Ενώπιον τεραστίων ευθυνών

ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ

Ενώπιον τεραστίων ευθυνών

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 30.05.2015 : 16:43

Η καταληκτική ημερομηνία της 5ης Ιουνίου, οπότε θα κριθεί εάν τελικώς συνομολογηθεί μια συμφωνία μεταξύ της κυβερνήσεως του κ. Αλέξη Τσίπρα και των θεσμών ή εάν και τυπικώς χρεοκοπήσει η Ελλάς, προσδιορίζει την έναρξη «διεργασιών» για αλλαγή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτά, βεβαίως, θεωρητικώς. Διότι γενικώς τεκμαίρεται -αλλά αορίστως και αυθαιρέτως- ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς δεν θα έχει πλέον «άλλοθι» να παραμένει στην ηγεσία της Ν.Δ., αφού δεν θα έχει επέλθει η άμεση καταστροφή, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει εναρμονισθεί -εκούσα άκουσα- προς τα ευρωπαϊκώς ισχύοντα και ο κ. Τσίπρας θα διατηρήσει την εξουσία για κάποιο ικανό διάστημα. Ομως ο κ. Σαμαράς, απλώς, δεν θα συμπράξει.

Απομένει, λοιπόν, ο «εξαναγκασμός» του προέδρου της Ν.Δ. σε παραίτηση. Αλλά ως προς αυτό δεν υφίσταται η απαιτούμενη πλειοψηφία ούτε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ούτε και στο συνέδριο του κόμματος. Κατά συνέπεια υπάρχει απλώς μια νευρικότης, που όμως αφορά περιορισμένη ομάδα προβεβλημένων στελεχών, ενώ επί του συνόλου κυριαρχεί αδράνεια έως και αποστροφή για την κρατούσα ομφαλοσκόπηση.

Πέραν αυτών των γενικών, ο μόνος που μπορεί να συνενώσει την Κεντροδεξιά είναι ο κ. Κώστας Καραμανλής. Δίχως να προσποιούμεθα ότι διαθέτουμε μια εσωτέρα πληροφόρηση, δεν θεωρούμε ότι ο κ. Καραμανλής έχει την πρόθεση να αναλάβει εκ νέου την ηγεσία. Εσυρε πράγματι το κάρο της Ν.Δ. για περισσότερο από δώδεκα χρόνια. Κανείς άλλος δεν πέρασε από αυτήν τη δοκιμασία και συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε από το κατεστημένο, αλλά ανέκαμψε πλήρως.

Εν ολίγοις, η Ν.Δ. έχει επί της ουσίας σημείο αναφοράς τον κ. Καραμανλή. Ο λόγος γίνεται -από ορισμένους- για «νέο πρόεδρο». Και από τους φερόμενους δελφίνους -μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας- μόνο η κ. Ντόρα Μπακογιάννη διαθέτει τις αναγκαίες ικανότητες και πείσμα. Πέρασε τρομακτικές δοκιμασίες, σε επίπεδο προσωπικό και πολιτικό, και στάθηκε στα πόδια της. Διαθέτει εμπειρία και άριστες επαφές στη διεθνή πολιτική σκηνή. Είναι άλλο θέμα όμως αυτά τα πλεονεκτήματα και άλλο οι διαδικασίες της αναδείξεως νέου προέδρου. Ορθώς, κατά συνέπεια, η κ. Μπακογιάννη δεν θέτει επισήμως και σαφώς θέμα διεκδικήσεως της ηγεσίας.

Παρέλκει ασφαλώς η ενασχόληση με όσους προωθούν -κατ’ όναρ ή σε κοινωνικές συνάξεις- την ανάδειξη νέου στην ηλικία ηγέτη, με λαμπρές εκσυγχρονιστικές ιδέες. Το μόνον που θα επιτύχουν είναι να ωθήσουν κάποιον αφελή από τη Ν.Δ. στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του «Ποταμιού», για να διαγκωνίζεται με τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη.

Πέραν τούτων, βάσει του καταστατικού, η εκλογή νέου προέδρου θα γίνει από τη βάση, και από όσους δηλαδή δηλώσουν στιγμιαίως ότι ανήκουν στη Ν.Δ. Οπότε Κύριος οίδε τι θα προκύψει· διόλου απίθανο, κάποιος ακατονόμαστος, παρείσακτος και θορυβώδης. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν απομένει παρά να εφορμήσουμε δρομέως και αφού διατρέξουμε την οικουμένη, με προτεταμένη την κεφαλή, να επιπέσουμε επί του Σινικού Τείχους.

