Φορολογική μεταρρύθμιση

Μόνο οι συστηματικά επιδιδόμενοι στη φοροδιαφυγή δικαιολογούνται να διαφωνήσουν και, πολύ περισσότερο, να επικρίνουν την καθιέρωση του «πλαστικού χρήματος» ως του αποκλειστικού συναλλακτικού μέσου με το οποίο θα διαπιστώνεται από τον νέο χρόνο αν διασφαλίζει ή όχι ο κάθε φορολογούμενος το αφορολόγητο των 9.550 ευρώ. Και σε συνδυασμό μάλιστα και με τη χρήση του τραπεζικού λογαριασμού για την αποπληρωμή δαπανών διαμορφώνεται από την Πολιτεία ένας αμυντικός μηχανισμός που είναι βέβαιο ότι θα περιορίσει κάπως τις διαστάσεις του δημοσιονομικού αυτού εφιάλτη.

Φυσικά υπάρχουν εκκρεμότητες που θα πρέπει να ρυθμιστούν και διευκρινίσεις που θα πρέπει να γίνουν προκειμένου το σύστημα να δουλέψει σωστά. Γιατί αν πραγματικά φιλοδοξούν οι κυβερνώντες να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή, τότε η αξιοποίηση του «πλαστικού χρήματος» θα πρέπει να επεκταθεί και να συνοδευτεί από μια πραγματική φορολογική μεταρρύθμιση που θα έχει ως αποτέλεσμα να καταστήσει δελεαστική για τον φορολογούμενο τη χρήση της πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας για το σύνολο, ει δυνατόν, των δαπανών του και όχι μόνο για ένα τμήμα τους.

Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να ταλαιπωρείται από τη μάστιγα της φοροδιαφυγής. Απλώς υπάρχουν κάποιες χώρες που τη διώκουν αποτελεσματικότερα από άλλες. Και ο βαθμός της επιτυχίας τους εξαρτάται από την εξουδετέρωση των κινήτρων που την προάγουν. Από το κατά πόσο θα κρίνει ο καταναλωτής ότι τον συμφέρει να επιβαρυνθεί με τον ΦΠΑ και να μην ενδώσει στην «έκπτωση» που του προσφέρεται από τον έμπορο ή τον επιτηδευματία. Οταν η Πολιτεία απαντήσει σ' αυτό το δίλημμα, τότε το «πλαστικό χρήμα» θα μπορέσει να δώσει τη λύση στα δημοσιονομικά μας αδιέξοδα. Στις ΗΠΑ τη βρήκαν αναγνωρίζοντας ως αφορολόγητη την οποιαδήποτε δαπάνη.ethnos