This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalink.
Η ιστορία δεν θα χαριστεί στον Α. Σαμαρά
Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, αυτό είναι σίγουρο. Και οι εξαιρετικές περιστάσεις απαιτούν και ρηξικέλευθες λύσεις. Παρακολουθούμε όλες αυτές τις τελευταίες μέρες, αναλύσεις και σχόλια να περιστρέφονται (σχεδόν) όλα στην πλευρά της διαχείρισης. Ομολογούμε πως κι εμείς πέφτουμε καμιά φορά σε αυτή την παγίδα, καθώς είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς απόλυτα το κρίσιμο και πρωτοφανές που καλείται να διαχειριστεί ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Άσχετα με λάθη, παραλείψεις και αβελτηρίες που μπορεί κανείς να του προσάψει, είναι πανθομολογούμενο πως αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα πριν την κατάρρευση, την τελευταία ελπίδα για την αντιστροφή της μοιραίας πορείας της χώρας.
Εκεί που κάνουμε λάθος οι περισσότεροι που προσπαθούμε να αναλύσουμε και να σχολιάσουμε την πολιτική πραγματικότητα, είναι όταν επιμένουμε σε επικοινωνιακές παραλείψεις, όταν προτείνουμε βελτίωση της διαχείρισης, όταν προσδοκούμε ολική αλλαγή του κλίματος με αποσπασματικές και τμηματικές μεταρρυθμιστικές κινήσεις. Εκεί είναι, που όλοι μαζί, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Και δυστυχώς πολλά δέντρα μαζί, δεν κάνουν πάντοτε ένα δάσος!
Καμιά φορά, το μυαλό καθαρίζει, το βλέμμα ανοίγει και η συνολική εικόνα εμφανίζεται στα έκθαμβα μάτια μας σε όλη της την ζοφερή μεγαλοπρέπεια. Και τότε, συνειδητοποιεί κανείς, πως με εμβαλωματικές κινήσεις και πολιτικές «εντός πλαισίου», αποκλείεται να αντιμετωπιστεί η πολλαπλή ανήκεστος βλάβη της οικονομίας και της χώρας. Οι πολιτικές που απαιτούνται για την πολυπόθητη επανεκκίνηση, πρέπει να είναι κατά την γνώμη μας πολιτικές θάρρους, τόλμης, σωστής αίσθησης της σύνθετης πραγματικότητας και ανατρεπτικής λογικής. Πρέπει να είναι, με δυο λόγια, πολιτικές «εκτός πλαισίου». Κινήσεις πέρα από τα αναμενόμενα, έξω από διαχειριστικές λογικές, μικροκομματικούς υπολογισμούς, διακομματικές ισορροπίες, λογιστικές εγγραφές, αριθμητικές εξισώσεις, καθεστωτικές ακροβασίες και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Αυτές τις κινήσεις που απαιτούν οι περιστάσεις και τις λένε σε … απλά ελληνικά «out of the box»!
Στον Αντώνη Σαμαρά έλαχε ο κλήρος να είναι ο τελευταίος αστός Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης και συγχρόνως, οι περιστάσεις απαιτούν από αυτόν να γίνει ο πρώτος επαναστάτης – μεταρρυθμιστής Πρωθυπουργός της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας που γεννιέται. Αυτός είναι ο ρόλος που του επιφύλαξε η Ιστορία. Η αναδοχή ή η απεμπόληση αυτού του ιστορικού ρόλου είναι δική του απόφαση. Η Ιστορία τελικά θα τον κρίνει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσει στην (πολιτική) πράξη. Ένα είναι κατά την γνώμη μας σίγουρο. Δεν θα του χαριστεί!
Antinews
Και θα επαναλάβουμε για πολλοστή φορά: “What we do in life, echoes in eternity’ (ό,τι κάνουμε σε αυτήν την ρημάδα ζωή απηχεί στην αιωνιότητα)
This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalink.
