Αποψη: Δίκαιη συμφωνία άνευ φόρων
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η χώρα βρίσκεται πολύ κοντά σε ένα ατύχημα που θα την αποκόψει από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο,τι χτίστηκε με κόπους δεκαετιών θα γκρεμιστεί μέσα σε λίγες εβδομάδες και η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια οπισθοδρομική χώρα των Δυτικών Βαλκανίων. Το μέγεθος μιας τέτοιας διαφαινόμενης εθνικής τραγωδίας δεν επιτρέπει σε κανέναν πια να σιωπά. Η Ιστορία θα είναι πολύ αυστηρή με όσους δεν μίλησαν την ώρα που όλα καταρρέουν.
Παρότι δεν υπήρξε συγκεκριμένη και υπεύθυνη ενημέρωση σχετικά με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, κατέθεσα στον δημόσιο λόγο μου μια σειρά προτάσεων σχετικά με «ισοδύναμα» μέτρα που πιστεύω ότι, εφόσον υιοθετηθούν από την κυβέρνηση, μπορούν να μας οδηγήσουν σε συμφωνία με τους εταίρους μας. Επαναλαμβάνω τις προτάσεις αυτές σήμερα, ελπίζοντας ότι συμβάλλω με αίσθημα ευθύνης στην επίτευξη μιας συμφωνίας με εθνικό πρόσημο, έστω και την τελευταία στιγμή.
Στέκομαι ιδιαίτερα στο θέμα της κάλυψης του δημοσιονομικού κενού που αποτελεί και το μεγαλύτερο αγκάθι στη διαπραγμάτευση. Είμαι πολύ σαφής. Η αύξηση των φόρων δεν είναι μονόδρομος. Η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να γίνει από το σκέλος των δαπανών. Δεν γίνεται να επωμίζεται άλλο ο τραυματισμένος ιδιωτικός τομέας τις στρεβλώσεις ενός αναποτελεσματικού Δημοσίου. Αυτά που δεν τολμήσαμε να κάνουμε στο παρελθόν πρέπει να γίνουν τώρα.
Προτείνω πέντε μέτρα με εκτιμώμενο όφελος κοντά στα 2 δισ. ευρώ, τα οποία μπορούν να αντισταθμίσουν παράλογα αιτήματα όπως η άμεση κατάργηση του ΕΚΑΣ και η αύξηση του ΦΠΑ στην ενέργεια.
1. Αφαίρεση προνομίων από ειδικές ομάδες δημοσίων υπαλλήλων.
Τα μέτρα που εισηγούμαι είναι στοχευμένα και αποκαθιστούν μια σειρά άδικων στρεβλώσεων στο Δημόσιο. Για παράδειγμα, περίπου 60.000 υπάλληλοι απολαμβάνουν ειδικά μισθολογικά προνόμια γνωστά ως «προσωπικές διαφορές». Με απλά λόγια αμείβονται περισσότερο από άλλους συναδέλφους τους που έχουν τα ίδια προσόντα και την ίδια προϋπηρεσία. Αυτά εκτιμώνται περίπου σε 200.000.000 ευρώ. Επιπλέον 200.000.000 ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν από περαιτέρω μέτρα εξορθολογισμού, όπως για παράδειγμα η καθολική εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε όλους τους φορείς του κράτους (ΝΠΙΔ και Α.Ε. όπου έχει την πλειοψηφία το ελληνικό Δημόσιο).
Υπάρχουν ακόμα μεγάλες αποκλίσεις σε μισθούς και μη μισθολογικά προνόμια δημοσίων υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα, που αντικατοπτρίζουν σημαντικές κοινωνικές αδικίες που αναπτύχθηκαν διαχρονικά λόγω «φωτογραφικών» ρυθμίσεων και εξαιρέσεων υπέρ «ημετέρων», καθώς και Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε ΔΕΚΟ και ΝΠΙΔ οι οποίες δεν ελέγχονταν αποτελεσματικά ως προς τη δημοσιονομική τους επίπτωση. Αντίστοιχα περιθώρια εξορθολογισμού δαπανών υπάρχουν και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι δομές της οποίας ουδέποτε αξιολογήθηκαν.
2. Αμεση κατάργηση όλων των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων χωρίς καμία μεταβατική διάταξη.
