Η χώρα που δεν είναι κανονική...
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ας το παραδεχθούμε επιτέλους. Η Ελλάδα βρίσκεται πάλι σε οριακό σημείο γιατί δεν είναι μια κανονική χώρα. Δεν είναι κανονική μια χώρα που στο σύνολό της αρνείται να δει την πραγματικότητα, που εξολοθρεύει τον γενικό γραμματέα Εσόδων επειδή έκανε τη δουλειά του, τον αντικαθιστά με ανίκανους κομματικούς και αφήνει ελεύθερη τη φοροδιαφυγή, που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα βασίζεται στη συνεχή περικοπή δαπανών και αυτό έχει «πάτο», που λέει «όχι» σε κάθε υπόδειξη με το επιχείρημα ότι θα πέσει και θα έλθει άλλη χειρότερη, που απειλεί να ξεχαρβαλώσει ό,τι υπάρχει και ό,τι έχει απομείνει στο όνομα μιας νεφελοκοκκυγίας, που νομίζει ότι οι επιθυμίες της αποτελούν διεθνές θέσφατο, που οι πολιτικές δυνάμεις εξαγγέλλουν, καταγγέλλουν και υπόσχονται ερήμην των άλλων, που ενώ πρόκειται για «το ποντίκι που βρυχάται» πιστεύει ότι είναι «ο ομφαλός του κόσμου» και έχει τη δύναμη να επιβάλλει τις απόψεις της, που γονατίζει όμως μπροστά στους Ρωμανούς, που ανέχεται επί χρόνια την πλήρη ασυδοσία, την τρομοκρατία, την καταστροφή και τη λεηλασία, που τα λύκεια και τα πανεπιστήμιά της βρίσκονται σε ελεεινή κατάσταση, που δεν μπορεί καν να εφαρμόσει τους νόμους που περνούν από τη Βουλή, όπως εκείνον για την ανώτατη εκπαίδευση και τον άλλο για το κάπνισμα, που ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνούνται να συναντηθούν, που..., που..., που...
Αυτή είναι η Ελλάδα τώρα που επανήλθε στην κουβέντα το περίφημο «Grexit». Και παρ’ όλ’ αυτά, ο δημόσιος διάλογος εξαντλείται στην αναζήτηση των λόγων για τους οποίους μας συμπεριφέρονται «σκληρά» οι ξένοι, δημοσιογράφοι, μίντια και πολιτικοί, που τόσο καιρό ανταγωνίζονταν στον λαϊκισμό, επιμένουν να ανεμίζουν την παντιέρα της ανεξαρτησίας και της τιμωρίας, ενώ όσοι έχουν στοιχειώδες μυαλό βλέπουν με δέος να πλησιάζει η επόμενη μέρα, καθώς οι πιθανότητες να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 180 ψήφους είναι λιγοστές. Την ίδια ώρα, βέβαια, ο χρόνος τρέχει αμείλικτος και τα περιθώρια είναι τόσο στενά που αποκλείεται να υπάρξει έγκαιρα συμφωνία με τους δανειστές, αν γίνουν εκλογές. Η δίμηνη παράταση που δόθηκε στο σημερινό καθεστώς του Μνημονίου αρχίζει την 1η Ιανουαρίου και τελειώνει την 28η Φεβρουαρίου, αλλά εφόσον προκύψουν εκλογές, αυτές θα διεξαχθούν μεταξύ 20 και 30 Ιανουαρίου και αν δεν βγει κόμμα με αυτοδυναμία, οι διαδικασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης και την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα απαιτήσουν τουλάχιστον δύο εβδομάδες.
Θα φτάσουμε έτσι περί τα μέσα Φεβρουαρίου το νωρίτερο και στην καλύτερη περίπτωση, αν το πρώτο κόμμα βρει άλλα, πρόθυμα να συμπράξουν σε κυβέρνηση συνεργασίας. Ο χρόνος, λοιπόν, δεν θα είναι αρκετός για νέες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ακόμη και αν η Αθήνα προθυμοποιηθεί να διαπραγματευθεί, ιδιαίτερα αν έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κρίνοντας απ’ όσα έχουν πει και εξακολουθούν να λένε τα ηγετικά στελέχη του. Αρα η χώρα θα βρεθεί σε κενό, με τις τράπεζες να αναζητούν τρόπους εξασφάλισης ρευστότητας και το σύστημα να ψάχνει για στήριξη. Με την επισήμανση ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα διατηρήσει τη γραμμή τροφοδοσίας των ελληνικών τραπεζών μόνο με την προϋπόθεση ότι η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης και εποπτείας.
Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι η πολιτική περιπέτεια στην οποία μπήκε η χώρα από τις ευρωεκλογές, αν θέλουμε να προσδιορίσουμε αντικειμενικά την αφετηρία, έχει επιπτώσεις. Τις διακρίνουμε στην πορεία του Χρηματιστηρίου, τις βλέπουμε στη συμπεριφορά των αγορών και στα spreads, τις ακούμε από τις δηλώσεις επενδυτών που αναβάλλουν τα όποια σχέδια είχαν για επενδύσεις στην Ελλάδα, είναι φανερή η ανησυχία των στελεχών τραπεζών για τις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Εντελώς ωμά, υπάρχει και πολύ μεγάλος φόβος για τη συμπεριφορά των καταθετών, μικρών, μεσαίων και μεγάλων. Με λίγα λόγια, τα σύννεφα περικυκλώνουν τη χώρα απ’ όλες τις πλευρές, από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Εκείνοι δε που νομίζουν ότι η Ελλάδα ακόμη αποτελεί συστημικό κίνδυνο και άρα οι ξένοι θα αναγκαστούν να τη σώσουν, ξεχνούν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Οι εταίροι έχουν φροντίσει να θωρακιστούν, τα προβλήματα της Ευρώπης έχουν πολλαπλασιαστεί και είναι πιο έντονα, οι διαθέσεις της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και των Κοινοβουλίων έχουν αλλάξει. Δυστυχώς, εμείς δεν αλλάξαμε για το συμφέρον μας.
Αυτή είναι η Ελλάδα τώρα που επανήλθε στην κουβέντα το περίφημο «Grexit». Και παρ’ όλ’ αυτά, ο δημόσιος διάλογος εξαντλείται στην αναζήτηση των λόγων για τους οποίους μας συμπεριφέρονται «σκληρά» οι ξένοι, δημοσιογράφοι, μίντια και πολιτικοί, που τόσο καιρό ανταγωνίζονταν στον λαϊκισμό, επιμένουν να ανεμίζουν την παντιέρα της ανεξαρτησίας και της τιμωρίας, ενώ όσοι έχουν στοιχειώδες μυαλό βλέπουν με δέος να πλησιάζει η επόμενη μέρα, καθώς οι πιθανότητες να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 180 ψήφους είναι λιγοστές. Την ίδια ώρα, βέβαια, ο χρόνος τρέχει αμείλικτος και τα περιθώρια είναι τόσο στενά που αποκλείεται να υπάρξει έγκαιρα συμφωνία με τους δανειστές, αν γίνουν εκλογές. Η δίμηνη παράταση που δόθηκε στο σημερινό καθεστώς του Μνημονίου αρχίζει την 1η Ιανουαρίου και τελειώνει την 28η Φεβρουαρίου, αλλά εφόσον προκύψουν εκλογές, αυτές θα διεξαχθούν μεταξύ 20 και 30 Ιανουαρίου και αν δεν βγει κόμμα με αυτοδυναμία, οι διαδικασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης και την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα απαιτήσουν τουλάχιστον δύο εβδομάδες.
Θα φτάσουμε έτσι περί τα μέσα Φεβρουαρίου το νωρίτερο και στην καλύτερη περίπτωση, αν το πρώτο κόμμα βρει άλλα, πρόθυμα να συμπράξουν σε κυβέρνηση συνεργασίας. Ο χρόνος, λοιπόν, δεν θα είναι αρκετός για νέες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ακόμη και αν η Αθήνα προθυμοποιηθεί να διαπραγματευθεί, ιδιαίτερα αν έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κρίνοντας απ’ όσα έχουν πει και εξακολουθούν να λένε τα ηγετικά στελέχη του. Αρα η χώρα θα βρεθεί σε κενό, με τις τράπεζες να αναζητούν τρόπους εξασφάλισης ρευστότητας και το σύστημα να ψάχνει για στήριξη. Με την επισήμανση ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα διατηρήσει τη γραμμή τροφοδοσίας των ελληνικών τραπεζών μόνο με την προϋπόθεση ότι η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης και εποπτείας.
Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι η πολιτική περιπέτεια στην οποία μπήκε η χώρα από τις ευρωεκλογές, αν θέλουμε να προσδιορίσουμε αντικειμενικά την αφετηρία, έχει επιπτώσεις. Τις διακρίνουμε στην πορεία του Χρηματιστηρίου, τις βλέπουμε στη συμπεριφορά των αγορών και στα spreads, τις ακούμε από τις δηλώσεις επενδυτών που αναβάλλουν τα όποια σχέδια είχαν για επενδύσεις στην Ελλάδα, είναι φανερή η ανησυχία των στελεχών τραπεζών για τις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Εντελώς ωμά, υπάρχει και πολύ μεγάλος φόβος για τη συμπεριφορά των καταθετών, μικρών, μεσαίων και μεγάλων. Με λίγα λόγια, τα σύννεφα περικυκλώνουν τη χώρα απ’ όλες τις πλευρές, από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Εκείνοι δε που νομίζουν ότι η Ελλάδα ακόμη αποτελεί συστημικό κίνδυνο και άρα οι ξένοι θα αναγκαστούν να τη σώσουν, ξεχνούν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Οι εταίροι έχουν φροντίσει να θωρακιστούν, τα προβλήματα της Ευρώπης έχουν πολλαπλασιαστεί και είναι πιο έντονα, οι διαθέσεις της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και των Κοινοβουλίων έχουν αλλάξει. Δυστυχώς, εμείς δεν αλλάξαμε για το συμφέρον μας.
No comments:
Post a Comment