Κινδυνολογία και υποσχέσεις
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δύσκολα μπορούν να σταθούν στα τηλεοπτικά πάνελ οι κυβερνητικοί πολιτευτές. Για πολλούς λόγους, ο κυριότερος εκ των οποίων είναι η...ζήλια για την καλή τύχη των αντιπάλων. Κατά βάθος και αυτοί πιστεύουν όσα λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για την έξοδο από την κρίση διά της μεγέθυνσης του κράτους, για την ανάταξη της οικονομίας διά της ζήτησης. Είναι δε σίγουρο ότι πολλοί από τους πολιτευτές Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μακαρίζουν τους αντιπάλους τους. Λογικό: δεν είναι δα και μικρό πράγμα να αερολογείς και να μαζεύεις ψήφους...
Το βασικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας σ’ αυτές τις εκλογές είναι πως δεν έχει διακριτή πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαφέρει μόνο στο ύφος και στις αποχρώσεις του προτάγματος ΣΥΡΙΖΑ. Αν και πρέπει να θεωρήσουμε μεγάλη κατάκτηση του πολιτικού συστήματος το γεγονός ότι όλοι συνομολογούν για πλεονασματικούς ή έστω ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι στη διαχείριση του πολυδαίδαλου κράτους οι απόψεις δεν διαφέρουν κατά πολύ. Απλώς οι κυβερνητικοί, επειδή κάθονται στην ηλεκτρική καρέκλα της εξουσίας, δεν μπορούν να ξεστομίζουν πομφόλυγες τόσο εύκολα όσο οι αντιπολιτευόμενοι. Θα το ήθελαν πολύ, αλλά δεν μπορούν –για παράδειγμα– να υποσχεθούν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά, διότι θα τεθεί αμέσως το ερώτημα «και γιατί δεν το κάνατε μέχρι σήμερα;».
Είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι σαρξ εκ της σαρκός του πολιτικού συστήματος της χώρας· η ρητορεία του –αν και με ακραίες αποχρώσεις– ταιριάζει απολύτως στο κυρίαρχο μοντέλο της μεταπολίτευσης. Οι αλόγιστες δαπάνες, η διόγκωση του κράτους διά της ίδρυσης νέων οργανισμών, η τοποθέτηση ημετέρων σε θέσεις ευθύνης, η ρουσφετολογική διάρθρωση του Δημοσίου και άλλα πολλά –που ρητά ή υπαινικτικά υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ– υπήρξαν κυβερνητική πολιτική όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο ελληνικός λαός έχει εθιστεί στη ρητορεία ότι «όποτε έχεις κάποιο πρόβλημα, φτιάξε ένα νέο φορέα διορίζοντας καμπόσους· εκ του κόμματός σου, φυσικά, για καλύτερη υλοποίηση της πολιτικής». Ολα όσα υπόσχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ξένα στους πολίτες· τους τα είπαν κι άλλοι...
Συνεπώς, η μόνη γραμμή άμυνας των κυβερνητικών είναι η κινδυνολογία, περί Grexit, δραχμής κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σκοπό να χρεοκοπήσει τη χώρα, διότι τα ελικόπτερα με τα οποία τους απειλούσαν διάφοροι οπαδοί του στις πλατείες των Αγανακτισμένων θα τους περιμένουν. Μπορεί όμως να μην το έχει στόχο, αλλά μπορεί επίσης να προκύψει ως ατύχημα. Τα πάντα σήμερα στη χώρα είναι «στο κόκκινο»· κάποια με ευθύνη της νυν κυβέρνησης, που παίζει προεκλογικά το χαρτί της «υπευθυνότητας».
Η χώρα, δυστυχώς, έχασε ένα κρίσιμο επτάμηνο, από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, όταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, αντί να συζητούν την ανόρθωση της οικονομίας, ανταγωνίζονταν για το ποιος θα σχίσει ταχύτερα το Μνημόνιο. Το ένα έφερε το άλλο και φτάσαμε στις εκλογές με την ψυχή στο στόμα και τις προθεσμίες (για να μη μείνει ξεκρέμαστη η χώρα) απειλητικές.
