Εχοντας αφήσει πίσω της την εποχή της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της οικονομικής παρακμής, αναδεικνύει την ιστορία της, επενδύει στον πολιτισμό, γίνεται μαγνήτης για νέους - και νιώθει πιο... σέξι από ποτέ.
Μέχρι το 1989 η Λειψία κυριολεκτικά βρωμούσε. Το βιομηχανικό κέντρο της Ανατολικής Γερμανίας είχε τη χειρότερη ατμόσφαιρα στη χώρα - αν όχι σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα εργοστάσια διοχέτευαν τόνους διοξειδίου του θείου στον αέρα και μόλυναν τον υδροφόρο ορίζοντα. Ομως, μέσα σε μόλις 25 χρόνια η Λειψία κατάφερε να απαλλαγεί από τη φήμη της «πρωτεύουσας των φτωχών της Γερμανίας» και έχει μετατραπεί σε έναν μικρό «παράδεισο». Εχει αναγεννηθεί εκ νέου σαν μια Μέκκα του πολιτισμού - και ίσως σαν το «Νέο Βερολίνο». «Εχω ακούσει αυτόν το χαρακτηρισμό, αλλά δεν μου αρέσει», μου λέει ο δήμαρχός της, Burkhard Jung. «Δεν είμαστε το Βερολίνο, είμαστε η Λειψία».
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, όμως, από τότε που η πόλη των 530.000 κατοίκων του κρατιδίου της Σαξονίας ενεπλάκη σε μια έντονη συζήτηση σχετικά με το τι είναι «cool» στη Γερμανία του σήμερα. Μια τελευταία κουβέντα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο, όταν το δημοφιλές αμερικανικό blog Gawker δημοσίευσε ένα άρθρο που υποστήριζε ότι «το Βερολίνο μάς τελείωσε». Το θέμα συζητήθηκε σε όλη τη Γερμανία, ενώ δεν άργησαν να φανούν και τα πρώτα δημοσιεύματα σε απάντηση στους Αμερικανούς. Το «Βερολίνο δεν τελείωσε», διαμαρτυρήθηκε η καθημερινή εφημερίδα Der Tagesspiegel. «Το Βερολίνο τελείωσε, αλλά και τι μ’ αυτό;» χλεύασε άλλος δημοσιογράφος της Deutsche Welle. Πριν από καιρό, η Λειψία βγήκε από την άσχημη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει στο παρελθόν. Δεν είναι, άλλωστε, λίγοι αυτοί που προτείνουν τη Λειψία ως τη νέα χοτ έδρα της Ευρώπης για τους στυλάτους εικοσάρηδες, το «νέο Βερολίνο» δηλαδή.
H Λειψία ήταν, ιστορικά, μια πόλη μεγάλης σημασίας: ένας εμπορικός σταθμός στα χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και πεδίο μάχης στη διάρκεια της προτεσταντικής μεταρρύθμισης. Το 1989 και το 1990 η πόλη φιλοξένησε τις περίφημες «Δευτεριάτικες Διαδηλώσεις» ενάντια στο κομμουνιστικό καθεστώς, που έχουν πιστωθεί στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου που ακολούθησε. Στη συνέχεια, ωστόσο, η πόλη μαράζωσε. Οι περισσότερες οικογένειες μετακινήθηκαν προς τα δυτικά και ουκ ολίγα κτίρια εγκαταλείφθηκαν.
Χρονιά-ορόσημο για τη Λειψία ήταν το 2000 -στις αρχές-, όταν η Porsche και η BMW άνοιξαν εργοστάσια αυτοκινήτων στην πόλη. Γεμάτη ρευστό πια, η Λειψία αρχίζει να αναπτύσσεται. Κι ύστερα ήρθε η νεολαία.
Ο Benny Stolz -ένας εικοσάρης με κατάξανθα μαλλιά- είπε ότι μετακόμισε στη Λειψία πριν από τέσσερα χρόνια «λόγω της τεράστιας σκηνής της», αλλά και επειδή «όλοι οι φίλοι μου ήρθαν εδώ».