Προκειμένου να μην υποστούμε και αυτήν την ταλαιπωρία, ας προηγηθεί έστω μία φορά της δράσεως η σκέψη και ας γίνει μια προσπάθεια ανασυστάσεως της φυσιογνωμίας της Ν.Δ., με τη συμμετοχή όλων. Οι ευθύνες του κ. Σαμαρά και των προβεβλημένων στελεχών της Ν.Δ. είναι τεράστιες, γιατί αυτοί και μόνον θα ευθύνονται για την οριστική αποσύνθεση της Κεντροδεξιάς.

Έντυπη

Οικονομία

Μεγάλο οικονομικό χάσμα στις δυτικές κοινωνίες

Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), οι υψηλόμισθοι στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες απολαμβάνουν σχεδόν δεκαπλάσιες αποδοχές από τους χαμηλόμισθους.

Η ανισότητα στα εισοδήματα μεταξύ φτωχότερων και πλουσιότερων οικονομικών στρωμάτων στις βιομηχανικά προηγμένες κοινωνίες ολοένα αυξάνεται. Στην έρευνα του ΟΟΣΑ, που είδε την Πέμπτη το φως της δημοσιότητας, αποτυπώνεται αυτό το μεγάλο χάσμα.

H διαφορά στα εισοδήματα μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι η μεγαλύτερη εδώ και 30 χρόνια

«Στις περισσότερες χώρες η απόσταση μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι η μεγαλύτερη που καταγράφεται εδώ και 30 χρόνια», αναφέρει η έκθεση χαρακτηριστικά. Στις 34 βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου το εισόδημα του 10% των πιο πλούσιων πολιτών είναι 9,6 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του 10% των πιο φτωχών. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η ψαλίδα συνεχώς ανοίγει. Στη δεκαετία του '80 τα εισοδήματα των πλουσίων ήταν επταπλάσια από εκείνα των φτωχών, στη δεκαετία του '90 οκταπλάσια, ενώ την επόμενη δεκαετία εννιά φορές περισσότερα.

Όμως η ανισότητα και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτά τα δεδομένα δεν αφορούν μόνο τα κατώτερα οικονομικά στρώματα. Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι μια δικαιότερη κατανομή εσόδων θα ενίσχυε το ακαθάριστο εθνικό προϊόν. «Η αυξανόμενη ανισότητα είναι επιβλαβής για την μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη», σημειώνεται στην έκθεση.

Δυσκολότερες συνθήκες για τις γυναίκες

Για «Gender Pay Gap» κάνει λόγο ο ΟΟΣΑ

Διαφορές όμως στα επίπεδα αποδοχών εντοπίζονται και ανάμεσα στα δύο φύλα, οι οποίες χαρακτηρίζονται με τον όρο «Gender Pay Gap». Μέχρι και σήμερα στις δυτικού τύπου κοινωνίες οι γυναίκες πληρώνονται περίπου 15% λιγότερο από τους άνδρες. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν μικρότερο εισόδημα απ' ό,τι οι άντρες, ενώ κάνουν εργασία ίσης αξίας. Επιπλέον αρκετές γυναίκες εργάζονται σε επαγγέλματα χαμηλών αποδοχών, όπως νηπιαγωγοί ή πωλήτριες, ενώ παράλληλα έχουν περισσότερες οικογενειακές υποχρεώσεις. Οι μητέρες είναι αυτές που λείπουν συχνότερα και για περισσότερο χρονικό διάστημα από τις εργασιακές τους υποχρεώσεις, ειδικά το πρώτο διάστημα της μητρότητας. Πολύ συχνά μάλιστα μετά επιστρέφουν με καθεστώς ημιαπασχόλης, όπως επιβεβαιώνει για την περίπτωση της Γερμανίας και το Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας στην Κολωνία.

Την κατάσταση έρχονται να επιβαρύνουν οι νέες μορφές εργασίας, όπως οι θέσεις περιορισμένου χρόνου, ημιαπασχόλησης καθώς και η εργασία ως ελεύθερος επαγγελματίας. Οι άνθρωποι που εργάζονται υπό αυτά τα καθεστώτα συνήθως απολαμβάνουν μικρότερες αποδοχές έναντι των μόνιμων υπαλλήλων αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης. Στη Γερμανία το 2013 οι εν λόγω άνθρωποι αποτελούσαν περίπου το 40% των εργαζομένων.

Ο ΟΟΣΑ προτείνει διάφορα μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινόμενου της οικονομικής ανισότητας, όπως ένα διαφορετικό σύστημα φορολόγησης, με το οποίο οι υψηλά αμειβόμενοι θα φορολογούνται σαφώς περισσότερο από τους εργαζόμενους με χαμηλότερα εισοδήματα. Προτείνει επίσης διευκολύνσεις στο εργασιακό καθεστώς των γυναικών.