Μένει χρόνος για να σοβαρευτούν οι αντιμαχόμενοι και να συζητήσουν επί του πραγματικού; Πιθανώς, αλλά και να υπάρχει χρόνος, δεν κατανοούν τα διακυβεύματα και γι’ αυτό η προεκλογική περίοδος έχει στριμωχτεί μεταξύ κινδυνολογίας και αβάσιμων υποσχέσεων...
Καλή χρονιά...
Το βασικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας σ’ αυτές τις εκλογές είναι πως δεν έχει διακριτή πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαφέρει μόνο στο ύφος και στις αποχρώσεις του προτάγματος ΣΥΡΙΖΑ. Αν και πρέπει να θεωρήσουμε μεγάλη κατάκτηση του πολιτικού συστήματος το γεγονός ότι όλοι συνομολογούν για πλεονασματικούς ή έστω ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι στη διαχείριση του πολυδαίδαλου κράτους οι απόψεις δεν διαφέρουν κατά πολύ. Απλώς οι κυβερνητικοί, επειδή κάθονται στην ηλεκτρική καρέκλα της εξουσίας, δεν μπορούν να ξεστομίζουν πομφόλυγες τόσο εύκολα όσο οι αντιπολιτευόμενοι. Θα το ήθελαν πολύ, αλλά δεν μπορούν –για παράδειγμα– να υποσχεθούν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά, διότι θα τεθεί αμέσως το ερώτημα «και γιατί δεν το κάνατε μέχρι σήμερα;».
Είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι σαρξ εκ της σαρκός του πολιτικού συστήματος της χώρας· η ρητορεία του –αν και με ακραίες αποχρώσεις– ταιριάζει απολύτως στο κυρίαρχο μοντέλο της μεταπολίτευσης. Οι αλόγιστες δαπάνες, η διόγκωση του κράτους διά της ίδρυσης νέων οργανισμών, η τοποθέτηση ημετέρων σε θέσεις ευθύνης, η ρουσφετολογική διάρθρωση του Δημοσίου και άλλα πολλά –που ρητά ή υπαινικτικά υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ– υπήρξαν κυβερνητική πολιτική όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο ελληνικός λαός έχει εθιστεί στη ρητορεία ότι «όποτε έχεις κάποιο πρόβλημα, φτιάξε ένα νέο φορέα διορίζοντας καμπόσους· εκ του κόμματός σου, φυσικά, για καλύτερη υλοποίηση της πολιτικής». Ολα όσα υπόσχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ξένα στους πολίτες· τους τα είπαν κι άλλοι...
Συνεπώς, η μόνη γραμμή άμυνας των κυβερνητικών είναι η κινδυνολογία, περί Grexit, δραχμής κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σκοπό να χρεοκοπήσει τη χώρα, διότι τα ελικόπτερα με τα οποία τους απειλούσαν διάφοροι οπαδοί του στις πλατείες των Αγανακτισμένων θα τους περιμένουν. Μπορεί όμως να μην το έχει στόχο, αλλά μπορεί επίσης να προκύψει ως ατύχημα. Τα πάντα σήμερα στη χώρα είναι «στο κόκκινο»· κάποια με ευθύνη της νυν κυβέρνησης, που παίζει προεκλογικά το χαρτί της «υπευθυνότητας».
Η χώρα, δυστυχώς, έχασε ένα κρίσιμο επτάμηνο, από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, όταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, αντί να συζητούν την ανόρθωση της οικονομίας, ανταγωνίζονταν για το ποιος θα σχίσει ταχύτερα το Μνημόνιο. Το ένα έφερε το άλλο και φτάσαμε στις εκλογές με την ψυχή στο στόμα και τις προθεσμίες (για να μη μείνει ξεκρέμαστη η χώρα) απειλητικές.
Μένει χρόνος για να σοβαρευτούν οι αντιμαχόμενοι και να συζητήσουν επί του πραγματικού; Πιθανώς, αλλά και να υπάρχει χρόνος, δεν κατανοούν τα διακυβεύματα και γι’ αυτό η προεκλογική περίοδος έχει στριμωχτεί μεταξύ κινδυνολογίας και αβάσιμων υποσχέσεων...
Καλή χρονιά...
No comments:
Post a Comment