Το φθηνό ενοίκιο είναι ένα σημαντικό κίνητρο. Πολλοί ζουν χωρίς να ξοδεύουν πολλά χρήματα στις λεγόμενες υποβαθμισμένες «Plattenbauten», όπως ονομάζουν τα προκατασκευασμένα από σκυρόδεμα διαμερίσματα που ήταν το σήμα κατατεθέν της αρχιτεκτονικής της Ανατολικής Γερμανίας τις δεκαετίες ’60 και ’70.
Αλλοι, πάλι, έρχονται για τη μουσική. Ο Μπαχ, ο Μέντελσον, ο Σούμαν και ο Βάγκνερ, όλοι τους θεωρούσαν τη Λειψία σπίτι τους. Εδώ έχει ρίζες, όμως, και η τέκνο σκηνή. Διάσημες μπάντες παίζουν στο ιστορικό UT Connewitz (Wolfgang-Heinze-Strasse 12A, www.utconnewitz.de), ένα θέατρο-συναυλιακό χώρο εκατό ετών, πολύ γνωστό πλέον στα πλήθη των Ευρωπαίων που εκδράμουν τα Σαββατοκύριακα. Πέρυσι, η Λειψία είχε 2,8 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις από τα 1,6 εκατομμύρια που είχε σημειώσει το 2006. Με άλλα λόγια, τα πράγματα πάνε βάσει σχεδίου.
Ο Jung είπε ότι αφιερώνει το 10% του συνολικού προϋπολογισμού της πόλης στον πολιτισμό. Η περιοχή, άλλωστε, ήταν γνωστή κυρίως για την κουλτούρα της πριν εγκατασταθούν εδώ τα εργοστάσια αυτοκινήτων, επισήμανε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι, δεδομένου ότι η πόλη δεν θα αποκτήσει ποτέ ξανά τη βιομηχανική της ισχύ, είναι καλή ευκαιρία να παρουσιαστεί στην αγορά σαν τόπος ιδανικός για καλλιτέχνες. Το μήνυμά του: «Ελα! Είναι σέξι να ζεις εδώ!».
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, όμως, από τότε που η πόλη των 530.000 κατοίκων του κρατιδίου της Σαξονίας ενεπλάκη σε μια έντονη συζήτηση σχετικά με το τι είναι «cool» στη Γερμανία του σήμερα. Μια τελευταία κουβέντα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο, όταν το δημοφιλές αμερικανικό blog Gawker δημοσίευσε ένα άρθρο που υποστήριζε ότι «το Βερολίνο μάς τελείωσε». Το θέμα συζητήθηκε σε όλη τη Γερμανία, ενώ δεν άργησαν να φανούν και τα πρώτα δημοσιεύματα σε απάντηση στους Αμερικανούς. Το «Βερολίνο δεν τελείωσε», διαμαρτυρήθηκε η καθημερινή εφημερίδα Der Tagesspiegel. «Το Βερολίνο τελείωσε, αλλά και τι μ’ αυτό;» χλεύασε άλλος δημοσιογράφος της Deutsche Welle. Πριν από καιρό, η Λειψία βγήκε από την άσχημη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει στο παρελθόν. Δεν είναι, άλλωστε, λίγοι αυτοί που προτείνουν τη Λειψία ως τη νέα χοτ έδρα της Ευρώπης για τους στυλάτους εικοσάρηδες, το «νέο Βερολίνο» δηλαδή.
H Λειψία ήταν, ιστορικά, μια πόλη μεγάλης σημασίας: ένας εμπορικός σταθμός στα χρόνια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αλλά και πεδίο μάχης στη διάρκεια της προτεσταντικής μεταρρύθμισης. Το 1989 και το 1990 η πόλη φιλοξένησε τις περίφημες «Δευτεριάτικες Διαδηλώσεις» ενάντια στο κομμουνιστικό καθεστώς, που έχουν πιστωθεί στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου που ακολούθησε. Στη συνέχεια, ωστόσο, η πόλη μαράζωσε. Οι περισσότερες οικογένειες μετακινήθηκαν προς τα δυτικά και ουκ ολίγα κτίρια εγκαταλείφθηκαν.
Χρονιά-ορόσημο για τη Λειψία ήταν το 2000 -στις αρχές-, όταν η Porsche και η BMW άνοιξαν εργοστάσια αυτοκινήτων στην πόλη. Γεμάτη ρευστό πια, η Λειψία αρχίζει να αναπτύσσεται. Κι ύστερα ήρθε η νεολαία.
