Στη χώρα του Αριστοτελείου

Tου Πασχου Μανδραβελη

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη παίχθηκε το θέατρο του παραλόγου. Ομως, είναι λίγο. Δηλαδή, ακόμη και ο Ιονέσκο δεν θα μπορούσε να γράψει πιο γκροτέσκα την ιστορία όπως την ανέβασε η πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εχουμε ένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα το οποίο (όπως κάνουν όλα τα ΑΕΙ, οι οργανισμοί, ακόμη και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις) αγοράζει υπηρεσίες καθαριότητας από εξειδικευμένες εταιρείες· αυτές που η καθ’ ημάς Aριστερά ονομάζει «εργολάβους». Οι εργαζόμενοι αυτών των εταιρειών έχουν κάποιο πρόβλημα. Δεν διαμαρτύρονται στις εταιρείες τους, αλλά καταλαμβάνουν τα κτίρια του πανεπιστημίου. Οι διά νόμου υπεύθυνοι αυτών των κτιρίων όχι μόνο δεν κάνουν ό,τι πρέπει για να διασφαλιστεί η λειτουργία του ιδρύματος, αλλά, αντιθέτως, κλείνουν ολόκληρο το πανεπιστήμιο για συμπαράσταση! Ζητούν δε την πρόσληψη των εργαζομένων από την «Εταιρεία Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας ΑΠΘ». Δεν γνωρίζουμε αν το Αριστοτέλειο μπορεί να παράγει καλύτερες υπηρεσίες καθαριότητας από τις εξειδικευμένες εταιρείες καθαρισμού, φύλαξης κ.λπ. Ποιος ξέρει; Μπορεί η πρυτανεία του ιδρύματος να αποδειχθεί επαρκής τουλάχιστον στην οργάνωση όσων σφουγγαρίζουν. Εξάλλου, στη χώρα όπου όλοι οι νόμοι παραβιάζονται θα γλίτωνε ο καταμερισμός της εργασίας; Η διοίκηση του Πανεπιστημίου ισχυρίζεται ότι η έξωση των εξειδικευμένων επιχειρήσεων καθαρισμού και φύλαξης (με ταυτόχρονες προσλήψεις, βεβαίως βεβαίως) θα πετύχαινε εξοικονόμηση της τάξης του 33%. Εντυπωσιακό! Γιατί δεν κάνει μια εταιρεία το ΑΠΘ για να καθαρίζουν και άλλα ΑΕΙ έτσι ώστε να μένει και κάτι στο Πανεπιστήμιο; Βεβαίως, είναι θεμιτό να σκεφτεί κάποιος ότι η συγκεκριμένη πρυτανεία δεν μπορεί να ελέγξει ούτε τους διοικητικούς υπαλλήλους, οι οποίοι, όπως αποκαλύφθηκε, έστελναν δώρα (στο όνομα του αντιπρύτανη, όπως λέει ο ίδιος) ακριβά κινητά σε ευειδείς καλλιτέχνιδες. Θα καταφέρει να αναλάβει να οργανώσει καλύτερα τις υπηρεσίες καθαρισμού και φύλαξης; Δεν νομίζουμε. Αλλά οι προσλήψεις σε κάποιο φορέα του Δημοσίου βοηθούν. Ειδικά τον πρύτανη που, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζεται για μεγάλη πολιτική καριέρα με το κόμμα που είχε υποσχεθεί 100.000 προσλήψεις ετησίως για να ξεπεράσουμε την κρίση. Ο κ. Ιωάννης Μυλόπουλος βάζει τις πρώτες 850. Οπως αναφέρει η απόφαση, «η Σύγκλητος του ΑΠΘ αναγνωρίζει το πρόβλημα των εργαζομένων στις εργολαβίες καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης ως κορυφαίο του Πανεπιστημίου και υποστηρίζει τον δίκαιο αγώνα τους σε ό,τι αφορά τόσο τη θεσμική του διευθέτηση, όσο και την οικονομική του επίλυση». Δεν ξέρουμε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα των εν λόγω υπαλλήλων. Είναι, όμως, δυνατόν να λένε πρυτάνεις ότι το ΚΟΡΥΦΑΙΟ πρόβλημα του Πανεπιστημίου είναι το πρόβλημα των εργαζομένων στις εργολαβίες; Τα προβλήματα των διδασκόντων, των φοιτητών του ΑΠΘ υπολείπονται αυτού του «κορυφαίου προβλήματος»; Ακόμη και το γεγονός ότι το ΑΠΘ πατώνει στις διεθνείς κατατάξεις έρχεται δεύτερο από το πρόβλημα κάποιων εργαζομένων που εκ των πραγμάτων εφάπτονται στο ΑΠΘ; Υπερηφανευόμασταν κάποτε ότι ζούμε στη χώρα του (πατέρα της λογικής) Αριστοτέλη. Μάλλον πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι ζούμε στη «χώρα του Αριστοτελείου». Στη χώρα του εφαρμοσμένου μεταμοντερνισμού...                                                                              kathimerini