήρισε ως «μια μικρή παρηγοριά» για την Μέρκελ.
Ασφαλώς, πρέπει να τονισθεί ότι το σύνολο των μέτρων, μολονότι αποτελούν το επίσημο κείμενο συμφωνίας της Συνόδου – η οποία χαρακτηρίσθηκε «ιστορικής σημασίας» από τους αναλυτές – στην ουσία θα χρειασθείκάποιος χρόνος ώστε να εφαρμοσθούν πλήρως, ενώ η διαπραγμάτευση όσον αφορά στα ειδικά εργαλεία και την εποπτεία τους αναμένεται να συνεχισθεί με ένταση και να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του έτους.
Ωστόσο, ως ιδιαίτερα θετικό αξιολογείται το γεγονός ότι στη Σύνοδο αποφασίστηκε – και σε αυτό εν πολλοίς οφείλεται και η επιτυχία της - να γίνει χρήση οργάνων και θεσμών που ήδη υπάρχουν ( EFSF – ESM- Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων) και όχι να αναλωθεί κρίσιμος χρόνος στην πρόταση και επεξεργασία νέων και πιθανότατα πιο σύνθετων και χρονοβόρων «χρηματοπιστωτικών θεσμών». Αυτή άλλωστε ήταν η «γραμμή» που διέρρεε από το περιβάλλον του Φρανσουά Ολάντ τις τελευταίες ώρες πριν από την έναρξη της Συνόδου.
Όσο για την υποδοχή των συμπερασμάτων της Συνόδου των Βρυξελλών από τον ευρωπαϊκό Τύπο, η εστίαση έγινε στην σαφή επικράτηση του Νότου, υπό τον Μάριο Μόντι, έναντι του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Δανία, Φινλανδία), και στην «καταφανή διπλωματική ήττα της καγκελαρίου Μέρκελ», η οποία παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, εξαναγκάσθηκε σε μία σαφή υποχώρηση από τις θέσεις της περί συνέχισης της σκληρής λιτότητας.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα και η ουσία είναι πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες – περιλαμβανομένης, για να είμαστε δίκαιοι, της Άνγκελα Μέρκελ - στάθηκαν αντάξιοι των μεγάλων προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί, δίνοντας με τον επελθόντα συμβιβασμό το «φιλί της ζωής» τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην Ευρωπαϊκή ιδέα, η οποία από τα ξημερώματα της Παρασκευής είναι ζωντανή, με πνεύμα περισσότερης συνεργασίας και αλληλεγγύης από ό,τι πριν από την Σύνοδο Κορυφής.
Τέλος, ως προς την Ελλάδα, με μεγάλη ικανοποίηση από την Αθήνα έγινε δεκτή η πρώτη αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις αποφάσεις της Συνόδου, από όπου τονιζόταν η θέση πως «το ελληνικό Μνημόνιο χρειάζεται αλλαγές στους όρους του».
Ίσως να ξημερώνει από την Δευτέρα μια καλύτερη ημέρα για την Ελλάδα, μετά από τόσες εντάσεις, τόσες αγωνίες, τόσες θυσίες και τόση απελπισία που απειλεί καθημερινά, πλέον, την κοινωνική συνοχή και ειρήνη στη χώρα που γέννησε την Δημοκρατία…
ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΞΑΓΩΓΕΩΝΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ
Τις σημαντικότερες προκλήσεις και ευκαιρίες για τις εξωστρεφείς ελληνικές επιχειρήσεις, μέσα από τα μάτια ορισμένων εκ των πιο έμπειρων export managers της χώρας, καταγράφει μία νέα έρευνα του γραφείου Αθήνας της Stanton Chase International, με την υποστήριξη του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΠΣΕ).
Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε σχετική έρευνα που διεξήχθη τον Απρίλιο απάντησαν πως οι εξαγωγές θα συνεισφέρουν στην ανάκαμψη της Ελλάδας (75,4%).
Οι κλάδοι όπου αναμένονται εξελίξεις είναι τα αγροτικά προϊόντα (78% των απαντήσεων), η ενέργεια (49,2%), η ελληνική γαστρονομία (42,4%), οι υπηρεσίες (31,4%), η βιομηχανία (25,4%) και τα καταναλωτικά προϊόντα (22,9%).
Αναφορικά σε επιμέρους κατηγορίες προϊόντων, αναφέρθηκαν χαρακτηριστικά τα φρούτα / λαχανικά (62,7% των απαντήσεων), ιχθυοκαλλιέργεια (50,8%), τα γαλακτοκομικά (37,3%), τα φαρμακευτικά (28,8%), το πετρέλαιο (25,4%) και το αλουμίνιο (20,3%).
Όπως δήλωσε η πρόεδρος του ΠΣΕ, κ. Χριστίνα Σακελλαρίδη «με τα νέα στοιχεία για τον περασμένο Απρίλιο να δείχνουν μείωση των εξαγωγών (χωρίς τα πετρελαιοειδή) κατά 3,2%, στο 1,04 δισ. ευρώ από 1,22 δισ. τον Απρίλιο του 2011, έναντι αρχικής εκτίμησης για οριακή αύξηση κατά 0,3%, καθίσταται ακόμη πιο αναγκαία η αποτελεσματική στόχευση των ελληνικών εξαγωγών, σε επίπεδο γεωγραφικών περιοχών και δυναμικών κλάδων παραγωγής».
Ως κυριότερες γεωγραφικές περιοχές, τα στελέχη των εταιρειών που συμμετείχαν στο δείγμα ανέδειξαν σε σειρά προτεραιότητας την Ανατολική Ευρώπη (79,7%), τη Δυτική Ευρώπη (72%), την Ασία (50,8%), την Αφρική (44,1%), την Αμερική (42,4%), την Αυστραλία (31,4%) και τη Ρωσία (28%).
