ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣΤσοπανάκος ήμουνα, στη Βουλή εμπούκαρα;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ουδείς λογικός άνθρωπος είναι υπέρ της βίας. Ούτε φυσικά της αστυνομικής. Ο πολιτισμός μας εδράζεται στην προσπάθεια εξάλειψης κάθε μορφής βίας και η νόμιμη πρέπει να είναι πάντα αμυντική. Η τελευταία ασκείται μόνο με κανόνες και όταν κάποιος προσπαθεί να παραβεί τους νόμους, να ασκήσει παράνομη βία.
Οταν λέμε ότι «όλοι είναι κατά της βίας» πρέπει να εξαιρέσουμε τους ανεγκέφαλους Χρυσαυγίτες και κάποιους παλαβούς που πρώτα δέρνουν και μετά ζητούν συγγνώμη· όχι γιατί άσκησαν βία, αλλά διότι έδειραν λάθος ανθρώπους. Αυτή ήταν η περίπτωση των «αναρχικών» που ξυλοκόπησαν άλλους αναρχικούς γιατί τους πέρασαν για Κνίτες, ή των αγράμματων κουκουλοφόρων που δεν έμαθαν ότι ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι συν αυτώ αποσχίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προπηλάκισαν.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Βαγγέλης Αποστόλου, παραβιάζει ανοιχτές θύρες όταν λέει ότι στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «είμαστε αντίθετοι με τη χρήση αστυνομικής βίας και τη δημιουργία πολεμικής ατμόσφαιρας. Ωστόσο ο διάλογος απαιτεί νηφαλιότητα και υπευθυνότητα και όχι εξωθεσμικές ή και αντιθεσμικές κινήσεις που δυναμιτίζουν τις ίδιες τις προσπάθειες επικοινωνίας και συνεννόησης». Το ’χει γενικώς αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Ντύνει πολιτικά την κενολογία· επενδύει με μεγάλες λέξεις την ευχή να είναι κάποιος υγιής και πλούσιος παρά άρρωστος και φτωχός ή να προτιμά τον διάλογο από τη σύγκρουση.
Πώς, όμως, πρέπει να αντιδρά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη όταν κάποιοι επιχειρούν να εισβάλουν στη Βουλή, είτε για να την κάψουν (ως οίκο ανοχής), είτε για να «δείξουν» τα προβατάκια τους; Να τους πει «παρακαλώ περάστε και τα ΜΑΤ δεμένα»; Να τους βοηθήσει στην παρανομία, όπως έκανε η αλήστου μνήμης πρώην πρόεδρος της Βουλής; Να τους βγάλει φοντάν και λικεράκι;
Καλώς ή κακώς σε κάθε δημοκρατική Πολιτεία το δικαίωμα της συνάθροισης είναι απεριόριστο ως προς τον σκοπό, αλλά περιορισμένο χωροταξικώς. Καθείς μπορεί να διαδηλώνει για ό,τι θέλει, αλλά όχι όπου θέλει· στην Ελλάδα ισχύει και το «όσο θέλει», γι’ αυτό και το κέντρο της Αθήνας είναι μονίμως κλειστό για λόγους διαμαρτυρίας. Τον Μάρτιο του 2012, για παράδειγμα, συνελήφθη ο διάσημος ηθοποιός Τζορτζ Κλούνεϊ και κάποιοι βουλευτές των ΗΠΑ διότι παραβίασαν το όριο των 50 μέτρων που όρισε η αστυνομία έξω από την πρεσβεία του Σουδάν. Στην Ελλάδα σηκώνεται βοή μεγάλη αν οι αστυνομικοί απωθήσουν διαδηλωτές που επιχειρούν να μπουκάρουν στη Βουλή. Το ίδιο έγινε το καλοκαίρι του 2011 με τους Αγανακτισμένους (αυτούς που κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα, με «άκρες» σε ύποπτα sites, προσπαθούν να αφυπνίσουν), το ίδιο έγινε και χθες με την προσπάθεια κάποιων αγροτών να μπουν στον ναό της Δημοκρατίας.
Βεβαίως το 2011 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αλυχτούσε για την παραβίαση του «δικαιώματος» κάποιων αφιονισμένων να μπουκάρουν στη Βουλή, ενώ σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε την εντολή για απώθηση των αγροτών. Και οι δύο απωθήσεις έγιναν με τα ίδια χημικά, τα οποία άπαξ και πέσουν δεν ξεχωρίζουν τα μάτια των ειρηνικών διαδηλωτών, των αφιονισμένων ή ακόμη και προβοκατόρων που προσπαθούν να μπουν στη Βουλή. Ελπίζουμε ότι τουλάχιστον αυτό γίνεται πλέον κατανοητό από τα σαΐνια των κυβερνώντων κομμάτων.
