Ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και ο αλληλοσπαραγμός
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ηλπιζα ότι, τουλάχιστον, θα τελείωνε αυτός ο ιδιότυπος και επικίνδυνος εθνικός διχασμός. Αυτή η προσβλητική και παραπλανητική διαίρεση των Ελλήνων σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Σε καλούς και κακούς. Σε πατριώτες και «υπηρέτες των ξένων». Τώρα, δεν υπάρχουν αμφιβολίες για τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία πενταετία. Κάποιοι πρωθυπουργοί και υπουργοί αποδείχθηκαν περισσότερο ικανοί, έμπειροι και αποτελεσματικοί. Αλλοι λιγότερο. Αλλά δεν είχαμε πατριώτες και προδότες.
Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες. Κατανοεί την αναγκαιότητα μιας συμφωνίας και δηλώνει αποφασισμένος να κάνει ό,τι απαιτείται για να την εξασφαλίσει. Αντιμετωπίζει μεγάλες εσωκομματικές αντιδράσεις, αλλά έχει ακόμη ευρεία στήριξη στην κοινωνία, την οποία μπορεί να αξιοποιήσει για να ολοκληρώσει τη στροφή προς τον ρεαλισμό. Να πάρει τις επώδυνες αποφάσεις και, αν οι συσχετισμοί το επιβάλλουν, να συνεργασθεί με αυτούς που επίσης έχουν αίσθηση της πραγματικότητας, προκειμένου να μην πέσει η χώρα στα βράχια, να αποφύγει το «ατύχημα», να γυρίσει σελίδα και, επιτέλους, να προχωρήσει.
Εχουμε βέβαια και το παράδοξο να εξαντλείται η ρευστότητα, να κλείνουν επιχειρήσεις, να απολύονται εργαζόμενοι, το κράτος να παλεύει για να καταβάλει μισθούς και συντάξεις, και κάποιοι να δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι.
Ολοι πρέπει να βάλουν πλάτη και να βοηθήσουν τη χώρα. Η διχόνοια και η συνεχής προσπάθεια να εξασφαλισθούν κομματικά οφέλη εις βάρος των «άλλων», είναι στις παρούσες συνθήκες απαράδεκτη και καταστροφική.
Οι ιθύνοντες της κυβέρνησης να αφήσουν τις ιδεοληψίες και το κυνήγι μαγισσών. Να αξιοποιήσουν τα στελέχη της γραφειοκρατίας ακόμη και όταν δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Η έλλειψη προετοιμασίας, γνώσης και εμπειρίας είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Οχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά –κυρίως– για την Ελλάδα. Χρειάζεται σοβαρότητα και επαγγελματισμός. Οχι η καταγραφή συνεδριάσεων του Eurogroup.
Κι εσείς, κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφήστε τα όνειρα περί «αριστερής παρένθεσης». Υπολείπεστε 20 μονάδες. Ο Αλέξης Τσίπρας σας κέρδισε. Είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Να ασκείτε κριτική, αλλά μη χαίρεστε για τα λάθη. Οταν η χώρα παλεύει για την επιβίωσή της, η ζημία είναι πρωτίστως εθνική, όχι απλώς κομματική. Ο ρόλος των πολιτικών είναι να υπηρετούν την πατρίδα, όχι το κόμμα.
Η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Αν δεν κάνουν όλοι την υπέρβαση τώρα και δεν υπηρετήσουν τον κοινό στόχο της διάσωσης της χώρας, πότε θα την κάνουν; Οχι μόνον ο Τσίπρας με τους ομολόγους του, αλλά και ο Σαμαράς με τους κεντροδεξιούς ηγέτες, ο Στουρνάρας στην ΕΚΤ, ο Αβραμόπουλος στο Κολέγιο των Επιτρόπων, ο Γιώργος, ο Βενιζέλος, η Ντόρα, και όποιος άλλος έχει προσβάσεις. Και οι ευρωβουλευτές να συνεργασθούν, όπως το κάνουν για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, στο Κυπριακό ή στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Δεν είναι κορυφαίο εθνικό θέμα ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας;
Θα ακουσθεί ουτοπικό, αν όχι αφελές. Είναι ίσως η ματιά του Ελληνα του εξωτερικού. Αλλά, γιατί είναι τόσο δύσκολο να πετούσαν σήμερα μαζί στη Ρίγα, στο ίδιο αεροπλάνο, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Να πρόβαλλαν ένα κοινό μέτωπο, να συμφωνούσαν στο κοινό εθνικό μήνυμα και να το εξέπεμπαν στις συναντήσεις τους με τον Γιουνκέρ, τη Μέρκελ και τους άλλους;
Αλλά τι λέω. Εδώ δεν έχει γίνει συνάντηση πολιτικών αρχηγών, δεν έχει συσταθεί ενιαία ομάδα διαπραγμάτευσης, ο ένας δεν παρέδωσε στον άλλο το Μέγαρο Μαξίμου, και στις συζητήσεις στη Βουλή υβρίζονται και αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έχει πει τα περισσότερα ψέματα, αντί να προσπαθούν να οικοδομήσουν την ελάχιστη εθνική συναίνεση σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές για τη χώρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες. Κατανοεί την αναγκαιότητα μιας συμφωνίας και δηλώνει αποφασισμένος να κάνει ό,τι απαιτείται για να την εξασφαλίσει. Αντιμετωπίζει μεγάλες εσωκομματικές αντιδράσεις, αλλά έχει ακόμη ευρεία στήριξη στην κοινωνία, την οποία μπορεί να αξιοποιήσει για να ολοκληρώσει τη στροφή προς τον ρεαλισμό. Να πάρει τις επώδυνες αποφάσεις και, αν οι συσχετισμοί το επιβάλλουν, να συνεργασθεί με αυτούς που επίσης έχουν αίσθηση της πραγματικότητας, προκειμένου να μην πέσει η χώρα στα βράχια, να αποφύγει το «ατύχημα», να γυρίσει σελίδα και, επιτέλους, να προχωρήσει.