Σχετικά με «τα δυνατά σημεία» αλλά και «τις ευκαιρίες» που παρουσιάζονται για τα ελληνικά εξαγώγιμα προϊόντα, αναφέρθηκαν κατά σειρά σημαντικότητας η Ποιότητα (50,8%), η Πρόσβαση στις αναδυόμενες αγορές (43,2%), η Τάση στην Μεσογειακή διατροφή (37,3%), ο Τουρισμός (36,4%), το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό (32,2%), η Παραμετροποίηση των Προϊόντων ανά αγορά (26,3%). Στην τελευταία θέση βαθμολογήθηκε η υποστήριξη από το κράτος και το τραπεζικό σύστημα (25,4%).
Γενικά, αποτέλεσε κοινό τόπο η ανάγκη για περαιτέρω διευκόλυνση των εξωστρεφών επιχειρήσεων, με τη Γραφειοκρατία να αναδεικνύεται ως το υπ’ αριθμόν 1 εμπόδιο στην ανάπτυξη. Αλλα εμπόδια που αναφέρθηκαν είχαν να κάνουν με την έλλειψη εξειδικευμένου marketing για τις εξαγωγές, μη επαρκή κουλτούρα και εμπειρία εξαγωγών, πιέσεις από ανταγωνιστικά κράτη, θέματα κόστους καθώς και παραγωγικής επάρκειας.
Αναλύοντας τις προτεραιότητες των εξαγωγικών τμημάτων, η έρευνα κατέληξε σε 4 βασικούς άξονες:
1) Ανεύρεση και ορθή αξιολόγηση των διανομέων, 2) Πρόσβαση σε διεθνή στοιχεία αγορών, 3) Διαθεσιμότητα προϊόντος, 4) Υποστήριξη εντός της εταιρείας.
Όπως τόνισαν οι ίδιοι οι ειδικοί, το 2011, κατά το οποίο σημειώθηκε το ιστορικό ρεκόρ εξωστρέφειας των 22,5 δισ. ευρώ, βασικοί παράγοντες που επέδρασαν στην απόδοση των εξαγωγικών στελεχών ήταν οι πιέσεις τιμών, η έμφαση στο κόστος παραγωγής, ο ανταγωνισμός, η ύφεση και οι επιχειρησιακές αναδιοργανώσεις.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ειδικοί των εξαγωγών αναγνωρίζουν την ανάγκη της δραστικής αλλαγής, του μετασχηματισμού στις εταιρείες τους. Θεωρούν σε αυτή τη διαδικασία ως μεγαλύτερα εμπόδια τους την έλλειψη ευελιξίας και προσαρμοστικότητας (56.8%).
Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε σχετική έρευνα που διεξήχθη τον Απρίλιο απάντησαν πως οι εξαγωγές θα συνεισφέρουν στην ανάκαμψη της Ελλάδας (75,4%).
Οι κλάδοι όπου αναμένονται εξελίξεις είναι τα αγροτικά προϊόντα (78% των απαντήσεων), η ενέργεια (49,2%), η ελληνική γαστρονομία (42,4%), οι υπηρεσίες (31,4%), η βιομηχανία (25,4%) και τα καταναλωτικά προϊόντα (22,9%).
Αναφορικά σε επιμέρους κατηγορίες προϊόντων, αναφέρθηκαν χαρακτηριστικά τα φρούτα / λαχανικά (62,7% των απαντήσεων), ιχθυοκαλλιέργεια (50,8%), τα γαλακτοκομικά (37,3%), τα φαρμακευτικά (28,8%), το πετρέλαιο (25,4%) και το αλουμίνιο (20,3%).
Όπως δήλωσε η πρόεδρος του ΠΣΕ, κ. Χριστίνα Σακελλαρίδη «με τα νέα στοιχεία για τον περασμένο Απρίλιο να δείχνουν μείωση των εξαγωγών (χωρίς τα πετρελαιοειδή) κατά 3,2%, στο 1,04 δισ. ευρώ από 1,22 δισ. τον Απρίλιο του 2011, έναντι αρχικής εκτίμησης για οριακή αύξηση κατά 0,3%, καθίσταται ακόμη πιο αναγκαία η αποτελεσματική στόχευση των ελληνικών εξαγωγών, σε επίπεδο γεωγραφικών περιοχών και δυναμικών κλάδων παραγωγής».
Ως κυριότερες γεωγραφικές περιοχές, τα στελέχη των εταιρειών που συμμετείχαν στο δείγμα ανέδειξαν σε σειρά προτεραιότητας την Ανατολική Ευρώπη (79,7%), τη Δυτική Ευρώπη (72%), την Ασία (50,8%), την Αφρική (44,1%), την Αμερική (42,4%), την Αυστραλία (31,4%) και τη Ρωσία (28%).
Σχετικά με «τα δυνατά σημεία» αλλά και «τις ευκαιρίες» που παρουσιάζονται για τα ελληνικά εξαγώγιμα προϊόντα, αναφέρθηκαν κατά σειρά σημαντικότητας η Ποιότητα (50,8%), η Πρόσβαση στις αναδυόμενες αγορές (43,2%), η Τάση στην Μεσογειακή διατροφή (37,3%), ο Τουρισμός (36,4%), το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό (32,2%), η Παραμετροποίηση των Προϊόντων ανά αγορά (26,3%). Στην τελευταία θέση βαθμολογήθηκε η υποστήριξη από το κράτος και το τραπεζικό σύστημα (25,4%).
Γενικά, αποτέλεσε κοινό τόπο η ανάγκη για περαιτέρω διευκόλυνση των εξωστρεφών επιχειρήσεων, με τη Γραφειοκρατία να αναδεικνύεται ως το υπ’ αριθμόν 1 εμπόδιο στην ανάπτυξη. Αλλα εμπόδια που αναφέρθηκαν είχαν να κάνουν με την έλλειψη εξειδικευμένου marketing για τις εξαγωγές, μη επαρκή κουλτούρα και εμπειρία εξαγωγών, πιέσεις από ανταγωνιστικά κράτη, θέματα κόστους καθώς και παραγωγικής επάρκειας.
