Μύκονος 2014
Εικονογράφηση: Κρίνα Βροντή.
Καθώς περίμενα το πλοίο στο λιμάνι της Ραφήνας, δύο Ελληνίδες, γύρω στα 30, μου ζήτησαν να τις βγάλω μια φωτογραφία. Οσο εκείνες πόζαραν πιασμένες αγκαζέ, εγώ έκανα ζουμ στα φωσφοριζέ γράμματα επάνω στις μπλούζες τους. Της μιας έγραφε «Η Μύκονος είναι το νέο Σεν Τροπέ» και της άλλης «Η Μύκονος είναι η νέα Λούτσα» - σχόλια εξαιρετικά επίκαιρα, αφού φέτος για ακόμα ένα καλοκαίρι σάλος ξέσπασε για το τι εστί Μύκονος εν έτει 2014. Είναι το «νησί των ανέμων» αντάξιο του δημοφιλούς θερέτρου της Γαλλικής Ριβιέρας ή μήπως αποτελεί σύμβολο μιας προ κρίσης εποχής; Απευθύνεται στον μέσο Ελληνα ή προσελκύει πλέον μόνο ευκατάστατους τουρίστες; Λίγο αργότερα, εν πλω, μια βόλτα ανάμεσα στο ετερόκλητο πλήθος που είχε στριμωχτεί στο κατάστρωμα ήταν αρκετή για να λυθούν οι απορίες μου. Επιασα κουβέντα με μια παρέα νεαρών από τη Χαλκίδα που κουβαλούσαν στα σακίδιά τους εξοπλισμό για κάμπινγκ. «Θα μείνουμε στην παραλία της Παράγκας (από 10 € τη μέρα το άτομο) για όσο αντέξουμε. Δεν έχουμε κλείσει εισιτήριο επιστροφής», μου είπαν.
Σε μια άκρη δέκα Κινέζοι μελετούσαν ταξιδιωτικούς οδηγούς και χάρτες. Σε άπταιστα αγγλικά με ενημέρωσαν ότι επόμενος σταθμός των οικογενειακών διακοπών τους θα ήταν η Σαντορίνη. Δίπλα τους ένα τσούρμο Ρώσοι είχαν μόλις επιστρέψει από την Ιμπιζα. Στη Μύκονο πήγαιναν για πρώτη φορά. «Για να ζήσουμε το μύθο στο νησί που δεν κοιμάται ποτέ», όπως έσπευσαν να εξηγήσουν.
Από το σκηνικό δεν θα μπορούσαν να λείπουν και μερικοί «επώνυμοι» Ελληνες, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να μιλούν δυνατά στο κινητό τους - ένας προσπαθούσε επί ώρα να «κλείσει» 12 ξαπλώστρες σε γνωστή παραλία του νησιού.
Κατέληξα να κάθομαι με μια πενταμελή οικογένεια από την Αθήνα. «Να ’ναι καλά το επίδομα αδείας και η επιστροφή της εφορίας που μας εξασφάλισαν τις φετινές μας διακοπές», είπε η μητέρα, ενώ οι έφηβες κόρες της αναρωτήθηκαν αν θα πετύχουν στα Ματογιάννια κάποιον διάσημο, επιπέδου Κριστιάνο Ρονάλντο και αδελφών Καρντάσιαν!
Δεν θα ήταν απίθανο αφού από το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μέχρι και τα τέλη Αυγούστου η Μύκονος διανύει την περίοδο αιχμής της. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συναντήσεις τυχαία στα σοκάκια από τον προϊστάμενό σου και παλιούς συμμαθητές μέχρι διεθνείς σταρ. Δεν μου έκανε εντύπωση όταν έμαθα ότι η μέση αύξηση των τιμών στα ξενοδοχεία έχει φέτος αγγίξει το 61%, με αποτέλεσμα να μη βρίσκεις εύκολα δωμάτιο μέσης κατηγορίας κάτω από 180 ευρώ για μία διανυκτέρευση. Τα πολύ φτηνά στούντιο (80 ευρώ το βράδυ) και τα πολύ ακριβά ξενοδοχεία (από 1.000 ευρώ και πάνω) ήταν όλα γεμάτα. Το νησί «βούλιαζε».
