Ασυδοσία διτρόχων

Του Αγγελου Στάγκου

Με την κρίση και τις συνέπειές της έχουμε ξεχάσει σε αυτή τη χώρα ότι υπάρχει μια καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα που βεβαίως επηρεάζεται από τα νέα δεδομένα της πολύ δύσκολης κατάστασης που έχει προκύψει, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί πολλά από τα αρνητικά γνωρίσματα που την καθόριζαν και προ κρίσης. Διαχρονικά οι κυβερνήσεις αδυνατούσαν ή δεν είχαν τη βούληση να επιβάλουν τους νόμους που θα δημιουργούσαν ένα πλαίσιο στοιχειωδώς οργανωμένης διαβίωσης, η δημόσια διοίκηση ήταν πάντα ανίκανη και διεφθαρμένη σε διάφορους βαθμούς και η κοινωνία στη συντριπτική πλειονότητά της επιζητούσε μόνιμα την ανά πάσα στιγμή διευκόλυνσή της, αδιαφορώντας ή και παραβιάζοντας κανόνες. Γι’ αυτό άλλωστε φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα και για τον ίδιο λόγο είναι τόσο γενικευμένη και εδραιωμένη η άποψη ότι για όσα μας συμβαίνουν φταίνε οι άλλοι. Δυστυχώς η ίδια νοοτροπία παραμένει και οι επιπτώσεις γίνονται όλο και βαρύτερες. Κλασικό παράδειγμα, η ασυδοσία που χαρακτηρίζει την κυκλοφορία των δίτροχων στις πόλεις και στην επαρχία, αλλά και η ανοχή που έχει επικρατήσει απέναντι σε αυτή την ασυδοσία, παρ’ όλο που αποδεδειγμένα κοστίζει σε ζωές, αίμα και χρήμα. Αστυνομία, καβαλάρηδες και πεζοί θεωρούν ότι οι νόμοι και τα σήματα για την κυκλοφορία δεν αφορούν τις μηχανές και τα μηχανάκια παντός κυβισμού. Κατά τη γενική αντίληψη, οι μηχανόβιοι μπορούν να παρκάρουν οπουδήποτε, να ελίσσονται επικίνδυνα, να παραβιάζουν τον κόκκινο σηματοδότη και τα άλλα σήματα, να πηγαίνουν αντίθετα στους μονόδρομους, να κυκλοφορούν σε πεζοδρόμια και πεζόδρομους, να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και βέβαια να μη φορούν κράνος. Αυτό το τελευταίο αφορά τη δική τους ασφάλεια, αλλά τα υπόλοιπα αφορούν την ασφάλεια όλων μας. Το κλίμα στην Ελλάδα ευνοεί αναμφίβολα τη μετακίνηση με δίτροχο και συμβάλλει στο γεγονός ότι κυκλοφορούν αναρίθμητα και διαφόρων ειδών δίκυκλα. Σχεδόν στο σύνολό τους οι αναβάτες ισχυρίζονται ότι τους διευκολύνει στη δουλειά τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι για πάρα πολλούς το «καβάλημα» μηχανής είναι και «σύμβολο» ελευθερίας, μαγκιάς, «αντρίλας» και παλικαριάς. Το αποδεικνύει ο τρόπος με τον οποίον συμπεριφέρονται στους δρόμους, όχι μόνο νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία αναβάτες, που θα περίμενε κανείς ότι το μυαλό τους έχει «πήξει». Αφήστε το κύρος που θεωρούν ότι αποκτούν νεότεροι και πρεσβύτεροι στον κύκλο τους, όταν κυκλοφορούν με «μηχανή». Ωστόσο, πέρα από τις διαπιστώσεις και τις εκτιμήσεις, υπάρχει αναπάντητο το ερώτημα πώς και γιατί αφήνονται τόσοι δικυκλιστές να παραβιάζουν κανόνες και νόμους στους δρόμους, κάτι που το βλέπουμε και το υφιστάμεθα καθημερινά. Η πρώτη και άμεση απάντηση είναι βεβαίως ότι δεν υπάρχει αστυνόμευση ή ότι είναι ελλιπής. Φυσικά αυτό ισχύει. Οπως ισχύει και το γεγονός ότι οι άδειες οδήγησης δίδονται με μεγάλη χαλαρότητα και πολλά «κόλπα». Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η νοοτροπία της αδιαφορίας για νόμους και κανόνες έχει διαποτίσει την ελληνική κοινωνία, ακόμη και τους αστυνομικούς που πρέπει να τους εφαρμόζουν. Οι αντιλήψεις και η στάση τους είναι παρόμοιες με της υπόλοιπης κοινωνίας και δεν είναι τυχαίο ότι την τελευταία διετία σκοτώθηκαν με τα δικά τους δίκυκλα εκτός υπηρεσίας 11 παιδιά της Ομάδας «Δίας», σύμφωνα με δημοσίευμα.     kathimerini