Είναι αδιανόητο σε ένα ασφαλιστικό σύστημα που δεν είναι βιώσιμο να επιτρέπονται και σήμερα ακόμα συνταξιοδοτήσεις κατ’ εξαίρεση των γενικών ορίων ηλικίας. Η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί νέοι συνταξιούχοι που βγήκαν πρόωρα στη σύνταξη τα τελευταία 5 χρόνια απολαμβάνουν συντάξεις που είναι υψηλότερες από αυτές γηραιότερων συνταξιούχων. Αυτή η αδικία πρέπει να σταματήσει σήμερα. Η εφαρμογή του μέτρου αυτού θα διασφαλίσει κατά ελάχιστον 300.000.000 ευρώ στον προϋπολογισμό.
3. Εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος.
Το μέτρο θα αποδώσει 300.000.000 ευρώ. Η μείωση στις επικουρικές συντάξεις θα είναι αμελητέα, αλλά δίκαιη, καθώς δεν θα επιβαρύνεται πλέον ο Ελληνας φορολογούμενος για να καλύψει τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων. Εξάλλου οι επικουρικές συντάξεις από τη φύση τους χρηματοδοτούνται μόνο από εργαζόμενους και εργοδότες.
4. Κατάργηση της ετήσιας επιχορήγησης των ταμείων ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ.
Ο προϋπολογισμός επιχορηγεί ετησίως τα ταμεία ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ με 600.000.000 ευρώ. Αυτό το προνόμιο, αποτέλεσμα μιας διευθέτησης που είχε γίνει το 2000, είναι καιρός να καταργηθεί. Ταυτόχρονα προτείνω να καλυφθεί το κενό που θα δημιουργηθεί στα ασφαλιστικά ταμεία με τα έσοδα από την πώληση της «μικρής ΔΕΗ».
5. Μετατροπή των εισφορών «υπέρ τρίτων» σε εισφορές «υπέρ όλων».
Οι χρεώσεις υπέρ τρίτων αποτελούν φόρους, εισφορές ή τέλη που πληρώνουν όλοι οι πολίτες μέσα από τις καθημερινές τους συναλλαγές και καταλήγουν σε άλλο φορέα από αυτόν που ο πολίτης πραγματοποιεί τη συναλλαγή. Υπάρχουν εκατοντάδες χρεώσεις υπέρ τρίτων οι οποίες έχουν ως δικαιούχους το Δημόσιο, δήμους, ομοσπονδίες, συλλόγους, ινστιτούτα, συνδικάτα ή άλλους φορείς. Ουσιαστικά αποτελούν ειδικά προνόμια που έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς υπέρ ειδικών πληθυσμιακών ομάδων. Αθροίζονται σε περίπου 300.000.000 ευρώ (βλ. έκθεση ΥΠΟΙΚ - ΥΠΑΝ Σεπτεμβρίου 2014). Μέχρι να καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων, να αποδοθούν στον κρατικό προϋπολογισμό υπέρ των πολλών και όχι των λίγων.
Αυτά είναι κάποια μόνο μέτρα που μπορούν να εξοικονομήσουν πόρους από το σκέλος των δαπανών καταργώντας προνόμια και διορθώνοντας στρεβλώσεις. Ενα είναι βέβαιο. Λύσεις υπάρχουν, έστω και την ύστατη στιγμή, για να σωθεί η χώρα. Αρκεί να θέλουμε να συζητήσουμε συγκεκριμένα στη μόνη αποδεκτή γλώσσα, που είναι αυτή των ισοδύναμων μέτρων.
Τα μέτρα περιστολής δαπανών είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από αυτά της αύξησης φόρων. Το γεγονός ότι μπορεί να θίγουν πελατειακές σχέσεις με προνομιακά ακροατήρια που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Πρέπει «να ανακοπεί το αρνητικό σπιράλ της εθνικής αυτοκαταστροφής» πριν να είναι πολύ αργά. Αλλωστε οι μεγάλες τραγωδίες του Ελληνισμού δεν ήταν αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδίου αλλά σειράς λαθών που μας απομόνωσαν από τους συμμάχους μας και μας οδήγησαν στον γκρεμό.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά μπορεί ή θέλει να τα κάνει η κυβέρνηση. Αν δεν μπορεί, να βγει ο πρωθυπουργός και να το πει ευθαρσώς. Οσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Λέμε συχνά ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αλλά αν καταστραφεί η χώρα, ούτε αυτή η καχεκτική Ελληνική Δημοκρατία, που με τόση ευκολία επιβραβεύει τις δυνάμεις του λαϊκισμού, θα μπορέσει να δώσει λύσεις. Ο κ. Τσίπρας οφείλει να υπογράψει συμφωνία στην κατεύθυνση που προτείνω, ακόμη κι αν αισθάνεται αδύναμος να την υλοποιήσει.
