Για να βγούμε από την κρίση πρέπει...
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μόνο ένα κύμα σημαντικών, σταθερών και μεγάλων ξένων επενδύσεων θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Χρειαζόμαστε «πακτωλό» κεφαλαίων για να κατακτήσουμε υψηλούς ρυθμούς ΑΕΠ, πάνω από 4%. Ωστε να απορροφήσουμε τη ζημιά που προκάλεσαν η οικονομική κρίση και η έλλειψη κρίσης πολιτικών και πολιτών.
Θα το επιτύχουμε μόνον αν, επί πολλά χρόνια, γίνουν πολλές, μα πάρα πολλές, επενδύσεις. Κάτι που καμία χώρα δεν μπορεί να πετύχει αν δεν στηριχθεί από διεθνείς επιχειρηματικές επενδύσεις. Οι «Ελληνες επιχειρηματίες» θα ακολουθήσουν, όπως έκαναν πάντοτε, τους διεθνείς κεφαλαιούχους.
Για την αριστερίζουσα κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, η ανταπόκριση στη συγκεκριμένη πρόκληση είναι εξίσου δύσκολη υπόθεση με εκείνην που αντιμετώπισε το καλοκαίρι, όταν χρειάστηκε να ανακρούσει πρύμναν.
Αν βεβαίως πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις που παρέχουν τα κυβερνητικά στελέχη στους διεθνείς επενδυτές, η διάθεση υπάρχει. Αυτό όμως που σίγουρα απουσιάζει είναι η ικανότητα οργάνωσης του τελικού αποτελέσματος. Το κράτος είναι σε διάλυση, τα κομματικά στελέχη που τριγυρίζουν τους υπουργούς σπανίως διαθέτουν τις ικανότητες, η κομματική καχυποψία και το συμφέρον των «ομάδων» εμποδίζουν την ταχεία διεκπεραίωση όσων -και είναι ακόμη πολύ λίγες- ευκαιριών έχουν εμφανισθεί.
Το σημερινό επιτελείο έχει, ευτυχώς, ξεπεράσει την εποχή που ο κ. Λαφαζάνης πίστευε ότι θα φέρει ρωσικές επενδύσεις ή ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που ταξίδευσε μέχρι την Κίνα θα γύριζε με τις βαλίτσες γεμάτες κεφάλαια!
Οχι μόνον ο ρωσικός σύνδεσμος δεν λειτούργησε, αλλά η Ρωσία του Πούτιν αντιμετωπίζει δεινή κατάσταση στα οικονομικά της με σοβαρότατες επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό, λόγω της ραγδαίας μείωσης των εισπράξεων από πετρέλαιο και αέριο, αλλά και των διεθνών εμπλοκών της μεγάλης αυτής χώρας.
Η Κίνα, αντιθέτως, τήρησε την υπόσχεσή της. Μόνον, όμως, επειδή ο κ. Πιτσιόρλας κατόρθωσε, με τις «πλάτες του πρωθυπουργού», να ολοκληρώσει την αρχική φάση πώλησης του ΟΛΠ. Βεβαίως, αυτοί που ελέγχουν πολιτικά το λιμάνι, συνεχίζουν να «απειλούν» την κυβέρνηση, βάζοντας όποιο εμπόδιο σκαρφίζονται στην ολοκλήρωση της παραγωγικής μετάλλαξης του πρώτου λιμανιού της χώρας.
Η οδός των αποκρατικοποιήσεων είναι η πρώτη και σίγουρη δίοδος εισόδου μεγάλων διεθνών επενδύσεων. Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τον τροχό. Ολα τα κράτη που χρειάστηκαν χρήματα για να δουλέψουν την οικονομία τους, έκαναν ακριβώς το ίδιο. Αρκεί να έχουμε κάτι άξιο λόγου και κερδοφόρο για να πουλήσει το κράτος. Ευτυχώς έχουμε!
Οσα όμως κερδίζει η κυβέρνηση με την ανάθεση της διαχείρισης του λιμανιού και των αεροδρομίων, τα χάνει επειδή προτάσσει τις κομματικές της ευαισθησίες έναντι του κρατικού συμφέροντος. Οι Καναδοί επενδυτές στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» είναι έξαλλοι με την «εντολή» που μετέτρεψε το αεροδρόμιο Αθηνών σε μικρομέτοχο της Τράπεζας Αττικής. Παρόμοια απορία προκάλεσε η αντίστοιχη δαπάνη της ΕΥΔΑΠ, το διοικητικό συμβούλιο της οποίας θα δυσκολευτεί να πείσει γιατί έπρεπε να διασωθεί η μικρή αυτή τράπεζα με δικά της χρήματα. Στις τράπεζες, μετά τις κομματικές απειλές εναντίον στελεχών, την εμπλοκή με την απομάκρυνση του διευθύνοντος στη μεγαλύτερη τράπεζα και τις πολιτικές εντολές δικαστικού «ελέγχου» δανείων (που ολοκληρώνεται χωρίς «κέρδος» για τους κομματικούς «εντολείς») διατηρείται καθεστώς αναμονής.
Τελικά, η καθυστέρηση της αξιολόγησης του μνημονίου και η αυταρχική παρουσία των στελεχών του Μαξίμου βλάπτουν εξίσου την ανάληψη νέων και μεγάλων επενδύσεων από ξένα κεφάλαια. Χωρίς αυτά, όμως, η όποια ανάκαμψη θα είναι ανεπαρκής σε έκταση και δειλή σε διάρκεια.
No comments:
Post a Comment