Θέλει ρίσκο και παράτολμες κινήσεις η κατάσταση και μπορεί να μην είναι το στύλ του να τις κάνει,αλλά πρέπει.
“Δεν ξέρουμε που πάμε και τα πανιά κολπίζουν από τις ριπές του πεπρωμένου”
¨Οταν εξήντα χρόνια την ξηλώνεις από μέσα και την κάνεις καυσόξυλα, κάποια στιγμή βλέπεις το ξηλωμένο πάτο…
2. Η Φεουδαρχία έπεσε σε παγίδα: φυγάδευσε τα μαύρα χρήματα στο εξωτερικό νομίζοντας πως θα τα προστατεύσει. Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος όλων όσοων το έκανα. Καθώς, όσο αυτή η Φεουδαρχία είχε τα χρήματά τους στις Ελληνικές τράπεζες, αυτά ήταν προστατευμένα από το βαθύ γαλαζοπράσινο κομματικό κράτος των τραπεζών. Οι τράπεζες του εξωτερικού όμως δεν ελέγχονται από κανένα τέτοιο κομματικό κράτος.
3. Τα ονόματα αυτά βρίσκονται στα χέρια των ξένων ηγετών, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν ως εργαλείο εκβίασης προς την Ελληνική Φεουδαρχία. Όταν οι ξένοι πάρουν αυτά που θέλουν, τότε οι Φεουδάρχες θα μπουν στην “πυρά”…
4. Όποιος συνεχίζει και συναλλάσεται με τη Φεουδαρχία (πραιτωριανοί, κομματάρχες κλπ.), είναι καμένα χαρτιά. Σιγά-σιγά όλοι θα ξεκόψουν και θα τους εγκαταλείψουν αναζητώντας νέες προστασίες..
5. Ο κύριος Σαμαράς πρέπει να κάνει στον Κωστάκη, ό,τι έκανε ο γερο-Καραμανλής στον τότε βασιλιά Κων/νο: τον παγίδευσε και τον έστειλε στον αγύριστο…εάν επιστρέψει ο Κωστάκης ως Μεσίας, απενοχοποιημένος από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ της μη-συμμετοχής του στα τεκταινόμενα των τελευταίων ετών, η Φεουδαρχία θα επανακτήσει τις δυνάμεις της…
6. Συνάμα, όλα αυτά θα πρέπει να συνδεθούν και με την αλλαγή στα γεωπολιτικά γύρω μας…ενέργεια (φυσικό αέριο/πετρέλαια). Με τη Μεγάλη Εικόνα…
Το διακύβευμα είναι πως όταν πέσει η φεουδαρχία (αυτό θεωρείται de facto) αν θα γίνει αυτό μέσω Εθνικής τραγωδίας ή θα περάσει σχεδόν αλώβητα…
Λες να μας κάνουν τέτοια χάρη;
Όνειρο όμορφο βλέπω;
Μέχρι τώρα, τόσες δεκαετίες έχω συνηθίσει μόνον να βλέπω εφιάλτες…
απλή διαχείρηση της κατάστασης οδηγεί σε αποτυχία
η χώρα έχει αναγκη από έναν ηγέτη που θα την τραβήξει πέρα από τη φθορά και να είναι σίγουρος ο Σαμαράς πως όταν θα σταθεί όρθιος απέναντι στις δυνάμεις που επιχειρούν να διαλύσουν τη χώρα, θα έχει από πίσω του όλο τον ελληνικό λαό
εμείς είμαστε και θα είμαστε μαζί του
Δεν βλεπω φως να παρει…
Κακά τα ψέμματα το συμπέρασμα είναι ότι δεν μπορεί.
Π.χ. μια τέτοια προσωπικότητα είναι και ο Μαρκεζίνης.
2004, 2007, 2009, 2012, 2012…
Μέσος όρος εκλογές κάθε 1,4 χρόνια (τουτέστι κάθε ένα χρόνο και 3 μήνες).