Εχουμε βέβαια και το παράδοξο να εξαντλείται η ρευστότητα, να κλείνουν επιχειρήσεις, να απολύονται εργαζόμενοι, το κράτος να παλεύει για να καταβάλει μισθούς και συντάξεις, και κάποιοι να δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι.
Ολοι πρέπει να βάλουν πλάτη και να βοηθήσουν τη χώρα. Η διχόνοια και η συνεχής προσπάθεια να εξασφαλισθούν κομματικά οφέλη εις βάρος των «άλλων», είναι στις παρούσες συνθήκες απαράδεκτη και καταστροφική.
Οι ιθύνοντες της κυβέρνησης να αφήσουν τις ιδεοληψίες και το κυνήγι μαγισσών. Να αξιοποιήσουν τα στελέχη της γραφειοκρατίας ακόμη και όταν δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Η έλλειψη προετοιμασίας, γνώσης και εμπειρίας είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Οχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά –κυρίως– για την Ελλάδα. Χρειάζεται σοβαρότητα και επαγγελματισμός. Οχι η καταγραφή συνεδριάσεων του Eurogroup.
Κι εσείς, κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφήστε τα όνειρα περί «αριστερής παρένθεσης». Υπολείπεστε 20 μονάδες. Ο Αλέξης Τσίπρας σας κέρδισε. Είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Να ασκείτε κριτική, αλλά μη χαίρεστε για τα λάθη. Οταν η χώρα παλεύει για την επιβίωσή της, η ζημία είναι πρωτίστως εθνική, όχι απλώς κομματική. Ο ρόλος των πολιτικών είναι να υπηρετούν την πατρίδα, όχι το κόμμα.
Η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Αν δεν κάνουν όλοι την υπέρβαση τώρα και δεν υπηρετήσουν τον κοινό στόχο της διάσωσης της χώρας, πότε θα την κάνουν; Οχι μόνον ο Τσίπρας με τους ομολόγους του, αλλά και ο Σαμαράς με τους κεντροδεξιούς ηγέτες, ο Στουρνάρας στην ΕΚΤ, ο Αβραμόπουλος στο Κολέγιο των Επιτρόπων, ο Γιώργος, ο Βενιζέλος, η Ντόρα, και όποιος άλλος έχει προσβάσεις. Και οι ευρωβουλευτές να συνεργασθούν, όπως το κάνουν για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, στο Κυπριακό ή στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Δεν είναι κορυφαίο εθνικό θέμα ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας;
Θα ακουσθεί ουτοπικό, αν όχι αφελές. Είναι ίσως η ματιά του Ελληνα του εξωτερικού. Αλλά, γιατί είναι τόσο δύσκολο να πετούσαν σήμερα μαζί στη Ρίγα, στο ίδιο αεροπλάνο, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Να πρόβαλλαν ένα κοινό μέτωπο, να συμφωνούσαν στο κοινό εθνικό μήνυμα και να το εξέπεμπαν στις συναντήσεις τους με τον Γιουνκέρ, τη Μέρκελ και τους άλλους;
Αλλά τι λέω. Εδώ δεν έχει γίνει συνάντηση πολιτικών αρχηγών, δεν έχει συσταθεί ενιαία ομάδα διαπραγμάτευσης, ο ένας δεν παρέδωσε στον άλλο το Μέγαρο Μαξίμου, και στις συζητήσεις στη Βουλή υβρίζονται και αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έχει πει τα περισσότερα ψέματα, αντί να προσπαθούν να οικοδομήσουν την ελάχιστη εθνική συναίνεση σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές για τη χώρα.
No comments:
Post a Comment