Ο τουρισμός του «μπάχαλου»
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Στη διάρκεια της μακράς κατάληψης του κτιρίου των Προπυλαίων, τον Απρίλιο του 2015, καταγραφόταν στην ειδησεογραφία των ημερών: «Ξένοι, ορισμένοι καταζητούμενοι από την Ιντερπόλ, έμποροι και χρήστες ναρκωτικών έχουν κάνει στέκι τους την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών». Οταν έληξε η κατάληψη, αρχές Μαΐου, ανάμεσα στα συλληφθέντα άτομα ήταν και αλλοδαποί.
Την ίδια περίοδο, περίπου, για τα επεισόδια στις Σκουριές είχε καταγγελθεί ότι οι κουκουλοφόροι δεν ήταν μόνον ντόπιοι· ενισχύονταν και από άλλες «επαναστατημένες» περιοχές της χώρας (βλ. Κερατέα) και του εξωτερικού.
Ανοιξη του 2015, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης μίλησε για «μισθωμένους μπαχαλάκηδες», επικαλούμενος πληροφορίες και στοιχεία της αστυνομίας. «Δεν είναι όλοι οργισμένοι νέοι», είπε σε συνέντευξή του (στον ΒΗΜΑ FM). «Ποιος ελέγχει τα Εξάρχεια; Τα Εξάρχεια ελέγχονται από μαφίες. Ξέρετε ότι μισθώνουν μπαχαλάκηδες; Μπορεί κάποιος να μισθώσει μπαχαλάκηδες, για να κάνει επεισόδια στα γήπεδα, επεισόδια ανταγωνιστικά σε μια επιχείρηση...».
Ανάμεσα στα άτομα που συνελήφθησαν προχθές για τα επεισόδια στο Σύνταγμα, μπροστά απο την Βουλή, ήταν και αλλοδαποί. Σε άλλο σημείο της Αθήνας, δε, την ίδια ώρα που στο κέντρο εκσφενδονίζονταν πέτρες, χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, τέσσερις Γερμανοί, δύο Γάλλοι, ένας Αυστραλός, ένας Ουκρανός, ένας Ολλανδός και τρεις Πολωνοί γέμιζαν με γκράφιτι και συνθήματα τον σταθμό του μετρό στο Θησείο.
Τα περιστατικά που σταχυολογούμε δεν ανήκουν όλα στην ίδια κατηγορία. Δηλώνουν όμως αυξημένη κινητικότητα. Μια «διεθνή του μπάχαλου», που μετακινείται ή ενοικιάζεται ανάλογα... με τη ζήτηση. Οι ομάδες αυτές δεν έχουν κανένα ιδεολογικό πρόσημο. Πρόκειται για ιδιόμορφη μαφία, η οποία συντίθεται από χρήστες ναρκωτικών, λαθρέμπορους, χούλιγκαν των γηπέδων.
Μέσα σε χώρους με αντισυμβατικές, περιθωριακές στάσεις και συμπεριφορές παρεισφρέει το οργανωμένο έγκλημα. Ούτε καινούργιο είναι ούτε αποτελεί «είδηση».
Ας φανταστούμε όμως μια χώρα όπως την ονειρεύεται η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία χθες εξέδωσε ανακοίνωση ζητώντας την απομάκρυνση του Γ. Πανούση από την κυβέρνηση. Χρεώνει στον υπουργό «όργιο καταστολής ενάντια στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα». Οι συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα της κρίσης μπορούν να εξελιχθούν σε φυτώριο ανομίας και παραβατικών συμπεριφορών.
Εάν ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ (όπως έχει καταγραφεί ως σήμερα) εξακολουθεί να θεωρεί το «μπάχαλο» αναπόσπαστο μέρος μιας ριζοσπαστικής, αντιεξουσιαστικής, επαναστατικής αριστεράς, που εργάζεται άοκνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, τότε ένα πράγμα είναι βέβαιο: «η καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία» είναι καταδικασμένη να παραμείνει στο φαντασιακό, ως, επί της ουσίας, ανεπιθύμητη.
Εάν δεν αποκοπεί ο ΣΥΡΙΖΑ από αυταπάτες, από συμπεριφορές και αντιλήψεις που δεν παίρνουν σαφή θέση κατά της ανομίας, αντιθέτως τη δικαιολογούν, αν δεν την υποθάλπουν, τότε «σάκος του μποξ» και «θύμα» δεν θα είναι όσοι μάχονται «για το μεγαλειώδες ΟΧΙ» αλλά το σύνολο της κοινωνίας.
Εν ολίγοις, σε αυτόν τον τόπο επιβιώνουν και αναπαράγονται διαρκώς «ιδιορρυθμίες». Μόνο που η ανοχή στην παραβατικότητα, όταν έχει και τη σφραγίδα του κυβερνώντος κόμματος, σε μια επικίνδυνη για τη χώρα περίοδο, στην οποία η αναστάτωση και η ταραχή συναγωνίζονται την κόπωση, μπορεί εύκολα να γλιστρήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ο τουρισμός του «μπάχαλου» δεν θα είναι παρά άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα με παντιέρα την καταστροφή.