Είναι απίστευτα γελοίο, ντρέπομαι ως πολίτης για το θίασο τσίρκουλου που ονομάζουμε “πολιτικό σύστημα”…
Αλλά και έχω βαρεθεί τα ξαναμμένα κεφάλια των κομματάνθρωπων ή άλλων,
“…που συνηθίζουν στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχουν γεμάτο τον ντορβά
και επαναστάσεις στα όνειρά τους αναζητούν…”
Ξεχνάς (θέλω να πιστεύω άδολα) αγαπητή dim οτι οι 50 απ’ τους βουλευτές του Σαμαρά δεν του ανήκουν, αλλά είναι Bonus προς αυτόν απο την αντιπολίτευση?
Κανονικά οι κοινοβουλευτικές ομάδες της συγκυβέρνησης, εξ αιτίας και της ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ αυτής ιδιαιτερότητας (Μοναδική στην Ευρώπη), ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΟΥΤΩς Η ΑΛΛΩς να θέσουν τα μέτρα σε Δημοψήφισμα πρίν τα ψηφίσουν.
Θα τολμήσουν να ρωτήσουν τον λαό όπως θα έκαναν σε ενα κανονικό Ευρωπαικό κράτος για ενα ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΙΟ ΖΗΤΗΜΑ? Δεν το νομίζω…
Η ουσία όμως είναι αυτή που και συ παραδέχεσαι:
“εγώ θα το έθετα ούτως ή αλλως σε δημοψήφισμα, ακόμα και αν έβλεπα ότι έχω το ΟΚ και από τους 179, απλά και μονο για να τελειώσει μια και καλή όλη αυτή η σπέκουλα περί νομιμοποίησης και προδοτικής στάσης κλπ.”
H έξοδος ειδικά της Ελλάδος απο το Ευρώ είναι πλάον 100% αποκλεισμένη απ’ όλους και ιδιαίτερα τους Γερμανούς . Δεν θα καταστρέψουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ευρωζώνης δείχνοντας στις αγορές οτι δεν έχουν χρήματα ούτε για να κρατήσουν το 2% του ΑΕΠ της…Ούτε οι αγορές θα τους πιστέψουν αν ισχυριστούν οτι μας έδιωξαν ενώ είχαν τα χρήματα, αλλά το έκαναν γιατί ή μασταν πολυ κ@λόπαιδα…
Αντώνη ο δρόμος είναι δύσβατος,αλλά η παραμονή στο ευρώ αδιαπραγμάτευτη.
Ολοι οσοι ετυχε σ αυτη τη ζωη να σκαρφαλωσουν σε καποια ψηλη καρεκλα γνωριζουν οτι για οσο διαστημα μεινουν εκει μπορει να κανουν μεγαλα λαθη αλλα και μεγαλες ευεργεσιες.Στην αρχη απολαμβανουν τη πραγματοποιηση του ονειρου, μετα οταν λιγο συνηθισουν προσπαθουν κατι να κανουν, να βοηθησουν ο καθενας στον τομεα του ανακαλυπτοντας συγχρονως οτι χωρις συνεργασιες και ισορροπιες μονο το εγω [οσο καλη προθεση και ναχει] δεν αρκει.Εκει χρειαζεται το ταλεντο της αξιολογησης, της ψυχρης λογικης και οχι συναισθηματισμοι και εξοφλησεις υποχρεωσεων.Αν τηρηθουν ολα αυτα και πραγματοποιηθουν σ ενα μετρια φιλικο και υγιες περιβαλλον, υπαρχει ελπιδα ευοδωσης. Οταν ομως οι γυρω εποφθαλμιουν, οι τρικλοποδιες ειναι στην ημερησια διαταξη, η ανικανοτητα θριαμβευει, το δε περιβαλλον [μεσα κι εξω] βρωμαει μπαρουτι, ε εκει χρειαζονται αλλα προσοντα. Παυουν ολα να λειτουργουν με τους γνωστους κανονες και χρειαζονται ανατροπες, ανατροπες καταστασεων και προσωπων, αλλιως το μεγαλο λαθος καραδοκει.Και σημερα τα λαθη πληρωνονται πολυ ακριβα.Σε μια επιχειρηση λες -φυγε εσυ, ελα εσυ- στη πατριδα ομως τι λες; οταν μαλιστα ειναι στην ακρη του γκρεμου;Δεν εχεις δικαιωμα ουτε να παραμερισεις καν για τον επομενο οταν μαλιστα υποψιαζεσαι ποιος θα ειναι αυτος…..
