| Υποκρισίες α λα ΣΥΡΙΖΑ |
|
| Tου Aγγελου Σταγκου καθημερινη |
|
|
|
Κάποια στιγμή την προηγούμενη εβδομάδα, ο πανταχού παρών στον κόσμο των ελληνικών μίντια, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης έκανε την πρόβλεψη ότι ο Α. Σαμαράς θα αποδειχθεί «ο πρωθυπουργός της δραχμής». Πρόβλεψη την οποία φυσικά έσπευσε ύστερα από λίγες μέρες να επαναλάβει ο αρχηγός του Αλ. Τσίπρας. Δεν αποκλείεται η πρόβλεψη να επαληθευτεί και ο Δ. Παπαδημούλης να δικαιωθεί από τα γεγονότα. Η Ελλάδα ως χώρα, υπό την ηγεσία της πολιτικής της τάξης έκανε ό,τι μπορούσε για να φτάσει στη σημερινή κατάσταση και να κινδυνεύει, με πολύ μεγάλες πιθανότητες, να αποβληθεί από την Ευρωζώνη. Τώρα μάλιστα το διεθνές περιβάλλον είναι εξαιρετικά δυσμενές, το κλίμα ιδιαίτερα αρνητικό, τα δημοσιεύματα, οι δηλώσεις και οι ενέργειες που πιέζουν προς την έξοδο, αλλεπάλληλες και συνεχείς τελευταία.
Είναι σαφές ότι ο Σεπτέμβριος θα είναι καθοριστικός και η τύχη μας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την έκθεση της τρόικας. Αν η έκθεση είναι επιβαρυντική θα προσφέρει τα επιχειρήματα, ή έστω τα προσχήματα, για να οδηγηθεί η χώρα μας στην έξοδο και να γυρίσει στη δραχμή. Ωστόσο, σε μια τέτοια εξέλιξη θα έχουν συμβάλει τα μέγιστα ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις του λεγόμενου αντιμνημονιακού χώρου. Είναι εντελώς υποκριτική η ανησυχία που δήθεν κρύβεται πίσω από την πρόβλεψη των Δ. Παπαδημούλη και Αλ. Τσίπρα περί επιστροφής στη δραχμή επί πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά, γιατί ουσιαστικά αυτό θέλουν και γι’ αυτό αγωνίζονται οι άνθρωποι...
Η Αριστερά δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα. Μπορεί τα κόμματα εξουσίας να ήταν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, αλλά όσοι διαθέτουν στοιχειώδη αντικειμενικότητα θα παραδεχθούν ότι η Αριστερά στην Ελλάδα πίεζε και συμμετείχε με όλους τους τρόπους στη δημιουργία της κρατικοδίαιτης οικονομίας, του ανίκανου κράτους, της συντεχνιακής λογικής, της ασυδοσίας, της ατιμωρησίας, της διαφθοράς και γενικά του κοινωνικού «πολτού» που ονομάσαμε «ελληνική πραγματικότητα».
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε και διακρίθηκε σε ανευθυνότητα από τότε που ξέσπασε ανοιχτά η κρίση και συνεχίζει την ίδια τακτική. Τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζαν οι πρωταγωνιστές των δημοσίων προπηλακισμών, ο ΣΥΡΙΖΑ (και μαζί του το ΚΚΕ) κάλυπτε τους απερίγραπτους «δεν πληρώνω» και ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε θαλπωρή στους πάσης φύσης καταστροφείς και άρπαγες της Αθήνας. Τα στελέχη του βέβαια απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τέτοιες κατηγορίες, αλλά ούτε η μνήμη μας είναι τόσο κοντή, ούτε η αντίληψή μας τόσο μικρή.