Ο Benny Stolz -ένας εικοσάρης με κατάξανθα μαλλιά- είπε ότι μετακόμισε στη Λειψία πριν από τέσσερα χρόνια «λόγω της τεράστιας σκηνής της», αλλά και επειδή «όλοι οι φίλοι μου ήρθαν εδώ».
Το φθηνό ενοίκιο είναι ένα σημαντικό κίνητρο. Πολλοί ζουν χωρίς να ξοδεύουν πολλά χρήματα στις λεγόμενες υποβαθμισμένες «Plattenbauten», όπως ονομάζουν τα προκατασκευασμένα από σκυρόδεμα διαμερίσματα που ήταν το σήμα κατατεθέν της αρχιτεκτονικής της Ανατολικής Γερμανίας τις δεκαετίες ’60 και ’70.
Αλλοι, πάλι, έρχονται για τη μουσική. Ο Μπαχ, ο Μέντελσον, ο Σούμαν και ο Βάγκνερ, όλοι τους θεωρούσαν τη Λειψία σπίτι τους. Εδώ έχει ρίζες, όμως, και η τέκνο σκηνή. Διάσημες μπάντες παίζουν στο ιστορικό UT Connewitz (Wolfgang-Heinze-Strasse 12A, www.utconnewitz.de), ένα θέατρο-συναυλιακό χώρο εκατό ετών, πολύ γνωστό πλέον στα πλήθη των Ευρωπαίων που εκδράμουν τα Σαββατοκύριακα. Πέρυσι, η Λειψία είχε 2,8 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις από τα 1,6 εκατομμύρια που είχε σημειώσει το 2006. Με άλλα λόγια, τα πράγματα πάνε βάσει σχεδίου.
Ο Jung είπε ότι αφιερώνει το 10% του συνολικού προϋπολογισμού της πόλης στον πολιτισμό. Η περιοχή, άλλωστε, ήταν γνωστή κυρίως για την κουλτούρα της πριν εγκατασταθούν εδώ τα εργοστάσια αυτοκινήτων, επισήμανε ο ίδιος, προσθέτοντας ότι, δεδομένου ότι η πόλη δεν θα αποκτήσει ποτέ ξανά τη βιομηχανική της ισχύ, είναι καλή ευκαιρία να παρουσιαστεί στην αγορά σαν τόπος ιδανικός για καλλιτέχνες. Το μήνυμά του: «Ελα! Είναι σέξι να ζεις εδώ!».
Μετάβαση
O καλύτερος τρόπος για να φτάσετε στη Λειψία είναι να πετάξετε με easyJet (www.easyjet.com), Lufthansa (www.lufthansa.com) ή Aegean (aegeanair.com) μέχρι το Βερολίνο και από εκεί να συνεχίσετε με τρένο. Κάνοντας έρευνα αγοράς για τον Νοέμβριο, τα αεροπορικά εισιτήρια που βρίσκουμε κυμαίνονται από 140 έως 200 ευρώ με φόρους μετ’ επιστροφής -η πτήση διαρκεί περίπου τρεις ώρες-, ενώ για το τρένο θα χρειαστείτε άλλες δύο ώρες από το χρόνο σας και 40 ευρώ (Rail Europe, www.raileurope.com και The trainline europe,www.thetrainline-europe.com).
O καλύτερος τρόπος για να φτάσετε στη Λειψία είναι να πετάξετε με easyJet (www.easyjet.com), Lufthansa (www.lufthansa.com) ή Aegean (aegeanair.com) μέχρι το Βερολίνο και από εκεί να συνεχίσετε με τρένο. Κάνοντας έρευνα αγοράς για τον Νοέμβριο, τα αεροπορικά εισιτήρια που βρίσκουμε κυμαίνονται από 140 έως 200 ευρώ με φόρους μετ’ επιστροφής -η πτήση διαρκεί περίπου τρεις ώρες-, ενώ για το τρένο θα χρειαστείτε άλλες δύο ώρες από το χρόνο σας και 40 ευρώ (Rail Europe, www.raileurope.com και The trainline europe,www.thetrainline-europe.com).
No comments:
Post a Comment