Συντηρώντας το πελατειακό σύστημα

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Η αλήθεια είναι ότι πρώτα θα βγει η ψυχή της χώρας και μετά το χούι του παλιού πολιτικού συστήματος για διορισμούς και μικροπολιτικές διευθετήσεις. Αυτό πιστοποιείται και από την τελευταία τρικυμία στην κυβέρνηση μετά την απαίτηση του υπουργού Εργασίας για αποπομπή του διοικητή του ΟΑΕΔ. Ο κ. Ιωάννης Βρούτσης, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ζήτησε την παραίτηση του κ. Ηλία Κικίλια με αφορμή την άρνηση του δευτέρου να αποδεχθεί την τοποθέτηση δύο συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ στη θέση των περιφερειακών διευθυντών ΟΑΕΔ Θεσσαλονίκης. Είναι ανησυχητικό για μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας να ασχολείται κοτζάμ υπουργός με δύο διευθυντές υπηρεσιών και είναι τραγικό όταν δουλειά αυτού του υπουργού είναι να χαράσσει πολιτικές για την εργασία σε μια χώρα που έχει 1,3 εκατομμύρια άνεργους και βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης. Οι προτεραιότητες του παλιού πολιτικού συστήματος είναι κι αυτές παλιές: διευθετήσεις για την προαγωγή ημετέρων, κι όλα τα άλλα έπονται. Ακόμη χειρότερα είναι όσα διαρρέουν από το Μέγαρο Μαξίμου και τη Λεωφόρο Συγγρού. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες στελέχη της Ν.Δ. «καταλογίζουν στον διοικητή του ΟΑΕΔ ότι “είχε αυτονομηθεί” και “λειτουργούσε τον οργανισμό σαν δικό του μαγαζί”, ενώ κάνουν λόγο για “αλαζονική συμπεριφορά” με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι αρκετοί γαλάζιοι βουλευτές που απευθύνθηκαν στον ΟΑΕΔ με διάφορα αιτήματα» («Τα Νέα» 23.4.2013). Τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Τα παραπάνω δεν δείχνουν μόνο σύγχυση προτεραιοτήτων αλλά και αρμοδιοτήτων. Η αυτονομία των διοικητών πρέπει να είναι το ζητούμενο για την εύρυθμη λειτουργία των οργανισμών και όχι κουσούρι. Η κοινή λογική λέει ότι τα συγκεντρωτικά συστήματα αποτυγχάνουν παταγωδώς. Oπως μάθαμε από την τραγική ιστορία του ελληνικού Δημοσίου, όπου λαλούν πολλοί πολιτικοί κοκόροι, δεν αργεί να χρεοκοπήσει η χώρα. Σε όλο τον οργανωμένο κόσμο η κυβέρνηση απλώς θέτει στόχους στους διοικητές και κρίνει αν αυτοί επιτυγχάνονται με κάποια αντικειμενικά κριτήρια. Δεν ασχολείται η πολιτική ηγεσία των υπουργείων -για όνομα του Θεού!- με τους περιφερειακούς διευθυντές των υποκαταστημάτων. Και αν δεν πρέπει μια φορά οι υπουργοί να ανακατεύονται στην καθημερινή λειτουργία των δημοσίων οργανισμών, οι βουλευτές δεν πρέπει να ασχολούνται δέκα. Δουλειά τους είναι να διαβάζουν κανένα νομοσχέδιο πριν το ψηφίσουν και όχι «να απευθύνονται στον ΟΑΕΔ με διάφορα αιτήματα». Δεν ξέρουμε πόσο «αλαζονική» ήταν η συμπεριφορά του κ. Κικίλια, αλλά το Δημόσιο και η χώρα θα ορθοποδήσει όταν οι διοικητές θα πετούν με τις κλωτσιές έξω κάθε ένα που έχει από δημόσιους οργανισμούς «διάφορα αιτήματα». Κι αν οι αιτούντες είναι πράσινοι, βένετοι, θαλασσί, κόκκινοι ή φούξια βουλευτές ένας λόγος παραπάνω. Δεν ντροπιάζουν μόνο τον εαυτό τους, ντροπιάζουν το κοινοβούλιο. Η χώρα έχει όλες τις προϋποθέσεις να σωθεί. Θα το επιτύχει αν αλλάξει τις πρακτικές που τη χρεοκόπησαν και κυρίως αν το παλιό πολιτικό σύστημα ανασχηματίσει αντιλήψεις και όχι θώκους. Δυστυχώς, όπως φαίνεται και με τη περίπτωση του υπουργού Εργασίας ή όποιου τέλος πάντων έλαβε αυτήν την απόφαση, αυτό το πολιτικό σύστημα πρώτα έχει κατά νου πώς θα συντηρήσει τις παλιές πελατειακές δομές και έσχατη έγνοια τη σωτηρία της χώρας.  KATHIMERRINI