ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣΟχι άλλοι φόροι
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η οικονομική φόρμουλα που επιβάλλει στην Ελλάδα το «κουαρτέτο των θεσμών» -Κομισιόν, ΕΚΤ, ΕΜΣ, ΔΝΤ- γεννά πολλά ερωτήματα ως προς την αποτελεσματικότητά της. Εάν πραγματικός στόχος των εταίρων είναι να βοηθήσουν την Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί και να διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, θα πρέπει να προκρίνουν ένα μείγμα μέτρων που για να λειτουργήσει θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένο στις ελληνικές ιδιαιτερότητες.
Είναι γνωστό ότι εν μέσω ύφεσης δεν μπορούν να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα με αυξήσεις, και μάλιστα τεράστιες, των φορολογικών συντελεστών. Το αξίωμα αυτό παίρνει πολλαπλασιαστικές διαστάσεις όταν πρόκειται για μια χώρα στην οποία οργιάζει η φοροδιαφυγή, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά πλέον οι τεχνοκράτες των θεσμών.
Θυμάμαι το οργισμένο ύφος της Κριστίν Λαγκάρντ όταν, στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ, τον Οκτώβριο του ’11, και απαντώντας στον γράφοντα, είχε τονίσει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας το κλειδί της όλης προσπάθειας είναι «η εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή».
Υπό αυτό το πρίσμα οι θεσμοί πρέπει να γνωρίζουν ότι, πέρα από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει απεγνωσμένα ανάγκη η χώρα για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητά της, σε ό,τι αφορά τους φόρους, το κλειδί δεν είναι η αύξησή τους, αλλά η είσπραξή τους.
Ολοι οι επιχειρηματίες, από τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες μέχρι τις μεγάλες εταιρείες, υπογραμμίζουν σε όλους τους τόνους ότι δεν είναι δυνατόν να αντέξουν τέτοιους συντελεστές σε μια συρρικνούμενη οικονομία όπου η αγοραστική δύναμη μειώνεται. Απόρροια των δεδομένων αυτών είναι να αναζητούν με ακόμη πιο πιεστικό και επιθετικό τρόπο το πώς θα αποφύγουν την καταβολή των απαγορευτικών φόρων που τους επιβάλλονται.
Το ΔΝΤ πρέπει να εστιάσει στην εισπραξιμότητα των φόρων, αναζητώντας πρακτικές και, κυρίως, αποτελεσματικές λύσεις. Μια από αυτές ήταν η σκέψη για αισθητά μειωμένο ΦΠΑ όταν η πληρωμή γίνεται μέσω πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας και να αποδίδεται άμεσα και στο σύνολό του. Ακόμη και αν νομικά αυτό δεν μπορεί να εφαρμοσθεί διότι οι κανόνες της Ε.Ε. δεν επιτρέπουν διαφορετικούς ΦΠΑ στο ίδιο προϊόν, είναι σίγουρο ότι μπορεί να βρεθεί τρόπος, όπως μέσω στοχευμένων επιστροφών και άλλων δράσεων, ώστε να εφαρμοσθεί στην πράξη.
Το κλείσιμο των τραπεζών και οι κεφαλαιακοί περιορισμοί, που νομοτελειακά οδήγησαν στην αλματώδη επέκταση της χρήσης του ηλεκτρονικού χρήματος, ακόμη και από τμήματα του πληθυσμού που δεν το είχαν πράξει ποτέ στο παρελθόν, έχει δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο για τέτοιου είδους κινήσεις. Η αύξηση των φορολογικών συντελεστών οδηγεί τις επιχειρήσεις είτε σε «λουκέτο» είτε στη μεταφορά της έδρας τους σε άλλες χώρες. Το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα πολλαπλασιάζονται με αλματώδεις ρυθμούς. Στη σημερινή Ελλάδα της ύφεσης η λύση δεν είναι η αύξηση των φόρων στις επιχειρήσεις, αλλά μέτρα που να διασφαλίζουν την είσπραξή τους.
Είναι γνωστό ότι εν μέσω ύφεσης δεν μπορούν να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα με αυξήσεις, και μάλιστα τεράστιες, των φορολογικών συντελεστών. Το αξίωμα αυτό παίρνει πολλαπλασιαστικές διαστάσεις όταν πρόκειται για μια χώρα στην οποία οργιάζει η φοροδιαφυγή, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά πλέον οι τεχνοκράτες των θεσμών.
Θυμάμαι το οργισμένο ύφος της Κριστίν Λαγκάρντ όταν, στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ, τον Οκτώβριο του ’11, και απαντώντας στον γράφοντα, είχε τονίσει ότι στην περίπτωση της Ελλάδας το κλειδί της όλης προσπάθειας είναι «η εφαρμογή, εφαρμογή, εφαρμογή».
Υπό αυτό το πρίσμα οι θεσμοί πρέπει να γνωρίζουν ότι, πέρα από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχει απεγνωσμένα ανάγκη η χώρα για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητά της, σε ό,τι αφορά τους φόρους, το κλειδί δεν είναι η αύξησή τους, αλλά η είσπραξή τους.
Ολοι οι επιχειρηματίες, από τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες μέχρι τις μεγάλες εταιρείες, υπογραμμίζουν σε όλους τους τόνους ότι δεν είναι δυνατόν να αντέξουν τέτοιους συντελεστές σε μια συρρικνούμενη οικονομία όπου η αγοραστική δύναμη μειώνεται. Απόρροια των δεδομένων αυτών είναι να αναζητούν με ακόμη πιο πιεστικό και επιθετικό τρόπο το πώς θα αποφύγουν την καταβολή των απαγορευτικών φόρων που τους επιβάλλονται.
Το ΔΝΤ πρέπει να εστιάσει στην εισπραξιμότητα των φόρων, αναζητώντας πρακτικές και, κυρίως, αποτελεσματικές λύσεις. Μια από αυτές ήταν η σκέψη για αισθητά μειωμένο ΦΠΑ όταν η πληρωμή γίνεται μέσω πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας και να αποδίδεται άμεσα και στο σύνολό του. Ακόμη και αν νομικά αυτό δεν μπορεί να εφαρμοσθεί διότι οι κανόνες της Ε.Ε. δεν επιτρέπουν διαφορετικούς ΦΠΑ στο ίδιο προϊόν, είναι σίγουρο ότι μπορεί να βρεθεί τρόπος, όπως μέσω στοχευμένων επιστροφών και άλλων δράσεων, ώστε να εφαρμοσθεί στην πράξη.
Το κλείσιμο των τραπεζών και οι κεφαλαιακοί περιορισμοί, που νομοτελειακά οδήγησαν στην αλματώδη επέκταση της χρήσης του ηλεκτρονικού χρήματος, ακόμη και από τμήματα του πληθυσμού που δεν το είχαν πράξει ποτέ στο παρελθόν, έχει δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο για τέτοιου είδους κινήσεις. Η αύξηση των φορολογικών συντελεστών οδηγεί τις επιχειρήσεις είτε σε «λουκέτο» είτε στη μεταφορά της έδρας τους σε άλλες χώρες. Το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα πολλαπλασιάζονται με αλματώδεις ρυθμούς. Στη σημερινή Ελλάδα της ύφεσης η λύση δεν είναι η αύξηση των φόρων στις επιχειρήσεις, αλλά μέτρα που να διασφαλίζουν την είσπραξή τους.
No comments:
Post a Comment