Το καναρίνι και το ΔΝΤ

Ο ρεπόρτερ Κατάλευκος δάγκωνε την άκρη του μολυβιού του, ενώ ο βοηθός του ο Τζώνης απέναντι χάζευε στον υπολογιστή του κάτι ιστοσελίδες που καταγγέλλανε τον ρόλο του ΔΝΤ στην παγκόσμια οικονομία.

- «Πωπώ, εδώ έχει φοβερά πράγματα για το έχει συμβεί στις χώρες απ’ τις οποίες πέρασε το ΔΝΤ. Δεν άφησε τίποτα όρθιο. Κανονικός οδοστρωτήρας. Ολα ίσωμα τα κάνει».

- «Εμ, γιατί νομίζεις ότι είχε φαγωθεί πέρυσι ο Σαμαράς και τώρα ο Τσίπρας να ξεφύγει η χώρα απ’ τα νύχια του;»,

- «Πλάκα μου κάνεις τώρα, αρχηγέ; Ο Σαμαράς κι ο Τσίπρας ήθελαν να διώξουν το ΔΝΤ; Και γιατί δεν το ’διωξαν; Πρωθυπουργοί ήταν».

- «Βρε, δεν θυμάσαι πέρυσι τέτοιο καιρό που ο Σαμαράς προσπάθησε να φύγει απ’ το πρόγραμμα; Και αφήνιασαν οι αγορές και ανέβασαν τα spreads στον ουρανό; Προχθές δεν είπε ο Τσίπρας στην ΕΡΤ ότι πρέπει να φύγει το ΔΝΤ και βγήκε ο Σόιμπλε κι άρχισε τις παροιμίες για σπασμένες στάμνες; Προσπαθούν οι κακόμοιροι, αλλά...».

- «Ωρες ώρες, αρχηγέ, αναρωτιέμαι αν είσαι πραγματικά αφελής ή αν τον παριστάνεις. Ηθελαν δηλαδή ο Γιώργος, ο Σαμαράς και ο Τσίπρας να φύγουμε απ’ τα μνημόνια, αλλά δεν μπορούσαν».

- «Ναι βρε, ήθελαν. Το πιστεύω. Ποιος πρωθυπουργός θέλει να έχει έναν μπάστακα πάνω απ’ το κεφάλι του; Μαζοχιστές είναι οι άνθρωποι και θέλουν να κόβουν μισθούς και συντάξεις ή να βάζουν φόρους; Τρελάθηκαν και επιζητούν να τους μισεί ο κόσμος;».

Ο Τζώνης κοίταξε τον Κατάλευκο με μια γκριμάτσα έκπληξης στο πρόσωπο. Του την έδιναν αυτοί οι μεγάλοι άνθρωποι που κατάπιναν αμάσητη την προπαγάνδα των κυβερνήσεων και των κομμάτων:

- «Καναρίνι είχες ποτέ, αρχηγέ;».

- «Καναρίνι; Οχι, γιατί;».

- «Διότι το καναρίνι που θα μάθει μέσα στο κλουβί, ακόμα και αν του ανοίξεις την πόρτα, δεν βγαίνει έξω. Κι αν βγει για λίγο, δεν απομακρύνεται από το κλουβί του. Φοβάται τον έξω κόσμο».

- «Και πιστεύεις δηλαδή ότι οι πρωθυπουργοί μας είναι καναρίνια;».

- «Αν είναι, λέει; Τρέμουν να βγουν έξω και να πετάξουν. Φτιάχνουν στο μυαλό τους έναν κόσμο γεμάτο κινδύνους κι έπειτα τους πιάνει τρόμος να βρεθούν σ’ αυτόν. Μέσα στο κλουβί έχει φαγάκι, λίγο και χωρίς ποικιλία, αλλά πάντως έχει. Ενώ έξω δεν ξέρουν πού να ψάξουν. Εχουν πείσει του εαυτούς τους ότι έξω απ’ το κλουβί υπάρχουν μόνο γάτες. Οπότε κάθονται μέσα και όλο δηλώνουν πως θα δραπετεύσουν, αλλά στην πόρτα δεν πλησιάζουν».

- «Καλά, μικρέ, όποιος είναι απ’ έξω απ’ τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρει».

- «Τραγούδια δεν λέει αυτός που είναι απ’ έξω απ’ τον χορό, αρχηγέ. Αυτός που είναι μέσα στο κλουβί λέει, και μάλιστα κατά παραγγελία. Κελαηδά για να γλείψει το αφεντικό, μπας και του πετάξει λίγο κανναβουράκι. Και για να έχει ήσυχη συνείδηση, όλα τα τραγούδια του είναι αντάρτικα και επαναστατικά. Αμ πώς;».

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
H χώρα... εκδημοκρατίζεται

Οταν το διάβασα στις ανακοινώσεις των δημοσιογραφικών ενώσεων, έμεινα κυριολεκτικά άναυδος. Στην επιχείρηση εκκαθάρισης της Ειδομένης από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η ΕΛ.ΑΣ. -με εντολή προφανώς της πολιτικής ηγεσίας- δεν αρκέστηκε να μπλοκάρει μακριά από τον τόπο της επιχείρησης τους δημοσιογράφους, τους φωτορεπόρτερ και τις κάμερες. Πέραν αυτής της απαράδεκτης πράξης, έκανε κάτι πολύ χειρότερο.

Δύο επαγγελματίες φωτορεπόρτερ που βρίσκονταν ήδη στην Ειδομένη προσήχθησαν στο αστυνομικό τμήμα της πόλης και παρέμειναν εκεί ουσιαστικά υπό σύλληψη, μέχρι να ολοκληρωθεί η επιχείρηση. Οι άνθρωποι ήταν πασίγνωστοι, έδειξαν στα όργανα της τάξης και τις επίσημες επαγγελματικές τους ταυτότητες, όμως η προσαγωγή έγινε για «εξακρίβωση στοιχείων».

Η φράση αυτή έχει να ακουστεί σε τούτη τη χώρα από το 1974. Αρχίσαμε λοιπόν να καλούμε δημοσιογράφους «να εμφανιστούν πάραυτα εις το οικείον αστυνομικόν τμήμα, διά εξακρίβωσιν των στοιχείων των»; Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην κυβέρνηση. Ολο και καλύτερα πάνε. Η χώρα επιτέλους «εκδημοκρατίζεται»..