Ανοικοδόμηση του πολιτικού κύρους

Ανοικοδόμηση του πολιτικού κύρους

Του Γιωργου Π. Τερζη

Δεν θα χρειάζονταν τα σενάρια... εκτροπής από τη Χρυσή Αυγή, μέσω της παραίτησης του συνόλου των βουλευτών της (κάτι που σημειωτέον θα μπορούσε να παρασύρει σε γενικές εκλογές ή να πυροδοτήσει νέο κύκλο αντιπαράθεσης εντός του συνταγματικού τόξου) για να επιβεβαιωθεί το απρόβλεπτο των πολιτικών εξελίξεων. Δεν ήταν απαραίτητες ούτε οι πληροφορίες γι’ αυτό το φαιδρό ραντεβού «πραξικοπήματος» που έδωσαν μέσω Διαδικτύου (!) κάποιοι έφεδροι (σ.σ. τόσο φαιδρό που απέκτησε υπόσταση μόνο λόγω της σύσκεψης που συγκλήθηκε για το θέμα στον Αρειο Πάγο), για να αποδειχθεί ότι ο δημόσιος λόγος κυριαρχείται από κάθε λογής εξωφρενικά σενάρια. Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα σενάρια χρησιμοποιούνται, εκατέρωθεν, για τη δημιουργία πολιτικού κλίματος και την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Το κουτί της Πανδώρας που άνοιξε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα παραμένει ανοικτό. Και ουδείς μπορεί να εκτιμήσει τι θα βγει από μέσα. Μέσα σε λίγα 24ωρα από τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου, η πολιτεία, επιτέλους, πράττει αυτό που όφειλε να έχει τολμήσει εδώ και πολύ καιρό έναντι της Χρυσής Αυγής. Ομολογουμένως, με πολλή υπερβολή. Καταγγέλλουν άπαντες, και εμείς οι δημοσιογράφοι, όσους δεν βλέπουν τι εστί Χ.Α., όταν οι ίδιοι όλο το προηγούμενο διάστημα έμοιαζαν από τυφλοί έως ενοχικοί έναντι της Οργάνωσης.

Η εμπλοκή της Δικαιοσύνης, σε ανώτατο επίπεδο, επιτρέπει την εκτίμηση ότι η διερεύνηση των υποθέσεων θα γίνει με τρόπο άρτιο, μη αμφισβητούμενο, ψύχραιμο και, εντέλει, αποτελεσματικό. Διότι οι υπερβολικές αντιδράσεις ενέχουν ένα σοβαρό κίνδυνο: τα αποτελέσματα, αντί να δικαιώσουν το θύμα, να δώσουν άλλοθι στον θύτη! Και το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή, που επιδιώκεται η αποκάλυψη της Οργάνωσης Μιχαλολιάκου, είναι να δοθούν επιχειρήματα στη Χ.Α. για την ήδη χρησιμοποιούμενη θεωρία της στοχοποίησής της από τα συμφέροντα.

Εν αναμονή, λοιπόν, της δικαστικής έρευνας για τη Χρυσή Αυγή, το πολιτικό σύστημα καλό είναι να αναλογιστεί τι θα πράξει. Διότι, με συγχωρείτε αν σας χαλάω μία καλή ιστορία, αλλά η προσπάθεια να καταστήσεις μόνον απωθητική τη Χρυσή Αυγή δεν θα έχει αποτέλεσμα. Τα στοιχεία από τις δημοσκοπήσεις, που πάντως διενεργούνται εν θερμώ, δεν μοιάζουν τόσο αισιόδοξα όσο πολλοί θα ήθελαν. Ξεκινώντας από μία βάση μερικών χιλιάδων ανθρώπων (19.624 ήταν όσοι την ψήφισαν το 2009), η Οργάνωση έλαβε περισσότερες από 400.000 ψήφους σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις πέρυσι και έκτοτε έδειξε σαφή τάση ενίσχυσης των ποσοστών της. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ειδικά έπειτα από ένα ισχυρό σοκ όπως η εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, επιβεβαιώνουν ότι ναι μεν ανακόπτεται αυτή η πορεία ανόδου, ναι μεν υπάρχει μία κάμψη, πλην όμως ο πυρήνας των υποστηρικτών, αυτοί οι περίπου 400.000 άνθρωποι δίπλα μας, παραμένει. Τουλάχιστον προσώρας.

Με άλλα λόγια. Καλή και αναγκαία η ποινική αντιμετώπιση του ζητήματος, αλλά είναι ώρα οι πολιτικοί να αναρωτηθούν όχι για τους τρόπους που θα καταστεί απωθητική η Χ.Α. αλλά για το πώς θα καταστεί η δική τους πλευρά ελκυστική. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει χρήματα, δεν μπορεί καν να προσφέρει δουλειές, δεν έχει κοινωνικά ή τοπικά δίκτυα υποστήριξης των πολλών που πλήττονται. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί να δώσει τίποτε άλλο από το... καλό παράδειγμα, από το να επιχειρήσει, δηλαδή, την ανοικοδόμηση του κύρους του πολιτικού κόσμου. Να πείσει με τους λόγους και τις πράξεις της. Πράγμα όχι εύκολο. Αλλωστε, όσο δύσκολα οικοδομείται τόσο εύκολα γκρεμίζεται. Αρκεί, π.χ., η τοποθέτηση ενός ακόμη αποτυχόντος πολιτευτή σε μία δημόσια θέση για να φουντώσει ξανά η δυσφορία (σ.σ. αλήθεια, με την περίπτωση του κ. Παπουτσή, τι έγινε;).

Το βάρος της σωτηρίας του πολιτικού συστήματος, πάντως, πέφτει εξίσου σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Διότι, ακόμη κι αν δεχθεί κάποιος στο σύνολό της την κριτική του κ. Αλ. Τσίπρα για τις σχέσεις στοργής μεταξύ Ν.Δ. και Χ.Α., αυτό δεν εξηγεί γιατί το κόμμα του, ακόμη και λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία, εμφανιζόταν να χάνει δυνάμεις προς τους υμνητές του Χίτλερ.  καθημερινή