Οι τεμπέληδες της άγονης κοιλάδας
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ο αμερικανός πολιτικός Woodrow Wilson συνήθιζε να λέει ότι «Συντηρητικός είναι ένας άνθρωπος που κάθεται και το σκέπτεται• κυρίως όμως κάθεται». Η δική μας κυβέρνηση κάθεται πολύ και σκέπτεται περισσότερα: την μία να μην πληρώσει το ΔΝΤ, την άλλη να μην πληρώσει τις δόσεις στην Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα, την άλλη πως να κάνει κόλπα ζόρικα (που κάνουν στην Ινδία) για να χρηματοδοτηθεί από την τράεζα των BRICS, η οποία -σημειωτέον- ακόμη δεν έχει συσταθεί ενώ οι δικοί μας λογαριασμοί λήγουν τον επόμενο μήνα.
Έτσι πέρασαν τέσσερις μήνες με τους υπουργούς να ...κάααααθονται αντί να δουλεύουν και να συμμαζεύουν, ότι τέλος πάντων μπορεί να διορθωθεί σε αυτό το ασυμμάζευτο κράτος. Που τους χάνεις, που τους βρίσκεις διαρκώς μπροστά σε μια κάμερα τους πετυχαίνεις να εξηγούν πόσο κακός είναι ο κόσμος και πόσο καλό το πρόγραμμά τους, το οποίο -ειρήσθω εν παρόδω- ουδείς κατανοεί• ούτε καν οι φυσικοί μας σύμμαχοι. Εν τω μεταξύ η οικονομία βουλιάζει, η ύφεση είναι γεγονός, οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται και ο λογαριασμός που θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες μεγαλώνει. Εκείνοι όμως το βιολί τους: «εμείς βρακί δεν έχουμε τον κόσμο όλο αλλάζουμε», που θα έλεγε και ο θυμόσοφος λαός.
Τέσσερις μήνες τώρα παρακολουθούμε ένα (τηλεοπτικό κυρίως) φεστιβάλ ανοησίας. Από τα λεφτά που δεν θέλαμε στη δόση που παρακαλάμε να πάρουμε• από τις «κόκκινες γραμμές» (στα σακάκια κι αλλαχού) στις καταγγελίες ότι μας πνίγουν επειδή δεν υπάρχουν πιστωτικές γραμμές• από την «μεγάλη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου», η οποία στα τηλεοπτικά πλατό μεταμορφώθηκε σε ένα «παλιόχαρτο» που δεν τρέχει τίποτε αν δεν την εφαρμόσουμε, στην «μεγάλη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου» διά της οποίας οι άλλοι υποχρεούνται να πληρώσουν• από τα μεσημεριανά θρίλερ περί ρήξης, στις βραδινές ρομαντικές κομεντί περί επικείμενης συμφωνίας• από τον λαό που πεινά στις συμφωνίες των 500 εκατομμυρίων ευρώ για αναβάθμιση σαραντάχρονων αεροσκαφών.
Το τελευταίο ανέκδοτο που διακινείται, είναι περί χρηματοδότησης της Ελλάδος από την νέα αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS. Είναι η συνέχεια της θεωρίας (με άλλα μέσα) για τα κεφάλαια που ήταν να δώσει η Ρωσία και η Κίνα στην Ελλάδα ώστε να μην έχουμε μνημόνιο. Μόνο που τώρα το ανέκδοτο αυτό εκστομίζεται από τα πιο επίσημα χείλη. Το διακινεί ο κ. Δημήτρης Στρατούλης και το αφήνει να υπονοηθεί ο νεοπροσληφθείς -λεφτά για προσλήψεις υπάρχουν- σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης. Φυσικά αποσιωπούν ότι το μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας είναι μόλις 50 δισ. δολάρια (250 δισ. χρειάστηκε η Ελλάδα από τα δύο μνημόνια και θα χρειαστεί κι άλλα) και περιμένουν άλλα 50 δισ. από νεοεισερχόμενα μέλη.
Η αλήθεια είναι ότι έτσι, με παραμύθια κι ανοησίες, η Ελλάδα έχασε πέντε χρόνια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας ώστε να μην χρειαζόμαστε επιπλέον δανεικά. Μόνο που τώρα αυτή η τακτική έφτασε στο μη περαιτέρω επειδή και οι ανόητες μεγαλοστομίες των κυβερνητικών στελεχών έπιασαν ταβάνι, αλλά και -ίσως επειδή πιστεύουν τις μπαρούφες που εκστομίζουν- δεν κάνουν τίποτε για να δούμε προκοπή. Να σημειώσουμε ότι αυτοί οι τέσσερις χαμένοι μήνες δεν είναι δωρεάν: έρχονται στον επόμενο λογαριασμό της εφορίας.
