Το μάθημα της Σαντορίνης ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 06:00

Το μάθημα της Σαντορίνης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  06:00   Παπαδόπουλος Νότης  ΤΟ ΒΗΜΑ

5

emailεκτύπωση  

Τελευταία φορά που είχα πάει στη Σαντορίνη ήταν το καλοκαίρι του 1979 . Έτσι το πρώτο πράγμα που μου έκανε τεράστια εντύπωση φτάνοντας πριν λίγες μέρες στο νησί ήταν ότι ακόμη και με  15 βαθμούς Κελσίου η Σαντορίνη βουλιάζει από τουρίστες!

  "Ξεκινάμε τον Μάρτιο και τελειώνουμε τέλη Νοεμβρίου" μου είπε ο ταξιτζής που με πήρε από το αεροδρόμιο , γελώντας δυνατά όταν του είπα πόσα χρόνια είχα να έρθω στο νησί. "Πολλά έχουν αλλάξει από το 79 αλλά ο δρόμος που οδηγούμε παραμένει ο ίδιος -καμία σοβαρή επισκευή δεν έχει γίνει ούτε καν στο οδόστρωμα  όλα αυτά τα χρόνια" πρόσθεσε αποφεύγοντας μια μεγάλη λακκούβα .

Το δεύτερο πράγμα που -ομολογώ- με τρόμαξε , φτάνοντας στη Σαντορίνη ήταν πόσο πολύ έχει χτιστεί το νησί μέσα σ αυτές τις 3,5 δεκαετίες! Ολόκληρη η πλευρά της καλντέρας είναι πλέον δομημένη χωρίς  να αφήνει ούτε μία σπιθαμή ελεύθερη- η οικιστική κάλυψη του νησιού ,όπως μου είπε ένας υπάλληλος του Δήμου,  ξεπερνάει το 12 %  ,όταν στην Μύκονο είναι 6 % και στην υπόλοιπη Ελλάδα 1 %! 

Ευτυχώς η ομορφιά του μοναδικού τοπίου παραμένει απίστευτη : σταματάει η αναπνοή του επισκέπτη που  στέκεται στην καλντέρα  για να δει τη δύση του ήλιου και το  ωραιότερο ίσως  σούρουπο στον κόσμο!  

Είναι εντυπωσιακά επίσης τα δεκάδες νέα ξενοδοχεία πολύ υψηλού επιπέδου που έχουν κατασκευαστεί όλα αυτά τα χρόνια - φέτος η Σαντορίνη πήρε τρία από τα σημαντικότερα διεθνή βραβεία για  την ποιότητα φιλοξενίας της ! 

" Αυτή την εποχή είναι υπέροχα. Το καλοκαίρι ,όμως, δεν μπορείς να περπατήσεις   απ τον πολύ κόσμο, ενώ οι τουρίστες που φτάνουν με κρουαζιερόπλοια κάνουν κυριολεκτικά ώρες για να ανέβουν με τελεφερίκ από το λιμάνι στα Φηρά ." μου λέει ο σερβιτόρος αφήνοντας στο τραπεζάκι μπροστά μου έναν λαχταριστό αλλά πανάκριβο Καπουτσίνο. Θα πείτε : εδώ πληρώνεις 4 ευρώ τον καφέ στο Κολωνάκι γιατί να μην δώσεις 7 ευρώ με θέα το ηφαίστειο ;  

 -"Ποια είναι η είσπραξη ενός μεσαίου ξενοδοχείου πολυτελείας με 15 σουίτες τη σεζόν;" ρώτησα ένα φίλο μου που έχει σπίτι 30 χρόνια στο νησί. 

" Νομίζω ότι ο τζίρος ενός καλού τέτοιου μικρού ξενοδοχείου μπορεί και να ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο  .Με μεγάλη ,όμως, διακύμανση τιμών ανάλογα με το κατάλυμα και τον μήνα αλλά με πληρότητα που μπορεί να φτάνει και το 90% τη σεζόν. Στην καρδιά του καλοκαιριού   μία σουίτα  φτάνει τα 1000 ευρώ και τον Νοέμβριο πέφτει και στα 250  ! 

-"Και καλά με τόσα λεφτά , πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακριβές τουριστικές εγκαταστάσεις χωρίς γεννήτρια  και να αναγκάζονται οι πελάτες να ζουν 24ωρα ολόκληρα χωρίς ψυγεία , ζεστό νερό και  αίρ κοντίσιον ,όπως έγινε με την διακοπή ρεύματος τον Αύγουστο του 13;" απόρησα.

 -" Δυστυχώς ένα μεγάλο ποσοστό από τους επιχειρηματίες του νησιού έχουν στο μυαλό τους κυρίως το χρήμα και λιγότερο την εξυπηρέτηση του επισκέπτη. Δεν καταλαβαίνουν  ότι η Σαντορίνη δεν μπορεί να σηκώσει άλλο κόσμο εάν δεν υπάρξουν μεγάλες επενδύσεις στις υποδομές .  Δεν μπορεί π.χ. σε ένα δρομάκι μερικών εκατοντάδων μέτρων στην Οία να συνωστίζονται κάποιες ώρες της μέρας πολλές χιλιάδες τουρίστες . Ελάχιστοι είναι αυτοί   που αναζητούν  τρόπους για να αλλάξει η  σημερινή εικόνα του απόλυτου κορεσμού ώστε  να διατηρηθεί το  υψηλό επίπεδο στις προσφερόμενες υπηρεσίες" καταλήγει.

Πράγματι σε κάθε βήμα  ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται ότι το νησί βρίσκεται στα   όριά του ακόμη και Οκτώβριο μήνα. Πολύ κακή εντύπωση ,μάλιστα, προκαλεί  το αεροδρόμιο του νησιού που θυμίζει τριτοκοσμική χώρα  : ένα παλιό  κτίριο, με καταρρέουσες υποδομές ( οι μισές τουαλέτες   εκτός λειτουργίας - είχαν κολλημένες έξω από τις πόρτες πλαστικές αυτοκόλλητες λωρίδες που εμπόδιζαν την είσοδο- και με ελάχιστα καθίσματα αναμονής σε σχέση με τους επιβάτες κάθε πτήσης) δίνει  οικτρή πρώτη εντύπωση σε  εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που φτάνουν κάθε χρόνο στο νησί - κάποιοι με απ ευθείας πτήση από το εξωτερικό ! 

Μια επίσκεψη στη Σαντορίνη είναι μοναδική εμπειρία ακόμη και για όσους έχουν ξαναπάει στο νησί. Επαναφέρει ,όμως, με μεγάλη ένταση τα συνήθη  ερωτήματα  για τον μελλοντικό προσανατολισμό του τουρισμού στην Ελλάδα. 

Πως είναι  δυνατόν ένα νησί με τουριστικό τζίρο 1,5  δις ευρώ το χρόνο –σχεδόν το 1% του ΑΕΠ της χώρας-  να μην έχει καταπληκτικές υποδομές ανάλογες με τα τεράστια φορολογικά έσοδα που δίνει στο κράτος ή τα σημαντικά σημαντικά δημοτικά τέλη που φέρνει στην τοπική αυτοδιοίκηση ;

Ποιος πρέπει να είναι ο στόχος  μιας  χώρας μπουτίκ  σαν την Ελλάδα; Μαζικές αφίξεις  για 2-3 μήνες το καλοκαίρι με εκατομμύρια τουρίστες κυρίως της ξαπλώστρας και της χωριάτικης σαλάτας  ή  σταθερότητα αφίξεων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σεζόν αλλά κυρίως με τουρίστες ισχυρού βαλάντιου;