Επισκέπτομαι τη Μύκονο τα τελευταία οκτώ καλοκαίρια, σχεδόν πάντα ως φιλοξενούμενη σε εξοχικό φίλων. Φέτος για πρώτη φορά αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την υπηρεσία Airbnb, να νοικιάσουμε, δηλαδή, ένα σπίτι. Ο κύριος Στέφανος μας νοίκιασε το διώροφο διαμέρισμά του στην Ελιά (κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια, δύο μπάνια, δύο βεράντες με θέα) για 5 βράδια έναντι 1.050 ευρώ. Ηταν πεντακάθαρο και ο ευγενέστατος ιδιοκτήτης μάς υποδέχτηκε με λιχουδιές από τον φούρνο της γειτονιάς για πρωινό, καθαρές πετσέτες και σεντόνια.
Την πρώτη φορά που πήγαμε για μπάνιο σε οργανωμένη παραλία η βουτιά μάς κόστισε κάτι παραπάνω. Πληρώσαμε 8 ευρώ το μιλκσέικ, 12 ευρώ τον ανάμεικτο χυμό, 4,50 ευρώ το φρέντο, 4 ευρώ την πετσέτα (παρ’ ότι είχαμε δικές μας) και 11 ευρώ την ξαπλώστρα - με απόδειξη.
Τις πιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες τις απέσπασα από ντόπιους κατοίκους, οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία μιλούσαν για ηχορύπανση, παραβίαση ωραρίων και λουκέτα σε νυχτερινά κέντρα. Μπορεί φέτος να άνοιξαν περισσότερα από πενήντα καινούργια μαγαζιά στο νησί (εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, μπαρ), όμως η κίνηση στη Χώρα ήταν αισθητά μειωμένη σε σύγκριση με άλλες χρονιές, όταν επικρατούσε το αδιαχώρητο. «Είναι πια πολλοί οι τουρίστες που πηγαίνουν για μπάνιο, τρώνε κάτι στις παραλίες και επιστρέφουν κατευθείαν στα ξενοδοχεία τους», μου είπε μια πωλήτρια πολυτελούς μπουτίκ. Ο μισθός της είναι σχεδόν 2.000 ευρώ το μήνα (η σεζόν είναι 6 μήνες), συν τα μπόνους, ενώ σε πιο μικρά μαγαζιά οι υπάλληλοι αμείβονται με περίπου 1.000 ευρώ μηνιαίως. Τους παραχωρείται, βέβαια, σπίτι. «Ακούγεται ιδανικό, αλλά δουλεύουμε 7 ημέρες την εβδομάδα ώς τις 2 το ξημέρωμα», μου εξήγησε βλέποντας την έκπληξή μου.
Κάνοντας μια βόλτα στα μπαρ της Μικρής Βενετίας πήραμε μια ακόμα γεύση από τον μυκονιάτικο τιμοκατάλογο. Εκεί το αναψυκτικό κοστίζει 8 ευρώ, το «υποβρύχιο σφηνάκι» 10, το ποτό 17 και το κοκτέιλ 20 ευρώ - χωρίς απόδειξη. Το σχετικά καινούργιο κλαμπ «Moni» φαίνεται να προτιμούν οι ξένοι κροίσοι. Γερμανοί, Ρώσοι, Τούρκοι, Αραβες και Λιβανέζοι ξοδεύουν αλόγιστα, ανεβαίνουν στα τραπέζια, πίνουν την τρίλιτρη βότκα κατευθείαν από το μπουκάλι, ποστάρουν selfies στα κοινωνικά δίκτυα και φωνάζουν YOLO (You Only Live Once - δηλαδή «μια ζωή την έχουμε»).