Μπορεί οι Τσίπρας, Παπαδημούλης, Σκουρλέτης, Σταθάκης, Τσακαλώτος, Δραγασάκης, Στρατούλης, Λαφαζάνης (που μόνο το σώμα του έφυγε από τον Περισσό, η ψυχή του παρέμεινε) να υπόσχονται, να καταγγέλλουν, να κατηγορούν, να απαιτούν, να μονοπωλούν το ενδιαφέρον για τον λαό να αντιπαρατίθενται στην τρόικα και τις Βρυξέλλες, να αδιαφορούν για νόμους και συμφωνίες, αλλά οι ίδιοι και εμείς γνωρίζουμε ότι όλα αυτά οδηγούν στη δραχμή και στην πλήρη εξαφάνιση τής ήδη πολύπαθης μεσοαστικής τάξης. Αυτός είναι ο στόχος τους και όχι ο πόνος τους ότι κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε εκεί επί πρωθυπουργίας Α. Σαμαρά. Το επιθυμούν με ασίγαστο πάθος και κάνουν τα πάντα για να συμβεί. |
|
Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί μετά από 30+ χρόνια οι περισσότεροι αριστεροί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ το εγκατέλειψαν? Ομως, ανεξάρτητα το πως απαντά ο καθένας μας αυτή την ερώτηση, το γεγονός παραμένει ότι "ο βολεμένος δεν μετακομίζει". Δυστυχώς, πρέπει να παραδεχθούμε πως, σε κάποιο βαθμό, όλοι μας φταίμε που η χώρα μας και οι αδύναμοι συμπολίτες μας υποφέρουν και πληρώνουν τα σπασμένα των συμπεριφορών μας. Αλλοιώς, καμμιά κυβέρνηση και κανένα μέτρο δεν μπορεί να μας σώσει.
Πολύ σωστά κε Στάγκο επισημαίνετε ότι ο Σύριζα έχει ευθύνη για την κρίση και ότι η λύση/απειλή της δραχμής δεν έρχεται από μόνη της αλλά μετά από επίμονο σπρώξιμό από τον Σύριζα που δίνει τροφή σε όσους θέλουν να μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη.
Για τον Σύριζα και την Αριστερά γενικότερα ή κρίση αυτή είναι καπιταλιστική και κακώς επωμίζεται τις συνέπειες της ο "λαός" που δε φταίει σε τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι μετά από μια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση οι πιο υπερχρεωμένες και μη ανταγωνιστικές χώρες κατάρευσαν. Η Αριστερά ευθύνεται για την υπερχρέωση και τη μη ανταγωνιστικότητα. Προσπαθώντας να διατηρήσει τα κεκτημένα της δημιουργεί την εικόνα μιας χώρας που δεν αλλάζει και ίσως δεν αξίζει τον κόπο της διάσωσης. Είναι τεράστια η ευθύνη της Αριστεράς και όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο στην Ελλάδα ό κύριος υπεύθυνος των προβλημάτων πριν και μετά την κρίση είναι η Αριστερά.
Ο Σύριζα σαν να μήν φτάνει ο ρόλος του στην δαιμονοποίηση της ανταγωνιστικότητας, το "δεν πληρώνω," το "είμαι συνδικαλιστής για να ζητάω αυξήσεις όχι για να παίρνω αποφάσεις ή άλλοι να είναι οι λογικοί" έχει και την διάκριση να προσμετρά στα ιδρυτικά του μέλη και το Δ. Τσόβόλα το χειρότερο υπουργό οικονομικών στην ιστορία της Ευρώπης ("δώστα όλα Τσοβόλα"). Δεν είναι τόσο αγνός και άσπιλος ο Σύριζα.
με αυτό.
Καλό θα ήταν να γράφονται συχνότερα τέτοια άρθρα γιατί υπάρχουν ακόμα αρκετοί συμπολίτες που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και τις ευθύνες του.
Υ.Γ.: Η αριστερά βεβαίως και έχει τις δικές της ευθύνες. Κυριότερα για το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια υπέκυψε (έστω και μερικώς) στην συστημική ροή των πραγμάτων. Όπως και για το ότι πολλές φορές κρύφτηκε πίσω από συνδικαλιστικούς φορείς (οι οποίοι επί των πλείστων καθοδηγούνταν από ηγεσίες που πρόσκεινται στο Πασόκ ή τη ΝΔ), αφήνοντάς τους να επιβάλλουν την δική τους ατζέντα έναντι των ευρύτερων συλλογικών, κοινωνικών διεκδικήσεων. Όμως, το να φτάσει κανείς να καταδείξει την αριστερά ως τον υπεύθυνο των δεινών μας, παραμένει ένα τεράστιο - ολυμπιακών επιδόσεων (για να μείνουμε και στην επικαιρότητα!) - λογικό άλμα.