Η ιστορια μας γραφτηκε ΟΛΗ πανω σε τετοια διλημματα, πανω σε Ελληνικες ψυχες που υψωσαν παραστημα στις αντιξοοτητες και σε μικροψυχους που δεν μπορεσαν να βαλουν τιποτα πανω απο τη καριερα τους και τη τσεπη τους.
Οι αναγκαίες αλλαγές ενώ είναι από χρόνια ώριμες, δέν γίνονται επειδή απουσιάζει ο Ρηξικέλευθος Ηγέτης.
Ο λαός ενώ είναι υποψιασμένος γιά τό τί έφταιξε καί τό τί διακυβεύεται, επειδή έχει ενοχικά σύνδρομα δέν μπορεί νά συντροφεύση έναν τέτοιο Ηγέτη. Μόλις θιγούν τά συμφέροντα τών κλεπτοκρατών θά γίνουν εξεγέρσεις.
Η Ιστορία όταν γράφεται μέ μεγάλη προσπάθεια αντικειμενικότητας μπορεί νά μήν χαρισθή σέ όποιον Ηγέτη ωλιγόρησε. Πότε όμως θά γραφή καί από ποιόν ?
Άλλη οπτική έχει η “μαινομένη Ηρωδιάς” κα Ρεπούση, άλλη ένας σύγχρονος Παπαρρηγόπουλος, άλλη ένας σύγχρονος Κορδάτος.
Η ουσία είναι ότι ο απλός πολίτης υποφέρει χωρίς ορατή προοπτική διεξόδου.
Ο Αντώνης εάν αποπειραθή νά τά βάλη μέ τήν Διαπλοκή, τήν Μεταπολιτευτική Εξουσία ηθών-καταστάσεων-νοοτροπιών-ενεργειών μπορεί νά έχη τεράστιο ψυχικό κόστος αλλά κάτι μεγάλο καί ωραίο θά προσφέρη στό τέλος.
Άς μήν ξεχνούμε πώς καί μία αποτυχημένη προσπάθεια αφήνει τήν μαγιά της, άρα ο επόμενος τολμητίας ίσως επιτύχη ευκολότερα !
Ο κόσμος αλλάζει όταν εκτός από τήν κακή νοοτροπία αλλάξη και η κάκιστη βιοτροπία !
Αλλά ξεχάσαμε καί τήν ρήση “Ει Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών”.
Αυτός πού ορίζει τήν Ιστορία τών Εθνών από καταβολής Σύμπαντος, απουσιάζει μέ δική μας ευθύνη από τά εν Ελλάδι τεκταινόμενα.
Άρα, πςεριμένουμε χαίρι καί προκοπή ? Ματαίως…..
Θα το επαναλαμβανω μονοτονα μεχρι να γινει κατανοητο και παραδεκτο απο ολους που ακομη και τωρα αρνουνται να το ψελισουν ενω το αντιλαμβανονται…
Η Ιερη Αγελαδα αυτης της Ιστοριας ειναι 5 Τραπεζες. Ολοι οι υπολοιποι και ολα τα υπολοιπα, ακομη και η ακεραιοτητα της Πατριδας, ειναι αναλωσιμα….απολυτως αναλωσιμα ομως!!!
Το οποίο δεν υπάρχει.
Αν θεωρούμε όραμα το να έχουμε χρέος στο 120% του ΑΕΠ το 2020 τότε σαν λαός πάμε φούντο.
