Παπαδόπουλος Νότης 

Το πρόβλημα της ασφάλειας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:00

4

emailεκτύπωση  

Το πρώτο πράγμα που έβλεπες στη δεκαετία του 70 στην Βρετανία μπαίνοντας σε ένα δημόσιο κτίριο, σε ένα αεροδρόμιο, στο μετρό ή σ' ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ήταν προειδοποιητικές πινακίδες της αστυνομίας σχεδόν σε κάθε γωνία που ρωτούσαν: «Είδες κάποια εγκαταλελειμμένη τσάντα, κάποιο πεταμένο πακέτο; Ειδοποίησε αμέσως στον τάδε αριθμό». 

Η μακρόχρονη και επώδυνη εμπειρία των τυφλών βομβιστικών χτυπημάτων του IRA ανάγκασε τις υπηρεσίες ασφαλείας της Βρετανίας  να είναι διπλά προσεκτικές και να ζητούν  την συνεργασία των πολιτών για να αποτρέψουν κάποιο χτύπημα.

Και βέβαια μέσα από την εμπειρία μαθαίνεις. Γι αυτό η Βρετανία είναι σήμερα μία από τις καλύτερα φυλασόμενες χώρες με πολύ υψηλό επίπεδο αστυνόμευσης  και αντιτρομοκρατίας- λέγεται ότι το δρομολόγιο του μέσου Λονδρέζου από  το σπίτι του στη δουλειά του και πίσω  καταγράφεται από 300 διαφορετικές δημόσιες και ιδιωτικές κάμερες! 

Παρ όλα αυτά η Σκότλαντ Γιάρντ και η περίφημη ΜΙ6 πιάστηκε στον ύπνο τον Ιούλιο του 2007 και δεν μπόρεσε να αποτρέψει  βομβιστικές επιθέσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς από τέσσερις  ισλαμιστές αυτοκτονίας στις οποίες πάνω από 50 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Από τότε, όμως, έως σήμερα και παρά την έξαρση της τρομοκρατίας διεθνώς το βρετανικό σύστημα ασφαλείας έχει αποτρέψει δεκάδες επιθέσεις ισλαμιστών με στόχο πολίτες.

Όλα αυτά δείχνουν ότι η αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας θέλει μεγάλο επαγγελματισμό, οργάνωση και παρακολούθηση υπόπτων σε 24ωρη βάση με στόχο την σύλληψη και εξουδετέρωση των βομβιστών πριν φορέσουν το γιλέκο με τα εκρηκτικά.  

Αλλά και διαφορετικό σχεδιασμό της καθημερινότητας για να αποτραπούν χτυπήματα . Από την έκρηξη στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών γίνεται έτσι αντιληπτό  π.χ. ότι κάτι παραπάνω ξέρουν  οι Τούρκοι ,οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί που περνούν τις βαλίτσες από ακτίνες πριν καν οι ταξιδιώτες μπουν στον τερματικό σταθμό των μεγάλων αεροδρομίων. 

Αλλά και οι Ισραηλινοί που αν και αποτελούν μόνιμο στόχο έχουν τόσο λίγα κρούσματα τρομοκρατίας επειδή εφαρμόζουν δρακόντεια πρωτόκολλα ασφαλείας -  π.χ. οι υπηρεσίες ασφαλείας του αεροδρομίου στο Τελ Αβιβ φτάνουν να ανοίξουν κάθε βαλίτσα πριν φορτωθεί σε αεροπλάνο, κάνοντας συγχρόνως ερωτήσεις στον ιδιοκτήτη της. 

Από την άλλη πλευρά  χώρες που δεν έχουν αντιμετωπίσει σοβαρές τρομοκρατικές επιθέσεις όπως π.χ. το Βέλγιο και η Ολλανδία είναι απολύτως ανοχύρωτες σε τέτοιου είδους χτυπήματα και αντιτρομοκρατικές διαδικασίες . Δεν είναι τυχαίο ότι η βελγική αστυνομία έκανε τέσσερις ολόκληρους μήνες για  να συλλάβει τον- ταυτοποιημένο και με φωτογραφία - μακελάρη του Παρισιού Σ. Αμπεσλάμ ο οποίος μετά το χτύπημα στη Γαλλία γύρισε στη γειτονιά όπου ζούσε όλη του τη ζωή ,στην περιοχή  του Μόλενμπεκ των Βρυξελλών !

Ούτε μπορεί να δικαιολογηθεί ο βαρύτατο ερασιτεχνισμός των αρχών ασφαλείας που μετά την επίθεση στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών- έγινε στις 8 το πρωί  - δεν υπήρξε στην πόλη  συναγερμός  για  εκκένωση δημοσίων κτιρίων, ακινητοποίηση μέσων μεταφοράς με αποτέλεσμα μια ώρα και 11 λεπτά αργότερα να υπάρξει νέα πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στο  μετρό.  

Συμπέρασμα: ο πόλεμος κατά του ISIS σε ευρωπαϊκό έδαφος απαιτεί την αναθεώρηση των μέτρων ασφαλείας παντού -ιδιαίτερα σε χώρες  όπου δεν υπάρχει προϊστορία τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων -ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα .

Η αναβάθμιση των προδιαγραφών ασφαλείας στη χώρα μας είναι αναγκαίο κακό και πρέπει να αρχίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αφού πρώτα  αποτελέσει αντικείμενο ευρείας συζήτησης στην ελληνική κοινωνία που παραδοσιακά αντιδρά σε κάθε απόπειρα ενίσχυσης του Μεγάλου Αδελφού. 

Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να υπάρξουν και οι αναγκαίες θεσμικές  δικλείδες για την προστασία των ελευθεριών του πολίτη καθώς σε χώρες όπου οι θεσμοί υπολειτουργούν οι νέες προδιαγραφές ασφαλείας μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων .