Η Ελλάδα (της χρεοκοπίας) ποτέ δεν πεθαίνει Του Πάσχου Μανδραβέλη Ήταν από παλιά γνωστό ότι κάποιοι κύκλοι της κυβέρνησης ήθελαν να αποπέμψουν τον διοικητή του ΟΑΕΔ Ηλία Κικίλια, είτε γιατί δεν έκανε τα ρουσφέτια των βουλευτών (όπως ήθελαν οι διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου), είτε διότι δεν μπορούσε να βρει κοινό έδαφος με τον διάττοντα (όπως θα αποδειχθεί) αστέρα της πολιτικής κ. Ιωάννη Βρούτση, είτε επειδή η κυβέρνηση θέλει να διαχειριστεί το πρόγραμμα ενίσχυσης των ανέργων με τα γνωστά πελατειακά κριτήρια. Αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα για ένα κομματικό κράτος σαν αυτό που έχουμε χρόνια στην Ελλάδα και δυστυχώς η νυν τρικομματική κυβέρνηση το αναπαράγει σε χειρότερο βαθμό. Στοιχειώδης όμως λογική και ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης θα επέβαλε στο Μέγαρο Μαξίμου να επιλέξει κάποιον πολύ καλύτερο στη θέση του κ. Κικίλια. Θα έπρεπε να διαλέξει ένα επαρκέστερο τεχνοκράτη, κάποιον με περγαμηνές άλλες πέραν των κομματικών, στέλεχος για τον οποίο και ο πλέον κακόπιστος δεν θα μπορούσε πειστικά να αρθρώσει αντιρρήσεις. Φευ! Η κυβέρνηση έκανε τη χειρότερη επιλογή. Επέλεξε ως διοικητή της υπηρεσίας, η οποία είναι η αιχμή στην καταπολέμηση ανεργίας, ένα κομματικό στέλεχος, που ήταν στη διοίκηση του ΙΚΑ την εποχή της μεγάλης σπατάλης. Επί των ημερών τού κ. Θ. Αμπατζόγλου η φαρμακευτική δαπάνη του οργανισμού διογκωνόταν με ρυθμό 9% ετησίως και όλοι ξέρουμε ότι η κρατική χρηματοδότηση για φάρμακα ήταν ένας από τους ογκόλιθους της ελληνικής χρεοκοπίας. Υπήρχε η ελπίδα ότι η κρίση θα συνέτιζε το παλαιό πολιτικό προσωπικό· ότι μπροστά στον γκρεμό της χρεοκοπίας οι πρακτικές του πελατειακού κράτους θα υποχωρούσαν· ότι σε επίπεδο οργανισμών τουλάχιστον θα επιλέγονταν νέοι, σπουδαγμένοι άνθρωποι χωρίς εξαρτήσεις από τα κόμματα. Ηταν φρούδες ακόμη και οι ελπίδες ότι η τρικομματική κυβέρνηση θα φρέναρε το αδηφάγο για κρατικές θέσεις κομματικό σύστημα της Ν.Δ. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος ασχολείται μόνο με πόσα χαρτοφυλάκια θα έχει στον επόμενο ανασχηματισμό (αυτά που πριν από έξι μήνες δεν ήθελε) και ο κ. Φώτης Κουβέλης βλέπει τα τρένα της οπισθοδρόμησης να περνούν. Μόλις η χώρα πήρε μια ανάσα από τον κίνδυνο της άμεσης και άτακτης χρεοκοπίας, όλα γυρίζουν στο παρελθόν. Το κομματικό κράτος επελαύνει και συγκυβερνώντες λαϊκίζουν με «κόκκινες γραμμές» των απολύσεων στο Δημόσιο, αντί να τις θέτουν εκεί που πρέπει, δηλαδή στην αναβίωση του κομματικού κράτους. Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση δεν έχει μάθει από την Ιστορία. Δεν έχει καταλάβει ότι τα ρουσφέτια και οι πελατειακές διευθετήσεις δεν κερδίζουν εκλογές, όπως ελπίζει η Ν.Δ. τοποθετώντας κομματικό γκαουλάιτερ στο πρόγραμμα ενίσχυσης ανέργων. Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έμαθαν ότι το βοήθημα που θα δοθεί στους άνεργους δεν φέρνει ψήφους, αλλιώς οι χιλιάδες προσλήψεις με τα Stage που έκανε η αλήστου μνήμης κυβέρνηση Καραμανλή θα έπρεπε να εκτινάξει τα ποσοστά της Ν.Δ. στα ουράνια. Ξεχνούν ότι με πρωτογενές έλλειμμα 24 δισ. το 2009, η κυβέρνηση Καραμανλή έχασε με δέκα μονάδες διαφορά. Το χειρότερο με την υπόθεση ΟΑΕΔ δεν είναι η υπεροψία του κομματικού κράτους. Δεν είναι η επαναφορά της πολιτικής ομηρίας χιλιάδων νέων με τη νέα μορφή Stage που θεσμοθετήθηκαν. Είναι η έλλειψη διορατικότητας και σε ό,τι αφορά την εθνική υπόθεση, δηλαδή την αποφυγή της χρεοκοπίας χώρας, αλλά και την κομματική. Νομίζουν οι πτωχοί ότι με παλαιοκομματικές πρακτικές θα κερδίσουν εκλογές. Δεν ήξεραν, δεν ρωτούσαν τον διοικητή του ΟΑΕΔ επί κυβερνήσεως Καραμανλή; kathimerini