Η «αμερικανορωσική πρόταση» που μπορεί ..................

Η «αμερικανορωσική πρόταση» που μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο

Του Αθανάσιου Έλλις

Σε μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αποτρέψει την πολεμική επίθεση, ο πρόεδρος της Συρίας εμφανίζεται έτοιμος να αποδεχθεί την πρόταση που πρόβαλε η Μόσχα, συντασσόμενη με το σχετικό αίτημα που φάνηκε να καταθέτει ο Τζον Κέρι, να θέσει η Δαμασκός το χημικό της οπλοστάσιο υπό τον έλεγχο της διεθνούς κοινότητας. Μετά τη δήλωση του Αμερικανού υπ. Εξωτερικών, στο Λονδίνο, ότι εάν ο κ. Ασαντ επιθυμεί να μην δεχθεί επίθεση, μπορεί να παραδώσει τα χημικά όπλα που διαθέτει, ο Ρώσος ομόλογός του, Σεργκέι Λαβρόφ, έσπευσε να υιοθετήσει τη θέση αυτή και να ζητήσει απο τη Δαμασκό να την αποδεχθεί. Η τελευταία αντέδρασε θετικά. Από την Ουάσιγκτον εκπέμπονται συγκεχυμένα μηνύματα σχετικά με την αναφορά του κ. Κέρι και κατά πόσον αυτό που είπε αποτελεί επίσημη θέση της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Παράλληλα, εκ των πραγμάτων τίθενται πολλά ερωτήματα σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις της Συρίας, αλλά και τις δυνατότητες επαλήθευσης της όποιας σχετικής συμφωνίας. Ομως, για πρώτη φορά μετά από εβδομάδες διεθνούς έντασης και τριβών, Ουάσιγκτον και Μόσχα εμφανίσθηκαν να συμπλέουν, ανοίγοντας ένα απρόσμενο «παράθυρο ευκαιρίας». Ενώ τις τελευταίες ώρες ο «πόλεμος της επικοινωνίας» μαίνεται με σωρεία συνεντεύξεων των πρωταγωνιστών, η συγκεκριμένη εξέλιξη θα μπορούσε να σηματοδοτήσει καθοριστική ανατροπή των δεδομένων. Αρκεί, να στηρίξουν οι ΗΠΑ τη συγκεκριμένη πρόταση διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται απλά για μια τυχαία «σκέψη» του κ. Κέρι. Και από την άλλη, να επιβεβαιωθεί ότι η αποδοχή της πρότασης από τη Δαμασκό, δεν αποτελεί κίνηση αντιπερισπασμού, αλλά στρατηγική απόφαση του προέδρου Ασαντ, την οποία έλαβε «παρακινούμενος από την ανησυχία της συριακής ηγεσίας για τις ζωές των πολιτών μας και την ασφάλεια της χώρας μας», όπως ανέφερε ο υπ. Εξωτερικών της Συρίας. Μένει, λοιπόν, να φανεί κατά πόσον οι δηλώσεις από διαφορετικές πλευρές, που γίνονται για διαφορετικούς λόγους, και έχουν αντικρουόμενους στόχους, πρώτον, ισχύουν, και δεύτερον, μπορούν να οδηγήσουν σε αποτροπή της επαπειλούμενης επίθεσης των ΗΠΑ κατά της Συρίας. Πάντως, ακόμη και αν η αρχική αναφορά Κέρι ήταν μια «γκάφα», όπως υποστηρίζουν κάποιοι, μπορεί να ανοίγει τον δρόμο για λύση. Αντιμέτωπος με τον σκεπτικισμό της αμερικανικής κοινής γνώμης και τον αρνητισμό που καταγράφεται στο Κογκρέσο, ο πρόεδρος Ομπάμα θα μπορούσε να βρει σε αυτή την εξέλιξη την ιδεατή διέξοδο. Ταυτόχρονα, θα δημιουργείτο ένα ενδιαφέρον προηγούμενο, όπου η απειλή χρήσης βίας θα είχε αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική.   kathimerini