Η Αριστερά ως μπουφές
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για τους ψεκασμούς ειπώθηκε κάτι στη συνάντηση που είχε ο κ. Αλέξης Τσίπρας με τον κ. Πάνο Καμμένο ή το θέμα πέρασε στο ντούκου; Σύμφωνα με όσα είπε την επομένη ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων: «Συζητήσαμε και άλλα πράγματα. Συζητήσαμε για τις εξελίξεις που υπάρχουν και για τα διεθνή, συζητήσαμε και για τις προοπτικές που υπάρχουν προκειμένου να γυρίσει σελίδα ο τόπος. Ξεκαθαρίσαμε ο καθένας τις κόκκινες γραμμές του. Ποια είναι αυτά τα οποία συζητάμε και αυτά που δεν μπορούμε να συζητήσουμε. Και νομίζω ότι αυτή η συζήτηση, σ’ ένα πολύ καλό κλίμα, οδηγεί πιθανόν στην επόμενη ημέρα μέσα από αλληλοσεβασμό των θέσεων και των δύο κομμάτων, να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τις προοπτικές ενός μεγάλου συνασπισμού προκειμένου η χώρα να μπορέσει να αντιμετωπίσει την απειλή των δανειστών».
Δεν ξέρουμε αν προχωρήσει ο «μεγάλος συνασπισμός» που ονειρεύεται ο κ. Καμμένος, αλλά αν πραγματοποιηθεί θα πρέπει να ξέρουμε από τώρα τον αρχηγό της αεροπορίας. Θα υπάρχουν κανόνες εμπλοκής με τα ψεκαστικά ή θα τα ρίχνουμε μόλις μπαίνουν στον εναέριο χώρο των δέκα μιλίων; Και για τους «υδατάνθρακες του Αιγαίου» υπάρχει καμιά εξέλιξη ή θα σκοντάψει ο «μέγας συνασπισμός» σε τίποτε κραυγές των ΑΝΕΛ για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 200 μίλια;
Κάποτε ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός είπε μια μεγάλη κουβέντα: Ενώ όλα τα κόμματα έχουν μενού προτάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπουφέ. Ο,τι αρέσει στον καθένα. Είναι και «Επαναστατική Αριστερά» είναι και «Ανεξάρτητοι Ελληνες». Ο,τι θέλει ο λαός και ό,τι βολεύει στη συγκυρία γίνεται πολιτική πρόταση. Ολα τα έχει ο μπαχτσές κι ευτυχώς ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης εκτός από το τυρί είδε και τη φάκα της συνάντησης με τον «ηγεμόνα» της μετεκλογικής Ελλάδος. Οπως έγραφε χθες η «Κ» (15.10.2014) «το “Ποτάμι” επέλεξε να αναβάλει τη συνάντηση με τον κ. Τσίπρα χωρίς καν να ενημερώσει την Κουμουνδούρου. Και αυτός ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμμάτισε το ραντεβού με τον κ. Θεοδωράκη τη Δευτέρα, αποκρύβοντας από το “Ποτάμι” την αντίστοιχη συνάντηση Τσίπρα - Καμμένου. Οταν, λοιπόν, ο κ. Θεοδωράκης αντελήφθη την επικοινωνιακή στόχευση του κ. Τσίπρα να δέχεται ως δυνάμει πρωθυπουργός αυτήν την εβδομάδα τους “μικρούς μελλοντικούς του μνηστήρες”, “απλά αποφάσισε να τον αφήσει να μιλήσει μόνον με τους ψεκασμένους”, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά συνεργάτες του».
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Μπρόντερ κάποτε είχε γράψει ότι «δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τη θέση σ’ έναν άνθρωπο που θέλει την προεδρία τόσο πολύ, ώστε να ξοδέψει δύο χρόνια οργανώνοντας την προεκλογική του εκστρατεία». Μπορούμε, λοιπόν, να εμπιστευτούμε την κυβέρνηση σ’ ένα κόμμα που ξεκίνησε ως αριστερό, συναγελάζεται με λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα, και λέει «ναι» σε κάθε αίτημα συντεχνιών· ήταν ακόμη υπέρ της διατήρησης των 16 μισθών των υπαλλήλων της Βουλής.