Αναλύοντας τις προτεραιότητες των εξαγωγικών τμημάτων, η έρευνα κατέληξε σε 4 βασικούς άξονες:
1) Ανεύρεση και ορθή αξιολόγηση των διανομέων, 2) Πρόσβαση σε διεθνή στοιχεία αγορών, 3) Διαθεσιμότητα προϊόντος, 4) Υποστήριξη εντός της εταιρείας.
Όπως τόνισαν οι ίδιοι οι ειδικοί, το 2011, κατά το οποίο σημειώθηκε το ιστορικό ρεκόρ εξωστρέφειας των 22,5 δισ. ευρώ, βασικοί παράγοντες που επέδρασαν στην απόδοση των εξαγωγικών στελεχών ήταν οι πιέσεις τιμών, η έμφαση στο κόστος παραγωγής, ο ανταγωνισμός, η ύφεση και οι επιχειρησιακές αναδιοργανώσεις.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ειδικοί των εξαγωγών αναγνωρίζουν την ανάγκη της δραστικής αλλαγής, του μετασχηματισμού στις εταιρείες τους. Θεωρούν σε αυτή τη διαδικασία ως μεγαλύτερα εμπόδια τους την έλλειψη ευελιξίας και προσαρμοστικότητας (56.8%).
Μην παίζετε με τις πρίζες. Στο τέλος του καλωδίου δεν βρίσκεται η ξυριστική μηχανή σας!
Νομίζω ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλα παιδιά, γνωρίζουν πολύ καλά τι συνέβη στη χώρα τα τελευταία σχεδόν τρία χρόνια, γνωρίζουν τα αίτια της ήττας του κόμματός τους (πλήρης αναντιστοιχία προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικών αποφάσεων), γνωρίζουν και τους υπευθύνους.
Ως εκ τούτου, δεν πιστεύω ότι ο πρόεδρός τους κ. Βενιζέλος χρειάζεται να θέτει σε κίνδυνο τα πρώτα δύσκολα βήματα αυτού του «παιδιού της ανάγκης» που είναι η τρικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να τους παρηγορήσει.
Και επιτέλους, το μασάζ προς ανθρώπους που έλαβαν μέρος στην ήττα, δεν μπορεί να προκαλεί ενδοκυβερνητικά προβλήματα – αρκετά έχει ήδη λόγω ιδιαιτεροτήτων και άλλων αντιξοοτήτων η κυβέρνηση.
Επομένως, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο, κατά την συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, παρουσία του Γ. Παπανδρέου, έπρεπε ο κ. Βενιζέλος οπωσδήποτε να επιτεθεί στη Νέα Δημοκρατία με την οποία συγκυβερνά.
Και, επιτέλους, τι σημαίνει η επισήμανσή του πως με τη Ν.Δ. δεν ταυτίζεται ούτε αξιακά, ούτε πολιτικά;
Τι διαφορές υπάρχουν στην ασκηθείσα πολιτική – διότι, αν υπάρχουν, δεν τις είδαμε – αν εξαιρέσουμε την παρουσία της λέξης «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του κόμματος;
Και ποιες είναι αυτές οι υπέρτατες αξίες που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ και οι οποίες είναι τόσο ξεχωριστές, που δεν τις έχει κανένας άλλος επί του πλανήτου;
Ποια είναι αυτή η ξεχωριστή «πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα»; Οι περικοπές και τα χαράτσια, επειδή επί δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε τίποτε άλλο;
Και τι είναι πάλι αυτά τα περσινά ξινά σταφύλια περί τεράστιας ευθύνης της Ν.Δ. «για το σημείο που φτάσαμε»;
Τι είδους επίθεση είναι πάλι αυτή, περί της αντιμνημονιακής στάσης της Ν.Δ. στην πρώτη φάση – όταν δηλαδή οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οδηγούσαν τη χώρα στο Μνημόνιο, μετά από ένα εξάμηνο πλήρους αδράνειας και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν;
Και ποια είναι δηλαδή η (αξιοκατάκριτη) κατά τον κ. Βενιζέλο στάση της Ν.Δ. στη «δεύτερη φάση», όταν, όπως είπε, «στέρησε από την κυβέρνηση Παπαδήμου τον αναγκαίο χρονικό ορίζοντα και την πλήρη διαπραγματευτική ισχύ»;
Επειδή, τάχαμου, η Ν.Δ. «οδήγησε τυφλά, χωρίς επίγνωση, τη χώρα στις εκλογές του Μαΐου»;
Δεν στήριξε η Ν.Δ. την κυβέρνηση Παπαδήμου; Προφανώς!
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος τι έκανε για την κυβέρνηση Παπαδήμου; Ούτε να μαζέψει τους αρχομανείς δεν μπόρεσε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων, που ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΕ!
Τώρα, κάνει μασάζ, μανικούρ και πεντικιούρ στους ηττημένους αρχομανείς, που ήθελαν να είναι μέλη και αυτής της κυβέρνησης!
Το ίδιο θα ήταν αν τους είχε τραβήξει πίσω και δινόταν η ευκαιρία στον Παπαδήμο να σχηματίσει μια κυβέρνηση αλά Μόντι;
Και, με συγχωρείτε, αλλά τι συμμετοχή μπορεί να έχει ένα κόμμα το οποίο στηρίζε μια κυβέρνηση από όπου δεν έχει αποσυρθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από τους προηγούμενους υπουργούς και υφυπουργούς;
Τώρα, είναι αργά για οσιομάρτυρες.
Και επομένως δεν έχει νόημα να αναφέρεται ο κ. Βενιζέλος προσωπικά στον κ. Σαμαρά, λέγοντας πως ελπίζει να καταλάβει όσα δεν κατάλαβε για την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ σήκωνε μόνο του τον σταυρό του μαρτυρίου.
Τότε, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, ο κ. Βενιζέλος κατηγορούσε τη Ν.Δ. ότι συγκυβερνά αντιπολιτευόμενη και αντιπολιτεύεται συγκυβερνώντας – κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.