Κάρλα Μπλάικερ / Αλεξάνδρα Κοσμά

Επισκόπηση τύπου

To «ελληνικό πνεύμα» της Δρέσδης

Αντικρουόμενες οι εκτιμήσεις για το αν, και σε ποιά έκταση, το ελληνικό ζήτημα απασχόλησε τους υπουργούς Οικονομικών του G7 στη Δρέσδη. Δεν λείπουν και οι αιχμές προς την Ουάσιγκτον.

Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung κάνει λόγο για το «ελληνικό πνεύμα» της Δρέσδης, το οποίο προφανώς ήταν πανταχού παρόν. Αναφερόμενη σε δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μετά τη συνάντηση της Δρέσδης, η εφημερίδα επισημαίνει τα εξής: «Για την Ελλάδα, τόνισε ο Σόιμπλε, δεν έγινε συζήτηση παρά μόνο σε μία συνεδρίαση προς το τέλος, αλλά κι εκεί μόνο για λίγα λεπτά. Παρά τις προσδοκίες ορισμένων μέσων ενημέρωσης, οι συμμετέχοντες επικεντρώθηκαν στην ατζέντα και όχι στην Ελλάδα, ανέφερε ο υπουργός, επισημαίνοντας ότι ούτως η άλλως, δεν πρόκειται για υπόθεση του G7, αλλά των αποκαλούμενων ʻθεσμώνʼ- δηλαδή των κρατών-μελών της ευρωζώνης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ».

Σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung, «ο αμερικανός ομόλογος του Σόιμπλε, Τζακ Λιου, έχει προφανώς διαφορετική άποψη. Ναι, είπε, στις συνεδριάσεις η Ελλάδα ήταν ζήτημα ελάσσονος σημασίας. Αλλά στις συνομιλίες που έγιναν στο περιθώριο της συνάντησης, αποτελούσε συνεχές θέμα συζήτησης για τους υπουργούς και τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Λιου προειδοποίησε του ευρωπαίους να μην υποτιμούν τις συνέπειες ενός Grexit, μίας αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη. (…) Ο Λιου απηύθυνε έκκληση στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ να επιδείξουν μεγαλύτερη ευελιξία απέναντι στην Ελλάδα. Παράλληλα ζήτησε περισσότερη κινητικότητα: Η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει σκληρές αποφάσεις, ανέφερε. Σε περίπτωση Grexit, η ίδια η χώρα θα υποφέρει περισσότερο από όλους».

«Πολιτική λύση» για την Αθήνα;

Παραινέσεις προς τους Ευρωπαίους από τον Τζακ Λιου

Με κριτική διάθεση αντιμετωπίζει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine της Φραγκφούρτης τους χειρισμούς της Αθήνας. Σε σχόλιο με τίτλο «ένα Grexit είναι τόσο κοντά, όσο και μακριά», επισημαίνει: «Ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερη η οργή για μία ελληνική κυβέρνηση, όσο σε αυτή τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών από τις πλούσιες βιομηχανικές χώρες. Αν και δεν περιλαμβανόταν στην ατζέντα, η Ελλάδα ήταν θέμα παντού. Ακόμα και το ΔΝΤ θεωρεί πλέον ότι ένα Grexit δεν θα ήταν το τέλος της νομισματικής ένωσης. Κι όμως, δεν πρόκειται να γίνει (το Grexit), διότι κανείς ευρωπαίος ηγέτης δεν θέλει να θεωρηθεί υπεύθυνος γι αυτό. Επομένως θα εξακολουθεί να προκρίνεται μία ʻπολιτική λύσηʼ, ενώ η ΕΚΤ θα αγοράζει ακόμη περισσότερο χρόνο, τυπώνοντας χρήμα».

