«Στα κεραμίδια» Tου Αλεξη Παπαχελα Οι πολιτικοί μας αρνούνται να καταλάβουν πόσο μεγάλο λάθος είναι στην εποχή της κρίσης που ζούμε «να ανεβαίνουν στα κεραμίδια» με τις υπερβολικές και ανεδαφικές τους δηλώσεις και δεσμεύσεις. Μα επιτέλους δεν καταλαβαίνουν πόσο λάθος κάνουν; Ο κ. Παπανδρέου πλήρωσε ακριβά το «λεφτά υπάρχουν», το οποίο δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να πει, όταν ο αντίπαλός του έλεγε -έστω με καθυστέρηση- την αλήθεια για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Ο κ. Σαμαράς πλήρωσε πολιτικά τη στάση που κράτησε στο παρελθόν έναντι του Μνημονίου, που ναι μεν δικαιώθηκε ως προς τις προβλέψεις για την ύφεση, ήταν όμως κάποια «κλικ» πιο πάνω από ό,τι χρειαζόταν και απαιτούσαν οι κρίσιμες στιγμές. Τα λάθη συνεχίστηκαν, από όλους. Προσπαθώ να καταλάβω, για παράδειγμα, τι νόημα είχε εκείνη η μετεκλογική προγραμματική διακήρυξη των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης. Ηταν μια βαθιά αυτοκαταστροφική πράξη, που κυνηγάει τώρα και τον κ. Κουβέλη και την κυβέρνηση. Ηξεραν ακριβώς την εικόνα και τα περιθώρια χειρισμών τα τρία κόμματα όταν υπέγραψαν τη διακήρυξη, η οποία θα παίζει και θα ξαναπαίζει στα μελλοντικά προεκλογικά σποτάκια του ΣΥΡΙΖΑ ή των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Σε τι αποσκοπούσε αυτό το κείμενο; Κανείς δεν σκέφθηκε ότι θα το βρουν μπροστά τους, και μάλιστα πολύ σύντομα; Ο κ. Κουβέλης επιμένει όμως να «ανεβαίνει στα κεραμίδια». Ο δραματικός και υπερβολικός τόνος των δηλώσεών του μετά τις συναντήσεις των αρχηγών δεν αφήνει περιθώρια συμβιβασμών, ή τουλάχιστον συμβιβασμών που να μην τσαλακώνουν πλήρως τη δική του αξιοπιστία. Το πρόβλημα είναι πως στην εποχή της κρίσης οι δημόσιες «κόκκινες γραμμές», ακόμη και αν τις βάζει ένας σκληρός παίκτης, θέλουν μεγάλη προσοχή. Αυτή η κρίση είναι άνιση για τους Νοτιοευρωπαίους πολιτικούς γιατί απέναντί τους έχουν εφιαλτικά διλήμματα του τύπου «ή λες ναι ή δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις». Είναι άδικο, δύσκολο, σχεδόν απάνθρωπο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ευρώπη είναι να κάνει μια τεράστια προσαρμογή χωρίς να χάσει την «ψυχή» της και το δημοκρατικό της σύστημα. Από αυτήν την άποψη οι σημερινοί μας πολιτικοί είναι μοιραίοι, και το ξέρουν. Δεν βοηθούν όμως τους εαυτούς τους με αυτοκαταστροφικές δεσμεύσεις και δηλώσεις. Ο κ. Σαμαράς έχει βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και δείχνει πως την ώρα της κρίσης έχει αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν είναι λίγο αυτό. Οφείλουν όμως να καταλάβουν ότι στην εποχή μας πρέπει να μετρούν τις κουβέντες και τα πυροτεχνήματα. Τα μέσα ενημέρωσης δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα, εξωθούν τους πολιτικούς σε τέτοιου είδους λάθη και πριμοδοτούν με λύσσα τη «διαφωνία», την υπερβολή. Η εμπειρία των τελευταίων ετών έχει δείξει ότι οι πολιτικοί που «ανεβαίνουν στα κεραμίδια» παρασυρμένοι από το πάθος, την πίεση του περιβάλλοντός τους και τα μέσα ενημέρωσης έχουν μεγάλη δυσκολία να κατέβουν. Δυστυχώς, ούτε ο κ. Τσίπρας το έχει αντιληφθεί αυτό και ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στα δικά του κεραμίδια, από τα οποία θα τον προσγειώσει η σκληρή πραγματικότητα. Με τι κόστος όμως άραγε για τον ίδιο και για τη χώρα!..   KATHIMERINI