Ολοι νικητές; Ή όλοι χαμένοι;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η εισαγγελική απόφαση να αρχειοθετηθεί η υπόθεση Χαϊκάλη - Αποστολόπουλου άνοιξε θέματα (και στόματα) και δεν τα έκλεισε. Προκάλεσε απορίες (και όχι αποκλειστικά στο μυαλό των καχύποπτων και των συνωμοσιολόγων) παρά έδωσε απαντήσεις. Δεν χρειαζόταν γερή φαντασία για να σκεφτούμε πως η αρχειοθέτηση, η μη περαιτέρω διερεύνηση, θα έδινε τη δυνατότητα σε όλους τους εμπλεκομένους να δηλώνουν δικαιωμένοι. Και να εμφανίζονται σαν «ηθικοί νικητές», όπως λένε στο ποδόσφαιρο όσοι χάνουν αλλά νιώθουν αδικημένοι από τη διαιτησία.
Το είδαμε αμέσως μετά την απόφαση: Ολοι νίκησαν. Ολοι λένε πως νίκησαν. Οπως ακριβώς συμβαίνει στις φοιτητικές εκλογές. Ο κ. Χαϊκάλης π.χ., ο εν πολλαίς αντιφάσεσι περιπεσών. Του λοιπού θα μπορεί να διατείνεται ότι και στον πειρασμό αντιστάθηκε και έπεσε θύμα «δικαστικού πραξικοπήματος» (κατά τη διατύπωση της συνηγόρου του). Το επιχείρημά του; Δεν διατάχθηκε άρση του τηλεφωνικού απορρήτου του κ. Αποστολόπουλου. Δεν θα μάθουμε λοιπόν με ποιους συνομιλούσε ο πολυσύμβουλος και ποιοι ίσως σκηνοθετούσαν τον ίδιο, ενόσω αυτός σκηνοθετούσε τη δωροδοκία του κ. Χαϊκάλη για να αποκαλύψει το «ηθικοπολιτικό χάλι του». Ενα «χάλι» πάντως που δεν το μέτρησε όταν αποφάσισε να παντρέψει τον βουλευτή των ΑΝΕΛ.
Ιδού, θα λέει εφεξής ο κ. Αποστολόπουλος. Η Δικαιοσύνη δεν με θεωρεί ένοχο ούτε καν για την παράνομη υποκλοπή. Υιοθέτησε το δικό μου σενάριο. Και έκλεισε την υπόθεση. Ιδού, όμως, θα λέει και ο κ. Καμμένος (και από κοντά ο ΣΥΡΙΖΑ, που εξακολουθεί να μην κατανοεί ότι μόνο ζημία τού προκαλεί η συνάφεια με τους ΑΝΕΛ). Ιδού η ατολμία της Δικαιοσύνης. Η εξάρτησή της. Εκλεισαν άρον άρον την υπόθεση για να μη λάμψει η αλήθεια. Μα η αλήθεια έλαμψε ήδη, θα απαντά ο Σαμαράς, ο εν βρασμώ ψυχής μηνύσας τον κ. Χαϊκάλη, όχι όμως και τον κ. Κασιδιάρη μερικούς μήνες πριν, παρότι κι εκείνος τον είχε εμπλέξει σε άθλιες ιστορίες.
Ενόψει της δεύτερης ψηφοφορίας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο χρόνος στη διάθεση της Δικαιοσύνης ήταν όντως ασφυκτικός: έπρεπε να φύγει γρήγορα η (πολλοστή) σκιά πάνω από το πολιτικό σύστημα και τη Βουλή. Κι ωστόσο θα μπορούσε –ή θα έπρεπε– να αναζητηθεί άλλος τρόπος, που να μην επιτρέπει να εμφανίζονται όλοι σαν πατεράδες της νίκης, πράγμα αδύνατο. Ναι, ουδείς πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη, είτε επειδή δεν υπήρχε γίδα είτε επειδή κάποιοι αφανείς πρόλαβαν να ειδοποιήσουν τον μεσάζοντα. Διεπράχθησαν όμως ποικίλα άλλα αδικήματα, λ.χ. υποκλοπή. Θα μπορούσε να διαταχθεί διερεύνηση αυτών τουλάχιστον, με την ελπίδα ότι στη διαδρομή ίσως προέκυπταν καθαρά στοιχεία για την κύρια υπόθεση.