Δεν λείπει και μία «αιχμή» προς τις ΗΠΑ: «Ο αμερικανός υπουργός Οικονομικών ζητεί ʻμεγαλύτερη ευελιξίαʼ από τους Ευρωπαίους. Εννοεί ʻπερισσότερα χρήματαʼ προς την Ελλάδα, μία χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, για την οποία φοβάται ότι μετά από ένα Grexit θα μπορούσε να στραφεί προς τη Ρωσία. Δεν ερωτήθηκε όμως, γιατί δεν δίνει η ίδια η Ουάσιγκτον περισσότερα χρήματα. Αμερικανοί οικονομολόγοι αρέσκονται να ζητούν ʻκούρεμα για την Ελλάδαʼ. Ωστόσο, κάτι τέτοιο έχει ήδη γίνει. Οι ιδιώτες πιστωτές έχουν αναγκαστεί να παραιτηθούν από το ήμισυ των αξιώσεών τους. Λέγεται από την Αμερική, ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να παρατείνουν την περίοδο αποπληρωμής και να μειώσουν τα επιτόκια. Και αυτό έχει ήδη γίνει. Η αποπληρωμή αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας, τα επιτόκια είναι κοντά στο μηδέν. Λέγεται επίσης ότι η Ελλάδα χρειάζεται κάτι αντίστοιχο όπως η Διάσκεψη του Λονδίνου για τη Γερμανία το 1953. Και αυτό έχει γίνει: τηρουμένων των αναλογιών ως προς τα δάνεια και τους προϋπολογισμούς, η Ελλάδα έχει λάβει έξι φορές μεγαλύτερη βοήθεια. Αλλά αντί να αναπτυχθεί η οικονομία, αναπτύχθηκαν μόνο τα χρέη».

Γιάννης Παπαδημητρίου, SZ, FAZ

Migration: Are more people on the move than ever before?

By Paul AdamsBBC News

• 28 May 2015
 
• From the sectionWorld

From the Mediterranean to the Andaman, it's been a season of despair, the faces of migrants haunting television screens and dominating headlines.

Harrowing stories have emerged of death, starvation and abuse at the hands of people smugglers. And from the world's new and continuing conflict zones, there have been new mass movements, across borders and within states.

Half a million Yemenis have been internally displaced since March. One hundred thousand Burundians have fled into neighbouring countries since April.

The statistics can be numbing - 7.6 million Syrians, homeless inside their own country, now make up a fifth of all internally displaced people (IDPs) in the world.

Are more people on the move than ever before?

Today's map of the world is a complex spider's web of movement. Our map only represents the larger recent trends.

But it helps to explain why, in 2013, there were 232 million "international migrants" in the world (defined by the UN as people who have lived a year or longer outside their country of birth).

This figure includes refugees, asylum seekers and economic migrants - anyone who has crossed a border, legally or illegally, to escape disaster or persecution or simply to pursue a better life.

And it's almost certainly an under-estimate.

Where do international migrants live?

Half of all international migrants live in just 10 countries. The largest number (46 million) reside in the United States. By 2013, the US was host to 13 million people born in Mexico, but the fastest growth was among recent arrivals from China (2.2m) and India (2.1m).

Russia's second place is a result of Moscow's strong ties to former states of the Soviet Union, particularly Ukraine and Kazakhstan.

In Europe, Germany and France host some of the largest migrant populations (from Turkey and Algeria respectively), while vast numbers of migrant workers from southern Asia still live and work in Saudi Arabia and the Gulf.

In the UAE, international migrants make up a staggering 84% of the population.

Deadly crisis in the Mediterranean

Dramatic scenes from the Mediterranean have captured headlines for the past two years.

Before the fall of the Libyan dictator, Muammar Gaddafi, numbers of migrants making the perilous crossing were actually declining.

Oil-rich Libya offered employment opportunities and Gaddafi was persuaded by the EU to limit onward movement.

But the year of his violent ouster, 2011, saw a sudden spike, and Libya's descent into chaos since 2012 has had a dramatic effect.

In 2014, more than 170,000 migrants arrived in Italy, the largest influx into one country in EU history.

Perilous routes through Africa to Europe

The spider's web is at its most complex here. Some of these journeys are epic, with sub-Saharan and West African migrants crossing two perilous seas, one of sand and one of water, before arriving in Europe.

These journeys can take weeks or years to complete, with young men from Gambia, Senegal and Nigeria passing through several countries and relying heavily on people smugglers.

Among the largest groups crossing from Libya this year: thousands of Eritreans fleeing long-term conscription, as well as large numbers of Somalis and Nigerians.

In the eastern Mediterranean, huge numbers of Syrians cross from Turkey to Greece, accompanied by Afghans and Iraqis.

Syria: A displaced nation

Syria's civil war has now uprooted half the country's pre-war population. More than four million Syrians are refugees in neighbouring countries, with a much larger number internally displaced.

Syria is the main country of origin of asylum seekers in the industrialised world. This huge, growing exodus is one big reason why the number of forcibly displaced people in the world is now higher than it's been at any time since World War Two.

It also helps to explain why, when it comes to housing refugees, the burden falls more and more heavily on developing countries (86%, up from 70% a decade ago).

In the hands of people smugglers

Graphic scenes of the suffering experienced by refugees afloat in the Andaman Sea have drawn international attention to another desperate story of people smuggling and human deprivation.