Οταν λέμε ότι «όλοι είναι κατά της βίας» πρέπει να εξαιρέσουμε τους ανεγκέφαλους Χρυσαυγίτες και κάποιους παλαβούς που πρώτα δέρνουν και μετά ζητούν συγγνώμη· όχι γιατί άσκησαν βία, αλλά διότι έδειραν λάθος ανθρώπους. Αυτή ήταν η περίπτωση των «αναρχικών» που ξυλοκόπησαν άλλους αναρχικούς γιατί τους πέρασαν για Κνίτες, ή των αγράμματων κουκουλοφόρων που δεν έμαθαν ότι ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι συν αυτώ αποσχίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους προπηλάκισαν.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Βαγγέλης Αποστόλου, παραβιάζει ανοιχτές θύρες όταν λέει ότι στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «είμαστε αντίθετοι με τη χρήση αστυνομικής βίας και τη δημιουργία πολεμικής ατμόσφαιρας. Ωστόσο ο διάλογος απαιτεί νηφαλιότητα και υπευθυνότητα και όχι εξωθεσμικές ή και αντιθεσμικές κινήσεις που δυναμιτίζουν τις ίδιες τις προσπάθειες επικοινωνίας και συνεννόησης». Το ’χει γενικώς αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ. Ντύνει πολιτικά την κενολογία· επενδύει με μεγάλες λέξεις την ευχή να είναι κάποιος υγιής και πλούσιος παρά άρρωστος και φτωχός ή να προτιμά τον διάλογο από τη σύγκρουση.
Πώς, όμως, πρέπει να αντιδρά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη όταν κάποιοι επιχειρούν να εισβάλουν στη Βουλή, είτε για να την κάψουν (ως οίκο ανοχής), είτε για να «δείξουν» τα προβατάκια τους; Να τους πει «παρακαλώ περάστε και τα ΜΑΤ δεμένα»; Να τους βοηθήσει στην παρανομία, όπως έκανε η αλήστου μνήμης πρώην πρόεδρος της Βουλής; Να τους βγάλει φοντάν και λικεράκι;
Καλώς ή κακώς σε κάθε δημοκρατική Πολιτεία το δικαίωμα της συνάθροισης είναι απεριόριστο ως προς τον σκοπό, αλλά περιορισμένο χωροταξικώς. Καθείς μπορεί να διαδηλώνει για ό,τι θέλει, αλλά όχι όπου θέλει· στην Ελλάδα ισχύει και το «όσο θέλει», γι’ αυτό και το κέντρο της Αθήνας είναι μονίμως κλειστό για λόγους διαμαρτυρίας. Τον Μάρτιο του 2012, για παράδειγμα, συνελήφθη ο διάσημος ηθοποιός Τζορτζ Κλούνεϊ και κάποιοι βουλευτές των ΗΠΑ διότι παραβίασαν το όριο των 50 μέτρων που όρισε η αστυνομία έξω από την πρεσβεία του Σουδάν. Στην Ελλάδα σηκώνεται βοή μεγάλη αν οι αστυνομικοί απωθήσουν διαδηλωτές που επιχειρούν να μπουκάρουν στη Βουλή. Το ίδιο έγινε το καλοκαίρι του 2011 με τους Αγανακτισμένους (αυτούς που κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα, με «άκρες» σε ύποπτα sites, προσπαθούν να αφυπνίσουν), το ίδιο έγινε και χθες με την προσπάθεια κάποιων αγροτών να μπουν στον ναό της Δημοκρατίας.
Βεβαίως το 2011 ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που αλυχτούσε για την παραβίαση του «δικαιώματος» κάποιων αφιονισμένων να μπουκάρουν στη Βουλή, ενώ σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε την εντολή για απώθηση των αγροτών. Και οι δύο απωθήσεις έγιναν με τα ίδια χημικά, τα οποία άπαξ και πέσουν δεν ξεχωρίζουν τα μάτια των ειρηνικών διαδηλωτών, των αφιονισμένων ή ακόμη και προβοκατόρων που προσπαθούν να μπουν στη Βουλή. Ελπίζουμε ότι τουλάχιστον αυτό γίνεται πλέον κατανοητό από τα σαΐνια των κυβερνώντων κομμάτων.
No comments:
Post a Comment