μια παραίτηση πλήγμα για το Κοργιαλένειο Ιδρυμα και την Αργοστολιότικη κοινωνία.                  Παρασκευή, 15 Φεβρουαρίου 2013 19:18

Παραιτήθηκε απο το Κοργιαλένειο ίδρυμα ο Γ. Κατσούνης: "Ανέμενα φωνή λογικής και συμπαράστασης του Ιδρύματος και πρυτάνευσε η πολιτική σκοπιμότητα" τονίζει στην επιστολή του

• Εκτύπωση 
• E-mail 
• Σχολιάστε πρώτοι!

Γουλιέλμος Κατσούνης , Αντιπρόεδρος ΚΔΣ

Αργοστόλι

Προς τον Πρόεδρο του Κοργιαλένειου Διοικητικού Συμβούλιου, Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Σπυρίδωνα

Ενταύθα

Σεβασμιότατε, κύριοι Σύμβουλοι,

Μετά λύπης μου σας γνωρίζω ότι, λόγοι ανώτεροι της θελήσεώς μου με υποχρεώνουν να παραιτηθώ από Αντιπρόεδρος και κατʼ επέκταση και από μέλος του Κοργιαλένειου Διοικητικού Συμβουλίου, στο οποίο παρέσχον τις υπηρεσίες μου αμισθί από το έτος 1988.

Η απογοήτευσή μου είναι μεγαλύτερη μετά την συζήτηση του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ανέμενα φωνή λογικής και συμπαράστασης του Ιδρύματος και πρυτάνευσε η πολιτική σκοπιμότητα. Αλλά και η απόφαση του Δικαστηρίου επί ασφαλιστικών μέτρων του προσωπικού με απογοήτευσε.

Ποτέ στη ζωή μου δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να χρωστάει σε κάποιον. Πολύ περισσότερο σε ανθρώπους που προσέφεραν υπηρεσία σε ένα κοινωφελές Ίδρυμα. Από την άχαρη, όμως, θέση του έχοντος άμεσο και ενεργό ρόλο στη διοίκηση του Ιδρύματος, αφού ο Πρόεδρος, που είναι ο εκάστοτε Μητροπολίτης είναι συνήθως πολυάσχολος, ασχολούμενος με τα ποιμαντικά και λοιπά εκκλησιαστικά του καθήκοντα, τη διοίκηση των μοναστηριών κλπ., βρέθηκα αντιμέτωπος με την σκληρή πραγματικότητα.

Από τη μια μεριά τα ανελαστικά έξοδα του Ιδρύματος με τα συσσω-ρεμένα χρέη μισθών, εισφορών ΙΚΑ, προμηθευτών, ΔΕΗ, Εφορίας κ.λπ, από την άλλη η αδήριτη ανάγκη συνέχισης λειτουργίας του ιστορικού Ιδρύματος χάριν του κοινωνικού συνόλου μέσα σε κλίμα δεινής εθνικής δημοσιονομικής κρίσης, που έχει ως συνέπεια την συρρίκνωση των όποιων επιδοτήσεων του Ιδρύματος εκ μέρους του Κράτους. Τα δύο αυτά μεγέθη δεν μπορούσαν να ισοσκελισθούν.

Έπρεπε να περιοριστούν τα έξοδα. Αυτό μας συμβούλευαν όλοι όσοι στην πραγματικότητα ενδιαφέρονται για το Ίδρυμα και τον πολιτισμό. Το 90% όμως των λειτουργικών εξόδων του Ιδρύματος είναι οι ανελαστικές δαπάνες της μισθοδοσίας προσωπικού, οι εισφορές ΙΚΑ και οι φόροι. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μια λύση που όλοι να χάνουν από κάτι, όπως γίνεται παντού στην Ελλάδα της «ελεγχόμενης πτώχευσης» και να ευεργετείται τελικά το κοινωνικό σύνολο με τη συνέχιση λειτουργίας του Ιδρύματος. Αυτό κάναμε!

Είναι γνωστές σε όλους τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους της χώρας οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις που ξεπερνούν το 60% των αντίστοιχων προ τριετίας. Όλοι μας το αποδεχθήκαμε με όποια γκρίνια, χάριν της σωτηρίας ενός υπέρτερου αγαθού, της αποφυγής δηλαδή της βίαιης πτώχευσης της χώρας με το συνακόλουθο την έξοδο από την ευρωζώνη και την εθνική διεθνή απομόνωση. Είναι επίσης γνωστό ότι υπάρχουν μεγάλες ομάδες πληθυσμού που έχουν να πληρωθούν για περισσότερο από χρόνο (π.χ. Ναυπηγεία). Το Μουσείο Μπενάκη και άλλα κοινωφελή Ιδρύματα και όχι μόνο, εργάζονται με το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας, ή μειώνουν τους μισθούς, η δε πληρωμή του προσωπικού καθυστερεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα, όπως διαβάσαμε στις εφημερίδες (Καθημερινή 25-11-2012).