Εχουμε μπεί σε μία δίνη αριθμών, μέτρων και οικονομικών αναλύσεων. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το πως θα φανούμε “αρεστοί” στους Ευρωπαίους “φίλους” μας ξεχνώντας το κόσμο που ελπίζει σε μιά καλύτερη ζωή.
Ξεχάσαμε τον άνθρωπο και πιάσαμε το έλλειμα και το δανεισμό ακούγοντας καθημερινά οικονομολόγους, αστρολόγους, μελλοντολόγους για το αν τα μέτρα ήταν σωστά ή δεν ήταν ή τι θα γίνει ή πως θα καταστραφούμε ή πως θα σωθούμε.
Ξαφνικά όλος ο ευρωπαικός νότος “αποδεικνύεται” ότι δεν εργαζόταν αρκετά, έκλεβε, χάζευε και εκμεταλευόταν τα υπόλοιπα “υγιή” κράτη.
Ξέρουμε ότι η συνταγή σκοτώνει αλλά τη συνεχίζουμε μέσα στο πλαίσιο παραλογισμού της τρόικα. Είμαστε ηλίθιοι;
Γιατί το κάνουμε αυτό; Για μία δόση 30κάτι Δις αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το διεθνές παραφουσκωμένο, παράλογο και εντελώς αφύσικο οικονομικό σύστημα έχει εφαρμόσει επιτυχώς τη μέγγενη του δανεισμού εκβιάζοντας πλέον ΛΑΟΥΣ.
Μετά από χιλιάδες χρόνια επιστρέφουμε πάλι στη φεουδαρχία, με κυβερνήτες και “ηγέτες” εντολοδόχους των νεοφεουδαρχών. Η αξίες ευτελίζονται μέσα στα πλαίσια της “ηθικής” των τόκων, ομολόγων και δόσεων.
Το Οραμα αφορά στο να κάνεις τον Έλληνα να αλλάξει. Οχι για να γίνει Γερμανός..Αλλά να γίνει συνειδητός πολίτης, να πράττει ξανά αυτό που είναι δίκαιο μέσα στα πλαίσα του φιλότιμου. Ενωμένοι να εργαστούμε όλοι μαζί για να βγούμε από τη δίνη και το βούρκο “του δανεισμού” με όπλα τη παιδεία και το πολιτισμό. Ενας πραγματικός ηγέτης πρέπει να διώξει τη μιζέρια με το να κάνει το κόσμο να πιστέψει ότι ΚΑΙ με τη δική του συμμετοχή όλα θα αλλάξουν.
Θέλατε και Αντώνη Σαμαρά!
Να δείς που πάλι θα βρεθούμε μαζί στο τέλος…
Πιστεύω οτι αυτά που λές για τον Σαμαρά και συμφωνώ απόλυτα οτι ισχύουν για τον τελευταίο ηγέτη της Δεξιάς στην Ελλάδα, ισχύουν Ακριβώς σαν σε καθρέφτη και για τον Τσίπρα, όσον αφορά τον πρώτο ηγέτη της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Καί βέβαια ο Σαμαράς είναι η τελευταία ελπίδα της Δεξιάς. Οντως
“Στον Αντώνη Σαμαρά έλαχε ο κλήρος να είναι ο τελευταίος αστός Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης”.
Ομως Στον Αλέξη Τσίπρα έλαχε επίσης ο κλήρος να είναι ο πρώτος αριστερός* Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης. Και αυτός τουλάχιστο μέχρι τώρα, αν τηρήσει έστω και στοιχειωδώς αυτά που λέει, θα κάνει αυτές τις κινήσεις που απαιτούν οι περιστάσεις και τις λένε σε … απλά ελληνικά «out of the box»!