Έτσι πέρασαν τέσσερις μήνες με τους υπουργούς να ...κάααααθονται αντί να δουλεύουν και να συμμαζεύουν, ότι τέλος πάντων μπορεί να διορθωθεί σε αυτό το ασυμμάζευτο κράτος. Που τους χάνεις, που τους βρίσκεις διαρκώς μπροστά σε μια κάμερα τους πετυχαίνεις να εξηγούν πόσο κακός είναι ο κόσμος και πόσο καλό το πρόγραμμά τους, το οποίο -ειρήσθω εν παρόδω- ουδείς κατανοεί• ούτε καν οι φυσικοί μας σύμμαχοι. Εν τω μεταξύ η οικονομία βουλιάζει, η ύφεση είναι γεγονός, οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται και ο λογαριασμός που θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες μεγαλώνει. Εκείνοι όμως το βιολί τους: «εμείς βρακί δεν έχουμε τον κόσμο όλο αλλάζουμε», που θα έλεγε και ο θυμόσοφος λαός.
Τέσσερις μήνες τώρα παρακολουθούμε ένα (τηλεοπτικό κυρίως) φεστιβάλ ανοησίας. Από τα λεφτά που δεν θέλαμε στη δόση που παρακαλάμε να πάρουμε• από τις «κόκκινες γραμμές» (στα σακάκια κι αλλαχού) στις καταγγελίες ότι μας πνίγουν επειδή δεν υπάρχουν πιστωτικές γραμμές• από την «μεγάλη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου», η οποία στα τηλεοπτικά πλατό μεταμορφώθηκε σε ένα «παλιόχαρτο» που δεν τρέχει τίποτε αν δεν την εφαρμόσουμε, στην «μεγάλη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου» διά της οποίας οι άλλοι υποχρεούνται να πληρώσουν• από τα μεσημεριανά θρίλερ περί ρήξης, στις βραδινές ρομαντικές κομεντί περί επικείμενης συμφωνίας• από τον λαό που πεινά στις συμφωνίες των 500 εκατομμυρίων ευρώ για αναβάθμιση σαραντάχρονων αεροσκαφών.
Το τελευταίο ανέκδοτο που διακινείται, είναι περί χρηματοδότησης της Ελλάδος από την νέα αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS. Είναι η συνέχεια της θεωρίας (με άλλα μέσα) για τα κεφάλαια που ήταν να δώσει η Ρωσία και η Κίνα στην Ελλάδα ώστε να μην έχουμε μνημόνιο. Μόνο που τώρα το ανέκδοτο αυτό εκστομίζεται από τα πιο επίσημα χείλη. Το διακινεί ο κ. Δημήτρης Στρατούλης και το αφήνει να υπονοηθεί ο νεοπροσληφθείς -λεφτά για προσλήψεις υπάρχουν- σύμβουλος του υπουργείου Οικονομικών κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης. Φυσικά αποσιωπούν ότι το μετοχικό κεφάλαιο της τράπεζας είναι μόλις 50 δισ. δολάρια (250 δισ. χρειάστηκε η Ελλάδα από τα δύο μνημόνια και θα χρειαστεί κι άλλα) και περιμένουν άλλα 50 δισ. από νεοεισερχόμενα μέλη.
Η αλήθεια είναι ότι έτσι, με παραμύθια κι ανοησίες, η Ελλάδα έχασε πέντε χρόνια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας ώστε να μην χρειαζόμαστε επιπλέον δανεικά. Μόνο που τώρα αυτή η τακτική έφτασε στο μη περαιτέρω επειδή και οι ανόητες μεγαλοστομίες των κυβερνητικών στελεχών έπιασαν ταβάνι, αλλά και -ίσως επειδή πιστεύουν τις μπαρούφες που εκστομίζουν- δεν κάνουν τίποτε για να δούμε προκοπή. Να σημειώσουμε ότι αυτοί οι τέσσερις χαμένοι μήνες δεν είναι δωρεάν: έρχονται στον επόμενο λογαριασμό της εφορίας.
No comments:
Post a Comment