κατι αλλαζει στην Αθήνα

Hμερομηνία δημοσίευσης: 21-08-13

Κάτι αλλάζει στην Αθήνα Tου Διονυση Γουσετη Για να καταλάβουμε τη διαφορά του σημερινού δημάρχου Αθηναίων από τη μέχρι τώρα κατάσταση, πρέπει να πάμε πίσω στο 2006 και να παρακολουθήσουμε τις διακηρύξεις, όχι μόνο των κατεστημένων κομμάτων, αλλά του τότε φρέσκου αριστερού υποψηφίου δημάρχου Αλέξη Τσίπρα. Απαιτούσε με πάθος «γενναία μεταφορά πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό στον δήμο, τους οποίους η δημοτική αρχή πρέπει να διεκδικήσει κινητοποιώντας τους δημότες». Ο φέρελπις νέος πλασάριζε ως ανανέωση της τοπικής αυτοδιοίκησης την πεπατημένη της πρόσθετης επιδότησης από το κράτος, την οποία μάλιστα θα διεκδικούσε με τον τρόπο που έχει συνηθίσει: με διαδηλώσεις και φασαρίες! Ο Καμίνης έκανε το αντίθετο. Απογαλάκτισε τον δήμο από την κρατική επιδότηση. Επί δημαρχίας του ο δήμος όχι μόνο δεν πήρε πρόσθετη επιδότηση, αλλά μειώθηκαν οι πόροι του -λόγω της κρίσης- κατά 60%. Και όχι μόνο κράτησε τον δήμο όρθιο, αλλά μείωσε και τα φέσια των προηγούμενων δημάρχων κατά 40%! Πώς το έκανε; Σταμάτησε τη διαφθορά. Συγχώνευσε οργανισμούς και επιχειρήσεις. Σταμάτησε τη σπατάλη. Εκανε χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις με το 10% του κόστους των προηγουμένων ετών. Εφερε στην Αθήνα 140 εκατ. ευρώ απευθείας από κοινοτικά κονδύλια. Απέλυσε από τον 9.84 μεγάλα ονόματα που ο προηγούμενος δήμαρχος πλήρωνε αδρά για να τον προωθούν προσωπικά, παρότι έτσι έμεινε επικοινωνιακά ακάλυπτος στις παντοειδείς επιθέσεις για καταστάσεις που δεν μπορούσε να επηρεάσει: την υποβάθμιση του κέντρου, την αύξηση της εγκληματικότητας, τα ναρκωτικά, το παραεμπόριο, την πορνεία. Κατηγορήθηκε από τους «αγανακτισμένους» του 2011 ότι «υπηρετεί το σύστημα», επειδή καθάρισε την Πλατεία Συντάγματος. Κατηγορήθηκε από τις συντεχνίες των εργαζομένων στον δήμο ως «μανιασμένος κατήγορος των εργαζομένων». Και η συντεχνία φαρμακοποιών του έριξε τη λάσπη ότι «εξυπηρετεί άλλα συμφέροντα» επειδή διεύρυνε το ωράριό τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκέστηκε στις κατηγορίες. Οργάνωσε «κατοίκους» - τραμπούκους για να ακυρώσουν το γκαράζ του Α΄ Νεκροταφείου, να καταστρέψουν πινακίδες της ελεγχόμενης στάθμευσης, να καταλάβουν το δημοτικό καφενείο, ενισχύοντας την υποβάθμιση της πόλης. Ο Καμίνης δεν αποποιήθηκε τις ευθύνες του. Δεν τις φόρτωσε στην τρόικα, παριστάνοντας τον «καλό» -όπως έκαναν υπουργοί, πρωθυπουργοί, κόμματα- ούτε όταν δεχόταν προπηλακισμούς από κουκουλοφόρους ούτε όταν οι Οικολόγοι Πράσινοι αποχωρούσαν από την παράταξή του διότι «σύρθηκε πίσω από τις επιλογές της κεντρικής πολιτικής σκηνής». Ετσι μέσα στη συνολική απαξίωση και τη λειψανδρία πολιτικού προσωπικού ο Γιώργος Καμίνης φαντάζει σαν φάρος σοβαρότητας, ικανότητας, εντιμότητας, καινοτομίας. Είναι μεταρρυθμιστής. Γι’ αυτό είναι επικίνδυνος για τα ανίκανα για μεταρρυθμίσεις κόμματα, που ήδη κυκλοφορούν ονόματα υποψηφίων δημάρχων στις δημοτικές εκλογές του 2014, για να μετρήσουν το έχειν τους.           καθημερινή