Jump media player

Media player help

Out of media player. Press enter to return or tab to continue.

Media captionJonah Fisher reports from Rakhine state in Myanmar where he has been following the plight of Rohingya migrants

The numbers are smaller than the Mediterranean, but the issues are similar.

Friday's meeting in Bangkok will attempt to grapple with this latest migrant crisis, but hopes are not high for any kind of action plan.

Journeys north through Mexico

The Mexico-Texas border remains the world's largest migration corridor. Mexicans are still the largest single group apprehended by US border officials but last year, for the first time, they were outnumbered by the combined total of other Central Americans.

Mexican migration has dropped, thanks to Mexico's improved economic circumstances, but worsening security situations have prompted large numbers of Hondurans, Salvadoreans and Guatemalans to journey north along a series of well-travelled routes.

The recent arrivals have included tens of thousands of unaccompanied children.

Growing global population

The share of international migrants in the world population has remained constant in recent years, hovering around 3%.

But as the world's population expands rapidly, so too does the raw number of people living outside their place of birth.

There are even more internal migrants: the figure of 740m is almost certainly a conservative estimate. It's hard to keep track of the millions of Chinese peasants who continue to converge on urban centres every year.

Thousands of people are forced from their homes each year by natural disasters, this woman is in a makeshift camp after the recent earthquake in Nepal

And the numbers of internal migrants fluctuate wildly: it's thought half a million Iraqis were displaced in a matter of weeks in June 2014.

Then there are natural disasters, which displace an average of more than 27m people every year.

Global migration fuels political debate, tests alliances and resources and keeps legions of statisticians very busy.bbc

«Ακόμα μιλάμε για βοήθεια προς την Ελλάδα»

Σε άρθρα τους στο Focus ο Β. Σόιμπλε γράφει ότι πέντε χρόνια μετά το πρώτο πρόγραμμα μιλάμε ακόμα για βοήθεια στην Ελλάδα ενώ ο Κλ. Ρέγκλινγκ σημειώνει ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις τίθεται σε κίνδυνο το μέλλον της χώρας.

Παρά τη νέα κλιμάκωση της ελληνικής κρίσης η κατάσταση στην ευρωζώνη έχει βελτιωθεί αισθητά, εκτιμά ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Πέντε χρόνια μετά το πρώτο πρόγραμμα εξακολουθούμε να μιλάμε σήμερα για βοήθεια προς την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, η Ευρώπη βρίσκεται συνολικά σε πολύ καλύτερη κατάσταση», σημειώνει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό Focus , το οποίο κυκλοφορεί αύριο και προδημοσιεύεται σήμερα. «Τότε ολόκληρο το οικοδόμημα του ευρώ θεωρούνταν ότι βρίσκονταν σε κίνδυνο. Σήμερα όμως δεν τίθεται πλέον τέτοιο ζήτημα», γράφει ο γερμανός υπουργός.

Κάθε κρίση κρύβει μια ευκαιρία, σύμφωνα με τον Β. Σόιμπλε: «Το πιο σημαντικό μάθημα της κρίσης είναι, κατά την άποψή μου, ότι το ευρώ ως κοινό νόμισμα, όπως επίσης η Ευρώπη ως πολιτική κοινότητα, λειτουργούν μόνο όταν όλοι τηρούν τους κανόνες». Αυτό δείχνει η επιτυχημένη πορεία Ιρλανδίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Κύπρου, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια με τη βοήθεια των εταίρων, αλλά κυρίως με τις δικές τους δυνάμεις προχώρησαν σε μεταρρυθμίσεις. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μεταξύ κυρίαρχων κρατών γίνεται μόνο βήμα - βήμα. «Με κανόνες που ισχύουν και εφαρμόζονται από όλους θα ενισχυθεί περαιτέρω η ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση. Ο σεβασμός των κανόνων είναι η προϋπόθεση για αλληλεγγύη», υπογραμμίζει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Focus.

Ρέγκλινγκ: Σε κίνδυνο το μέλλον της Ελλάδας

Συμφωνία Ελλάδας-πιστωτών το συντομότερο ζητά ο επικεφαλής του ESM

O επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ σε άρθρο του, που επίσης κυκλοφορεί αύριο στο Focus, απευθύνει έκκληση για συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών το συντομότερο δυνατό: «Όσο η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, θέτει σε κίνδυνο το μέλλον της χώρας. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο οι θυσίες των Ελλήνων να αποδειχθούν μάταιες», σημειώνει ο Κλάους Ρέγκλινγκ.