Και τι άλλο μπορούσε να κάνει όταν ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δεν κατάφερε να στείλει μερικούς στο σπίτι τους, παρά τους κράτησε όλους στις θέσεις τους από τον πρώτο ως τον τελευταίο;
Τώρα, ο κ. Βενιζέλος δείχνει να κάνει αυτό για το οποίο κατηγορούσε τη Ν.Δ. – αλλά σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, διότι υποτίθεται ότι έχουμε μια κανονική κυβέρνηση συνεργασίας.
Έβαλε μερικούς υπουργούς έτσι για να υπάρχουν, πρότεινε τον κ. Βερνίκο ενώ έπρεπε να γνωρίζει ότι παραβιάζεται ο νόμος περί off-shore - τον οποίο και ο ίδιος είχε ψηφίσει - και υποστηρίζει πως ο ίδιος είχε προτείνει την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης, μιλώντας περί «δεύτερης φάσης της διαπραγμάτευσης» – ενώ όταν αυτά τα έλεγε πρώτος ο Α. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος υποστήριζε πως «τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση μετά».
Κατηγόρησε επίσης ο κ. Βενιζέλος τη Ν.Δ. για «ακραία τεχνητή πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Είναι δυνατόν; Έφευγε όλο το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ και αντί να το πράξει ο ίδιος, συγκρατώντας τους ψηφοφόρους του, κατηγορεί τη Ν.Δ. που έκανε τη δύσκολη δουλειά;
Και επιτέλους, δεν θα μείνει χώρος για ίχνος αυτοκριτικής; Δεν έγινε κανένα λάθος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ;
Συγγνώμη, αλλά κάτι τέτοια μου φέρνουν στον μυαλό τον Μπερλουσκόνι – ο οποίος παρεμπιπτόντως ονειρεύεται τώρα επιστροφή στην εξουσία ως… υπουργός των Οικονομικών! – που όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Μόντι και μόλις της έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, δήλωσε για την τιμή των όπλων το περίφημο:
«Θα βγάλουμε το καλώδιο από την πρίζα όποτε το επιθυμούμε»,
Για να λάβει την απάντηση από τον Μόντι:
«Ζητώ μία ψήφο εμπιστοσύνης όχι τυφλή, αλλά άγρυπνη, μιας και η παρούσα κυβέρνηση είναι “εθνικής προσπάθειας”. Η κυβέρνησή μου θα ασκήσει τα καθήκοντά της για όσο διάστημα επιθυμεί το Κοινοβούλιο… Ζητώ, όμως, να μην χρησιμοποιούνται εκφράσεις του τύπου “θα βγάλουμε το καλώδιο από την πρίζα”, διότι δεν είμαστε μηχάνημα, και ακόμη και αν ήμασταν, δεν θα ήξερα αν θα έπρεπε να θεωρηθούμε ξυριστική μηχανή ή μηχάνημα τεχνητής υποστήριξης της αναπνοής».
Προσοχή, λοιπόν, με την πρίζα. Στο τέλος του καλωδίου δεν βρίσκεται η ξυριστική μηχανή σας…
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ως εκ τούτου, δεν πιστεύω ότι ο πρόεδρός τους κ. Βενιζέλος χρειάζεται να θέτει σε κίνδυνο τα πρώτα δύσκολα βήματα αυτού του «παιδιού της ανάγκης» που είναι η τρικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να τους παρηγορήσει.
Και επιτέλους, το μασάζ προς ανθρώπους που έλαβαν μέρος στην ήττα, δεν μπορεί να προκαλεί ενδοκυβερνητικά προβλήματα – αρκετά έχει ήδη λόγω ιδιαιτεροτήτων και άλλων αντιξοοτήτων η κυβέρνηση.
Επομένως, δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο, κατά την συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, παρουσία του Γ. Παπανδρέου, έπρεπε ο κ. Βενιζέλος οπωσδήποτε να επιτεθεί στη Νέα Δημοκρατία με την οποία συγκυβερνά.
Και, επιτέλους, τι σημαίνει η επισήμανσή του πως με τη Ν.Δ. δεν ταυτίζεται ούτε αξιακά, ούτε πολιτικά;
Τι διαφορές υπάρχουν στην ασκηθείσα πολιτική – διότι, αν υπάρχουν, δεν τις είδαμε – αν εξαιρέσουμε την παρουσία της λέξης «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του κόμματος;
Και ποιες είναι αυτές οι υπέρτατες αξίες που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ και οι οποίες είναι τόσο ξεχωριστές, που δεν τις έχει κανένας άλλος επί του πλανήτου;
Ποια είναι αυτή η ξεχωριστή «πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα»; Οι περικοπές και τα χαράτσια, επειδή επί δύο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε τίποτε άλλο;
Και τι είναι πάλι αυτά τα περσινά ξινά σταφύλια περί τεράστιας ευθύνης της Ν.Δ. «για το σημείο που φτάσαμε»;
Τι είδους επίθεση είναι πάλι αυτή, περί της αντιμνημονιακής στάσης της Ν.Δ. στην πρώτη φάση – όταν δηλαδή οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οδηγούσαν τη χώρα στο Μνημόνιο, μετά από ένα εξάμηνο πλήρους αδράνειας και χωρίς να ρωτήσουν κανέναν;
Και ποια είναι δηλαδή η (αξιοκατάκριτη) κατά τον κ. Βενιζέλο στάση της Ν.Δ. στη «δεύτερη φάση», όταν, όπως είπε, «στέρησε από την κυβέρνηση Παπαδήμου τον αναγκαίο χρονικό ορίζοντα και την πλήρη διαπραγματευτική ισχύ»;
Επειδή, τάχαμου, η Ν.Δ. «οδήγησε τυφλά, χωρίς επίγνωση, τη χώρα στις εκλογές του Μαΐου»;
Δεν στήριξε η Ν.Δ. την κυβέρνηση Παπαδήμου; Προφανώς!
Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος τι έκανε για την κυβέρνηση Παπαδήμου; Ούτε να μαζέψει τους αρχομανείς δεν μπόρεσε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων, που ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΕ!