Εχει μάλιστα το προβάδισμα έναντι του Σαμαρά, γιατί αυτός τουλάχιστο τις ανακοίνωσε και μάλιστα Διεθνώς, ενώ όπως λές, ο Σαμαράς δεν ξέρουμε καν αν τις σκέφτεται…
Οσο για την θεώρηση του Σαμαρά, που υπέγραψε και τηρεί και θα ξαναψηφίσει το Μνημόνιο, ως
” ο τελευταίος αστός Πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης και συγχρόνως, οι περιστάσεις απαιτούν από αυτόν να γίνει ο πρώτος επαναστάτης – μεταρρυθμιστής Πρωθυπουργός της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας που γεννιέται. Αυτός είναι ο ρόλος που του επιφύλαξε η Ιστορία.”, τι να πούμε, ιδίως αν τον δούμε απο τη δική μας σκοπιά?
Μήπως είναι προτιμώτερο τελικά πριν συμπεράνουμε να δοκιμάζουμε και τις δυό σκοπιές για να δούμε ποιά τελικά αληθεύει?
Υγ. Ευχαριστώ για τα εύσημα που μου αποδίδετε σε σχέση με την πρόθεση στήριξης των πολιτικών που μεταπολιτευτικά θεωρήθηκαν ηγέτες της αριστεράς. Αν και «δεξιός» δεν περιχαρακώνομαι σε ιδεολογίες, τουλάχιστον σε βαθμό τέτοιο που να μην αναγνωρίζω τη σημαντική προσφορά της αριστεράς σε πολλά ζητήματα μέσω των εκφραστών της (κάτι που συνήθως δεν συμβαίνει με έναν αριστερό). Αυτό με κάνει να έχω και την συγκεκριμένη άποψη για τον Τσίπρα όταν νοερά τον συγκρίνω για παράδειγμα με τον Κύρκο και τον Φλωράκη.
Προπάντων δεν χαρίζεται στους “απλούς στρατιώτες”, το βλέπομεν άλλωστε.
“Αστός” ή “μή αστός” (τι άραγε;), όποιος και να είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδος τα επόμενα χρόνια, “όπου και όπως στρώσαμε θα κοιμηθεί” (το β’ πληθυντικό της ευγενείας). Πολύ αργά για εναλλακτικές. Δεν αλλάζει πιά τίποτε, στην πράξη.
Το βλέπετε άλλωστε: Η “αξονική” Ευρώπη δεν θ’ αφήσει το απερίσκεπτο και κακοπαθημένο περιφερειακό μέλος της ν’ αποκοπεί, διότι δεν θα συναινέσει να ακρωτηριαστεί η ίδια. Με Σαμαρά, με Τσίπρα ή με Φούφουτο καπετάνιο στη γέφυρα, η ρότα του καραβιού δεν θ’ αλλάξει: Τώρα την ορίζει ο πλοηγός που ανέβηκε να κουμαντάρει στους δύσκολους ελιγμούς.
Κι εμείς θα χύσουμε δάκρυα και ιδρώτα πολύ, τουλάχιστον για να μη χύσουμε αίμα.
Μέσα στο δράμα, αυτοί που μεγαλοπιαστήκανε μέχρις ύβρεως στα nineties και στα 2000′s, θα ξαναγίνουν αυτό που είναι εκ φύσεως, Μεσογειακή Ευρώπη, Νοτιοανατολική Ευρώπη των Βαλκανίων, Ευρώπη των Ορίων και Οριακή Ευρώπη. Αλλά Αφρική δεν θα γίνουν ποτέ. ¨Οσο κι άν το ονειρεύονται.
Δεν θα εξέλθουμε ποτέ, κουφάλες απ’ τα Κέïμαν…
Και να προσέξουν ποιούς θα ρίξουν στα σκυλόψαρα, για να ελαφρώσει το σκάφος. Κάποιοι πρέπει να “θυσιαστούν”, άς μην είναι ακόμη πιό άδικες οι θυσίες.
Τώρα η ευχή και η παραίνεση πάει στον Σαμαρά. Για μεθαύριο, δεν ξέρω.
Ασε δεν θέλουμε πλοηγούς…Έλληνα καπετάνιο θέλουμε. Είναι οι καλύτεροι. Οι πλοηγοί για Σιγκαπούρη…
Ο πλοηγός που ανέβηκε στο σκάφος με την πιλοτίνα – υποτίθεται – εκτελεί εντολές ανωτέρων και “βλέπει” μόνον ότι βλέπει η πλώρη.