Η Ελλάδα τήρησε τους αυστηρούς όρους για τη χορήγηση πιστώσεων από τον τότε προσωρινό μηχανισμό στήριξης EFSF. Η εξυγίανση δημοσιονομικών και οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις ήταν επίπονες, αλλά αναπόφευκτες για να διορθωθούν λάθη, συνεχίζει ο κ. Ρέγκλινγκ: «Η οικονομία άρχισε να λειτουργεί ξανά, δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας, επενδυτές άρχισαν να αγοράζουν στα μέσα του 2014 και πάλι ελληνικά ομόλογα», προσθέτει ο επικεφαλής του ESM τονίζοντας ότι οι επιτυχίες αυτές υποτιμήθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα από την γερμανική κοινή γνώμη.

Κατά την άποψη του Κλάους Ρέγκλινγκ η αρχή «Πιστώσεις έναντι μεταρρυθμίσεων» απέδωσε και σε άλλες χώρες της ευρωκρίσης. Τα προβλήματα ωστόσο στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερα και γι΄ αυτό η διαδικασία μεταρρυθμίσεων διαρκεί περισσότερο.

Στέφανος Γεωργακόπουλος (dpa, Focus)

Πολιτική

Μπλάτερ: Μεσσίας ή δαίμονας;

Εν μέσω του μεγαλύτερου σκανδάλου ο Σεπ Μπλάτερ επανεξελέγη εντέλει στην προεδρία της FIFA. Πολλοί αναρωτιούνται πώς κατάφερε να κρατηθεί τόσα χρόνια επικεφαλής της, παρά τα χίλια μύρια σκάνδαλα.

Το απόγευμα αρχαιρεσίες για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας FIFA μέσα σε βαρύ κλίμα για τον νυν πρόεδρο Σεπ Μπλάτερ, που διεκδικεί και πάλι την προεδρία. Παρά τις καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών και τις πιέσεις να παραιτηθεί ο Μπλάτερ δεν το βάζει κάτω και αντιδρά με τη δοκιμασμένη συνταγή που χρησιμοποίησε τα 17 χρόνια που βρίσκεται σε αυτό το περίοπτο αξίωμα.

Βάσει της αρχής «δούναι και λαβείν»

Διαδηλωτής με την παλαιστιναική σημαία ανά χείρας

Μια γρήγορη ματιά στο βιογραφικό του ζαλίζει. Ξεκίνησε ως γιός ενός μηχανικού αυτοκινήτου και έφτασε, αργά, μεθοδικά και με τις πλάτες του σημαντικών στελεχών της FIFA και των χορηγών της στην κορυφή έχοντας βγάλει κάθε φορά από τη μέση κάθε επίδοξο ανταγωνιστή του. Οι σχέσεις του με αυτούς ήταν πάντα άριστες. Για τους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ ο Μπλάτερ μπορεί να είναι πολύ γοητευτικός, χαριτωμένος, ανεπίληπτος, ένας Μεσσίας του ποδοσφαίρου. «Νομίζετε ότι ξέρετε ίσως ποιος είμαι, τι πιστεύω. Νομίζετε ότι γνωρίζετε τι είναι η FIFA, μια απρόσωπη μηχανή, που σε βάρος του ωραίου παιγνιδιού κόβει χρήμα. Και ότι εγώ κινώ τα νήματα και ξεσπώντας στα γέλια πηγαίνω στην τράπεζα για να εισπράξω. Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς».

Τότε πώς είναι, αν δεν είναι έτσι; Ο Μπλάτερ είχε όλο τον καιρό στη διάθεσή του να αποδείξει το αντίθετο. Όλα αυτά τα χρόνια κατάφερε να θωρακιστεί απέναντι σε κάθε κρίση που χτύπησε την πόρτα της FIFA και να βγει άσπιλος από κάθε σκάνδαλο. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι το πώς τη γλύτωσε το 2010 όταν το δικαστήριο απέδειξε ότι πήρε μίζες από τον συνεργαζόμενο χορηγό ISL. Ο Μπλάτερ είχε πει ότι επρόκειτο για προμήθειες. Τελικά η FIFA πλήρωσε ποσό εκατομμυρίων για να κλείσει η υπόθεση και να αποκαταστήσει την αθωότητα του προέδρου της.

