ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣΑσυδοσία και γελοιότητα πάνε μαζί
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο εικονιζόμενος αριστερά Γ. Βαρεμένος τυγχάνει αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεξιά. (Επρεπε να τα πω αυτά τα κουραστικά, για να μη νομίσετε ότι το στιγμιότυπο είναι από καμιά καφετέρια ή πρωινάδικο...)
Δείτε πόσο ταιριαστά, αν και ανόμοια, είναι αυτά τα γεγονότα. Η διεθνής και εγχώρια αληταρία των αναρχικών καταλαμβάνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη, επειδή έτσι γουστάρει. (Σπάζουν κλειδαριές, μπαίνουν όπου θέλουν, κάνουν ό,τι θέλουν κ.λπ.) Τις ίδιες μέρες περίπου, στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας για τα γενέθλια του Αριστοτέλη (έγινε 2.400), με οικοδεσπότες τη Διεθνή Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας, την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία και τη Φιλοσοφική Εταιρεία Κύπρου, ανακοινωνόταν ότι ο Θεοδόσης Πελεγρίνης θα συμμετείχε στο συνέδριο με την παράσταση του έργου του «Αριστοτέλης». (Τέτοιο ταρατατζούμ, βρε παιδάκι μου, για να καταλήξει σε ένα παραπονιάρικο πριτς!..)
Η βία, η βρώμα και η δυσωδία των αναρχικών, από τη μία, και το ψώνιο του Πελεγρίνη, από την άλλη, είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Αν ο ισχυρισμός φαίνεται υπερβολικός, έρχεται ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως να τον επιβεβαιώσει. Παρά τις σχετικές καταγγελίες, ο Ν. Τόσκας διαψεύδει και τις πανεπιστημιακές αρχές και τη δημοτική αρχή της πόλης, διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στο Αριστοτέλειο. Βρήκε την κατάσταση «απολύτως ελεγχόμενη». Αυτά που λέγονται τα χαρακτήρισε «ψευδεπίγραφη απεικόνιση της πραγματικότητας» (ήθελε μάλλον να πει πλαστή απεικόνιση...), η οποία βασίζεται «στην ανάλυση των αποστράτων της Ν.Δ.».
Τουλάχιστον όμως εκείνοι είναι απόστρατοι και ως τέτοιοι ανακατεύονται με τα κομματικά. Ο ίδιος, όμως, ήταν τελείως κομματικός ως αξιωματικός και του το είπε ευθέως μέσα στη Βουλή ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το θλιβερότερο όλων είναι ότι με τη θέσπιση του συνδικαλισμού στο στράτευμα, το είδος του κομματικού αξιωματικού θα γίνει ο κανόνας...
Νέο επεισόδιο
Στο προηγούμενο επεισόδιό μας, αν θυμάστε, ο Διάβολος είχε καταστρώσει σχέδιο αντάξιο του ονόματός του για να κάψει τον Αγιο Αιγιαλείας, ο οποίος εργαζόταν στον υπολογιστή του περασμένα μεσάνυχτα. Ομως, η Παναγιά η Τρυπητή (ΠΑΣΟΚ είναι;) συνεργάστηκε επιτυχώς με μια κανδήλα, μία σήτα καλοριφέρ και μια καρέκλα, ώστε ο ήρωάς μας να σωθεί και το γεγονός της σωτηρίας του να περάσει στην ιστορία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας ως «το θαύμα της φλεγομένης και μη διαχεούσης το πυρ κανδήλας».
Νέο επεισόδιο
Στο προηγούμενο επεισόδιό μας, αν θυμάστε, ο Διάβολος είχε καταστρώσει σχέδιο αντάξιο του ονόματός του για να κάψει τον Αγιο Αιγιαλείας, ο οποίος εργαζόταν στον υπολογιστή του περασμένα μεσάνυχτα. Ομως, η Παναγιά η Τρυπητή (ΠΑΣΟΚ είναι;) συνεργάστηκε επιτυχώς με μια κανδήλα, μία σήτα καλοριφέρ και μια καρέκλα, ώστε ο ήρωάς μας να σωθεί και το γεγονός της σωτηρίας του να περάσει στην ιστορία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας ως «το θαύμα της φλεγομένης και μη διαχεούσης το πυρ κανδήλας».