Την ίδια περίοδο, περίπου, για τα επεισόδια στις Σκουριές είχε καταγγελθεί ότι οι κουκουλοφόροι δεν ήταν μόνον ντόπιοι· ενισχύονταν και από άλλες «επαναστατημένες» περιοχές της χώρας (βλ. Κερατέα) και του εξωτερικού.
Ανοιξη του 2015, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης μίλησε για «μισθωμένους μπαχαλάκηδες», επικαλούμενος πληροφορίες και στοιχεία της αστυνομίας. «Δεν είναι όλοι οργισμένοι νέοι», είπε σε συνέντευξή του (στον ΒΗΜΑ FM). «Ποιος ελέγχει τα Εξάρχεια; Τα Εξάρχεια ελέγχονται από μαφίες. Ξέρετε ότι μισθώνουν μπαχαλάκηδες; Μπορεί κάποιος να μισθώσει μπαχαλάκηδες, για να κάνει επεισόδια στα γήπεδα, επεισόδια ανταγωνιστικά σε μια επιχείρηση...».
Ανάμεσα στα άτομα που συνελήφθησαν προχθές για τα επεισόδια στο Σύνταγμα, μπροστά απο την Βουλή, ήταν και αλλοδαποί. Σε άλλο σημείο της Αθήνας, δε, την ίδια ώρα που στο κέντρο εκσφενδονίζονταν πέτρες, χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, τέσσερις Γερμανοί, δύο Γάλλοι, ένας Αυστραλός, ένας Ουκρανός, ένας Ολλανδός και τρεις Πολωνοί γέμιζαν με γκράφιτι και συνθήματα τον σταθμό του μετρό στο Θησείο.
Τα περιστατικά που σταχυολογούμε δεν ανήκουν όλα στην ίδια κατηγορία. Δηλώνουν όμως αυξημένη κινητικότητα. Μια «διεθνή του μπάχαλου», που μετακινείται ή ενοικιάζεται ανάλογα... με τη ζήτηση. Οι ομάδες αυτές δεν έχουν κανένα ιδεολογικό πρόσημο. Πρόκειται για ιδιόμορφη μαφία, η οποία συντίθεται από χρήστες ναρκωτικών, λαθρέμπορους, χούλιγκαν των γηπέδων.
Μέσα σε χώρους με αντισυμβατικές, περιθωριακές στάσεις και συμπεριφορές παρεισφρέει το οργανωμένο έγκλημα. Ούτε καινούργιο είναι ούτε αποτελεί «είδηση».
Ας φανταστούμε όμως μια χώρα όπως την ονειρεύεται η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία χθες εξέδωσε ανακοίνωση ζητώντας την απομάκρυνση του Γ. Πανούση από την κυβέρνηση. Χρεώνει στον υπουργό «όργιο καταστολής ενάντια στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα». Οι συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα της κρίσης μπορούν να εξελιχθούν σε φυτώριο ανομίας και παραβατικών συμπεριφορών.
Εάν ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ (όπως έχει καταγραφεί ως σήμερα) εξακολουθεί να θεωρεί το «μπάχαλο» αναπόσπαστο μέρος μιας ριζοσπαστικής, αντιεξουσιαστικής, επαναστατικής αριστεράς, που εργάζεται άοκνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, τότε ένα πράγμα είναι βέβαιο: «η καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία» είναι καταδικασμένη να παραμείνει στο φαντασιακό, ως, επί της ουσίας, ανεπιθύμητη.
Εάν δεν αποκοπεί ο ΣΥΡΙΖΑ από αυταπάτες, από συμπεριφορές και αντιλήψεις που δεν παίρνουν σαφή θέση κατά της ανομίας, αντιθέτως τη δικαιολογούν, αν δεν την υποθάλπουν, τότε «σάκος του μποξ» και «θύμα» δεν θα είναι όσοι μάχονται «για το μεγαλειώδες ΟΧΙ» αλλά το σύνολο της κοινωνίας.
Εν ολίγοις, σε αυτόν τον τόπο επιβιώνουν και αναπαράγονται διαρκώς «ιδιορρυθμίες». Μόνο που η ανοχή στην παραβατικότητα, όταν έχει και τη σφραγίδα του κυβερνώντος κόμματος, σε μια επικίνδυνη για τη χώρα περίοδο, στην οποία η αναστάτωση και η ταραχή συναγωνίζονται την κόπωση, μπορεί εύκολα να γλιστρήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ο τουρισμός του «μπάχαλου» δεν θα είναι παρά άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα με παντιέρα την καταστροφή.
No comments:
Post a Comment