ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣΑνάμεσα στα βράχια και στην οπισθοδρόμηση
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το πρόβλημα είναι ότι αν «μπουν οι ίδιοι οι λαοί στη μάχη» των δανεικών προς την Ελλάδα, όπως καταλήγει η ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα όχι δανεικά δεν θα δει, αλλά ούτε ανθρωπιστική βοήθεια, που θα τη χρειαστεί εάν δεν πάρει τα δανεικά. Η απόφαση του κορυφαίου καθοδηγητικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαπραγμάτευση, που εκδόθηκε την περασμένη Πέμπτη (14.5.2015), είναι η επιτομή της ανοησίας που διακινούν στα τηλεπαραθύρια όλοι οι επαναστατημένοι του κυβερνώντος κόμματος. Είναι αυτοί που ανέλαβαν πριν από τρεις μήνες την κυβέρνηση του τόπου κι έκτοτε δεν άφησαν καφενείο που να μην κλάψουν για την «κακούργα (ευρωπαϊκή) κενωνία» που δεν δίνει τα λεφτά της για να χτίσει η Ελλάδα τον σοσιαλισμό των 100.000 προσλήψεων ετησίως.
Οι μεγαλόστομες μπαρούφες που αποτυπώθηκαν στην απόφαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχρηζαν σχολιασμού (εκτός αν αποτελούσαν πρώτη ύλη χιουμοριστικών εκπομπών), αλλά δυστυχώς διακινούνται από τον μεγαλύτερο κυβερνητικό εταίρο και, συνεπώς, μπορεί να εκφράζουν ή να καθοδηγούν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. «Οι απαιτήσεις» των δανειστών, λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, «δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον ελληνικό λαό, που αγωνίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μπει τέλος στις εγκληματικές πολιτικές των μνημονίων. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους ευρωπαϊκούς λαούς και από τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που αγωνίζονται για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας».
Και άιντε να δεχθούμε ότι οι «απαιτήσεις» δεν γίνονται αποδεκτές από τον ελληνικό λαό, ο οποίος έμαθε από το αντιμνημονιακό μέτωπο ότι η «αλληλεγγύη» είναι μονόδρομος: «Δώστε τα λεφτά και μη ρωτάτε τι τα κάνουμε». Το ότι «δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους ευρωπαϊκούς λαούς» πού το είδαν γραμμένο; Είδαν κανένα κίνημα σε κάποια χώρα της Ευρώπης με σύνθημα «δώστε κι άλλα στην Ελλάδα»; Βρήκαν κάποιο κόμμα που να στηρίζει τις ελληνικές θέσεις; Τρεις κι ο κούκος εμφανίζονται με κόκκινα πλακάτ όποτε επισκέπτεται ο κ. Αλέξης Τσίπρας την Ευρώπη. Στο μέτωπο των διανοουμένων τα πράγματα είναι χειρότερα. Ακόμη και οι σφοδροί πολέμιοι της λιτότητας, όπως ο Πολ Κρούγκμαν, μας συμπονούν μεν, υπογραμμίζουν δε ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που οι παλαιολιθικοί του ΣΥΡΙΖΑ πολεμούν. «Η Ελλάδα θα πρέπει να πει “όχι” σε επιπλέον περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», είπε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα (17.4.2015). Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προχωράει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά ξηλώνει και αυτές τις λίγες που με βαριά καρδιά και πολύ κόπο έκαναν οι προηγούμενοι. Ηδη ο υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης ανακοίνωσε την επαναφορά της ενιαίας τιμής βιβλίου, ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς ξηλώνει όποιο έργο έγινε με τον νόμο Διαμαντοπούλου στα πανεπιστήμια, ο κ. Κουρουμπλής ξηλώνει το διευρυμένο ωράριο των φαρμακείων, ο δε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης προσλαμβάνει όποιον βρίσκεται στο πεζοδρόμιό του. Μπορούμε να ψέξουμε τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι έκαναν τα μισά απ’ όσα χρειάζονται για να βγει η οικονομία από την κρίση, αλλά αυτή η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να τα ξηλώσει όλα προς όφελος συγκεκριμένων συντεχνιακών ομάδων.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι αυτό το κατά Βαρουφάκη «τσούρμο» θα μας βγάλει από την κρίση. Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε ότι δεν θα μας ρίξει στα βράχια. Θα πληρώσουμε ακριβά την οπισθοδρόμηση που επιβάλλει. Ο λογαριασμός της ιδεοληψίας έρχεται και θα αποτυπωθεί στα φορολογικά ραβασάκια.