Η συνέχεια τώρα. Επειδή μετά τη δημοσίευση του επεισοδίου στο «προσωπικόν ιστολόγιον» του Σεβασμιωτάτου πολλοί ανάγωγοι έσπευσαν να γράψουν ότι έβλεπε στο Ιντερνετ τα θεάματα που διαπαιδαγωγούν σεξουαλικώς τις νεότερες γενιές (τυχερές), ο ήρωάς μας που μάχεται τον Διάβολο κάθε μέρα ξέσπασε: «Το Διαδίκτυο δεν είναι μόνο για τσόντες». Πρώτη φορά που συμφωνώ απολύτως μαζί του, ιδίως με τον επιρρηματικό προσδιορισμό που θέτει. Πράγματι, μετά τις τσόντες έχει μυριάδες ενδιαφέροντα πράγματα...
Το ιστολόγιό του
Πάντως, συνιστώ σε όλους σας ανεπιφύλακτα (εγώ το έβαλα στο reading list των διακοπών μου) το ιστολόγιο του Αγίου Αιγιαλείας. Μόνο τους τίτλους να διατρέξεις, καταλαβαίνεις αμέσως τι θείο περιβόλι σε περιμένει. Λόγου χάριν, «Τριάντα πέντε χρόνια θυσιαστικής πορείας» (αυτοβιογραφικό αυτονοήτως...) ή, ακόμη καλύτερο, «Είμεθα σχιζοφρενής (sic) κατά Μπουτάρην». Ως προς το τελευταίο, δεν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό του Γιάννη Μπουτάρη. Είναι ατυχής και τον αποδίδω μάλλον στη γενικότερη ανεκτικότητα του Μπουτάρη.
Το ιστολόγιό του
Πάντως, συνιστώ σε όλους σας ανεπιφύλακτα (εγώ το έβαλα στο reading list των διακοπών μου) το ιστολόγιο του Αγίου Αιγιαλείας. Μόνο τους τίτλους να διατρέξεις, καταλαβαίνεις αμέσως τι θείο περιβόλι σε περιμένει. Λόγου χάριν, «Τριάντα πέντε χρόνια θυσιαστικής πορείας» (αυτοβιογραφικό αυτονοήτως...) ή, ακόμη καλύτερο, «Είμεθα σχιζοφρενής (sic) κατά Μπουτάρην». Ως προς το τελευταίο, δεν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό του Γιάννη Μπουτάρη. Είναι ατυχής και τον αποδίδω μάλλον στη γενικότερη ανεκτικότητα του Μπουτάρη.
Γιατί το λέω. Με το σύνηθες ανθηρό ύφος του, γράφει, π.χ., ο Αγιος περί ομοφυλοφίλων το εξής: «Ας βγάζουν τα μάτια τους τουλάχιστον στα κρυφά! Οπως ο κλέφτης δεν μπορεί να αισθάνεται υπερηφάνειαν, επειδή υπέκυψε στο πάθος της κλοπής, έτσι, και ακόμη πολύ περισσότερο, και ο ομοφυλόφιλος, ο ανώμαλος, ο αφύσικος, ο σιχαμερός σαρκολάτρης, δεν μπορεί να νοιώθει υπερηφάνειαν!». Τον άνθρωπο που γράφει αυτό, τον άνθρωπο στην αξιακή κλίμακα του οποίου η ομοφυλοφιλία είναι χειρότερη από την κλοπή, δεν τον λες σχιζοφρενή. Εκτός αν τον λυπάσαι – και ο Μπουτάρης είναι καλός άνθρωπος.
