Ο δρόμος της Αργεντινής Του Νικου Κωνστανταρα                                                         KATHIMERINI Οταν ένας λαός βρίσκεται σε αδιέξοδο, θέλει να ακούσει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, θέλει υποσχέσεις για μια ανώδυνη διέξοδο από μυστικό μονοπάτι. Στην Ελλάδα σήμερα, όπου ο καθένας ζει τη δική του πραγματικότητα, ενώ πιστεύει ότι οι άλλοι συνωμοτούν εναντίον του, ακούγεται συχνά (από Αριστερά και Δεξιά), ότι θα έπρεπε να χρεοκοπήσουμε όπως η Αργεντινή το 2001 και να τραβήξουμε τον δικό μας δρόμο. Ως ακλόνητο επιχείρημα, δείχνουν ότι η πλούσια νοτιοαμερικανική χώρα είχε τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης στην περιοχή από το 2003. Υπάρχει μια σύντομη απάντηση σε αυτό: τα προβλήματα της Αργεντινής δεν λύθηκαν ακόμη. Αντιθέτως, η χώρα παιδεύεται ακόμη – σε ένα διεθνές περιβάλλον πολύ πιο δύσκολο απ’ αυτό των προηγούμενων χρόνων. Προτού κάνουμε συγκρίσεις, είναι χρήσιμο να θυμηθούμε πού βρισκόμαστε σήμερα στην Ελλάδα. Μεγάλο μέρος της δυσκολίας μας να μειώσουμε το χρέος και να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα να υποτιμήσει. Αυτό, όμως, είναι και η μεγαλύτερή μας δύναμη: η συμμετοχή στην Ευρωζώνη μάς αναγκάζει να κάνουμε μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν την οικονομία βιώσιμη και, την ίδια ώρα, εξασφαλίζει (όσο διαρκέσει αυτό), την ενεργό συμμετοχή των εταίρων μας στις προσπάθειες διάσωσης. Εάν εγκαταλείψουμε τη δύσκολη και άνιση μάχη, η επιστροφή στη δραχμή θα μας δώσει την ελευθερία να δοκιμάσουμε και εμείς τον δρόμο της Αργεντινής. Οταν το 2001 η αξία του πέσο αποσυνδέθηκε από το δολάριο ΗΠΑ και υποτιμήθηκε τόσο που εκεί που η αντιστοιχία ήταν 1 προς 1, ξαφνικά ήθελες 4 πέσο για κάθε δολάριο, χάθηκαν οι ιδιωτικές καταθέσεις. Τα πολλά προϊόντα της Αργεντινής, όμως, βρήκαν την παγκόσμια αγορά σε μεγάλη ανάπτυξη και πέτυχαν καλές τιμές. Από το 2003 έως το 2011, το ΑΕΠ αναπτύχθηκε με μέσο όρο 7,7% τον χρόνο, χάρη σε μεγάλες σοδειές, μεγάλη ζήτηση προϊόντων από την Κίνα και αυξημένες πωλήσεις αυτοκινήτων προς τη Βραζιλία, τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Αργεντινής. Αυτό τον μήνα, όμως, η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε για πρώτη φορά από το 2009· ξηρασία έπληξε τα αγροτικά προϊόντα και η ζήτηση από το εξωτερικό μειώθηκε. Το σπρεντ των ομολόγων Αργεντινής είναι 1.339 μονάδες πάνω από τα αντίστοιχα των ΗΠΑ· περιορισμοί στην έξοδο συναλλάγματος είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση εισαγωγών και τη φυγή 200 δισ. δολαρίων. Ο ετήσιος πληθωρισμός φέτος υπολογίζεται σε 23%. Η χώρα παραμένει αποκλεισμένη από τις αγορές, ενώ ξένοι επενδυτές την αποφεύγουν (κυρίως μετά την εθνικοποίηση θυγατρικής ισπανικής εταιρείας πετρελαίου). Το χειρότερο, όμως, όπως σημειώνει Ευρωπαίος διπλωμάτης με πείρα πολλών χρόνων στην Αργεντινή, είναι ότι η δημόσια διοίκηση παραμένει φορτωμένη με υπερβολικά πολλούς εργαζόμενους, είναι αναποτελεσματική, και η διαφθορά καλπάζει. «Δεν είχαν κίνητρο να κάνουν μεταρρυθμίσεις και τώρα δεν ξέρουν πώς θα τα βγάλουν πέρα», σχολίασε. Τα μαθήματα της Αργεντινής είναι πολύτιμα, αρκεί να τα καταλάβουμε πριν είναι αργά.