Τώρα, κάνει μασάζ, μανικούρ και πεντικιούρ στους ηττημένους αρχομανείς, που ήθελαν να είναι μέλη και αυτής της κυβέρνησης!
Το ίδιο θα ήταν αν τους είχε τραβήξει πίσω και δινόταν η ευκαιρία στον Παπαδήμο να σχηματίσει μια κυβέρνηση αλά Μόντι;
Και, με συγχωρείτε, αλλά τι συμμετοχή μπορεί να έχει ένα κόμμα το οποίο στηρίζε μια κυβέρνηση από όπου δεν έχει αποσυρθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από τους προηγούμενους υπουργούς και υφυπουργούς;
Τώρα, είναι αργά για οσιομάρτυρες.
Και επομένως δεν έχει νόημα να αναφέρεται ο κ. Βενιζέλος προσωπικά στον κ. Σαμαρά, λέγοντας πως ελπίζει να καταλάβει όσα δεν κατάλαβε για την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ σήκωνε μόνο του τον σταυρό του μαρτυρίου.
Τότε, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, ο κ. Βενιζέλος κατηγορούσε τη Ν.Δ. ότι συγκυβερνά αντιπολιτευόμενη και αντιπολιτεύεται συγκυβερνώντας – κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.
Και τι άλλο μπορούσε να κάνει όταν ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δεν κατάφερε να στείλει μερικούς στο σπίτι τους, παρά τους κράτησε όλους στις θέσεις τους από τον πρώτο ως τον τελευταίο;
Τώρα, ο κ. Βενιζέλος δείχνει να κάνει αυτό για το οποίο κατηγορούσε τη Ν.Δ. – αλλά σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, διότι υποτίθεται ότι έχουμε μια κανονική κυβέρνηση συνεργασίας.
Έβαλε μερικούς υπουργούς έτσι για να υπάρχουν, πρότεινε τον κ. Βερνίκο ενώ έπρεπε να γνωρίζει ότι παραβιάζεται ο νόμος περί off-shore - τον οποίο και ο ίδιος είχε ψηφίσει - και υποστηρίζει πως ο ίδιος είχε προτείνει την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης, μιλώντας περί «δεύτερης φάσης της διαπραγμάτευσης» – ενώ όταν αυτά τα έλεγε πρώτος ο Α. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος υποστήριζε πως «τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση μετά».
Κατηγόρησε επίσης ο κ. Βενιζέλος τη Ν.Δ. για «ακραία τεχνητή πόλωση με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Είναι δυνατόν; Έφευγε όλο το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ και αντί να το πράξει ο ίδιος, συγκρατώντας τους ψηφοφόρους του, κατηγορεί τη Ν.Δ. που έκανε τη δύσκολη δουλειά;
Και επιτέλους, δεν θα μείνει χώρος για ίχνος αυτοκριτικής; Δεν έγινε κανένα λάθος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ;
Συγγνώμη, αλλά κάτι τέτοια μου φέρνουν στον μυαλό τον Μπερλουσκόνι – ο οποίος παρεμπιπτόντως ονειρεύεται τώρα επιστροφή στην εξουσία ως… υπουργός των Οικονομικών! – που όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Μόντι και μόλις της έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης, δήλωσε για την τιμή των όπλων το περίφημο:
«Θα βγάλουμε το καλώδιο από την πρίζα όποτε το επιθυμούμε»,
Για να λάβει την απάντηση από τον Μόντι:
«Ζητώ μία ψήφο εμπιστοσύνης όχι τυφλή, αλλά άγρυπνη, μιας και η παρούσα κυβέρνηση είναι “εθνικής προσπάθειας”. Η κυβέρνησή μου θα ασκήσει τα καθήκοντά της για όσο διάστημα επιθυμεί το Κοινοβούλιο… Ζητώ, όμως, να μην χρησιμοποιούνται εκφράσεις του τύπου “θα βγάλουμε το καλώδιο από την πρίζα”, διότι δεν είμαστε μηχάνημα, και ακόμη και αν ήμασταν, δεν θα ήξερα αν θα έπρεπε να θεωρηθούμε ξυριστική μηχανή ή μηχάνημα τεχνητής υποστήριξης της αναπνοής».
Προσοχή, λοιπόν, με την πρίζα. Στο τέλος του καλωδίου δεν βρίσκεται η ξυριστική μηχανή σας…
Friday, 29 June 2012
29 June 2012 Last updated at 04:52 ET
Viewpoint from the temple of Olympian Zeus in Athens
Victors may have been immortalised in sculptures
How much were the original Olympics like the modern Games?
Today's Olympic Games may seem a thoroughly modern affair. But how did the original event compare with today's spectacle, asks Greek historian Prof Paul Cartledge.
What they wore - or didn't
The Olympics were strictly for men, as far as the athletics and combat sports were concerned.
Women weren't even allowed to watch. However, women might compete in the equestrian events, but only by proxy as owners of the horses and chariots. The first woman victor on record was a Spartan princess.
One reason for their exclusion, perhaps, was that the athletes, boxers and wrestlers all competed in the nude.
The ancient Greek word for "to exercise" meant literally "to be stark naked". Our gymnastics words are derived from this cultural peculiarity of theirs, for which the explanation was probably ultimately religious.
The Games were a religious festival in honour of Zeus and demanded out of the ordinary devotions.
Jockeys and charioteers did wear some clothes but they were hired hands, not the owners of the chariots or horses, who alone were credited with the victory and claimed the honorific prize.
What sports they competed in
The single original event was the "stadion" or "stade", which was a roughly 200m sprint. The 4th Century BC track that is still visible and visitable at ancient Olympia measures just over 192m.
To the stade sprint were added successively: a 400m sprint, a roughly 5,000m "long" race (24 laps), long jump, discus-throwing, javelin-throwing, wrestling, boxing, extreme wrestling-cum-judo, and a race in armour (the one exception to the rule that athletes competed naked - though their only body-coverings were a helmet and shin-guards), and equestrian events - four-horse chariot race, horse races, and mule-cart race.