Αλλά εδώ δεν υπάρχει κάν ναύαρχος !
Σιγά, το Ναυαρχείο κοιμάται…
Μας λείπει ο καλός πλοηγός μόνον…
Αρα δεν υπάρχει πρόβλημα αν ο Σαμαράς δεν γίνει ο πρώτος επαναστάτης – μεταρρυθμιστής Πρωθυπουργός της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας που γεννιέται, όπως εύχεται ο Φάκτωρ στην ανάρτησή του αυτή.
Μπορεί κάλλιστα τον ρόλο αυτό να του τον πάρει ο Τσίπρας αφού πλέον η εξίσωση Τσίπρας =Δραχμή δεν ισχύει…
Απορώ για τη φιλοδοξία τόσων μέχρι τώρα (μετρώ ήδη 3) να τον αναλάβουν…
Το σημαντικό – πέρα από εν μέρει λανθασμένες διαπιστώσεις – είναι ότι έχει πρόταση. Οραματική και ρεαλιστική:
“…Μοιάζει παράλληλα να συνειδητοποιείται από όλο και μεγαλύτερη μερίδα πληθυσμού συγκεκριμένο ζητούμενο: …. σύγκληση Συντακτικής Eθνοσυνέλευσης, καινούργιο Σύνταγμα. Nα θεσπιστούν όροι δημοκρατικής άρθρωσης και λειτουργίας των κομμάτων, να αποκλείονται από τη Bουλή κόμματα που οι καταστατικές τους αρχές και οι πρακτικές τους αποβλέπουν στην κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Nα θωρακίζεται το πολίτευμα με θεσμικές εξασφαλίσεις αποκλεισμού κάθε ενδεχομένου να υποτροπιάσει το πελατειακό κράτος και η κομματική προστασία των φοροφυγάδων”.
“Ανεδαφικό το ζητούμενο”, όπως και ο ίδιος παραδέχεται, αλλά ανεδαφικό σήμερα. Όταν το άγχος “της ζωής και του θανάτου” περάσει, όταν ξέρουμε θετικά ότι η Ελλάδα έχει σωθεί ως οριακή Ευρωπαική χώρα και ως Ευρώπη των ορίων, έστω με πολύ δάκρυ και ιδρώτα, τότε το ζητούμενο θα είναι ρεαλιστικό και άκρως επίκαιρο.
Εκεί θα πάμε. Εκεί πρέπει να πάμε. Μια άλλη Ελληνική Δημοκρατία, πέρα από τις κληρονομιές του Εμφυλίου και έξω από την Βαβυλώνεια αιχμαλωσία της μεγαλομανίας και αλαζονείας, έξω από την Ύβρι των δεκαετιών του 1990 και 2000…
Να γίνουμε μια κανονική χώρα της Νοτιονατολικής Ευρώπης. Στα μέτρα μας και στα κιλά μας. Αλλά πατώντας με τα πόδια κάτω, σε γερό έδαφος, και με το κεφάλι στον καθαρό αέρα. Όχι στις μολυσμένες αιθαλομίχλες του κομματικού κράτους και των τρελών ιδεολογημάτων.
” σύγκληση Συντακτικής Eθνοσυνέλευσης, καινούργιο Σύνταγμα. Nα θεσπιστούν όροι δημοκρατικής άρθρωσης και λειτουργίας των κομμάτων, να αποκλείονται από τη Bουλή κόμματα που οι καταστατικές τους αρχές και οι πρακτικές τους αποβλέπουν στην κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Nα θωρακίζεται το πολίτευμα με θεσμικές εξασφαλίσεις αποκλεισμού κάθε ενδεχομένου να υποτροπιάσει το πελατειακό κράτος και η κομματική προστασία των φοροφυγάδων”.
