Αρχίζουν να κατανοούν τον ρόλο των αγορών
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η κυβέρνηση θέλει να επιστρέψει στις αγορές. Οταν πρόκειται για κυβέρνηση της «αριστερο-δεξιάς», παρόμοια στρατηγική ομοιάζει με ανέκδοτο. Η εχθρότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των συναγελαζομένων ΑΝΕΛ σε όσα εκπροσωπούν οι αγορές είναι δεδομένη.Παρά ταύτα, ο στόχος των αγορών είναι γραμμένος με απόλυτη σαφήνεια στο 47σέλιδο κείμενο προτάσεων της Αθήνας, επί του οποίου χτίζεται τώρα ένας συμβιβασμός της τελευταίας ώρας. Αναφέρεται, συγκεκριμένα:
«Η προτεινόμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, συνδυασμένη με την επιτυχημένη εφαρμογή της συμφωνημένης δημοσιονομικής πολιτικής, έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε, από την 31/3/2016 ή ενωρίτερα, η αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας να μπορεί να γίνεται μέσω των αγορών».
Πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε πριν από λίγο καιρό ότι η κυβέρνησή του επιθυμεί να αντικαταστήσει την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Ηταν όμως και ο μόνος. Κανένα από τα παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρθηκε για τον χρονισμό και τις προϋποθέσεις που απαιτεί η αγορά.Μόνον όταν, την προηγούμενη Παρασκευή, κατά την καταστροφική συνεδρίαση της Βουλής, ο πρωθυπουργός συνδύασε την έξοδο στις αγορές με την απομείωση του χρέους άγγιξε τις «ευαίσθητες» ιδεολογικές χορδές των συντρόφων του.
Η διανοητική πρόοδος την οποία επιδεικνύει το πρωθυπουργικό επιτελείο ερμηνεύει το πρωθύστερο ενδιαφέρον για τις αγορές. Είναι θέμα οπτικής. Αν πειστεί ο πρωθυπουργός ότι οι ιδιώτες δανειστές θα απελευθερώσουν την κυβέρνηση από το στενό μαρκάρισμα των επίσημων δανειστών, δηλαδή των άλλων κυβερνήσεων, μπορεί, τότε, να το επιδιώξει.
Στο Μαξίμου κάνουν ακόμη πιο τρελά όνειρα. Σκέφτονται ότι το άνοιγμα στις αγορές θα διώξει από πάνω τους την καυτή ανάσα των τεχνοκρατικών watchdogs, που τα έχουν βάλει οι θεσμοί να μη μας αφήνουν να κάνουμε ρούπι από το κακοτράχαλο δρόμο των Μνημονίων.
Είναι όμως ικανή η παρούσα διακυβέρνηση να επιτύχει σε αυτόν τον στόχο; Ικανή δεν μπορεί να την πει κανείς. Θα μπορέσει, όμως, εφόσον ο Τσίπρας κάνει αυτό που έκανε, στον καιρό του, ο Βραζιλιάνος πρόεδρος Λούλα. Αν τοποθετήσει στις κατάλληλες θέσεις του ευρύτερου οικονομικού επιτελείου στελέχη που γνωρίζουν τη λειτουργία των αγορών και μπορούν να τις κάνουν να δουλέψουν για την Ελλάδα και την κυβέρνηση.
Η τήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας αποτελεί κύριο εργαλείο αποδοχής της οικονομίας στο λιμάνι των αγορών. Το δεύτερο ατού της χώρας είναι ότι το χρέος της είναι ήδη μακροπρόθεσμο, χαμηλότατου κόστους και, κυρίως, το έχουμε σε κράτη και όχι σε ιδιώτες. Αυτό που λείπει είναι η επαναφορά της εμπιστοσύνης. Δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο.
«Η προτεινόμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, συνδυασμένη με την επιτυχημένη εφαρμογή της συμφωνημένης δημοσιονομικής πολιτικής, έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε, από την 31/3/2016 ή ενωρίτερα, η αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας να μπορεί να γίνεται μέσω των αγορών».
Πρώτος ο Αλέξης Τσίπρας ανέφερε πριν από λίγο καιρό ότι η κυβέρνησή του επιθυμεί να αντικαταστήσει την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Ηταν όμως και ο μόνος. Κανένα από τα παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρθηκε για τον χρονισμό και τις προϋποθέσεις που απαιτεί η αγορά.Μόνον όταν, την προηγούμενη Παρασκευή, κατά την καταστροφική συνεδρίαση της Βουλής, ο πρωθυπουργός συνδύασε την έξοδο στις αγορές με την απομείωση του χρέους άγγιξε τις «ευαίσθητες» ιδεολογικές χορδές των συντρόφων του.
Η διανοητική πρόοδος την οποία επιδεικνύει το πρωθυπουργικό επιτελείο ερμηνεύει το πρωθύστερο ενδιαφέρον για τις αγορές. Είναι θέμα οπτικής. Αν πειστεί ο πρωθυπουργός ότι οι ιδιώτες δανειστές θα απελευθερώσουν την κυβέρνηση από το στενό μαρκάρισμα των επίσημων δανειστών, δηλαδή των άλλων κυβερνήσεων, μπορεί, τότε, να το επιδιώξει.
Στο Μαξίμου κάνουν ακόμη πιο τρελά όνειρα. Σκέφτονται ότι το άνοιγμα στις αγορές θα διώξει από πάνω τους την καυτή ανάσα των τεχνοκρατικών watchdogs, που τα έχουν βάλει οι θεσμοί να μη μας αφήνουν να κάνουμε ρούπι από το κακοτράχαλο δρόμο των Μνημονίων.
Είναι όμως ικανή η παρούσα διακυβέρνηση να επιτύχει σε αυτόν τον στόχο; Ικανή δεν μπορεί να την πει κανείς. Θα μπορέσει, όμως, εφόσον ο Τσίπρας κάνει αυτό που έκανε, στον καιρό του, ο Βραζιλιάνος πρόεδρος Λούλα. Αν τοποθετήσει στις κατάλληλες θέσεις του ευρύτερου οικονομικού επιτελείου στελέχη που γνωρίζουν τη λειτουργία των αγορών και μπορούν να τις κάνουν να δουλέψουν για την Ελλάδα και την κυβέρνηση.
Η τήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας αποτελεί κύριο εργαλείο αποδοχής της οικονομίας στο λιμάνι των αγορών. Το δεύτερο ατού της χώρας είναι ότι το χρέος της είναι ήδη μακροπρόθεσμο, χαμηλότατου κόστους και, κυρίως, το έχουμε σε κράτη και όχι σε ιδιώτες. Αυτό που λείπει είναι η επαναφορά της εμπιστοσύνης. Δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο.
No comments:
Post a Comment