Οι μεγαλόστομες μπαρούφες που αποτυπώθηκαν στην απόφαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχρηζαν σχολιασμού (εκτός αν αποτελούσαν πρώτη ύλη χιουμοριστικών εκπομπών), αλλά δυστυχώς διακινούνται από τον μεγαλύτερο κυβερνητικό εταίρο και, συνεπώς, μπορεί να εκφράζουν ή να καθοδηγούν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. «Οι απαιτήσεις» των δανειστών, λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, «δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τον ελληνικό λαό, που αγωνίστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μπει τέλος στις εγκληματικές πολιτικές των μνημονίων. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους ευρωπαϊκούς λαούς και από τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που αγωνίζονται για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας».
Και άιντε να δεχθούμε ότι οι «απαιτήσεις» δεν γίνονται αποδεκτές από τον ελληνικό λαό, ο οποίος έμαθε από το αντιμνημονιακό μέτωπο ότι η «αλληλεγγύη» είναι μονόδρομος: «Δώστε τα λεφτά και μη ρωτάτε τι τα κάνουμε». Το ότι «δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους ευρωπαϊκούς λαούς» πού το είδαν γραμμένο; Είδαν κανένα κίνημα σε κάποια χώρα της Ευρώπης με σύνθημα «δώστε κι άλλα στην Ελλάδα»; Βρήκαν κάποιο κόμμα που να στηρίζει τις ελληνικές θέσεις; Τρεις κι ο κούκος εμφανίζονται με κόκκινα πλακάτ όποτε επισκέπτεται ο κ. Αλέξης Τσίπρας την Ευρώπη. Στο μέτωπο των διανοουμένων τα πράγματα είναι χειρότερα. Ακόμη και οι σφοδροί πολέμιοι της λιτότητας, όπως ο Πολ Κρούγκμαν, μας συμπονούν μεν, υπογραμμίζουν δε ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που οι παλαιολιθικοί του ΣΥΡΙΖΑ πολεμούν. «Η Ελλάδα θα πρέπει να πει “όχι” σε επιπλέον περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», είπε κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα (17.4.2015). Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν προχωράει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά ξηλώνει και αυτές τις λίγες που με βαριά καρδιά και πολύ κόπο έκαναν οι προηγούμενοι. Ηδη ο υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης ανακοίνωσε την επαναφορά της ενιαίας τιμής βιβλίου, ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς ξηλώνει όποιο έργο έγινε με τον νόμο Διαμαντοπούλου στα πανεπιστήμια, ο κ. Κουρουμπλής ξηλώνει το διευρυμένο ωράριο των φαρμακείων, ο δε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης προσλαμβάνει όποιον βρίσκεται στο πεζοδρόμιό του. Μπορούμε να ψέξουμε τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι έκαναν τα μισά απ’ όσα χρειάζονται για να βγει η οικονομία από την κρίση, αλλά αυτή η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο να τα ξηλώσει όλα προς όφελος συγκεκριμένων συντεχνιακών ομάδων.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι αυτό το κατά Βαρουφάκη «τσούρμο» θα μας βγάλει από την κρίση. Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε ότι δεν θα μας ρίξει στα βράχια. Θα πληρώσουμε ακριβά την οπισθοδρόμηση που επιβάλλει. Ο λογαριασμός της ιδεοληψίας έρχεται και θα αποτυπωθεί στα φορολογικά ραβασάκια.
No comments:
Post a Comment