The purpose of the Games
The Olympics were explicitly a religious festival dedicated to the worship of the most powerful of all the many Greek divinities, Zeus of Mount Olympus (the highest mountain in Greece, almost 10,000ft).
Viewpoint from the temple of Olympian Zeus in Athens
Other divinities were worshipped in the area of the sanctuary at Olympia, for instance Zeus's sister-wife Hera (with a fine temple), and the hero Pelops who was credited as one of the Games's founders (with an ash-altar); but Zeus received the lion's share of the pious adulation, including a massive temple containing a gold-and-ivory cult-statue by the leading artist of the day, Pheidias of Athens, that was later ranked as one of the seven wonders of the ancient world.
Where did the Games take place?
The Games were always held at the same site, in a rather remote location in the north-west Peloponnese that was quite hard to get to (usually on foot) even from the main political centres of Athens and Sparta.
Competitors and spectators were drawn not just from mainland Greece but from all over the entire Greek world, which stretched from Spain to Georgia, far beyond the Aegean basin.
After the conquests of Alexander the Great, who died in 323BC, Greeks were to be found permanently settled as far as afield as Afghanistan and Sind. The site was known as Olympia after Zeus's cult-title "Olympian", which was derived from Mount Olympus, a mountain many miles to the north of the Olympic site.
How athletes and other victors were rewarded
Winning was its own reward, in theory. A symbolic olive-wreath crown culled from trees growing in Olympia's sacred grove, the Altis, was the sole prize on offer. This was for the winner only - there were no silver or bronze medals.
Victors may have been immortalised in sculptures
But a victor's home city might also bestow on him a substantial one-off monetary reward or a lifetime's free dining in the town hall. And the victor might himself commission a leading poet such as Pindar to immortalise his fame in an ode to his joy or commission a sculptor to fashion a lifesize representation of himself or herself in bronze or marble to be dedicated to a god either at Olympia or in his or her home city.
At the end of the 5th Century BC the city of Acragas in Sicily (modern Agrigento) honoured a favourite son, Exaenetus, a two-times victor in the stade race, with an escort of 300 chariots drawn by white horses and tore down a portion of the city walls to enable him to re-enter in triumphant majesty.
A century earlier, the wrestler Milo from Croton in south Italy was the Usain Bolt of his day. Not only did he win six times at Olympia and at many other Games, but he also performed legendary feats of bull-carrying and beef consumption.
An international event
At first and for many centuries the Games were all-Greek and only-Greek, which is what "panhellenic" means. Put negatively, barbarians (non-Greeks) need not apply.
But when Rome conquered Greece, in the second Century BC, Romans objected to being called barbarians and demanded honorary Greek status to enable them to compete. Which they did, for the most part, with great success.
The Games indeed continued under the Roman dispensation every four years without a single break until 393AD, when they were terminated by a devoutly Christian Roman emperor, Theodosius I, on the grounds that they were polytheistic and pagan.
Getting it all wrong
Another Roman emperor who notoriously did not quite appreciate the ancient Olympic spirit was the supposedly philhellenic Nero, who died in 68AD. He demanded, with bribery and menaces, that the panhellenic Greek committee postpone the due date of the Olympics for two years so that he could fit in his appearance at the Games with a Greek imperial tour in 67AD.
He was thrown from his 16-horse chariot but nevertheless was awarded the victor's olive wreath crown. Such was imperial power in those days - not all that different from Hitler's Berlin 1936 Games, perhaps.
Let us hope that the quintessentially Greek spirit of competitiveness (it's from their word agonia that our word agony comes) takes a pleasantly different form in London 2012
Μελέτες για τα πετρέλαια στο Ιόνιο : Επιστρέφονται ως απαράδεχτες!
|
 |
|
| ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ |
 |
Δύο είναι τα θέματα που καίνε την Κεφαλονιά στην διήμερη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στο Δημοτικό Θέατρο «Ο ΚΕΦΑΛΟΣ», το Σάββατο και την Κυριακή.
Και τα δύο αφορούν τις περιβαλλοντικές μελέτες για την έρευνα και την εκμετάλλευση των πετρελαίων στην περιοχή μας.
Η μία μελέτη αφορά στην δικιά μας περιοχή στα νοτιανατολικά της Κεφαλονιάς (Δυτικό Πατραϊκό Κόλπο είναι η επίσημη ονομασία) και η άλλη στα νότια της Ζακύνθου (Δυτικό Κατάκολο, η επίσημη ονομασία).
Οι μελέτες έγιναν από το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) με την εταιρεία APC S.A. και έχουν σταλεί προ πολλού στην Περιφέρεια.
Ο Περιφερειάρχης κ. Σπύρου έχει προσλάβει ειδικό σύμβουλο για το θέμα , τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Νίκο Βαρότση.
ΜΕΛΕΤΗ για τα ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ
Και ενώ οι Κεφαλονίτες και Θιακοί Περιφερειακοί Σύμβουλοι θα πρέπει αύριο να πουν την γνώμη τους για τις μελέτες, συμβαίνει το εξής εξωφρενικό: Tα Δημοτικά Συμβούλια Κεφαλονιάς και Ιθάκης τα οποία αφορά το θέμα άμεσα ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ, δεν το έχουν καν συζητήσει!
Ούτε το Δημοτικό Συμβούλιο Κεφαλονιάς, ούτε το Δημοτικό Συμβούλιο Ιθάκης συζήτησαν ποτέ το θέμα των υδρογονανθράκων στα χωρικά τους ύδατα.