.Έτσι με ομόφωνη απόφαση του Κοργιαλενείου Συμβουλίου και σύμφωνη γνώμη του μισού προσωπικού το οποίο κλήθηκε σε κοινή συνεδρίαση, αλλά και του Γραφείου Εργασίας προχωρήσαμε στην επιβολή των γνωστών ρυθμίσεων. Αυτό επέβαλε η λογική. Αυτό επέβαλε η συγκεκριμένη ιστορική οικονομική συγκυρία. Αυτό επέβαλε η ανάγκη να εξακολουθήσει να λειτουργεί το Ίδρυμα χάριν των κοινωφελών σκοπών, για τους οποίους ιδρύθηκε.

Το προσωπικό όμως με τη «συμπαράσταση» κάποιων ,που έχουν την «αυξημένη ευαισθησία» των μη ενδιαφερομένων να κρατήσουν το Ίδρυμα βιώσιμο, όπως αγωνίζεται το Συμβούλιο του Κοργιαλενείου, αυτών, που κόπτονται μόνο στα λόγια να μη κλείσει η Βιβλιοθήκη, ή κινητοποιούν άλλους «ευαίσθητους» για το Κοργιαλένειο και ας μην έχουν σχεδόν ποτέ πατήσει το πόδι τους μέσα, ή έχουν ρητά αρνηθεί να συνδράμουν το Ίδρυμα, όταν μπορούσαν και τους ζητήθηκε, συμποσούμενοι με αυτούς και οι επαγγελματίες του είδους, που, πριν ακούσουν, πριν ενδιαφερθούν να μάθουν την αδήριτη ανάγκη επιβολής κάποιων μέτρων, έσπευσαν να στηρίξουν το δίκιο των εργαζομένων, άγουρη κατʼ εμάς άποψη, και κατʼ επέκταση οικτίρουν το Διοικητικό Συμβούλιο ως τον ανάλγητο εργοδότη. Όλοι αυτοί συνέβαλαν στην παρούσα κατάσταση.

Αδιαφορούν εάν κλείσει το Ίδρυμα. Θεωρούν την μείωση των αποδοχών του προσωπικού, μείωση που έχουν υποστεί όλοι οι Έλληνες χωρίς εξαίρεση, σπουδαιότερη από την επιβίωση της Βιβλιοθήκης και του Μουσείου και με αυτήν την έννοια επιδιώκουν να κλείσουν το Ίδρυμα. Σε κανένα Ίδρυμα οι εργαζόμενοί του από όσο γνωρίζω δεν προσέφυγαν στα Δικαστήρια εναντίον του και μάλιστα , όταν επί τόσες δεκαετίες τους περιέβαλε με τη στοργή και τη φροντίδα του.

Επειδή όμως ουδέποτε δεν επιθυμώ να μου προσάπτονται ιδιότητες ή ενέργειες που είναι αντίθετες με την κοινωνική μου φιλοσοφία, την οικογενειακή μου παράδοση, το λειτούργημα που στο παρελθόν άσκησα, αλλά και την παιδεία μου, γιʼ αυτό και υποβάλω την παραίτησή μου, ως εκδήλωση αγανάκτησης. Ίσως αυτό επιδίωκαν οι λίγοι με τις πολλές σφραγίδες. Έτσι όμως είναι η ζωή!

Νομίζω ότι με την ευκαιρία αυτή την σκυτάλη πρέπει να αναλάβουν πλέον, νεώτεροι στην ηλικία συμπολίτες μας, με νέες φρέσκες ιδέες, αυξημένη θέληση για προσφορά τους οποίους βέβαια θα στηρίξω, εφʼ όσον μου ζητηθεί. Προς θεού όχι επαγγελματίες του Πολιτισμού ή εγνωσμένοι κομματάνθρωποι. Αυτοί και όχι μόνο αυτοί, έχουν μέρος της ευθύνης για το που έφτασε η χώρα.

Ευχαριστώ όλους για την αγαστή συνεργασία και εύχομαι σε όλους υγεία.

Με εκτίμηση

Γούλιος Κατσούνης