Και επιπλέον: ένα κόμμα που δεν συζητάει με τον πρωθυπουργό τα βασικά προβλήματα της χώρας και τις διεθνείς απειλές που φουντώνουν γύρω μας, αλλά τα λέει με τους ΑΝΕΛ, μπορεί να θεωρείται αξιόπιστο; Είναι περισσότερο ακροδεξιός ο κ. Σαμαράς από τον κ. Καμμένο; Ή μήπως ο πρώτος άσκησε στο παρελθόν εξουσία, (και συνεπώς φέρει μερίδιο ευθύνης για την κρίση), ενώ ο δεύτερος προήλθε από τους αγώνες του λαού για την κοινωνική δικαιοσύνη;
Δεν ξέρουμε αν προχωρήσει ο «μεγάλος συνασπισμός» που ονειρεύεται ο κ. Καμμένος, αλλά αν πραγματοποιηθεί θα πρέπει να ξέρουμε από τώρα τον αρχηγό της αεροπορίας. Θα υπάρχουν κανόνες εμπλοκής με τα ψεκαστικά ή θα τα ρίχνουμε μόλις μπαίνουν στον εναέριο χώρο των δέκα μιλίων; Και για τους «υδατάνθρακες του Αιγαίου» υπάρχει καμιά εξέλιξη ή θα σκοντάψει ο «μέγας συνασπισμός» σε τίποτε κραυγές των ΑΝΕΛ για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 200 μίλια;
Κάποτε ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός είπε μια μεγάλη κουβέντα: Ενώ όλα τα κόμματα έχουν μενού προτάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπουφέ. Ο,τι αρέσει στον καθένα. Είναι και «Επαναστατική Αριστερά» είναι και «Ανεξάρτητοι Ελληνες». Ο,τι θέλει ο λαός και ό,τι βολεύει στη συγκυρία γίνεται πολιτική πρόταση. Ολα τα έχει ο μπαχτσές κι ευτυχώς ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης εκτός από το τυρί είδε και τη φάκα της συνάντησης με τον «ηγεμόνα» της μετεκλογικής Ελλάδος. Οπως έγραφε χθες η «Κ» (15.10.2014) «το “Ποτάμι” επέλεξε να αναβάλει τη συνάντηση με τον κ. Τσίπρα χωρίς καν να ενημερώσει την Κουμουνδούρου. Και αυτός ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμμάτισε το ραντεβού με τον κ. Θεοδωράκη τη Δευτέρα, αποκρύβοντας από το “Ποτάμι” την αντίστοιχη συνάντηση Τσίπρα - Καμμένου. Οταν, λοιπόν, ο κ. Θεοδωράκης αντελήφθη την επικοινωνιακή στόχευση του κ. Τσίπρα να δέχεται ως δυνάμει πρωθυπουργός αυτήν την εβδομάδα τους “μικρούς μελλοντικούς του μνηστήρες”, “απλά αποφάσισε να τον αφήσει να μιλήσει μόνον με τους ψεκασμένους”, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά συνεργάτες του».
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Μπρόντερ κάποτε είχε γράψει ότι «δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τη θέση σ’ έναν άνθρωπο που θέλει την προεδρία τόσο πολύ, ώστε να ξοδέψει δύο χρόνια οργανώνοντας την προεκλογική του εκστρατεία». Μπορούμε, λοιπόν, να εμπιστευτούμε την κυβέρνηση σ’ ένα κόμμα που ξεκίνησε ως αριστερό, συναγελάζεται με λαϊκίστικα ακροδεξιά κόμματα, και λέει «ναι» σε κάθε αίτημα συντεχνιών· ήταν ακόμη υπέρ της διατήρησης των 16 μισθών των υπαλλήλων της Βουλής.
Και επιπλέον: ένα κόμμα που δεν συζητάει με τον πρωθυπουργό τα βασικά προβλήματα της χώρας και τις διεθνείς απειλές που φουντώνουν γύρω μας, αλλά τα λέει με τους ΑΝΕΛ, μπορεί να θεωρείται αξιόπιστο; Είναι περισσότερο ακροδεξιός ο κ. Σαμαράς από τον κ. Καμμένο; Ή μήπως ο πρώτος άσκησε στο παρελθόν εξουσία, (και συνεπώς φέρει μερίδιο ευθύνης για την κρίση), ενώ ο δεύτερος προήλθε από τους αγώνες του λαού για την κοινωνική δικαιοσύνη;
No comments:
Post a Comment