O Tσίπρας συμφωνεί μαζί του…
Μα τοτε πρεπει να φυγουμε απο το ευρω τρεχοντας.Καμμια αλλη χωρα των Βαλκανιων δεν εχει ευρω.
Αποφασισε αλλιως.Τωρα ειναι αργα.
Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Τριπολίτης Κώστας
Είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
Και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
Στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα
Αλλάξαν λέει τα ανεμολόγια και οι ορίζοντες
Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
Τώρα δημόσια θα ‘χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζωντες
Είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος
Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
Κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος
Τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
Όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
Τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα βροχή δεκάρικα
Τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
Την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
Την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο
Μια φορτηγιδα που ναυλωνα το 2006 είχε φορτωθεί μονόπατα.Εσπασε ενας κάβος ξαφνικά και άρχισε να αναποδογυρίζει.Η φορτηγίδα ήταν δεμένη με ένα ρυμουλκό.
Το ρυμουλκό θα “εβγαινε” στην στεριά αλλά ένας ναυτης πρόλαβε και αποσύνδεσε τα σχοινιά ,δηλαδή γλυτώσαμε το ατύχημα!
Το γεγονός ειναι πραγματικό ,μήμπως και η λύση για το πρόβλημα που συζητάμε δεν είναι παρόμοια?
Κορυφαίο!!
Δεν ξέρω αν συγκρίνομαι με κάποιο Ρωμαίο μονομάχο , αλλά το βάρος της προ τριετίας σχεδόν επιλογής μου, κυριολεκτικά με συνθλίβει.
Εάν θα γράψει η Ιστορία για τον Σαμαρά, αφορά αυτόν.
Το γιατί θα τον γράψει αφορά όλους μας και αγγίζει τις πιο προσωπικές επιλογές μας.
Ξέρω όμως, όπως όλοι μας, ορισμένα “instantané” της πολιτικής του καριέρας….
Έριξε κυβέρνηση της Ν.Δ..
Έκανε τη γνωστή δήλωση “ούτε νεκρός δεν επιστρέφω στη Ν.Δ.”.
Ως υπουργός Πολιτισμού, λειτουργόντας ως πολιτικάντης των 50ς η των 60ς, φρόντισε να διορίσει τη μισή Μεσσηνία στο Μουσείο της Ακροπόλεως…..γνωστή “ιστορία”.
Πρώην σφόδρα αντιμνημονιακός.
Νεκρανάσταση ΠΑΣΟΚ, κόντρα στην επερχόμενη και πάλι στην εξουσία, Ν.Δ με τον ‘Εβερτ.
Πρώτος Υπουργός Οικονομικών που καθιέρωσε επίδομα 18.000δρχ. σε μικρή μερίδα Δ.Υ.
κλπ, κλπ, κλπ.
Κύριε Πρόεδρε, πείτε κάθετα ΟΧΙ και διαλύστε τα κάθε λογής «κουτιά» του δόλιου εγκλωβισμού. Mείνετε με τα δώρα που σας δίνουν ζωή και δύναμη να προχωρείτε, ελεύθερα ν’ αναπνέετε, να αισιοδοξείτε, να ισορροπείτε http://tinyurl.com/cs8u4le Τα όνειρα είναι όπως τα θαύματα. Χρειάζεται ακλόνητα να πιστεύουμε σ’ αυτά, για να συμβούν.
Σε τι έγκειται η ¨επανάσταση¨; Θέλει ακριβή προσδιορισμό.
Να διώξουμε την τρόϊκα, να δείξουμε στους ξένους ότι είμαστε ¨παλληκάρια¨και μπορούμε χωρίς το ευρώ και τα δανεικά τους;
Εμείς πάντως τον Σαμαρά δεν τον εκλέξαμε για να κάνει τέτοιες ανοησίες ….
Αν θέλαμε επαναστάτες της … φακής, θα ψηφίζαμε κάτι άλλο, είχε πολλά φυντάνια για να διαλέξουμε …