Και πάλι πρόεδρος;

Ο Μπλάτερ και ο αντίπαλός του ιορδανός πρίγκηπας Αλί μπιν Αλ Χουσεΐν

Αλλά εκτός από τη δύναμη του χρήματος ο Μπλάτερ παίζει καλά το παιγνίδι της εξουσίας. Τις επικρίσεις της προσπερνά, τις εξεγέρσεις τις καταπνίγει, τους ανταγωνιστές του τους αποδυναμώνει. Και το καταφέρνει, γιατί έχει τυφλή εμπιστοσύνη στους συνεργάτες του. Έχει όλα τα στελέχη των ομοσπονδιών από την Ασία, την Αφρική και τη Λ. Αμερική στο τσεπάκι του. Εδώ και 17 χρόνια καλλιεργεί τις σχέσεις του με αυτούς σύμφωνα με την αρχή του «δούναι και λαβείν» υπερηφανευμένος ότι είναι και πρόεδρος των μικρών. Η UEFΑ μπορεί να τον δαιμονοποιεί όσο θέλει, αλλά δεν διαθέτει παρά μόνο το ¼ των συνομοσπονδιών - μελών για να μπορεί να τον ανατρέψει. Ο ίδιος, 79 χρονών σήμερα, δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία για την επανεκλογή του. Κάλεσε πριν λίγο τη FIFA να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη και να κάνει μια νέα αρχή, με τον ίδιο πρόεδρο.

Στέφαν Νέστλερ/Ειρήνη Αναστασοπούλου/dlf, reuters

Επισκόπηση τύπου

«Σκηνοθετημένο το θέατρο της χρεοκοπίας»

• Ο γερμανικός τύπος για την Ελλάδα (5/15)
  • Αντίστροφη μέτρηση για την Ελλάδα
  • «Σκηνοθετημένο το θέατρο της χρεοκοπίας»
  • Good girl, bad guy
  • «Ο Βαρουφάκης έχει δίκαιο για ένα New Deal»
  • Σάλος για την υπόθεση Βαρουφάκη
  • Riga-Gate και Varoufexit
  • «Κάποια κινητικότητα στη διαμάχη με την Ελλάδα»
  • Σχέδιο ελεγχόμενης κρατικής χρεοκοπίας
  • Στην ύφεση υπό την αιγίδα του ΣΥΡΙΖΑ
  • Προειδοποίηση Σόιμπλε προς Βαρουφάκη
  • H EKT και η Αθήνα
  • Geuro και αλληλεγγύη
  • Δημοψήφισμα: «ο Σόιμπλε ξαναγράφει την ιστορία»
  • Προς ένα τρίτο πακέτο βοήθειας;
  • «Σχεδόν καμία ελπίδα για συμφωνία στο Eurogroup»
  • «Τέλος για τους ονειροπόλους»
  • «Ο Τσίπρας πρέπει να παρουσιάσει έργο»
  • «Λιτότητα με ευρώ ή χρεοκοπία με δραχμή;»
  • Βήματα προόδου στις διαπραγματεύσεις
  • Ο Γιούνκερ αποκλείει χρεοκοπία της Ελλάδας

Βρίσκονται όντως στην τελική ευθεία οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και δανειστών; Και υπάρχουν ουσιαστικές διαφωνίες ή πρόκειται για ένα παιγνίδι ισχύος και εντυπώσεων;

«Σύγχυση για την πορεία των διαπραγματεύσεων» είναι ο τίτλος άρθρου στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel. «Η πορεία των συνομιλιών στη διαμάχη με την Ελλάδα αξιολογείται πολύ διαφορετικά από τους συμμετέχοντες. Ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξέπεμπε την Τετάρτη αισιοδοξία, λέγοντας ότι «βρισκόμαστε στην τελική ευθεία». (…) Η δήλωση προκάλεσε δυσαρέσκεια στους ευρωπαίους εταίρους. Μιλώντας στο ARD o γερμανός υπ. Οικονομικών Β. Σόιμπλε εμφανίστηκε έκπληκτος για το ότι γίνεται λόγος για επικείμενη συμφωνία στην Αθήνα. (…) Από την πλευρά του ο υπ. Εξωτερικών Σταϊνμάγερ κάλεσε την κυβέρνηση Τσίπρα να βιαστεί. Κάθε μέρα είναι αποφασιστικής σημασίας, είπε ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός στη Λισαβόνα. (…) Και η Κομισιόν εντείνει τις πιέσεις προς την Αθήνα».