Ο Δήμαρχος Κεφαλονιάς Αλέξανδρος Παρίσης, έστειλε πολυσέλιδη επιστολή στην περιφέρεια με τις προσωπικές του απόψεις. Στην επιστολή μάλιστα την υπογράφει ο ίδιος, δεν αναφέρεται όνομα επιστήμονα ή επιστημονικής ομάδας η οποία συνέταξε ή τον βοήθησε στην κατάρτιση των προτάσεων.( Την δημοσιεύσαμε εδω : http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=30567&Itemid=38 κλικ)
Και μπαίνει τα ερώτηματα: Είναι δυνατόν για ένα τόσο σοβαρό θέμα το οποίο είχε προγραμματιστεί για συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο πολύ καιρό πριν, να μην είχε χρόνο να το συζητήσει το Δημοτικό Συμβούλιο Κεφαλονιάς, όταν τον τελευταίο καιρό συνεδριάζει δύο φορές την εβδομάδα; Είναι δυνατόν να μην έχουν βρει τον χρόνο για να συζητήσουν το θέμα «πετρέλαιο» που θα καθορίσει την αναπτυξιακή πορεία του νησιού μας ; Και με ποια επιστημονική ιδιότητα , με ποιες τεχνικές γνώσεις ο Δήμαρχος Κεφαλονιάς καταθέτει αυτή την προσωπική επιστολή αντί για ΑΠΟΦΑΣΗ Δημοτικού Συμβουλίου;
Τέλος πάντων , ας ξαναγυρίσουμε στην εισήγηση του Περιφερειάρχη για τις μελέτες που αφορούν την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας.
Σε αυτήν την εισήγηση ο κ. Σπύρου διατυπώνει τέσσαρις παρατηρήσεις που αποκαλύπτουν πολύ σοβαρές παραλείψεις των μελετητών.
Αύριο Σάββατο, το Περιφερειακό Συμβούλιο Ιονίων Νήσων θα γνωμοδοτήσει για τις δυο μελέτες. Επειδή το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό για την ανάπτυξη και το μέλλον των νησιών μας, και επειδή πιστεύουμε ότι για το θέμα οι πολίτες των νησιών μας πρέπει να έχουν γνώση και γνώμη, σας παραθέτουμε τις προτάσεις για τροποποιήσεις που κατέθεσε στο Περιφερειακό Συμβούλιο ο Περιφερειάρχης κ. Σπύρου καθώς και τις δικές μας ταπεινές εκτιμήσεις μετα την μελέτη αυτών των κειμένων.
|
| ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ |
 |
Ο Περιφερειάρχης κ. Σπύρος Σπύρου, εισηγείται προς το Περιφερειακό Συμβούλιο κάποιες τροποποιήσεις αυτών των μελετών. Η εισήγησή του ολόκληρη βρίσκεται εδώ : http://www.pin.gov.gr/images/themata/2012/10/10-01&02.pdf Υποθέτουμε ότι οι προτάσεις του Περιφερειάρχη για τροποποιήσεις στις μελέτες προέρχονται από την συνεργασία του με τον σύμβουλο του καθηγητή κ. Βαρότση.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΜΑΣ;
Το πρώτο σημαντικό στοιχείο που επισημαίνεται στην εισήγηση του Περιφερειάρχη είναι ότι ζητείται η γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου μόνο για το περιεχόμενο και την πληρότητα των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου και όχι για ….την σκοπιμότητά του !!!! Δηλαδή το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν έχει λόγο κατά πόσο αυτό το έργο θα βοηθήσει την αειφόρο ανάπτυξη των νησιών μας (ανάπτυξη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο με γνώμονα την προστασία του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε), παρά μόνο για το περιβάλλον!!
Κατά τους αξιότιμους μελετητές το Περιφερειακό Συμβούλιο και οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν λόγο για την χωροθέτηση (που πχ θα εγκατασταθεί η πλατφόρμα) , ούτε για την σκοπιμότητα και την οικονομική ωφέλεια ή ζημιά που θα έχει η περιοχή μας αν θα βρεθεί πετρέλαιο.
|
1. Δεν προβλέπεται η ΣΕΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ της περιοχής
Η περιοχή που θα γίνουν οι γεωτρήσεις χαρακτηρίζεται από έντονη σεισμικότητα. (ανατολικά του Πόρου κοντά στη νήσο Οξιά). Οι πάντες το γνωρίζουν αυτό, εκτός από τους συντάκτες των μελετών!!!!
Στη μελέτη για την δική μας περιοχή, δεν αναφέρεται καθόλου στο ενδεχόμενο μιας σεισμικής δόνησης , στις επιπτώσεις και στους κινδύνους που εγκυμονούν !!!!
Απλά ερωτήματα όπως : Τι θα γίνει από ενδεχόμενο υποθαλάσσιο σεισμό (συχνότατο φαινόμενο στην περιοχή) και τα τυχόν υποθαλάσσια παλιρροιακά κύματα (τσουνάμι) που μπορεί να προκύψουν; ούτε αναφέρονται , ούτε βέβαια και απαντώνται.
|
 |
2. Ουδεμία αναφορά για τις επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού
Αν και προβλέπεται ρητά στη σχετική ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία, οι μελέτες δεν αξιολογούν τις επιπτώσεις από την λειτουργία της μονάδας σε επαγγελματικές ομάδες (πχ ψαράδες), στην ανθρώπινη υγεία αλλά και στην υγεία των ζώων και την εξέλιξη των θαλάσσιων οργανισμών.
Αντίθετα, προτείνεται να προβλεφθούν «αντισταθμιστικά μέτρα στις παραγωγικές ομάδες πληθυσμού» που θίγονται τα περιουσιακά τους στοιχεία (π.χ. ψαράδες, τομέας του τουρισμού). Δηλαδή αν καταλάβαμε καλά θα αποζημιώνονται οι ψαράδες που θα βγάζουν ψόφια ψάρια και οι ξενοδόχοι που μπορεί να μην ξαναδούν τουρίστα στα δωμάτιά τους; Κατά τα λοιπά «τι έχουνε τα έρμα και ψοφάνε?»
|
 |
3. Αγνοούν την νομοθεσία για δημιουργία Παρατηρητηρίου για το περιβάλλον
Η απαίτηση της περιφέρειας είναι η τήρηση στο ακέραιο και με το παραπάνω της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας σχετικά με την εγκατάσταση συστήματος παρακολούθησης των κρίσιμων περιβαλλοντικών παραμέτρων. Και όμως ένα τόσο σοβαρό θέμα οι ακριβοπληρωμένες μελέτες …. δεν το περιλαμβάνουν!!!!
|
4. Ουδεμία πρόβλεψη για τυχόν ατύχημα και διαχείριση της κρίσης
Ίσως να είναι η πιο σημαντική απ’όλες τις παρατηρήσεις του Περιφερειάρχη . Σε ένα τέτοιο έργο δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα ενός ατυχήματος, ιδιαίτερα στην σεισμογενή περιοχή μας, άρα η μελέτη θα πρέπει να προβλέπει τις πιθανές συνέπειες ενός σοβαρού ατυχήματος στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων , συνέπειες που μπορεί να λάβουν ακραίες μορφές.