Δυστυχώς, με την αρχειοθέτηση δεν δόθηκε μόνο στους εμπλεκομένους το ελεύθερο να δηλώνουν δικαιωμένοι. Δόθηκε και σε όσους βδελύσσονται την πολιτική γενικώς, μισούν τον κοινοβουλευτισμό και χλευάζουν τη Δικαιοσύνη. Ολοι νικητές; Οχι. Ολοι ηττημένοι.
Το είδαμε αμέσως μετά την απόφαση: Ολοι νίκησαν. Ολοι λένε πως νίκησαν. Οπως ακριβώς συμβαίνει στις φοιτητικές εκλογές. Ο κ. Χαϊκάλης π.χ., ο εν πολλαίς αντιφάσεσι περιπεσών. Του λοιπού θα μπορεί να διατείνεται ότι και στον πειρασμό αντιστάθηκε και έπεσε θύμα «δικαστικού πραξικοπήματος» (κατά τη διατύπωση της συνηγόρου του). Το επιχείρημά του; Δεν διατάχθηκε άρση του τηλεφωνικού απορρήτου του κ. Αποστολόπουλου. Δεν θα μάθουμε λοιπόν με ποιους συνομιλούσε ο πολυσύμβουλος και ποιοι ίσως σκηνοθετούσαν τον ίδιο, ενόσω αυτός σκηνοθετούσε τη δωροδοκία του κ. Χαϊκάλη για να αποκαλύψει το «ηθικοπολιτικό χάλι του». Ενα «χάλι» πάντως που δεν το μέτρησε όταν αποφάσισε να παντρέψει τον βουλευτή των ΑΝΕΛ.
Ιδού, θα λέει εφεξής ο κ. Αποστολόπουλος. Η Δικαιοσύνη δεν με θεωρεί ένοχο ούτε καν για την παράνομη υποκλοπή. Υιοθέτησε το δικό μου σενάριο. Και έκλεισε την υπόθεση. Ιδού, όμως, θα λέει και ο κ. Καμμένος (και από κοντά ο ΣΥΡΙΖΑ, που εξακολουθεί να μην κατανοεί ότι μόνο ζημία τού προκαλεί η συνάφεια με τους ΑΝΕΛ). Ιδού η ατολμία της Δικαιοσύνης. Η εξάρτησή της. Εκλεισαν άρον άρον την υπόθεση για να μη λάμψει η αλήθεια. Μα η αλήθεια έλαμψε ήδη, θα απαντά ο Σαμαράς, ο εν βρασμώ ψυχής μηνύσας τον κ. Χαϊκάλη, όχι όμως και τον κ. Κασιδιάρη μερικούς μήνες πριν, παρότι κι εκείνος τον είχε εμπλέξει σε άθλιες ιστορίες.
Ενόψει της δεύτερης ψηφοφορίας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο χρόνος στη διάθεση της Δικαιοσύνης ήταν όντως ασφυκτικός: έπρεπε να φύγει γρήγορα η (πολλοστή) σκιά πάνω από το πολιτικό σύστημα και τη Βουλή. Κι ωστόσο θα μπορούσε –ή θα έπρεπε– να αναζητηθεί άλλος τρόπος, που να μην επιτρέπει να εμφανίζονται όλοι σαν πατεράδες της νίκης, πράγμα αδύνατο. Ναι, ουδείς πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη, είτε επειδή δεν υπήρχε γίδα είτε επειδή κάποιοι αφανείς πρόλαβαν να ειδοποιήσουν τον μεσάζοντα. Διεπράχθησαν όμως ποικίλα άλλα αδικήματα, λ.χ. υποκλοπή. Θα μπορούσε να διαταχθεί διερεύνηση αυτών τουλάχιστον, με την ελπίδα ότι στη διαδρομή ίσως προέκυπταν καθαρά στοιχεία για την κύρια υπόθεση.
Δυστυχώς, με την αρχειοθέτηση δεν δόθηκε μόνο στους εμπλεκομένους το ελεύθερο να δηλώνουν δικαιωμένοι. Δόθηκε και σε όσους βδελύσσονται την πολιτική γενικώς, μισούν τον κοινοβουλευτισμό και χλευάζουν τη Δικαιοσύνη. Ολοι νικητές; Οχι. Ολοι ηττημένοι.
No comments:
Post a Comment