Οσο περνούσαν οι μέρες τόσο αυξάνονταν τα ατυχήματα με γουρούνες στο δρόμο, οι νέοι που έφταναν στο ιατρικό κέντρο με αφυδάτωση ή/και υπερκόπωση, οι ξεπαραδιασμένοι χίπηδες που έτρωγαν σουβλάκια στο λιμάνι και εκείνοι που, αν και έφτασαν με αεροπλάνο στο νησί, έψαχναν τώρα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για να επιστρέψουν στο Λαύριο (ταξίδι 7 ωρών με εισιτήριο αξίας 20 ευρώ).
Παρ’ όλα αυτά, για κάποιους, η Μύκονος θα αποτελεί πάντα τον πλέον δημοφιλή τουριστικό προορισμό και θα επιμένουν να την επισκέπτονται ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι όλο το χειμώνα θα χρειαστεί να αποταμιεύουν. Γιατί; Ισως το να παρακολουθούν το ξέφρενο πάρτι που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους να είναι ό,τι πιο κοντινό στο δικό τους «μύθο».
Σε μια άκρη δέκα Κινέζοι μελετούσαν ταξιδιωτικούς οδηγούς και χάρτες. Σε άπταιστα αγγλικά με ενημέρωσαν ότι επόμενος σταθμός των οικογενειακών διακοπών τους θα ήταν η Σαντορίνη. Δίπλα τους ένα τσούρμο Ρώσοι είχαν μόλις επιστρέψει από την Ιμπιζα. Στη Μύκονο πήγαιναν για πρώτη φορά. «Για να ζήσουμε το μύθο στο νησί που δεν κοιμάται ποτέ», όπως έσπευσαν να εξηγήσουν.
Από το σκηνικό δεν θα μπορούσαν να λείπουν και μερικοί «επώνυμοι» Ελληνες, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να μιλούν δυνατά στο κινητό τους - ένας προσπαθούσε επί ώρα να «κλείσει» 12 ξαπλώστρες σε γνωστή παραλία του νησιού.
Κατέληξα να κάθομαι με μια πενταμελή οικογένεια από την Αθήνα. «Να ’ναι καλά το επίδομα αδείας και η επιστροφή της εφορίας που μας εξασφάλισαν τις φετινές μας διακοπές», είπε η μητέρα, ενώ οι έφηβες κόρες της αναρωτήθηκαν αν θα πετύχουν στα Ματογιάννια κάποιον διάσημο, επιπέδου Κριστιάνο Ρονάλντο και αδελφών Καρντάσιαν!
Δεν θα ήταν απίθανο αφού από το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μέχρι και τα τέλη Αυγούστου η Μύκονος διανύει την περίοδο αιχμής της. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συναντήσεις τυχαία στα σοκάκια από τον προϊστάμενό σου και παλιούς συμμαθητές μέχρι διεθνείς σταρ. Δεν μου έκανε εντύπωση όταν έμαθα ότι η μέση αύξηση των τιμών στα ξενοδοχεία έχει φέτος αγγίξει το 61%, με αποτέλεσμα να μη βρίσκεις εύκολα δωμάτιο μέσης κατηγορίας κάτω από 180 ευρώ για μία διανυκτέρευση. Τα πολύ φτηνά στούντιο (80 ευρώ το βράδυ) και τα πολύ ακριβά ξενοδοχεία (από 1.000 ευρώ και πάνω) ήταν όλα γεμάτα. Το νησί «βούλιαζε».
Επισκέπτομαι τη Μύκονο τα τελευταία οκτώ καλοκαίρια, σχεδόν πάντα ως φιλοξενούμενη σε εξοχικό φίλων. Φέτος για πρώτη φορά αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την υπηρεσία Airbnb, να νοικιάσουμε, δηλαδή, ένα σπίτι. Ο κύριος Στέφανος μας νοίκιασε το διώροφο διαμέρισμά του στην Ελιά (κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια, δύο μπάνια, δύο βεράντες με θέα) για 5 βράδια έναντι 1.050 ευρώ. Ηταν πεντακάθαρο και ο ευγενέστατος ιδιοκτήτης μάς υποδέχτηκε με λιχουδιές από τον φούρνο της γειτονιάς για πρωινό, καθαρές πετσέτες και σεντόνια.
