Μήνυμα ΗΠΑ για την Κύπρο
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η Αμερική έχει λόγους να παρέμβει για να σταματήσουν οι προκλητικές κινήσεις των τουρκικών πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν θα το κάνει για να προασπίσει το διεθνές δίκαιο. Θα ήταν το ευκταίο, αλλά η διεθνής πολιτική χαράσσεται με βάση τα οικονομικά συμφέροντα και συνήθως στο γεωπολιτικό παζλ τα περισσότερα κομμάτια βρίσκονται στα χέρια των «ισχυρών».
Για λόγους ψυχρών υπολογισμών και όχι ηθικούς, λοιπόν, η Αμερική πρέπει να διαμηνύσει στην Τουρκία ότι ξεπερνά τα όρια. Μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και όχι μόνο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούται να δημιουργεί συνθήκες έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Κύπρος υπό τη σημερινή της ηγεσία κινείται σαφώς σε ευρωατλαντική κατεύθυνση. Δηλώνει την προσδοκία της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Προσφέρει διευκολύνσεις, ανταλλάσσει πληροφορίες, ιδιαίτερα χρήσιμες με δεδομένη τη στρατηγική θέση στην οποία βρίσκεται. Υλοποιεί μια στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ που έχει και σημαντική ενεργειακή παράμετρο. Παράλληλα, πέτυχε να οικοδομήσει μια στενή σχέση με τον φιλοδυτικό Αιγύπτιο πρόεδρο Σίσι. Ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που τον επισκέφθηκε, κάτι που το Κάιρο δηλώνει ευθέως ότι αναγνωρίζει. Στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΟΗΕ με παρέμβαση της Αιγύπτου για πρώτη φορά τα κράτη-μέλη της Ισλαμικής Διάσκεψης δεν υιοθέτησαν ψήφισμα υπέρ των Τουρκοκυπρίων.
Ο ρόλος της Λευκωσίας δεν κινείται στη σφαίρα της θεωρίας, αλλά των πράξεων. Εξελίσσεται σε σημαντικό εταίρο των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Προσέφερε τη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στους Γάλλους, παρέσχε οπλισμό στον Λίβανο στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της απειλής των τζιχαντιστών, ενώ εμβαθύνει τη συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Κάθε φορά που μιλούν για λύση του κυπριακού οι Αμερικανοί υπογραμμίζουν τα οικονομικά οφέλη που μπορούν να προκύψουν από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Και επειδή περί πηγών ενέργειας ο λόγος, ας μην ξεχνάμε ότι το 7% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου περνά από τη διώρυγα του Σουέζ και η Κύπρος βρίσκεται σε θέση-κλειδί.
Επιπροσθέτως, στο καθαρά πρακτικό, αν όχι κυνικό, επίπεδο, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι στις έρευνες και στις προοπτικές εξόρυξης αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ συμμετέχουν αμερικανική, ιταλική, γαλλική, ισραηλινή εταιρεία. Θα επιτρέψουν όλες αυτές οι χώρες να αμφισβητήσει η Τουρκία τα σχέδιά τους και ενδεχομένως να περιορίσει πιθανά μελλοντικά τους έσοδα;
Το μήνυμα των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα, προς την Αγκυρα πρέπει να είναι σαφές: ο μόνος τρόπος να αποκομίσουν η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι οφέλη από το αέριο είναι να λύσουν το Κυπριακό, όχι να προκαλούν τριβές.
Για λόγους ψυχρών υπολογισμών και όχι ηθικούς, λοιπόν, η Αμερική πρέπει να διαμηνύσει στην Τουρκία ότι ξεπερνά τα όρια. Μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και όχι μόνο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούται να δημιουργεί συνθήκες έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Κύπρος υπό τη σημερινή της ηγεσία κινείται σαφώς σε ευρωατλαντική κατεύθυνση. Δηλώνει την προσδοκία της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Προσφέρει διευκολύνσεις, ανταλλάσσει πληροφορίες, ιδιαίτερα χρήσιμες με δεδομένη τη στρατηγική θέση στην οποία βρίσκεται. Υλοποιεί μια στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ που έχει και σημαντική ενεργειακή παράμετρο. Παράλληλα, πέτυχε να οικοδομήσει μια στενή σχέση με τον φιλοδυτικό Αιγύπτιο πρόεδρο Σίσι. Ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που τον επισκέφθηκε, κάτι που το Κάιρο δηλώνει ευθέως ότι αναγνωρίζει. Στην πρόσφατη γενική συνέλευση του ΟΗΕ με παρέμβαση της Αιγύπτου για πρώτη φορά τα κράτη-μέλη της Ισλαμικής Διάσκεψης δεν υιοθέτησαν ψήφισμα υπέρ των Τουρκοκυπρίων.
Ο ρόλος της Λευκωσίας δεν κινείται στη σφαίρα της θεωρίας, αλλά των πράξεων. Εξελίσσεται σε σημαντικό εταίρο των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Προσέφερε τη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στους Γάλλους, παρέσχε οπλισμό στον Λίβανο στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της απειλής των τζιχαντιστών, ενώ εμβαθύνει τη συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Κάθε φορά που μιλούν για λύση του κυπριακού οι Αμερικανοί υπογραμμίζουν τα οικονομικά οφέλη που μπορούν να προκύψουν από την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Και επειδή περί πηγών ενέργειας ο λόγος, ας μην ξεχνάμε ότι το 7% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου περνά από τη διώρυγα του Σουέζ και η Κύπρος βρίσκεται σε θέση-κλειδί.
Επιπροσθέτως, στο καθαρά πρακτικό, αν όχι κυνικό, επίπεδο, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι στις έρευνες και στις προοπτικές εξόρυξης αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ συμμετέχουν αμερικανική, ιταλική, γαλλική, ισραηλινή εταιρεία. Θα επιτρέψουν όλες αυτές οι χώρες να αμφισβητήσει η Τουρκία τα σχέδιά τους και ενδεχομένως να περιορίσει πιθανά μελλοντικά τους έσοδα;
Το μήνυμα των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα, προς την Αγκυρα πρέπει να είναι σαφές: ο μόνος τρόπος να αποκομίσουν η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι οφέλη από το αέριο είναι να λύσουν το Κυπριακό, όχι να προκαλούν τριβές.
No comments:
Post a Comment