8 μέρες μέχρι τη χρεοκοπία της Ελλάδας

"Σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται ο Σόιμπλε, ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία δεν θα ήταν τόσο απροσδόκητη"

«8 μέρες μέχρι τη χρεοκοπία της Ελλάδας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε, αυτή τη φορά πραγματικά», σημειώνει σε σχετικό της ρεπορτάζ η γερμανική Tageszeitung. «Οι Βρυξέλλες και πάλι στον πυρετό της Ελλάδας. Ενώ η χρεοκοπία που προαναγγελόταν επί εβδομάδες (…) δεν επήλθε ούτε το Πάσχα αλλά ούτε και την Πεντηκοστή, όλα τα βλέμματα στρέφονται τώρα στην 5η Ιουνίου». Στο άρθρο επισημαίνεται ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προθεσμίες για την Ελλάδα: την 30η Ιουνίου εκπνέει η παράταση που έχει δοθεί προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις. Στις 28 Απριλίου του 2054 η Ελλάδα θα καταβάλει την τελευταία δόση στο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης. Μέχρι τότε, όπως επισημαίνει ο συντάκτης, θα υπάρξουν ακόμη πολλές εκπλήξεις. Και στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με την TAZ, υπάρχουν πολλές «δημιουργικές λύσεις». Η Ελλάδα θα μπορούσε να δώσει μια προκαταβολή στο ΔΝΤ και να επιμηκύνει τις διαπραγματεύσεις μέχρι το φθινόπωρο.

«Πολύ πιο εύκολα θα ήταν βέβαια τα πράγματα εάν η Ελλάδα λάμβανε επιτέλους την τελευταία δόση ύψους 7,2 δις ευρώ από το τρέχον πρόγραμμα (…) και να επέλθει επιτέλους ένα happy end. Διότι, σε αντίθεση με τα όσα ισχυρίζεται ο Σόιμπλε, ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία δεν θα ήταν τόσο απροσδόκητη. Αντιθέτως θα ήταν μια πολιτική απόφαση: το μερίδιο του ΔΝΤ που δεν καταβάλλεται (από τη δόση των 7,2 δις) θα κατέληγε αμέσως και πάλι στο δανειστή, καθώς ο τελευταίος είναι παράλληλα και πιστωτής, όπως άλλωστε η ΕΚΤ και το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης και κατ΄ επέκταση οι χώρες της ευρωζώνης. (…) Το θέατρο της χρεοκοπίας λοιπόν είναι σκηνοθετημένο προκειμένου να προχωρήσει η Ελλάδα σε μεταρρυθμίσεις. Το τέλος αυτού του θεάτρου θα αφαιρούσε από τους Σόιμπλε και ΣΙΑ το τελευταίο μέσο πίεσης, την απειλή του Grexit. Συνεπώς η αντίστροφη μέτρηση πρέπει να συνεχιστεί. Και εάν δεν επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, θα παραταθεί μέχρι και τον τελικό του 2054».

Έλλειψη χρημάτων ή έλλειψη εμπιστοσύνης;

Ακόμη και οι σχετικές διαψεύσεις από τις Βρυξέλλες δεν κατάφεραν να επισκιάσουν την αισιοδοξία που εξέπεμψε η Αθήνα

Στο θέμα αναφέρεται και η Welt, σχολιάζοντας ότι ακόμη και οι σχετικές διαψεύσεις από τις Βρυξέλλες δεν κατάφεραν να επισκιάσουν την αισιοδοξία που εξέπεμψε η Αθήνα. «Προφανώς οι αγορές είναι βέβαιες ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να αφήσουν την Ελλάδα να καταρρεύσει. Λίγο πριν τη Σύνοδο των υπ. Οικονομικών και κεντρικών τραπεζιτών του G7 στη Δρέσδη, ο αμερικανός υπ. Οικονομικών Τζακ Λιού προειδοποιούσε για τον κίνδυνο καταστροφής για όλους τους εμπλεκόμενους σε περίπτωση που αποχωρήσει η Ελλάδα από την ευρωζώνη».

Το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Οι συνομιλίες μεταξύ της Ελλάδας και των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών δεν διακρίνονται μόνον για την έλλειψη χρημάτων, αλλά κυρίως για την έλλειψη αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Όποιος όμως δεν εμπιστεύεται τον άλλο εν μέσω διαπραγματεύσεων, όποιος δεν καταφέρνει να καταλάβει έστω και λίγο τον άλλο και να μπει στη θέση του, δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλήξει σε συμφωνία. (…) Εντέλει μπορεί να επέλθει το Grexti όχι για αντικειμενικούς λόγους, αλλά επειδή στην προκειμένη κάποιοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν και κυριαρχούν οι προσωπικές έριδες. Η Ευρώπη όμως είναι ένα πρότζεκτ στο επίκεντρο του οποίου τίθεται όχι μόνον η προσέγγιση των λαών, αλλά το γεγονός ότι οι πολιτικοί κατάφερναν πάντα να συνεννοηθούν, ακόμη και αν προηγουμένως ήταν δύσπιστοι έναντι του άλλου».

Κώστας Συμεωνίδης  dw de