Η περίπτωση του ατυχήματος τον Απρίλιο του 2010 στις εγκαταστάσεις του πετρελαϊκού κολοσσού BP στον κόλπο του Μεξικού που είχε σαν συνέπεια τον θάνατο 11 ατόμων και μια τεράστια και πρωτοφανή οικολογική καταστροφή, είναι πολύ νωπή , δεν μπορεί να αγνοείται.
Πέρα από το μέγεθος και την έκταση της περιβαλλοντικής ζημιάς και τις μη αναστρέψιμες επιπτώσεις, οι αρνητικές συνέπειες ενός τέτοιου ατυχήματος συνήθως έχουν μακροχρόνιο αντίκτυπο στο σύνολο σχεδόν των παραγωγικών δραστηριοτήτων της παράκτιας ζώνης. Και όμως για ένα τόσο σοβαρό (το σοβαρότερο) παράγοντα στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων οι μελέτες που έχουν συνταχθεί δεν προβλέπουν τίποτα!!!!
Και αν έχετε την απορία «καλά είναι δυνατόν μια μελέτη που πληρώθηκε, ένα σκασμό ευρώ , για ένα τόσο σοβαρό θέμα να μην προβλέπει το ελάχιστο», η απάντηση βρίσκεται στην εισήγηση του καθηγητή ορυκτών πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Νίκου Βαρότση:
Ο κ. καθηγητής αποκαλύπτει, ούτε λίγο – ούτε πολύ ότι η μελέτη για τις δύο περιοχές στο Ιόνιο περιέχει αυτούσια κομμάτια από την αντίστοιχη μελέτη που έγινε προ ετών για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Κύπρο!!!!
Ο κ. καθηγητής μας λέει ότι οι μελετητές αντέγραψαν μια παλιά μελέτη για την Κύπρο και τις άλλαξαν απλά τον τίτλο!! Μηδέν έξοδα, πολλά έσοδα! Όμως εδώ πρόκειται για ανθρώπινες ζωές και βιβλική καταστροφή του περιβάλλοντος αν συμβεί ατύχημα. Ποιός παίζει με τον θάνατο;
|
 |
|
Και όμως, παρά τις σοβαρές παραλείψεις τους, παρά την ανοικτή καταγγελία ότι μέρος των μελετών είναι αντιγραφή από την….Κύπρο, τελικά ο Περιφερειάρχης εισηγείται προς το Περιφερειακό Συμβούλιο να υπάρξει θετική γνωμοδότηση στις δύο μελέτες ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ότι «οι μελέτες θα συμπληρωθούν με τις παραπάνω παρατηρήσεις» !!!
Μα κύριε Περιφερειάρχη δεν πρόκειται για απλές παρατηρήσεις. Πρόκειται για σοβαρές παραλείψεις που ακυρώνουν την φερεγγυότητα των μελετών, που αποκαλύπτουν ότι δεν υπάρχει ίχνος προστασίας για την ανθρώπινη ζωή στην περιοχή και τις παράκτιες περιοχές , ότι δεν υπάρχει σχέδιο σε περίπτωση ατυχήματος.
Πώς να εμπιστευτείς μελέτη που αφορά το Ιόνιο αλλά είναι copy paste μας παμπάλαιας μελέτης για την….. Κύπρο ;
|
Και επιπλέον ρωτάμε.
Είναι δυνατόν να γνωμοδοτήσει το Περιφερειακό Συμβούλιο για τους υδρογονάνθρακες στην Κεφαλονιά και στο Θιάκι και τα Δημοτικά Συμβούλια, οι τοπικές κοινωνίες των δυο νησιών να μην έχουν ιδέα τι θα τους ξημερώσει;
Όπως αντιληφθήκαμε εμείς, σαν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, και όσο μπορούμε να κρίνουμε τέτοιου είδους μελέτες, ταπεινή μας γνώμη είναι ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ ως ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΕΣ στους συγγραφείς , να τους ζητηθεί να επικαιροποιηθουν , να συμπληρωθούν με τα νεώτερα στοιχεία βάση των παρατηρήσεων και των απόψεων των Δημοτικών Συμβουλίων των νησιών μας και της Περιφέρειας και μετά θα επανέλθουν για την τελική συζήτηση.
Το Περιφερειακό Συμβούλιο, κατά την γνώμη μας δεν μπορεί να γνωμοδοτήσει θετικά για αυτές τις ανεπαρκέστατες μελέτες, ούτε να γνωμοδοτήσει «ΝΑΙ μεν αλλά». Τις επιστρέφει όπως έχουν , θέτει χρονοδιάγραμμα παράδοσης νέων μελετών και επί των νέων γνωμοδοτεί.
Με την ελπίδα ότι μέχρι τότε τα Δημοτικά Συμβούλια Κεφαλονιάς και Ιθάκης θα βρουν τον χρόνο να συζητήσουν το θέμα , να ενημερώσουν τους δημότες τους και να ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ για τα καλά και τα κακά της εξόρυξης υδρογονανθράκων στην περιοχή της Οξιάς.
√ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ των ΜΕΛΕΤΩΝ στους μελετητές και ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΝΕΩΝ, με βάση και τις παρατηρήσεις του Περιφερειακού και των Δημοτικών Συμβουλίων. πηγή kefaloniapress
|
Subscribe to:
Posts (Atom)