Καλύτερη ανάπτυξη, περισσότερη Ευρώπη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Το διπλό στοίχημα στα αμέσως επόμενα χρόνια είναι το δίδυμο καλύτερη Ανάπτυξη - περισσότερη Ευρώπη και όχι, πλέον, το δίδυμο κρατικού ελλείμματος και δημοσίου χρέους. Η αλλαγή αυτή πρέπει μέχρι το επόμενο φθινόπωρο να έχει γίνει κτήμα των πολιτικών μας.
Η εμπειρία ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στα βαλκανικά σύνδρομα της παράταξής του· η ευρωπαϊκή περιπέτεια του Αλέξη Τσίπρα κόντρα στο σοβιετικό σύνδρομο του Παναγιώτη Λαφαζάνη· η έκδηλη αγωνία επιβίωσης του Ευάγγελου Βενιζέλου σε αντιπαράσταση με τον κοσμοπολιτισμό του Γιώργου Παπανδρέου, συνιστούν ισάριθμες εμπειρίες που πείθουν για την ανάγκη να κάνει η χώρα το μεγάλο βήμα προς την Ευρώπη.
Η απειλή την οποία θα ρίξουν στην ευρωκάλπη οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας –και δεν είναι λίγες– μπορεί να καταφέρει να συσπειρώσει τους πολλούς στην πλευρά της δημιουργικής λογικής. Δυστυχώς, στο μέτωπο των ξενιστών της προόδου συμπεριλαμβάνονται επικίνδυνα συμφύρματα της πολιτικής, θαυμαστές της ευρασιατικής προέκτασης, νοσταλγοί δικτατόρων και ασυνάρτητοι καταπατητές μεγάλων ιδεολογιών του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Δεν πάει πολύς καιρός που ο ειλικρινής φίλος της χώρας, ο Γάλλος Ζισκάρ ντ’ Εστέν, περιέγραψε, εδώ στην Αθήνα, την ανάγκη να ξεκαθαρίσει η Ελλάδα τις επιλογές της: «Πρέπει να γνωρίζει εάν βλέπει το μέλλον της όπως ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος ή όπως μια επαρχία, αλλά με την καλή έννοια του όρου, εντός της μεσογειακής Ευρώπης, στην οποία ανήκουμε όλοι», είπε. Οταν θα καταστήσει σαφείς τις προθέσεις της, όταν δηλαδή θα συμπαραταχθεί με «τις άλλες επαρχίες της Ευρώπης», τότε θα «πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα σύστημα αλληλεγγύης».
Η δριμεία προσαρμογή στην οποία υποχρεώθηκε η ελληνική κοινωνία, μόνον κατά ένα μέρος ήταν αποτέλεσμα της οξύτατης οικονομικής κρίσης. Η σφοδρότητα των επιπτώσεων οφείλεται κυρίως στην έλλειψη αντοχής των δομών του κράτους, των επιχειρήσεων και της αγοράς εργασίας. Το τίμημα μεγάλωσε επειδή δεν είχαμε πραγματοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές, μεταξύ των οποίων και αυτές που συνόψισε η έκθεση ΟΟΣΑ. Επιμείναμε σε παρωχημένα πρότυπα κλειστής οικονομίας, αρνούμενοι επί εικοσαετία τη σταδιακή μεταμόρφωση της χώρας.
Το πέρασμα, μεταξύ 1993 και 2002, σε συνθήκες ισχυρού νομίσματος και διάνοιξης των εμπορικών και συναλλακτικών συνόρων μας, συντάραξε τις κορπορατίστικες δομές του παλαιού συστήματος. Η μεσαία τάξη διχάστηκε. Οσοι εξαρτώνται από την κρατική προστασία χάνουν έδαφος. Δίνουν τη μεγάλη μάχη της επιχειρηματικότητας, πιστεύουν ότι θα κερδίσουν εφόσον εμβαθύνουμε την ευρωπαϊκή μας παρουσία.
Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης, που περνάει από την προσέλκυση και διευκόλυνση όσο περισσοτέρων διεθνών επενδυτών, με τη συμμετοχή πραγματικών επιχειρηματικών ταλέντων εγχωρίως, αναμένεται να ξεκινήσει μια ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Οι ευκαιρίες θα πολλαπλασιαστούν εφόσον η νέα εθνική προσπάθεια συνδυαστεί με μια μεγάλη εμβάθυνση των δεσμών μας με την ευρωπαϊκή αγορά. Σύντομα, μεταξύ Πάσχα και ευρωεκλογών, θα φωτιστεί καλύτερα η ευνοϊκή αυτή προοπτική.kathimerini
Η εμπειρία ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά απέναντι στα βαλκανικά σύνδρομα της παράταξής του· η ευρωπαϊκή περιπέτεια του Αλέξη Τσίπρα κόντρα στο σοβιετικό σύνδρομο του Παναγιώτη Λαφαζάνη· η έκδηλη αγωνία επιβίωσης του Ευάγγελου Βενιζέλου σε αντιπαράσταση με τον κοσμοπολιτισμό του Γιώργου Παπανδρέου, συνιστούν ισάριθμες εμπειρίες που πείθουν για την ανάγκη να κάνει η χώρα το μεγάλο βήμα προς την Ευρώπη.
Η απειλή την οποία θα ρίξουν στην ευρωκάλπη οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας –και δεν είναι λίγες– μπορεί να καταφέρει να συσπειρώσει τους πολλούς στην πλευρά της δημιουργικής λογικής. Δυστυχώς, στο μέτωπο των ξενιστών της προόδου συμπεριλαμβάνονται επικίνδυνα συμφύρματα της πολιτικής, θαυμαστές της ευρασιατικής προέκτασης, νοσταλγοί δικτατόρων και ασυνάρτητοι καταπατητές μεγάλων ιδεολογιών του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Δεν πάει πολύς καιρός που ο ειλικρινής φίλος της χώρας, ο Γάλλος Ζισκάρ ντ’ Εστέν, περιέγραψε, εδώ στην Αθήνα, την ανάγκη να ξεκαθαρίσει η Ελλάδα τις επιλογές της: «Πρέπει να γνωρίζει εάν βλέπει το μέλλον της όπως ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος ή όπως μια επαρχία, αλλά με την καλή έννοια του όρου, εντός της μεσογειακής Ευρώπης, στην οποία ανήκουμε όλοι», είπε. Οταν θα καταστήσει σαφείς τις προθέσεις της, όταν δηλαδή θα συμπαραταχθεί με «τις άλλες επαρχίες της Ευρώπης», τότε θα «πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα σύστημα αλληλεγγύης».
Η δριμεία προσαρμογή στην οποία υποχρεώθηκε η ελληνική κοινωνία, μόνον κατά ένα μέρος ήταν αποτέλεσμα της οξύτατης οικονομικής κρίσης. Η σφοδρότητα των επιπτώσεων οφείλεται κυρίως στην έλλειψη αντοχής των δομών του κράτους, των επιχειρήσεων και της αγοράς εργασίας. Το τίμημα μεγάλωσε επειδή δεν είχαμε πραγματοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές, μεταξύ των οποίων και αυτές που συνόψισε η έκθεση ΟΟΣΑ. Επιμείναμε σε παρωχημένα πρότυπα κλειστής οικονομίας, αρνούμενοι επί εικοσαετία τη σταδιακή μεταμόρφωση της χώρας.
Το πέρασμα, μεταξύ 1993 και 2002, σε συνθήκες ισχυρού νομίσματος και διάνοιξης των εμπορικών και συναλλακτικών συνόρων μας, συντάραξε τις κορπορατίστικες δομές του παλαιού συστήματος. Η μεσαία τάξη διχάστηκε. Οσοι εξαρτώνται από την κρατική προστασία χάνουν έδαφος. Δίνουν τη μεγάλη μάχη της επιχειρηματικότητας, πιστεύουν ότι θα κερδίσουν εφόσον εμβαθύνουμε την ευρωπαϊκή μας παρουσία.
Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης, που περνάει από την προσέλκυση και διευκόλυνση όσο περισσοτέρων διεθνών επενδυτών, με τη συμμετοχή πραγματικών επιχειρηματικών ταλέντων εγχωρίως, αναμένεται να ξεκινήσει μια ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας. Οι ευκαιρίες θα πολλαπλασιαστούν εφόσον η νέα εθνική προσπάθεια συνδυαστεί με μια μεγάλη εμβάθυνση των δεσμών μας με την ευρωπαϊκή αγορά. Σύντομα, μεταξύ Πάσχα και ευρωεκλογών, θα φωτιστεί καλύτερα η ευνοϊκή αυτή προοπτική.kathimerini
No comments:
Post a Comment