Χωρίς τρόικα

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Μας μένει ένας χρόνος για να προετοιμάσουμε την απεξάρτησή μας από την τόσο απαραίτητη συμβολή της τρόικας. Ο χρόνος είναι λίγος, αλλά μπορεί να είναι επαρκής. Προσέξτε ένα παράδειγμα όσων πρέπει να γίνουν. Υπάρχει διάχυτος «πανικός» για τρύπα όσον αφορά τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ. «Θα χρειαστούν περικοπές και άλλα μέτρα» λένε με ύφος καλά πληροφορημένο διάφοροι παράγοντες, όχι υποχρεωτικώς της αντιπολιτεύσεως. Πώς όμως δημιουργείται στην πραγματικότητα το έλλειμμα του κεντρικού φορέα διαχείρισης των δαπανών του δημόσιου (αλλά και εν μέρει και του ιδιωτικού...) τομέα υγείας; Παράδειγμα: Το 2011 το σύστημα πλήρωσε 60 εκατ. ευρώ για φυσικοθεραπεία των ασφαλισμένων του. Το 2012 πλήρωσε 100 εκατομμύρια. Αύξηση εξωφρενική κατά τα 2/3 ή 66%! Ο κύριος λόγος ήταν η διεύρυνση της συγκεκριμένης παροχής και προς τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ. Μέσα στην πιο μαύρη κρίση και χωρίς να υπάρξει καμία αντιστοιχία μεταξύ εισφορών και παροχών, οι αγρότες μας εξισώθηκαν με τους άλλους ασφαλισμένους των άλλων ταμείων, που έχουν ενσωματωθεί στον ΕΟΠΥΥ μαζί με τα πανάκριβα ασφάλιστρα, σε βάρος βεβαίως των ιδίων και των επιχειρήσεων που τους απασχολούν. Πουθενά δεν είχε προβλεφθεί ότι 1,5 εκατομμύριο μέλη του ΟΓΑ θα απολαμβάνουν μετά το Μνημόνιο μόνον με 20 ευρώ το μήνα όσα δεν είχαν επιτύχει από το 1923! Ούτε είχαν ποτέ φανταστεί -ούτε που το ζήτησαν οι άνθρωποι- πως ο ΟΓΑ θα τους πρόσφερε επιδότηση γυαλιών, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν. Η συγκεκριμένη προσφορά, που μαθαίνουμε ότι εκτιμήθηκε ιδιαίτερα πέρυσι το καλοκαίρι, κόστισε άλλα 65 εκατομμύρια στον ΕΟΠΥΥ, τα οποία, βεβαίως, δεν είχαν προβλεφθεί από καμία τρόικα ή άλλους «κήρυκες της λιτότητας». Αν λοιπόν θέλουμε, ως οφείλουμε, να ενηλικιωθούμε τόσο ώστε να μη χρειαζόμαστε πλέον «καμία τρόικα πάνω από το κεφάλι μας», θα πρέπει να μάθουμε να διοικούμε σωστά και αποτελεσματικά τα του οίκου μας. Το πρώτο μεγάλο τεστ στον δρόμο μας είναι η σύνταξη του επόμενου προϋπολογισμού του κράτους για το έτος 2014. Το σχέδιο λέει ότι το επόμενο έτος το κράτος θα δαπανά μόνον όσα εισπράττει από τα φορολογικά του έσοδα και, επιπλέον, δεν θα μπορεί να αλλάξει τίποτε στη φορολογία κατά τη διάρκεια της ετήσιας εφαρμογής του προϋπολογισμού. Επιπλέον, σύμφωνα με το Μνημόνιο, θα ξεκινήσει η σταδιακή μείωση των κρατήσεων για ασφάλιση και υγεία, ώστε μέχρι το 2016 να έχει πέσει κατά τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες. Αν μπορούμε να πείσουμε ότι είμαστε ικανοί να επιτύχουμε σε αυτό το στοιχειώδες για οποιοδήποτε κράτος σέβεται την υπόστασή του, τότε θα μιλήσουμε και για το σοβαρό θέμα μιας νέας περικοπής της σημερινής αξίας του δημόσιου χρέους.