Την πρώτη φορά που πήγαμε για μπάνιο σε οργανωμένη παραλία η βουτιά μάς κόστισε κάτι παραπάνω. Πληρώσαμε 8 ευρώ το μιλκσέικ, 12 ευρώ τον ανάμεικτο χυμό, 4,50 ευρώ το φρέντο, 4 ευρώ την πετσέτα (παρ’ ότι είχαμε δικές μας) και 11 ευρώ την ξαπλώστρα - με απόδειξη.
Τις πιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες τις απέσπασα από ντόπιους κατοίκους, οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία μιλούσαν για ηχορύπανση, παραβίαση ωραρίων και λουκέτα σε νυχτερινά κέντρα. Μπορεί φέτος να άνοιξαν περισσότερα από πενήντα καινούργια μαγαζιά στο νησί (εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, μπαρ), όμως η κίνηση στη Χώρα ήταν αισθητά μειωμένη σε σύγκριση με άλλες χρονιές, όταν επικρατούσε το αδιαχώρητο. «Είναι πια πολλοί οι τουρίστες που πηγαίνουν για μπάνιο, τρώνε κάτι στις παραλίες και επιστρέφουν κατευθείαν στα ξενοδοχεία τους», μου είπε μια πωλήτρια πολυτελούς μπουτίκ. Ο μισθός της είναι σχεδόν 2.000 ευρώ το μήνα (η σεζόν είναι 6 μήνες), συν τα μπόνους, ενώ σε πιο μικρά μαγαζιά οι υπάλληλοι αμείβονται με περίπου 1.000 ευρώ μηνιαίως. Τους παραχωρείται, βέβαια, σπίτι. «Ακούγεται ιδανικό, αλλά δουλεύουμε 7 ημέρες την εβδομάδα ώς τις 2 το ξημέρωμα», μου εξήγησε βλέποντας την έκπληξή μου.
Κάνοντας μια βόλτα στα μπαρ της Μικρής Βενετίας πήραμε μια ακόμα γεύση από τον μυκονιάτικο τιμοκατάλογο. Εκεί το αναψυκτικό κοστίζει 8 ευρώ, το «υποβρύχιο σφηνάκι» 10, το ποτό 17 και το κοκτέιλ 20 ευρώ - χωρίς απόδειξη. Το σχετικά καινούργιο κλαμπ «Moni» φαίνεται να προτιμούν οι ξένοι κροίσοι. Γερμανοί, Ρώσοι, Τούρκοι, Αραβες και Λιβανέζοι ξοδεύουν αλόγιστα, ανεβαίνουν στα τραπέζια, πίνουν την τρίλιτρη βότκα κατευθείαν από το μπουκάλι, ποστάρουν selfies στα κοινωνικά δίκτυα και φωνάζουν YOLO (You Only Live Once - δηλαδή «μια ζωή την έχουμε»).
Οσο περνούσαν οι μέρες τόσο αυξάνονταν τα ατυχήματα με γουρούνες στο δρόμο, οι νέοι που έφταναν στο ιατρικό κέντρο με αφυδάτωση ή/και υπερκόπωση, οι ξεπαραδιασμένοι χίπηδες που έτρωγαν σουβλάκια στο λιμάνι και εκείνοι που, αν και έφτασαν με αεροπλάνο στο νησί, έψαχναν τώρα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για να επιστρέψουν στο Λαύριο (ταξίδι 7 ωρών με εισιτήριο αξίας 20 ευρώ).
Παρ’ όλα αυτά, για κάποιους, η Μύκονος θα αποτελεί πάντα τον πλέον δημοφιλή τουριστικό προορισμό και θα επιμένουν να την επισκέπτονται ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι όλο το χειμώνα θα χρειαστεί να αποταμιεύουν. Γιατί; Ισως το να παρακολουθούν το ξέφρενο πάρτι που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους να είναι ό,τι πιο κοντινό στο δικό τους «μύθο».
Eχει πολλά στολίδια -νησια το αρχιπέλαγος!
ReplyDelete