Τσίπρας-Λαφαζάνης: Δύο θεατρίνοι στο ίδιο έργο…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 31/07/2015 06:00
Την ώρα που μεγιστοποιούνται οι φήμες για οριστική ρήξη, στα μέτωπα προεδρικών και αριστερής πλατφόρμας, στο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ο Αλ. Τσίπρας, όσο και ο Παν. Λαφαζάνης, για τους πιο ψύχραιμους παρατηρητές δεν παύουν να δίνουν την εντύπωση, ότι παίζουν το «τελευταίο χαρτί» της κοινής διάσωσής τους. Και αυτό, εν όψει της επερχόμενης λαίλαπας των νέων μέτρων θανάσιμης οικονομικής αφαίμαξης της μικρομεσαίας εισοδηματικής τάξης, που είναι και η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας οικονομίας.
Μιλάμε, με άλλα λόγια, για δύο ρόλους στο ίδιο, ανοήτως σκηνοθετημένο έργο, για τη συγκράτηση του 32% των «κοψοχέρηδων» ψηφοφόρων, που σαν το προζύμι φούσκωσαν και εκτίναξαν το βασικό 4% της βασικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, στο 36%.
Αυτοί ακριβώς οι «κοψοχέρηδες…», που καλή τη πίστει τσίμπησαν το δόλωμα της «τιμωρίας» των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και του σκισίματος των μνημονίων και της μονομερούς καταγγελίας του χρέους μας. Αυτοί ακριβώς οι σιωπηροί βιοπαλαιστές της ουράς στα τραπεζικά ΑΤΜ, που μοιάζουν με το ήρεμο βαθύ ποτάμι, που όμως με τις πρώτες νεροποντές φουσκώνει σαν τον ατάραχο Νείλο και σαρώνει στο πέρασμά του τα πάντα…
Θ’ ακολουθήσουν άραγε την πορεία του σωτήριου κατακλυσμού, όλοι αυτοί οι μη προνομιούχοι της ουράς στα ΑΤΜ, ή θα βαλτώσουν για τα καλά, μετατρέποντας την ταλαίπωρη πατρίδα μας σ’ ένα απέραντο τέναγος;
Ο γράφων-και πρέπει να ξεκαθαριστεί αυτό-διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις, ως προς την ειλικρίνεια των αντιμνημονιακών «εξεγέρσεων» της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ. Και το ίδιο επιφυλακτικός θα ήμουν και έναντι της προεδρικής φρουράς του Αλ. Τσίπρα, που μάλλον μας… παραμυθιάζει με τις φοβέρες κατά των αντιφρονούντων.
Και οι μεν και οι δε προσπαθούν να περισώσουν την πολύχρωμη μισοδιαλυμένη «κουρελού» του «αριστερο»-ακροδεξιού μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι βεβαίως για τη σωτηρία της πατρίδος. Αλλά για την, έστω και με διαπομπευτικούς αυτοδιασυρμούς, συμπλήρωση της κυβερνητικής τετραετίας, με την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και τα αντιδημοκρατικά προνόμια της ασυλίας και των ατελειών.
Πότε πάλι είχαν στη ζωή τους την ευκαιρία να ξεκολλήσουν από την κοινωνικοπολιτική και επαγγελματική αεργία και αφάνεια και να γαντζωθούν στον κρατικό προϋπολογισμό, βολεύοντας ταυτοχρόνως, στο παρασιτικό τους σύστημα, χιλιάδες αργόμισθους; (Πάνω από 200 άτομα στη Βουλή και εκατοντάδες ημιμαθείς και άσχετους «επιστημονικούς» συμβούλους, που όχι μόνον δεν εμφανίζονται ποτέ στους χώρους εργασίας, αλλά εισπράττουν και on line τα παχυλά δεκαπενθήμερα)…
Όσο για τον κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, ή τον «κύριο 12%», το απανταχού της Ελλάδος δυναμικό των επίορκων δημόσιων υπαλλήλων και λειτουργών είναι βέβαιο, ότι ήδη τον έχει ανακηρύξει υψηλό προστάτη του, με τις contra legem και contra bonos mores (παράνομες και εναντίον των χρηστών ηθών) επαναπροσλήψεις τους. Αν όλα αυτά εναρμονίζονται με τα αριστερά χρηστά ήθη, ε λοιπόν, τότε μάλλον ζούμε σε άλλο πλανήτη…
Κοντολογίς: Το θέατρο της εξαπάτησης της κοινής γνώμης, με τα καθημερινά σκετς της υψωμένης γροθιάς (κακέκτυπα του Σάκο και Βαντσέτι) ή των λυκοφιλικών ασπασμών Αλέξη-Ζωής ή η παρωδία του ύμνου της Τρίτης Διεθνούς, από αυτόκλητα «αριστερά» κανάλια, είναι αδύνατον να νεκραναστήσουν κάποιες επικές περιόδους και μάλιστα με μαγικά ραβδιά αλχημιστών ή σύγχρονων τσαρλατάνων.
«Το κάθε πράγμα στον καιρό του». Και επιπλέον, οι νεοσταλινικής-νεοζαχαριαδικής κοπής αυτόκλητοι θεματοφύλακες της πάλαι ποτέ εσταυρωμένης Αριστεράς στον Γολγοθά του ολιγαρχικού μαρτυρίου, ας πάψουν λοιπόν οι κάθε παραχαράκτες αυτού του είδους, να τυμβωρυχούν σ’ ένα παρελθόν που δεν τους ταιριάζει. Διότι, τόσο την ουγγρική επανάσταση 23/10-10/11/1956 (με επικεφαλής τον Ίμρε Νάγκι), όσο και την Άνοιξη της Πράγας του 1968 (με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ) τις μεταβάπτισαν σε «αντιδραστική αντεπανάσταση». Ενώ και οι δύο εξεγέρσεις ήταν επικές και δραματικές επαναστάσεις, με αίτημα τον «Σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».
Ας αφήσουμε λοιπόν οι του εγχώριου αριστερού (ευωνύμου) κέρατος την σε στυλ ξελιγωμένης τζαζ κακοποίηση της Τρίτης Διεθνούς και οι «αριστερο»-ακροδεξιοί του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις απελπισμένες περιοδείες τους στα κάθε λογής πολιτικά μαγειρεία. Και ας πάψουν να επιστρατεύουν παιδαρέλια για… προσηλυτισμό γερόντων στα … ιδεώδη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε για την …ρήξη στα δύο στρατόπεδα θα θρηνήσουμε, αλλά ούτε και θα πανηγυρίσουμε για οποιαδήποτε κλαυσίγελη επανένωσή τους. Διότι είναι ηλίου φαεινότερον: Οι άνθρωποι έχουν την τελευταία ευκαιρία για να διατηρήσουν τα μισθολογικά και συνταξιοδοτικά τους προνόμια.
«Κι όλος ο κόσμος
τσιμέντο να γίνει
φωτιά να πέφτει
και να μη σβύνει», που λέει και το λαϊκόν άσμα…