Παρότι δεν υπήρξε συγκεκριμένη και υπεύθυνη ενημέρωση σχετικά με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων, κατέθεσα στον δημόσιο λόγο μου μια σειρά προτάσεων σχετικά με «ισοδύναμα» μέτρα που πιστεύω ότι, εφόσον υιοθετηθούν από την κυβέρνηση, μπορούν να μας οδηγήσουν σε συμφωνία με τους εταίρους μας. Επαναλαμβάνω τις προτάσεις αυτές σήμερα, ελπίζοντας ότι συμβάλλω με αίσθημα ευθύνης στην επίτευξη μιας συμφωνίας με εθνικό πρόσημο, έστω και την τελευταία στιγμή.
Στέκομαι ιδιαίτερα στο θέμα της κάλυψης του δημοσιονομικού κενού που αποτελεί και το μεγαλύτερο αγκάθι στη διαπραγμάτευση. Είμαι πολύ σαφής. Η αύξηση των φόρων δεν είναι μονόδρομος. Η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να γίνει από το σκέλος των δαπανών. Δεν γίνεται να επωμίζεται άλλο ο τραυματισμένος ιδιωτικός τομέας τις στρεβλώσεις ενός αναποτελεσματικού Δημοσίου. Αυτά που δεν τολμήσαμε να κάνουμε στο παρελθόν πρέπει να γίνουν τώρα.
Προτείνω πέντε μέτρα με εκτιμώμενο όφελος κοντά στα 2 δισ. ευρώ, τα οποία μπορούν να αντισταθμίσουν παράλογα αιτήματα όπως η άμεση κατάργηση του ΕΚΑΣ και η αύξηση του ΦΠΑ στην ενέργεια.
1. Αφαίρεση προνομίων από ειδικές ομάδες δημοσίων υπαλλήλων.
Τα μέτρα που εισηγούμαι είναι στοχευμένα και αποκαθιστούν μια σειρά άδικων στρεβλώσεων στο Δημόσιο. Για παράδειγμα, περίπου 60.000 υπάλληλοι απολαμβάνουν ειδικά μισθολογικά προνόμια γνωστά ως «προσωπικές διαφορές». Με απλά λόγια αμείβονται περισσότερο από άλλους συναδέλφους τους που έχουν τα ίδια προσόντα και την ίδια προϋπηρεσία. Αυτά εκτιμώνται περίπου σε 200.000.000 ευρώ. Επιπλέον 200.000.000 ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν από περαιτέρω μέτρα εξορθολογισμού, όπως για παράδειγμα η καθολική εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε όλους τους φορείς του κράτους (ΝΠΙΔ και Α.Ε. όπου έχει την πλειοψηφία το ελληνικό Δημόσιο).
Υπάρχουν ακόμα μεγάλες αποκλίσεις σε μισθούς και μη μισθολογικά προνόμια δημοσίων υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημοσίου τομέα, που αντικατοπτρίζουν σημαντικές κοινωνικές αδικίες που αναπτύχθηκαν διαχρονικά λόγω «φωτογραφικών» ρυθμίσεων και εξαιρέσεων υπέρ «ημετέρων», καθώς και Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε ΔΕΚΟ και ΝΠΙΔ οι οποίες δεν ελέγχονταν αποτελεσματικά ως προς τη δημοσιονομική τους επίπτωση. Αντίστοιχα περιθώρια εξορθολογισμού δαπανών υπάρχουν και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι δομές της οποίας ουδέποτε αξιολογήθηκαν.
2. Αμεση κατάργηση όλων των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων χωρίς καμία μεταβατική διάταξη.
Είναι αδιανόητο σε ένα ασφαλιστικό σύστημα που δεν είναι βιώσιμο να επιτρέπονται και σήμερα ακόμα συνταξιοδοτήσεις κατ’ εξαίρεση των γενικών ορίων ηλικίας. Η πραγματικότητα είναι ότι πολλοί νέοι συνταξιούχοι που βγήκαν πρόωρα στη σύνταξη τα τελευταία 5 χρόνια απολαμβάνουν συντάξεις που είναι υψηλότερες από αυτές γηραιότερων συνταξιούχων. Αυτή η αδικία πρέπει να σταματήσει σήμερα. Η εφαρμογή του μέτρου αυτού θα διασφαλίσει κατά ελάχιστον 300.000.000 ευρώ στον προϋπολογισμό.
3. Εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος.
Το μέτρο θα αποδώσει 300.000.000 ευρώ. Η μείωση στις επικουρικές συντάξεις θα είναι αμελητέα, αλλά δίκαιη, καθώς δεν θα επιβαρύνεται πλέον ο Ελληνας φορολογούμενος για να καλύψει τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων. Εξάλλου οι επικουρικές συντάξεις από τη φύση τους χρηματοδοτούνται μόνο από εργαζόμενους και εργοδότες.
4. Κατάργηση της ετήσιας επιχορήγησης των ταμείων ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ.
Ο προϋπολογισμός επιχορηγεί ετησίως τα ταμεία ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ με 600.000.000 ευρώ. Αυτό το προνόμιο, αποτέλεσμα μιας διευθέτησης που είχε γίνει το 2000, είναι καιρός να καταργηθεί. Ταυτόχρονα προτείνω να καλυφθεί το κενό που θα δημιουργηθεί στα ασφαλιστικά ταμεία με τα έσοδα από την πώληση της «μικρής ΔΕΗ».
5. Μετατροπή των εισφορών «υπέρ τρίτων» σε εισφορές «υπέρ όλων».
Οι χρεώσεις υπέρ τρίτων αποτελούν φόρους, εισφορές ή τέλη που πληρώνουν όλοι οι πολίτες μέσα από τις καθημερινές τους συναλλαγές και καταλήγουν σε άλλο φορέα από αυτόν που ο πολίτης πραγματοποιεί τη συναλλαγή. Υπάρχουν εκατοντάδες χρεώσεις υπέρ τρίτων οι οποίες έχουν ως δικαιούχους το Δημόσιο, δήμους, ομοσπονδίες, συλλόγους, ινστιτούτα, συνδικάτα ή άλλους φορείς. Ουσιαστικά αποτελούν ειδικά προνόμια που έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς υπέρ ειδικών πληθυσμιακών ομάδων. Αθροίζονται σε περίπου 300.000.000 ευρώ (βλ. έκθεση ΥΠΟΙΚ - ΥΠΑΝ Σεπτεμβρίου 2014). Μέχρι να καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων, να αποδοθούν στον κρατικό προϋπολογισμό υπέρ των πολλών και όχι των λίγων.
Αυτά είναι κάποια μόνο μέτρα που μπορούν να εξοικονομήσουν πόρους από το σκέλος των δαπανών καταργώντας προνόμια και διορθώνοντας στρεβλώσεις. Ενα είναι βέβαιο. Λύσεις υπάρχουν, έστω και την ύστατη στιγμή, για να σωθεί η χώρα. Αρκεί να θέλουμε να συζητήσουμε συγκεκριμένα στη μόνη αποδεκτή γλώσσα, που είναι αυτή των ισοδύναμων μέτρων.
Τα μέτρα περιστολής δαπανών είναι πολύ πιο αποτελεσματικά από αυτά της αύξησης φόρων. Το γεγονός ότι μπορεί να θίγουν πελατειακές σχέσεις με προνομιακά ακροατήρια που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μας ενδιαφέρει τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου. Πρέπει «να ανακοπεί το αρνητικό σπιράλ της εθνικής αυτοκαταστροφής» πριν να είναι πολύ αργά. Αλλωστε οι μεγάλες τραγωδίες του Ελληνισμού δεν ήταν αποτέλεσμα οργανωμένου σχεδίου αλλά σειράς λαθών που μας απομόνωσαν από τους συμμάχους μας και μας οδήγησαν στον γκρεμό.
Δεν ξέρω αν όλα αυτά μπορεί ή θέλει να τα κάνει η κυβέρνηση. Αν δεν μπορεί, να βγει ο πρωθυπουργός και να το πει ευθαρσώς. Οσο υπάρχει ακόμα χρόνος. Λέμε συχνά ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αλλά αν καταστραφεί η χώρα, ούτε αυτή η καχεκτική Ελληνική Δημοκρατία, που με τόση ευκολία επιβραβεύει τις δυνάμεις του λαϊκισμού, θα μπορέσει να δώσει λύσεις. Ο κ. Τσίπρας οφείλει να υπογράψει συμφωνία στην κατεύθυνση που προτείνω, ακόμη κι αν αισθάνεται αδύναμος να την υλοποιήσει.
* Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. και βουλευτής Β΄ Αθηνών.
No comments:
Post a Comment