MΑΤΑΙΩΜΈΝΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΜαταιωμένη προσδοκία

Τα τελευταία χρόνια και παρά τα τόσα επιτεύγματα της ΕΕ, η τελευταία άρχισε να εκφυλίζεται σε ένα εξωπολιτικό σύστημα εναντίον των λαών της.

Για αυτό ας ομολογήσουμε κάποια πράγματα:

α) Οι ευθύνες ορισμένων πολιτικών, ανδρών, γυναικών αλλά και κομμάτων, και όσων άλλων στελεχώνουν θεσμούς, είναι ανυπόφορα υπαρκτές. Ότι μέσα από τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους ματαίωσαν την προσδοκία πολλών πολιτών να διεκδικούν την ευτυχία τους στο πλαίσιο αυτής της Ένωσης. Και ότι αυτή η συμπεριφορά οδήγησε, σχεδόν παντού, στην εμφάνιση φασιζόντων υποκαταστασιακών μορφωμάτων που απειλούν την αξιοπρέπεια, χλευάζουν τη δημοκρατία και προσπερνούν το Κράτος Δικαίου, αντιπαρατάσσοντας τη βία. Με τη βοήθεια του Sorel ή οποιουδήποτε άλλου.

β) Ότι αν συνεχισθεί μια δημοσιονομική πολιτική που δεν θα λαμβάνει υπόψη την ηθική της συνοχής και της συνεπόμενης έμπρακτης αλληλεγγύης η Ευρώπη θα απονομιμοποιηθεί στο επίπεδο των κοινωνιών που τη συνθέτουν μέσα από τις παραλείψεις των κρατών που τη συγκροτούν.

γ) Ότι η επιδιωκόμενη ανάπτυξη, αν δεν έχει και παροντική, συγχρονική αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, δεν παράγει ειρήνη. Και ότι μια δομική δυσπιστία εγκαθίσταται απέναντι στην εξουσία.

δ) Ότι η εκμετάλλευση της ανάγκης των λαών μέσα από δημοψηφισματικές διαδικασίες τούς παρέχει την ψευδαίσθηση ότι αυτοί αποφασίζουν, ενώ στην πραγματικότητα μέσα στη φαντασμαγορία του «κρίσιμου» ερωτήματος υφαρπάζεται η εμπιστοσύνη τους.

ε) Ότι η πρόσφατη βρετανική εκτροπή επιβάλλει ως μελλοντική ρύθμιση όχι αριθμητικές αλλά πολιτικές πλειοψηφίες. Ότι μια έξοδος πρέπει να αποφασίζεται από τα κοινοβούλια και μάλιστα από δύο διαδοχικές Βουλές ώστε να δίδεται ο χρόνος στην κοινωνία να πληροφορείται με επάρκεια για τις συνέπειες.

Αυτές τις ώρες, με ανοικτές όλες τις εξελίξεις, η Ευρώπη πρέπει να σκεφθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σοβαρότητα. Και με απούσα κάθε σκέψη εκδίκησης απέναντι σε μια κοινωνία που παρά τις παραδόσεις της ενέδωσε στον ωφελιμισμό. Αγνοώντας Locke και Bentham.

Όσοι πιστεύουμε στον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό, στη συμπολιτειακή ολοκλήρωση αυτής της συγκατοίκησης Λαών και Ιστοριών δεν έχουμε χρέος να τον υποστηρίξουμε; Δημόσια και κριτικά;

-Ο κ. Γιάννης Μεταξάς, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι τακτικό μέλος της Académie Européenne Interdisciplinaire des Sciences.