Και τώρα διακοπές
Πόσο ατυχές είναι, στο ξέσπασμα του μητροπολίτη παραπάνω, το παράδειγμα του κλέφτη που δεν υπερηφανεύεται για την κλοπή του. Πόσο άστοχο για την Ελλάδα, τη χώρα της φιγούρας. Θυμίζω μόνο την εμβληματική περίπτωση του Ακη του Τσοχατζόπουλου και την αιτία της πτώσης του (το «κωλόσπιτο», κατά την πολιτική ορολογία του ΠΑΣΟΚ), ο οποίος, κατά σύμπτωση, μόλις χθες αιτήθηκε την αποφυλάκισή του. Τα μπάνια του λαού είναι, ως γνωστόν, δικαίωμα...
Του θέρους
Είναι από τα δημοσιογραφικά φαινόμενα του θέρους, έτσι τα λέω εγώ. Ολόκληρη ανάλυση, λ.χ., υπό τον βαρύ τίτλο «Το παρασκήνιο της πρώτης συνάντησης Μητσοτάκη-Μεϊμαράκη». Φυσικά, δεν σταματώ να τη διαβάσω, διότι είμαι εκ των προτέρων σίγουρος ότι συνοψίζεται καλύτερα με τους ιστορικούς λόγους του Λίντον Τζόνσον: «Καλύτερα να τον έχεις μέσα και να ουρεί έξω, παρά έξω και να ουρεί προς τα μέσα». Πόσο γλαφυρότερα να το πεις;
Και τώρα διακοπές
Πόσο ατυχές είναι, στο ξέσπασμα του μητροπολίτη παραπάνω, το παράδειγμα του κλέφτη που δεν υπερηφανεύεται για την κλοπή του. Πόσο άστοχο για την Ελλάδα, τη χώρα της φιγούρας. Θυμίζω μόνο την εμβληματική περίπτωση του Ακη του Τσοχατζόπουλου και την αιτία της πτώσης του (το «κωλόσπιτο», κατά την πολιτική ορολογία του ΠΑΣΟΚ), ο οποίος, κατά σύμπτωση, μόλις χθες αιτήθηκε την αποφυλάκισή του. Τα μπάνια του λαού είναι, ως γνωστόν, δικαίωμα...
Του θέρους
Είναι από τα δημοσιογραφικά φαινόμενα του θέρους, έτσι τα λέω εγώ. Ολόκληρη ανάλυση, λ.χ., υπό τον βαρύ τίτλο «Το παρασκήνιο της πρώτης συνάντησης Μητσοτάκη-Μεϊμαράκη». Φυσικά, δεν σταματώ να τη διαβάσω, διότι είμαι εκ των προτέρων σίγουρος ότι συνοψίζεται καλύτερα με τους ιστορικούς λόγους του Λίντον Τζόνσον: «Καλύτερα να τον έχεις μέσα και να ουρεί έξω, παρά έξω και να ουρεί προς τα μέσα». Πόσο γλαφυρότερα να το πεις;
Κάποτε θα γίνει
Το θρίλερ που περάσαμε από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι τον Ιούλιο κάποτε θα γίνει ταινία, κουβεντιάζαμε ένα βράδυ με τους φίλους. Τι είδους ταινία δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε, καθώς το υλικό είναι τέτοιο ώστε να οδηγεί και προς την κωμωδία. Η μόνη συνεισφορά μου στη συζήτηση ήταν ότι, όπως και αν είναι η ταινία, μόνον ένας άνθρωπος μπορεί να παίξει τον Βαρουφάκη, εκτός από τον εαυτό του: ο Βρετανός κωμικός Σάσα Μπάρον Κοέν, που έχει υποδυθεί τον Μπόρατ, τον Μπρούνο και άλλους παρεμφερείς χαρακτήρες...
No comments:
Post a Comment